Beeldvorming psychiatrie

[M@rije]

Dit moet je je niet afvragen

Waarom mag ik mij dat niet afvragen?

@ night: ik denk dat we het onderwerp wie nou beter wat depressie is of niet even aan de kant schuiven. Het ging me meer om de ontwikkeling.

Waarom vind ik dat het de echt depressieven te kort doet: omdat het zo'n trend aan het worden is ,wordt het steeds algemener en normaler. Ik merk dat mensen depressie vaak al niet eens meer zien als een psychische ziekte. Ik ben voor school bezig met een onderzoek hierover, en echt opmerkelijk hoeveel mensen een depressie zo algemeen vinden, dat het niet meer in de psychiatrie thuishoort.
Gevolg: de mensen die lijden aan een echte (ik weet, het woordt echte klinkt vreemd, maar ik kan er even geen ander, beter passend woord voor vinden) depressie worden niet meer serieus genomen.

Ik zeg niet wat we niet naar elkaar problemen moeten/kunnen luisteren. Ik vraag me wel af wat je er mee bereikt te zeggen dat je depressief bent. Geeft het veiligheid? Iets om op terug te vallen?

Nogmaals, ik vraag me deze dingen gewoon af, en ik zeg niet dat ik de waarheid bezit, of alles het beste weet. Dat heb ik ook nooit beweerd.

[Cisca]

Dit moet je je niet afvragen

Waarom mag ik mij dat niet afvragen?

Omdat je niet weet, welk leed er achter de woorden van iemand kan schuilen, als je je dan af gaat vragen of het wel echt is, neem je iemand niet serieus, daar kun je iemand heel erg mee kwetsen.

Waarom vind ik dat het de echt depressieven te kort doet: omdat het zo'n trend aan het worden is ,wordt het steeds algemener en normaler.

Als je zoals jij het noemt, "echt" depressief bent, maakt het je echt niet uit, als er 100 mensen om je heen, "zomaar" zouden roepen, dat ze het ook zijn, omdat je het op dat moment zo moeilijk hebt, dat je niet eens altijd beseft, wat er om je heen gebeurd, je hebt al je energie en wilskracht nodig, om te vechten, zodat je er bovenop komt, dat kost zo veel moeite en kracht, dat je later beseft, dat je een periode gemist hebt.

Als ik het goed begrijp, heb je vanwege je werk/studie o.a. te maken met mensen die aan een depressie lijden, je ziet dan natuurlijk wel veel, maar, dat is anders, dan wanneer je het zelf hebt meegemaakt, misschien moet je dat verschil inbouwen, jij ziet het wel om je heen, maar, hoe het echt voelt, weet je niet.

Ik zeg niet wat we niet naar elkaar problemen moeten/kunnen luisteren. Ik vraag me wel af wat je er mee bereikt te zeggen dat je depressief bent. Geeft het veiligheid? Iets om op terug te vallen?

Als men hier op het forum over deze dingen praat, is er bij anderen een gevoel van herkenning, er kunnen heel goede, en waardevolle contacten door ontstaan, ook is het zo, dat niet iedereen er erg makkelijk over praat, dan is de anonimiteit van een foum wel prettig, dan hoeft iemand toch niet alles op te kroppen, op zich lost het niet echt iets op, maar het kan wel weer even opluchting geven.

[M@rije]

Als je zoals jij het noemt, "echt" depressief bent, maakt het je echt niet uit, als er 100 mensen om je heen, "zomaar" zouden roepen, dat ze het ook zijn

(weet je dit uit ervaring of zeg je het zomaar?)

Nou ja, ik wil niet zeggen dat ik honderden mensen heb meegemaakt die dat zeiden, maar ik krijg het van veel mensen terug. Depressiviteit wordt hierdoor steeds minder gezien als de ernstige aandoening die het is.

[aardmannetje]

Nou ja, ik wil niet zeggen dat ik honderden mensen heb meegemaakt die dat zeiden, maar ik krijg het van veel mensen terug. Depressiviteit wordt hierdoor steeds minder gezien als de ernstige aandoening die het is.

Het is sowieso wel al heel wat dat mensen praten over zichzelf, ik moet zeggen dat ik denk dat men nu eindelijk durft (per generatie verschil). Zie je hoeveel mensen er dus problemen hebben.

Ik ben voor school bezig met een onderzoek hierover, en echt opmerkelijk hoeveel mensen een depressie zo algemeen vinden, dat het niet meer in de psychiatrie thuishoort.

Hoort het ook niet, ook al zijn mensen met psychiatrische aandoeningen wel vrijwel altijd onderhevig aan depressie. Maar we gaan toch niet vechten om het recht om/op een ziektebeeld?

[M@rije]

Hoort het ook niet

Dat bedoel ikdus. Het hoort daar wel ,maar dat beeld hebben mensen er al niet eens meer van.
We discussieren niet over ziektebeelden, de bedoeling was te discussieren over een trendontwikkeling.
Maar daar gaat niemand echt op in.

[aardmannetje]

OK,
a) geef eens een goede reden waarom depressie (zoals in DSM) specifiek tot psychiatrie behoort.

b) ik noem die trend het 'vechten om het recht om/op een ziektebeeld?', niet dat we over t'ziektebeeld depressie discusseren. Blijkbaar ziet niemand jouw trend als een bestaande trend.

Ik vroeg daarom al eens: kan iemand uitleggen waarom ie vindt/denkt dat iemand die zegt depressief te zijn en dat niet is, tekort doet aan de echte 'depressieven'? Dus of zij die roepen depressief te zijn en het niet zijn krijgen hierdoor sneller aandacht en zijn geholpen(positief voor hen), en/of zij die depressief zijn voelen zich niet meer zo alleen in 'depressieland'. Ik zie geen tekort anders dan de gedachte 'Depressiviteit wordt hierdoor steeds minder gezien als de ernstige aandoening die het is'. Werkt ook stigmatiserend voor echte depressieven.

[mystery]

Hoort het ook niet

Dat bedoel ikdus. Het hoort daar wel ,maar dat beeld hebben mensen er al niet eens meer van.
We discussieren niet over ziektebeelden, de bedoeling was te discussieren over een trendontwikkeling.
Maar daar gaat niemand echt op in.

jeps, klopt. Een depressie (en aanverwante depressie-beelden) hoort in de psychiatrische ziektebeelden thuis.
Ik denk soms wel dat mensen depressieve gevoelens en een 'echte' depressie door elkaar halen. Als je depressieve gevoelens hebt, ben je nog niet per definitie depressief.
En niet alle depressies zijn gediagnosticeerd door een psychiater. Er lopen ook veel mensen rond met een (echte) depressie die niet in aanraking komen met de hulpverlening.

[M@rije]

@ mystery : ik ben het totally met je eens

Blijkbaar ziet niemand jouw trend als een bestaande trend.

Blijkbaar wel, als jij even een aantal voorgaande reacties leest. Er zijn meer mensen die deze trend ontdekken en het geen goede ontwikkeling vinden.

[M@rije]

geef eens een goede reden waarom depressie (zoals in DSM) specifiek tot psychiatrie behoort

Euh, misschien omdat de DSM ontwikkeld is voor het diagnosticeren van PSYCHIATRISCHE aandoeningen?

[mystery]

trend vind ik weer een te ver gezocht woord.
Er zijn echt veel mensen die depressief zijn. Het is ook een moeilijke tijd. Je hebt ook depressie en depressie. De ene depressie is de andere nog niet. En welke redenen vormen de depressie... Waar komt het door? wat doet iemand eraan?

[Cisca]

Als je zoals jij het noemt, "echt" depressief bent, maakt het je echt niet uit, als er 100 mensen om je heen, "zomaar" zouden roepen, dat ze het ook zijn

(weet je dit uit ervaring of zeg je het zomaar?)

Nou ja, ik wil niet zeggen dat ik honderden mensen heb meegemaakt die dat zeiden, maar ik krijg het van veel mensen terug. Depressiviteit wordt hierdoor steeds minder gezien als de ernstige aandoening die het is.

Even iets beter lezen denk ik, voor je wat zegt, ik zal even een deel quoten, wat ik eerder in deze discussie heb gezegd.

Ik denk dat het in dit geval goed is even goed te kijken wat er staat.

Kort gezegd maakt Marije de opmerking dat ze het gevoel heeft dat er soms wel heel makkelijk gesmeten wordt met het idee: "ik ben depressief" of "ik heb suïcidale neigingen" alsof het een modeverschijnsel lijkt te worden en je er weer helemaal bij hoort als je dat ook kunt zeggen in de groep, kortom, een aandachtskwestie ipv daadwerkelijk een duidelijk psychisch probleem.

Kort gezegd vind ik het behoorlijk generaliserend, en kwetsend voor degene die depressief zijn, of geweest zijn, op deze manier, wordt er aan de oprechtheid van mensen getwijfeld, terwijl men het toch al moeilijk heeft, vandaar, dat ik het helemaal eens ben met AikonGirl.
Depressief, nu niet meer, wel geweest, helaas officieel geindiceerd door een psych.

[aardmannetje]

Hoe scheidt je het kaf van het koren? Tuurlijk zijn er mensen met een serieus probleem, ook mensen met een probleem dat ontkend wordt.
Het gaat mij om de trend die er heerst, die naar mijn idee tekort doet aan de mensen die echt depressief zijn.

ook schreef ze:

Ik merk dat mensen depressie vaak al niet eens meer zien als een psychische ziekte.

Omdat mensen het dus niet meer zien als een psychische ziekte....worden ze daar dan depressiever van of minder geholpen??

b) ik noem die trend het 'vechten om het recht om/op een ziektebeeld?'

Je moet gewoon ook tot de conclusie komen dat depressie in de volksmond niet te vergelijken is met de DSM-depressie.
Ongetwijfeld zullen mensen om je heen direct weten dat het psychisch is als 'wie dan ook' het woord depressie gebruikt.

Het ligt er maar aan door wie je serieus genomen wilt worden, hulpverlening laat je niet in de kou staan, daarbuiten zijn allemaal amateurs aan het werk (niets ten kwade van hen).

[Night]

Ik ben voor school bezig met een onderzoek hierover, en echt opmerkelijk hoeveel mensen een depressie zo algemeen vinden, dat het niet meer in de psychiatrie thuishoort.

Hoort het ook niet, ook al zijn mensen met psychiatrische aandoeningen wel vrijwel altijd onderhevig aan depressie. Maar we gaan toch niet vechten om het recht om/op een ziektebeeld?

Aha....we gaan dus belanden in de onverkwikkelijke strijd tussen psychologie en psychiatrie? Ik hoop het niet, dat ben ik al genoeg tegengekomen.

Begrijp ik nu goed dat we daadwerkelijk moeten gaan besluiten dat alleen een door een psychiater erkende depressie een depressie is?

Als we het over trends hebben

[Gershwin]

Ben het eens met Riska. Ik zie ook echt niet in waarom mensen met een echte depressie schade aandoet, als mensen zeggen dat ze depressief zijn, en het niet zijn.
ik denk dan eerder, er zit dan psychisch toch iets niet goed bij die mensen, want je gaat dat niet voor de lol zeggen. er klopt dan iets niet. Dus heb ik eerder medelijden met ze. Kan er niet boos van worden o.i.d.
En het doet ook geen onrecht aan de depressie die ik gehad heb, en waar ik gelukkig uit begin te komen.

Ik geloof dat ik mijn opmerking iets moet toelichten

Ik bedoelde: als iemand zegt dat hij/zij depressief is:

a. Is hij of zij dat ook, of dat nou net wel of net niet binnen de criteria van de DSM-IV valt. Zo niet, dan zit de fout in de DSM-IV (ik vergat idd die maatstaf te relativeren)
b. Is hij of zij dat niet, en ligt daar waarschijnlijk wel (zoals jij aangeeft) een ander probleem aan ten grondslag. In het hypothetische geval dat het 'slechts aandachttrekkerij' zou zijn, zou er goed sprake kunnen zijn van een persoonlijkheidsstoornis