Verder gaan....?

[verknipterefo]

Eerlijk gezegd verbaasde ik me over volgende antwoord van een dominee op de vraag van iemand:

Vraag: Een half jaar geleden is mijn verkering uit gegaan met een meisje waarmee ik vaak en veel te ver ben gegaan. Moet ik nu schuldbelijdenis doen (alleen)? Want het is toch zo dat de dominee (bij eventueel trouwen) vraagt of je niet te ver bent gegaan?

Antwoord: Als we strak de Bijbelse weg volgen, zijn jullie voor Gods Aangezicht getrouwd. Dat houdt in, dat jullie eerst hebben te zoeken of er nog een weg is om samen verder te gaan.

(...)

Ik zou vanaf deze plaats jullie de indringende vraag willen meegeven, zoek of er niet een weg is om samen toch weer verder te gaan. Je bent het toch verplicht naar elkaar, maar bovenal voor Gods Aangezicht. (...)

Ds. N. P. J. Kleiberg

Het kan toch niet zo zijn dat je alleen maar verder gaat met elkaar omdat je nu eenmaal seks hebt gehad. Dat lijkt me een rare basis. Het zal heus niet voor niets uitgegaan zijn.

Ik zou me ook helemaal niet druk kunnen maken of mijn vriendin nu maagd is of niet.

[Aragorn]

Inderdaad vreemd. Temeer daar de basis van het huwelijk in rechts-gereformeerde kringen meestal niet in lichamelijke aangelegenheden wordt gezocht (drievoudig snoer, etc). Een eenmaal gemaakte fout hoeft niet nog eens verergerd te worden door er nog veel grotere fouten op te doen volgen (slecht huwelijk).

[henkie]

Ik zie niet in wat er mis mee is om eens goed na te gaan of er toch niet iets mogelijk is. Bij een huwelijk is relatietherapie algemeen geaccepteerd en dat is toch in essentie niet veel anders dan dit voorstel.

Ik lees nergens dat er verplicht getrouwd moet worden...

[Overkill]

Ik hoorde verleden week nog een dat een oudklasgenote van me moest trouwens, omdat ze zwanger was van haar vriend die ze net 4 maanden kende.
Ik vraag me af of het een geslaagd huwelijk wordt met de druk die er achter gezet werd door de kerk.
Ik zou toch mooi even met mijn middelvinger wuiven denk ik.

[Aragorn]

Ik zie niet in wat er mis mee is om eens goed na te gaan of er toch niet iets mogelijk is. Bij een huwelijk is relatietherapie algemeen geaccepteerd en dat is toch in essentie niet veel anders dan dit voorstel.

Ik lees nergens dat er verplicht getrouwd moet worden...

Nagaan of er toch niet iets mogelijk is is opzich inderdaad niet verkeerd, maar de reden ervoor is niet zuiver. Het is niet voor niets uitgegaan neem ik aan, en als je dan weer bij elkaar komt zal die reden uit de weg geruimd moeten zijn. En dat is niet het geval als je alleen gaat heroverwegen omdat je 'toevallig' al zo ver bent gegaan.

En in essentie is een huwelijk toch wel heel iets anders dan een verkering. Een huwelijk bestaat meestal langer, er is beter over nagedacht en je hebt elkaar expliciet trouw beloofd. Dat is nog wel iets anders dan een verkering, helemaal als er kinderen in het spel zijn.

[André]

En in essentie is een huwelijk toch wel heel iets anders dan een verkering.

Neej, ben ik het niet mee eens, want wat veranderd er nu wezelijk nadat je elkaar het jawoord hebt gegeven?

Ik lees nergens dat er verplicht getrouwd moet worden...

Nee maar wat volgt er dan meestal wel? (verplicht dan wel "vrijwillig"?)

[Aragorn]

En in essentie is een huwelijk toch wel heel iets anders dan een verkering.

Neej, ben ik het niet mee eens, want wat veranderd er nu wezelijk nadat je elkaar het jawoord hebt gegeven?

Het jawoord opzich is natuurlijk maar een formaliteit, maar het impliceert (hopelijk) wel een bewuste keuze voor elkaar voor het leven. Dat is toch iets ernstiger dan dat je bij wijze van verkering tegen elkaar gezegd heb dat je van elkaar houdt.

[André]

Dat is toch iets ernstiger dan dat je bij wijze van verkering tegen elkaar gezegd heb dat je van elkaar houdt.

Ik schreef het ook met de achterliggende gedachte dat ik nogal wat mensen heb meegemaakt die zoiets hadden van, als we maar eenmaal getrouwd zijn dan.......veranderd dit wel en gaat dat wel goed komen etc.
Ik denk trouwens dat als je zegt ik houdt van je in verkeringstijd dezelfde "waarde" hoort te hebben dan na het "jawoord"

[Aragorn]

Dat is toch iets ernstiger dan dat je bij wijze van verkering tegen elkaar gezegd heb dat je van elkaar houdt.

Ik schreef het ook met de achterliggende gedachte dat ik nogal wat mensen heb meegemaakt die zoiets hadden van, als we maar eenmaal getrouwd zijn dan.......veranderd dit wel en gaat dat wel goed komen etc.
Ik denk trouwens dat als je zegt ik houdt van je in verkeringstijd dezelfde "waarde" hoort te hebben dan na het "jawoord"

Hm, oke, maar dat zie ik dan toch eerder als hun naiviteit..

En ja, het lijkt me ook wel dat 'ik hou van je' dezelfde waarde heeft/hoort te hebben, maar een verkering is gewoon geen definitieve keuze zegmaar. Itt een huwelijk (mag ik hopen).

[joepie]

Als het nog geen gefinitieve keuze is moet je dat bedenken voordat je met elkaar naar bed gaat.
Als je na vier maanden verkering zwanger bent geraakt, dan heb je vooruit gegrepen op het huwelijk en denk ik dat je het ook niet zomaar meer uit kunt maken. Want er zijn nu niet meer alleen jij en die vriend in het spel maar ook nog een onschuldige derde.
Zulke dingen moet je bedenken als je vind dat je zo volwassen bent om met elkaar naar bed te kunnen gaan.
Als je de ander dus wel goed genoeg vind om de vader/ moeder van je kind te worden waarom zou die ander dan niet goed genoeg zijn om je man/vrouw te worden.

Ik denk zeker dat als je al zover bent gegaan je er alles aan moet doen om te proberen toch bij elkaar te blijven. En dat zou ook best eens kunnen via therapie. Je hebt tenslotte vooruit gegrepen op het huwelijk en dat heeft consequenties.

[Ansje]

Als het nog geen gefinitieve keuze is moet je dat bedenken voordat je met elkaar naar bed gaat.
Als je na vier maanden verkering zwanger bent geraakt, dan heb je vooruit gegrepen op het huwelijk en denk ik dat je het ook niet zomaar meer uit kunt maken. Want er zijn nu niet meer alleen jij en die vriend in het spel maar ook nog een onschuldige derde.
Zulke dingen moet je bedenken als je vind dat je zo volwassen bent om met elkaar naar bed te kunnen gaan.
Als je de ander dus wel goed genoeg vind om de vader/ moeder van je kind te worden waarom zou die ander dan niet goed genoeg zijn om je man/vrouw te worden.

Ik denk zeker dat als je al zover bent gegaan je er alles aan moet doen om te proberen toch bij elkaar te blijven. En dat zou ook best eens kunnen via therapie. Je hebt tenslotte vooruit gegrepen op het huwelijk en dat heeft consequenties.

Op zich ben ik het wel met jou verhaal eens, maar dan wel als je zwanger bent, en waar het in dit topic over gaat is over een stel wat sex heeft gehad voor het huwelijk, maar nergens lees ik dat het meisje zwanger is geraakt!
Ik weet niet of je dan in relatietherapie moet gaan, om voor dat feit, toch bij elkaar te blijven.
Als je een kind krijgt vind ik het ook anders, dan wordt je samen de vader en de moeder, en dan is het zeker het overwegen waard om te kijken of je dan toch niet samen verder kan, maar daar gaat het in dit topic dus niet om!

[trijntjejohanna]

Als het nog geen gefinitieve keuze is moet je dat bedenken voordat je met elkaar naar bed gaat.
Als je na vier maanden verkering zwanger bent geraakt, dan heb je vooruit gegrepen op het huwelijk en denk ik dat je het ook niet zomaar meer uit kunt maken. Want er zijn nu niet meer alleen jij en die vriend in het spel maar ook nog een onschuldige derde.
Zulke dingen moet je bedenken als je vind dat je zo volwassen bent om met elkaar naar bed te kunnen gaan.
Als je de ander dus wel goed genoeg vind om de vader/ moeder van je kind te worden waarom zou die ander dan niet goed genoeg zijn om je man/vrouw te worden.

Ik denk zeker dat als je al zover bent gegaan je er alles aan moet doen om te proberen toch bij elkaar te blijven. En dat zou ook best eens kunnen via therapie. Je hebt tenslotte vooruit gegrepen op het huwelijk en dat heeft consequenties.

Op zich ben ik het wel met jou verhaal eens, maar dan wel als je zwanger bent, en waar het in dit topic over gaat is over een stel wat sex heeft gehad voor het huwelijk, maar nergens lees ik dat het meisje zwanger is geraakt!
Ik weet niet of je dan in relatietherapie moet gaan, om voor dat feit, toch bij elkaar te blijven.
Als je een kind krijgt vind ik het ook anders, dan wordt je samen de vader en de moeder, en dan is het zeker het overwegen waard om te kijken of je dan toch niet samen verder kan, maar daar gaat het in dit topic dus niet om!

dus zolang je niet zwanger raakt is er niks aan de hand...

[Ansje]

Als het nog geen gefinitieve keuze is moet je dat bedenken voordat je met elkaar naar bed gaat.
Als je na vier maanden verkering zwanger bent geraakt, dan heb je vooruit gegrepen op het huwelijk en denk ik dat je het ook niet zomaar meer uit kunt maken. Want er zijn nu niet meer alleen jij en die vriend in het spel maar ook nog een onschuldige derde.
Zulke dingen moet je bedenken als je vind dat je zo volwassen bent om met elkaar naar bed te kunnen gaan.
Als je de ander dus wel goed genoeg vind om de vader/ moeder van je kind te worden waarom zou die ander dan niet goed genoeg zijn om je man/vrouw te worden.

Ik denk zeker dat als je al zover bent gegaan je er alles aan moet doen om te proberen toch bij elkaar te blijven. En dat zou ook best eens kunnen via therapie. Je hebt tenslotte vooruit gegrepen op het huwelijk en dat heeft consequenties.

Op zich ben ik het wel met jou verhaal eens, maar dan wel als je zwanger bent, en waar het in dit topic over gaat is over een stel wat sex heeft gehad voor het huwelijk, maar nergens lees ik dat het meisje zwanger is geraakt!
Ik weet niet of je dan in relatietherapie moet gaan, om voor dat feit, toch bij elkaar te blijven.
Als je een kind krijgt vind ik het ook anders, dan wordt je samen de vader en de moeder, en dan is het zeker het overwegen waard om te kijken of je dan toch niet samen verder kan, maar daar gaat het in dit topic dus niet om!

dus zolang je niet zwanger raakt is er niks aan de hand...

Dat zeg ik niet, maar als alle stellen die sex voor het huwelijk gehad hebben moeten gaan trouwen, dan zijn er volgens mij nog meer probleemhuwelijken dan dat die er nu al zijn.

[Annemieke86]

Ik hoorde verleden week nog een dat een oudklasgenote van me moest trouwens, omdat ze zwanger was van haar vriend die ze net 4 maanden kende.
Ik vraag me af of het een geslaagd huwelijk wordt met de druk die er achter gezet werd door de kerk.
Ik zou toch mooi even met mijn middelvinger wuiven denk ik.

Zou ik in principe niet doen, maar ik zou wel met de kerkeraad gaan praten. Trouwens, als je iemand 4 maanden kent is het wel heel snel dat je dan al met elkaar hebt geslapen. Maar dat is puur mijn mening.
Ik vind dat je als Kerk fout bezig bent door de druk er achter te zetten. Natuurlijk mag de Kerk haar mening geven maar het zijn wel twee mensen die hun eigen beslissing kunnen nemen.

[joepie]

Ik vind ook als je met elkaar naar bed bent geweest zonder dat je zwanger raakte je al vooruit gegrepen hebt op het huwelijk, en je dat niet zomaar aan de kant kunt schuiven.
Ik zou ook zeker zo een stel aanraden om toch te proberen of het niet weer goed kan komen. Dus om daar b.v. een therapie voor te gaan volgen of gesprekken met elkaar te hebben waar een deskunduge bij zou kunnen zitten.
Want je vond elkaar blijkbaar wel lief genoeg om met elkaar naar bed te gaan.
Dat heeft dan dus heel gewoon ook gevolgen.
Daarom moet je ook er goed over nadenken wat je doet als je met elkaar naar bed gaat.