Ik heb ook een wwjd bandje, en het werkt bij mij ook niet zo. Het is inderdaad heel belangrijk dat je leeft uit Christus, en door Christus, en dus nadenkt voor je iets doet. Maar overdrijf dan niet (zie 'ons leven en Gods eer')
Ik betrapte mijzelf erop(ik draag het tegenwoordig haast niet meer, heb mooiere sieraden gekregen

...) dat ik vaak als ik iemand tegenkwam, in de bus of de trein bijvoorbeeld, die er als een osmmetje (ons soort mensen) uitzag, ik mijn bandje even wilde showen, net als mijn armbandje met een Ichtusvisje erop. Komt misschien ook omdat ik me wilde bewijzen ofzo, zo van, ik zie er niet speciaal zo uit als een osmmer (andere kledingsoort/stijl), maar denk er wel over. Beetje raar dus, om zo te provoceren...
Ik wilde dat eerst zelf niet zo zien, maar werd er op aangesproken door dierbaren... en ik geef ze wel gelijk.
Ook een pokketkruisje herinnert mij er niet telkens aan, dat ik als Christen leven wil. Waardoor ik wel constant overweldigd wordt, is de natuur. Momenteel sneeuwt het, en dan bedenk ik hoe geweldig groot God is, en wat voor moois Hij ons geeft. Ik kan niet anders, ik moet Hem prijzen, die de liefde in mij overwon! (Bron: Ik wandel in het licht met Jezus...)