Houden van een vrouw, hoe moet dat?

[Cathy]

De felle antipathie waarmee ik de discussie begon, die ik toen al een tijdje had, ben ik er wel effectief door kwijt geraakt! Je gaat ze dan meer nemen zoals ze zijn.

*Cathy slaakt zucht van verlichting*

De artikelen die je op de vorige pagina plaatste had ik ook al eens gelezen.
En hierin:

Is het in feite niet zo dat we als jongens/mannen ons flink moeten inhouden bij de vrouw, dat dat van ons verwacht wordt? (Voorbeeld: je bent heftig verliefd, het meisje reageert wel open, maar je moet het niet te bont maken met je reacties op haar!)

heb je ook wel gelijk. Het schrikt best af. (al is het misschien niet bij allemaal) Je hebt tijd nodig om dat te overdenken.
Maar hoort dat juist niet bij het 'versier-spel'? Heel vervelend is dat ik me dat nu veel meer realiseer dan vroeger.

[Boekenlezer]

De felle antipathie waarmee ik de discussie begon, die ik toen al een tijdje had, ben ik er wel effectief door kwijt geraakt! Je gaat ze dan meer nemen zoals ze zijn.

*Cathy slaakt zucht van verlichting*

Al blijf ik ze nogal eens rare wezens vinden, hoor!
Bijvoorbeeld: een meisje gaat op een stoel zitten, en van een afstand zit ze naar je te kijken. Blijkbaar om te zien hoe je reageert. Reageer je daar niet zo speciaal op, en ga je gewoon je normale gang, dan is er al gauw behoorlijk wat afstand tussen jou en haar. (Ja, dat doe ik vaak: gewoon mijn gang gaan en me er niet te veel van aan trekken. Ik heb wel wat geleerd van deze discussie. Nl. dat ik als man vooral zèlf mijn lijn uit moet zetten en me niet te afhankelijk moet maken van het vrouwelijke gedrag. Dat gaat best goed, de laatste tijd! En dat niet alleen: het vóélt ook èrg goed! )
Als ik contact wil, zie ik als de oplossing: je loopt naar zo iemand toe, en je gaat een gesprek aan. Dat gekijk, dat telepathische, dat zweverige zegt me vaak niet zo veel. Immers, mijn gevoelens gedragen zich meestal niet zwart-wit.

De artikelen die je op de vorige pagina plaatste had ik ook al eens gelezen.
En hierin:

Is het in feite niet zo dat we als jongens/mannen ons flink moeten inhouden bij de vrouw, dat dat van ons verwacht wordt? (Voorbeeld: je bent heftig verliefd, het meisje reageert wel open, maar je moet het niet te bont maken met je reacties op haar!)

heb je ook wel gelijk. Het schrikt best af. (al is het misschien niet bij allemaal) Je hebt tijd nodig om dat te overdenken.
Maar hoort dat juist niet bij het 'versier-spel'? Heel vervelend is dat ik me dat nu veel meer realiseer dan vroeger.

Daar kan ik me wel wat bij voorstellen, ja.
Al denk ik dat een open en nuchtere sfeer ook veel goed doet. De meeste sociale omgevingen lijken dat niet zo te hebben, en zijn meer zombie-achtig. In sommige sociale omgevingen heerst die sfeer echter wel.

[Alexandra]

Heb niet alles gelezen, aangezien ik dan een aantal dagen bezig ben, en daar heb ik even geen zin in

Wat ik vooral ervaren heb op dit gebied, is juist andersom dan wat Boekenlezer beweert. Wat hij beweert heb ik wel om me heen waargenomen, maar heb het altijd zelf zoveel mogelijk vermeden, mede door mijn aard:

Ik ben namelijk een vrouw (jaja, ze bestaat!), die:

a. Wel gevoelig is maar eerst deze gevoelens analyseert en de oorzaak van dat gevoelen rationeel te zoeken, door verstandelijk redeneren dus.
Wat dat betreft ben ik dus zeer 'vrouwelijk' in mijn gevoel, maar ook weer über-'mannelijk' in het verstandelijk analyseren en beredeneren daarvan.

b. Mijn communicatie staat bekend als 'direct, eerlijk, open, met humor'. Maar dat schijnen de jongens om mij heen maar zelden echt te kunnen waarderen: vaak schrikt mijn directe manier van praten en doen hen juist af, ze zijn het niet gewend, ze schijnen het kat-en-muisspelletje en het gekonkel en gedraai om elkaar heen te preferen boven een normale en gezellige conversatie. En de mannen die het laatste wel preferen met mij, zijn 9 van de 10 keer reeds getrouwd, of worden niet verliefd op mij, zien mij meer als 'hartsvriendin' etc.

c. Aanvulling op punt b: een man waarmee ik goed kan praten, waar je een vriendschap mee opbouwt en mee kan lachen blijft bij mij altijd een 'jongensvriend' en geen partner. Aan de andere kant, wanneer ik me wel lichamelijk aangetrokken voel tot een man, gaat dit altijd ten koste van het geestelijke niveau.

d. Ik heb sterk het idee, dat de ideale partner diegene is, waarmee je een goede vriendschap hebt én voor wie je lichamelijke aantrekkingskracht koestert, zonder dat het ene het andere aspect opslokt.

e. Ik ben die ideale partner nog nooit tegengekomen Maar ik weet 1 ding, en dat is dat IK mij niet schuldig maak aan vage communicatie, gebrek aan initiatief (heb wel vaker een blauwtje gelopen) en een gevoelsmatig wereldbeeld.

Het lijkt er juist op, dat mannen het gedraai stiekem toch wel leuker vinden dan een normale vrouw met humor en een goede conversatie...

[Aragorn]

b. Mijn communicatie staat bekend als 'direct, eerlijk, open, met humor'. Maar dat schijnen de jongens om mij heen maar zelden echt te kunnen waarderen: vaak schrikt mijn directe manier van praten en doen hen juist af, ze zijn het niet gewend, ze schijnen het kat-en-muisspelletje en het gekonkel en gedraai om elkaar heen te preferen boven een normale en gezellige conversatie. En de mannen die het laatste wel preferen met mij, zijn 9 van de 10 keer reeds getrouwd, of worden niet verliefd op mij, zien mij meer als 'hartsvriendin' etc.

Hehe, dan mist men natuurlijk de 'mysterious distance between a man and a woman', als je zelf net zo direct bent als mannen..

[Alexandra]

Ja, dus moeten ze ook niet zeuren als vrouwen zo mysterieus en moeilijk zijn Want als je het niet bent, is het ook weer niet goed...

[André]

Ja, dus moeten ze ook niet zeuren als vrouwen zo mysterieus en moeilijk zijn Want als je het niet bent, is het ook weer niet goed...

Ach, das maar een jochie die dat zegt, niet gelijk happen

[Aragorn]

Ja, dus moeten ze ook niet zeuren als vrouwen zo mysterieus en moeilijk zijn Want als je het niet bent, is het ook weer niet goed...

Ach, das maar een jochie die dat zegt, niet gelijk happen

Andre begrijpt het.

Maar toch ziet hier wel een klein kerntje van waarheid in denk ik. Mannen kunnen zich in eerste instantie aangetrokken voelen door het mysterieuze, terwijl ze dan bijvoorbeeld later in een relatie juist gek worden van het vage gedoe.

Maar verder prefereer ik toch ook een vrouw (als het dan werkelijk moet ) die iig van een afstandje naar haar gevoelens kan kijken en die redelijk weet te beoordelen.

[Boekenlezer]

Heb niet alles gelezen, aangezien ik dan een aantal dagen bezig ben, en daar heb ik even geen zin in

Wat ik vooral ervaren heb op dit gebied, is juist andersom dan wat Boekenlezer beweert. Wat hij beweert heb ik wel om me heen waargenomen, maar heb het altijd zelf zoveel mogelijk vermeden, mede door mijn aard:

Ik ben namelijk een vrouw (jaja, ze bestaat!), die:

a. Wel gevoelig is maar eerst deze gevoelens analyseert en de oorzaak van dat gevoelen rationeel te zoeken, door verstandelijk redeneren dus.
Wat dat betreft ben ik dus zeer 'vrouwelijk' in mijn gevoel, maar ook weer über-'mannelijk' in het verstandelijk analyseren en beredeneren daarvan.

b. Mijn communicatie staat bekend als 'direct, eerlijk, open, met humor'. Maar dat schijnen de jongens om mij heen maar zelden echt te kunnen waarderen: vaak schrikt mijn directe manier van praten en doen hen juist af, ze zijn het niet gewend, ze schijnen het kat-en-muisspelletje en het gekonkel en gedraai om elkaar heen te preferen boven een normale en gezellige conversatie. En de mannen die het laatste wel preferen met mij, zijn 9 van de 10 keer reeds getrouwd, of worden niet verliefd op mij, zien mij meer als 'hartsvriendin' etc.

c. Aanvulling op punt b: een man waarmee ik goed kan praten, waar je een vriendschap mee opbouwt en mee kan lachen blijft bij mij altijd een 'jongensvriend' en geen partner. Aan de andere kant, wanneer ik me wel lichamelijk aangetrokken voel tot een man, gaat dit altijd ten koste van het geestelijke niveau.

d. Ik heb sterk het idee, dat de ideale partner diegene is, waarmee je een goede vriendschap hebt én voor wie je lichamelijke aantrekkingskracht koestert, zonder dat het ene het andere aspect opslokt.

e. Ik ben die ideale partner nog nooit tegengekomen Maar ik weet 1 ding, en dat is dat IK mij niet schuldig maak aan vage communicatie, gebrek aan initiatief (heb wel vaker een blauwtje gelopen) en een gevoelsmatig wereldbeeld.

Je verhaal klinkt goed.

a. Het zou mijn eigen omschrijving kunnen zijn van mijzelf.

b. Kortom: we leven in wereld vol van rare zombies. Dat gevoel heb ik ook meer dan eens. En rare zombies, dat kunnen ook mannen zijn. Daar ben ik van overtuigd. Verder vind ik ook weer in dit punt erg veel herkenbaars in je verhaal zitten.

c. Het is vaak verhipte lastig om nog gesmeerd te functioneren in je sociale vaardigheden, als de gevoelens op gang komen, is mijn ervaring.

d. Zo zie ik dat ook.

e. Ach ja, wat is de ideale partner? Sowieso: wat is ideaal in dit leven? Ik heb weinig ideaals aan dit leven ontdekt, eerlijk gezegd. Alle geluk is hier eindig. Het karakter van ons bestaan hier kan ik omschrijven als tamelijk rauw. Hooggestemde idealen vormen in ons bestaan meer een toekomstige bron van frustratie dan dat het tot grote tevredenheid vervuld wordt. Ermee uitkijken dus! Waarbij ik me kan verbazen over bosjes mensen die in de waan lijken te leven dat het hier en nu wèl het ideale bestaan is.
Wat mijzelf betreft: als ik ècht van iemand houd, zal ik op termijn niet vaag zijn, denk ik. Maar meestal is dat niet zo, en zie ik meer reden tot nuchter zijn. Maar dan kun je vage toestanden krijgen, lijkt het wel. Van die vlees-noch-vis-gevallen: je hebt niks bijzonders met die ander, maar gewoon lekker en open communicatie wil ook niet zo erg doordat die ander zich nogal afschermend lijkt op te stellen.

Het lijkt er juist op, dat mannen het gedraai stiekem toch wel leuker vinden dan een normale vrouw met humor en een goede conversatie...

Nou ik niet hoor! Ik smacht wel eens naar dames die lekker gewoon doen, waar ik gewoon lekker vrij mee om kan gaan, zonder allerlei gedoe in de lucht en zo. Ik weet niet waar het in zit, maar het lijkt wel alsof ik veel te vaak iets bij ze oproep wat van mij helemaal niet hoeft, maar waardoor het normale sociale functioneren wel even doodleuk lam gelegd wordt.
Ik ken momenteel wel één meisje die wel iets aantrekkelijks heeft, en met wie ik tegelijkertijd een goed gesprek kan voeren, en die daar verder heel nuchter en tegelijkertijd heel aardig bij blijft. Die me gewoon neemt zoals ik ben zonder moeilijk te doen of zo. Een ware opluchting! Dan voel ik me gelijk ook een stuk beter op mijn gemak.
Tegelijk vraag ik me af: waarom is zo iemand blijkbaar zo vreselijk zeldzaam: iemand met wie je gewoon goed overweg kan, en die gewoon prettig in de omgang is, zonder rare poespas?!

[Alexandra]

Ben het met je eens wat betreft het 'ideale' geluk hier op aarde. Als christen moet je toch zeker weten dat het ideale geluk pas echt in vervulling komt na dit leven! Maar ja, soms laat je je weleens door die waan van alledag en de mensen om je heen meeslepen, en als je verliefd bent...

Laten we een clubje starten met 'normale' vrijgezellen

[Tirza]

Lang leve de diversiteit ... en wie zegt dat vrouwen wél iets begrijpen van mannen?

hahahaha

[Boekenlezer]

Ben het met je eens wat betreft het 'ideale' geluk hier op aarde. Als christen moet je toch zeker weten dat het ideale geluk pas echt in vervulling komt na dit leven! Maar ja, soms laat je je weleens door die waan van alledag en de mensen om je heen meeslepen, en als je verliefd bent...

Laten we een clubje starten met 'normale' vrijgezellen

Het probleem zal dan weer worden dat wat de ene normaal vindt, de ander niet zo normaal vindt. Dus dat het begrip 'normaal' subjectief bepaald is.

[surfer]

Hallo Boekenlezer,

ik herken best veel in je postings. Ik geloof zelf niet in grote verschillen tussen mannen en vrouwen, dus dat vrouwen gevoeliger en socialer zijn en mannen ongevoeliger en botter. Het is sterk individueel bepaald. Volgens mij lijken mannen en vrouwen meer op elkaar dan vaak aangenomen wordt.

Een gebrek aan spontaniteit is volgens mij een typisch Nederlandse eigenschap.

[doornroosje]

nouja zeg dat slaat nergens op. ik ben een meisje en was!!! stapelgek op een jongen en die was zo vreselijk vaag je kon gewoon niet weten of hij jou ook leuk vond of niet. volgens mij ga ik eens op mars kijken want mannen zijn de vreemde wezens!

1. ze doen net alsof ze stoer zijn
2. weten niet wat je leuk vind
3. verrassen je nooit met iets leuks

zo boekenlezer dat zijn wel wat tips toch? wil je er nog meer? PB me dan maar!

[Boekenlezer]

Hallo Boekenlezer,

ik herken best veel in je postings. Ik geloof zelf niet in grote verschillen tussen mannen en vrouwen, dus dat vrouwen gevoeliger en socialer zijn en mannen ongevoeliger en botter. Het is sterk individueel bepaald. Volgens mij lijken mannen en vrouwen meer op elkaar dan vaak aangenomen wordt.

Een gebrek aan spontaniteit is volgens mij een typisch Nederlandse eigenschap.

Ik denk dat er best wel grote verschillen zijn, maar dat niet alles op de verschillen is terug te voeren. Er zijn ook dingen die gewoon lastig zijn aan de liefde. Ik denk dat dat ook speelt.

[Boekenlezer]

nouja zeg dat slaat nergens op. ik ben een meisje en was!!! stapelgek op een jongen en die was zo vreselijk vaag je kon gewoon niet weten of hij jou ook leuk vond of niet. volgens mij ga ik eens op mars kijken want mannen zijn de vreemde wezens!

Je was stapelgek op die jongen. Maar nu dus niet meer. Conclusie: de liefde was niet echt.
Ja, zo denk ik over die dingen. Als ik dat bij mezelf constateer, dat het over is, dan concludeer ik: het was niet echt en niet de moeite waard.
Als het echt is, dan heeft het zijn wortels zó diep in de grond (je emotionele leven), dat wil je niet weten! Dat kan flink schrikken zijn als je dat merkt!

1. ze doen net alsof ze stoer zijn

Mannen gaan anders met hun gevoelens om dan vrouwen. Is dat het misschien? Vrouwen uiten zich emotioneel misschien wat anders dan mannen. Mannen zijn misschien meer gericht op het beheersen van hun emoties.

2. weten niet wat je leuk vind

Zijn dames ongetwijfeld beter in dan mannen, om dat soort dingen aan te voelen. Al denk ik dat ik hier wel veel sterker op gericht zal zijn in het zeer zeldzame geval dat ik van een meisje houd.

3. verrassen je nooit met iets leuks

Kan er mee te maken hebben dat mannen dit anders bekijken dan dames, en er minder op gericht zijn. Al kunnen gevoelens hier ook een rol spelen: hoe ziet hij jou?

Maar eh, heel erg bedankt voor de tips!