Barmhartig en begripvol????

[Raido]

Nee zo komen ze over, vanuit mijn zicht op de werkelijkheid..

[Pierro]

Nee zo komen ze over, vanuit mijn zicht op de werkelijkheid..

Goed dat is dan jouw interpretatie en dan vraag ik me af in hoeverre het nog nuttig is om door te gaan hierover....

[jas]

Er schoott me ineens een gedeelte uit een tekst te binnen (of kreeg ik dat?); "het heil is des Heeren".
Het staat in Jona 2:7-10;
" Als mijn ziel in mij overstelpt was, dacht ik aan den HEERE, en mijn gebed kwam tot U, in den tempel Uwer heiligheid.
Die de valse ijdelheden onderhouden, verlaten hunlieder weldadigheid.
Maar ik zal U offeren met de stem der dankzegging; wat ik beloofd heb, zal ik betalen. Het heil is des HEEREN.
De HEERE nu sprak tot den vis; en hij spuwde Jona uit op het droge."

Is dat niet schitterend? Je zou toch zeggen, Jona zit daar in het ingewand van die vis, in grote benauwdheid. Maar juist daar gaat hij de Heere roemen. Juist op het moment dat hij onder grote psychische druk staat, hij ziet als het ware geen uitweg meer, want zijn ziel was in hem overstelpt staat er. Hij werd daar in die vis door verdriet en weemoed overmand. Toch ziet hij daar op de weg der goddelozen, die geen acht slaan op de zaligheid die bij God is. De climax van dit Schriftgedeelte vindt ik echt in de laatste regel. Wanneer Jona God roemt door de woorden uit psalm 3; "het heil is des HEEREN", laat God hem door de vis uitspuwen. Hieraan zien we dat in het roemen van de Heere, juist in de benauwdste momenten van het leven, ook de verlossing besloten ligt.
Wat hebben we toch een barmhartig en genadig God.

[jean]

Riska of Raido, ik weet het niet meer, het staat een paar pagina's terug... neem me niet kwalijk...)

jean:
die je voor 100% kunt vertrouwen

In hoeverre kun je iemand vertrouwen die dingen toelaat waar jij zo extreem veel pijn van hebt, en nog een zeikerig iets, de spijkers waren nagels en die zaten ook nog eens niet in zijn voeten maar ijn zijn enkel gewrichten.

Ik heb al proberen te zeggen dat God die dingen alleen toelaat in Zijn wijsheid. Staat er niet in het doopformulier: Als wij gedoopt worden in de naam van de Vader, zo betuigt en verzegelt ons God de Vader, dat Hij met ons een eeuwig verbond der genade opricht, ons tot zijn kinderen en erfgenamen aanneemt, en daarom van alle goed ons verzorgen, en alle kwaad van ons weren, of ten onzen beste keren wil. Hier staat dus eigenlijk dat alle kwaad wat ons 'moet' overkomen, vanwege ons zondaarzijn, Hij dat ten beste keren wil. En daarom, vraag ik me af: is het niet logisch dat je spijt krijgt van je boosheid op God, omdat je inziet dat je helemaal niet beter verdiende, en dat Hij het in Zijn genade nog goedgemaakt heeft met je?

Over die spijkers/nagels, tsja, zo zie je maar weer dat ik er toch echt niet bijgeweest ben ...
Ik heb pas het boek van Randy Alcorn gelezen, Op het randje van de eeuwigheid, en daar wordt het beeld gebruikt van spijkers in de voeten, vandaar. Maar je hebt vast gelijk hoor.

[jean]

Raido
ik vind het nog veel gewaagder om te denken dat je kunt weten wat God wel en niet wil, als God bij Job niet zou willen dat Job boos was, waarom zou Hij het dan ook niet willen hebben bij Riska, of bij mij? God is de zelfde... maar is Hij ook voor iedereen hetzelfde?

Ja, inderdaad, God is dezelfde, van eeuwigheid tot eeuwigheid. En ik denk dat iedereen weer net op een wat andere manier met God omgaat. Maar de bijbel, dat is wel een compleet boek hoor. En het staat dus niet alleen in Job, dat het nooit goed is om boos te zijn over dingen van de Heere. Ik wil iets citeren uit een boekje van Corrie ten Boom, die niet op alle punten overeenkomt met mijn standpunten, maar heel veel goeds schrijft. Het gaat over verdrukking: ‘De bijbel spreekt op vele plaatsen over de zegen van het lijden. “Het lijden van de tegenwoordige tijd weegt niet op tegen de heerlijkheid, die over ons geopenbaard zal worden”(Rom. 8:18). “Daarom zullen wij niet vrezen, al verplaatste zich de aarde, al wankelden de bergen in het hart van de zee”(Ps. 46:3). De bijbel zegt zelfs dat het Gods plan is ons lijden te gebruiken om ons zijn Koninkrijk waardig te maken “Alzo dat wijzelven van u roemen in de Gemeenten Gods, over uw lijdzaamheid en geloof in al uw vervolgingen en verdrukkingen, die gij verdraagt. Een bewijs van Gods rechtvaardig oordeel, opdat gij waardig geacht wordt het Koninkrijk Gods, voor hetwelk gij ook lijdt”.(2 Tes. 1:4, 5) Er ligt zo’n oneindige troost voor ons klaar. “God zal de tranen van onze ogen afwissen”. (Op. 21:4)
Ook zegt de bijbel nog: Bid zonder ophouden, dankt in alles. Dit is de wil van God. En natuurlijk mag je dan verdrietig zijn. Maar boosheid over Gods daden, dat hoort niet bij de totale overgave aan Zijn wil.

Raido
Jij probeerd dat, en dat proberen er meer, iedereen probeerd de Bijbel te interpreteren zoals hij het graag ziet, en ik vind het diep droevig dat je mensen zomaar 'met de Bijbel in den hand' de grond in kunt stampen, want als je boos bent op God, doe je af aan God terwijl Riska een levende relatie met God heeft, het komt er dan gewoon op neer dat je Riska's geloof aan de kant bonjourd met een aantal kunstig gevonden Bijbelteksten.

Raido, ik spreek nu voor mijzelf als ik zeg dat ik niet probeer de bijbel te interpreteren zoals ik dat graag zie. Ik probeer de bijbel te interpreteren zoals de statenvertalers het gedaan hebben, en de kanttekeningen ons vermelden. Verder luister ik naar bijbeluitleggers als Bunyan(in ‘de heilige oorlog’ beschrijft hij prachtig wat er allemaal gebeurt in de mens/ de stad mensenziel, en dat is ook leerzaam wat betreft dit onderwerp!), Spurgeon en anderen die op de boekenplank van mijn pa te vinden zijn. Ik ben de laatste die bewust opzoekt wat ik wil in de bijbel, maar ik wil juist graag weten wat God wil.
Ik denk niet dat je me begrijpt als je denkt dat ik je met de bijbel in de hand de grond in wilt stampen. Ik heb in geen enkele reactie wat gezegd over hoe jullie relatie tot God is. Ik geloof je als je zegt dat die relatie hecht en levend is.

Raido
Jij niet inderdaad... Ik ken je al wat langer als vandaag, en je bent een beetje het zelfde als ik, ik doe ook niks af van mijn mening, ik ben scherp maar dat kan hard overkomen..

Het is jammer dat je van tevoren zegt: ik doe niks af van mijn mening. Ik denk niet dat dit iets is om trot op te zijn, je staat dus compleet niet open voor opbouwende kritiek. En de hele reden dat ik hier reageer, is toch dat ik je vraag: hoe kan dat nou? Bouw jij je geloof dan voor een groot gedeelte op ervaringen? En daarmee doe ik niets af van je geloof, ik denk dat openstaan voor ‘opwas in het geloof’ alleen maar goed is, en ik probeer daar zelf dus ook voor open te staan.
Of die bijbelteksten kunstig gevonden zijn, nee, ik denk het niet. Ik was niet met een bijbeltekst aangekomen, maar ik meen dat het Zareb was, die Job noemde. Toen heb ik dat nagelezen enz. Je hebt het als het goed is gelezen. (Toch jammer dat ik er nagenoeg geen reactie van jullie kant op gekregen heb.

Raido:
Er staat ook iets in de Bijbel over molenstenen om de nek etcetra.. zal het eens opzoeken.

knipje: gevonden

40 Want wie niet tegen ons is, is voor ons.

41 Want wie u een beker water zal te drinken geven vanwege het feit dat u van Christus bent, voorwaar, Ik zeg u, dat hij zijn loon geenszins zal verliezen.

42 En wie een van de kleinen die in Mij geloven, een aanleiding tot vallen is, het zou beter voor hem zijn als een molensteen om zijn hals gedaan en hij in de zee geworpen was.

Ik heb het even opgezocht, het staat inderdaad in markus 9, misschien handig om dat er even bij te vermelden, inplaats van alleen de versnummers

Ik vraag me alleen af of ik een aanleiding tot vallen ben? Misschien voel jij, of Riska zich wel aangevallen. Maar zou dat dan juist niet een teken zijn dat je wilt vasthouden, aan een ervaring, terwijl Gods woord het anders zegt? En begrijp me niet verkeerd, ik zeg echt niet dat je geloof niet echt is. Ik zal proberen even een voorbeeld te verzinnen: Ja, komtie: ik geloof dat ik een kind van God mag zijn. Ik probeer heilig voor Hem te leven. Dan komt er iemand naar mij toe en die zegt: Joh, jij draagt kleding, waar op staat: I’m a sexbom, kan je dat nou wel dragen als christen? Ik had dat eigenlijk nooit gezien, heel dat shirt staat volgeschreven. Ik kan dan zeggen. Nou, ik denk van wel, ik heb gewoon geen zin om het uit te trekken. Ik kan ook zeggen: joh, misschien heb je wel gelijk. De bijbel spreekt er tenslotte vaak van dat onzedigheid een zonde is.
Het is maar een voorbeeld, ik hoop dat je begrijpt wat ik bedoel. Diegene die mij aan zou spreken, zei niet: Ik geloof niet dat je bekeerd bent, want je draagt dat shirt. Nee, ik zei zelf: ik denk dat het inderdaad niet verstandig is om dit shirt te blijven dragen, want dat vindt God niet fijn, dat zie ik in de bijbel.
Ik probeer met wat ik zeg over de boosheid tot God, niemand van zijn of haar geloof af te praten. Ik zeg alleen: joh, hoe kun je dat zo doen, terwijl heel de bijbel spreekt van Gods rechtvaardigheid, onze onwaardigheid, en ondanks dat alles, Zijn genade voor ons.

Raido
Gelukkig is waarheid relatief, de waarheid die jij aandraagd word door de grootste helf van de refowebbers als onwaar beschouwd om even wat te mogen zeggen.. Ik denk dat iedereen voor zijn geloof uit mag komen, maar zoals Jezus al zegt, kijk toch alsjeblieft uit dat je een beginnende gelovige niet de grond in stampt met teksten, maar ook met opmerkingen, dit moet groeien...

Ik kreeg pasgeleden de uitslag te zien van het publiek op refoweb. Er bleek dat het grootste gedeelte werkelijk reformatorisch is. Het zou dus zo moeten zijn dat ook zij de bijbel als absolute waarheid aannemen. En nee, het gaat nu niet om de interpretatie van een miezerig tekstje, het gaat om het geheel, wat de bijbel als eenheid uitstraalt.

Raido:
Wat heb ik er aan als Jas, Pierro of Jean zegt dat Jezus er altijd voor je is, als je Hem in het moeilijkste de orkaan van je leven Jezus niet gezien en gevoelt hebt? Dan voel ik me alleen maar 'genaaid' en denk ik, waarom God? Waarom was U er toen niet? Toen ik U zo nodig had?

Raido, geloof is geen zien of voelen. Geloof is een vaste grond der dingen die men hoopt, en een bewijs van de zaken die men niet ziet(hebreeen 11 of 12).
Je was het toch zelf die dat mooie gedicht citeerde? Juist daar waar het zo moeilijk was, daar heb Ik je gedragen. En mijns inziens zijn er dan heus vraagtekens. Maar er rest toch enkel dankbaarheid voor Zijn genade, voor rechtelozen? Is Hij niet humaan genoeg door Zijn Zoon te zenden? Welk mens zou dat doen? Het is bovenmenselijk, en dat is maar goed ook, anders zouden we waarschijnlijk een egoïstische God hebben.

Raido:
Toch dank ik God dagelijks voor wat Hij voor me gedaan heeft, mij heeft laten leven, mij een nieuw leven heeft gegeven met het meisje van wie ik zoveel hou, en die mij zoveel nodig heeft. Zonder Hem was dat niet mogelijk geweest..

Het is beter zo..

Daar ben ik blij mee voor je!

[jean]

Parsifal: En ik sluit me hierin bij Pierro aan, probeer gevoelens te respecteren, maar ik heb in het geval van Jean en Pierro niet direct het idee dat ze gevoelloos of onbarmhartig zijn. Misschien hebben ze in sommige opzichten dezelfde zegen als ik, dat ik niet uit eigen ervaring de diepten kennen waar anderen dwars doorheen hebben moeten gaan. Misschien maakt dat inlevingsvermogen o zo moeilijk. Dat moet voorzichtig maken in de manier van spreken, maar de waarheid mag nog steeds verteld worden, en de Bijbel spreekt deze waarheid. Probeer alsjeblieft er van uit te gaan dat mensen een goede intentie hebben bij het discussieren, en probeer zo veel mogelijk te vermijden dat je personen in het hart raakt.

Vaya con Dios,

parsifal

Bedankt voor dit stukje, Parsifal. Het is inderdaad nooit mijn bedoeling om gevoelloos of onbarmhartig te zijn.

[jean]

Jas:
Er schoott me ineens een gedeelte uit een tekst te binnen (of kreeg ik dat?); "het heil is des Heeren".
Het staat in Jona 2:7-10;
" Als mijn ziel in mij overstelpt was, dacht ik aan den HEERE, en mijn gebed kwam tot U, in den tempel Uwer heiligheid.
Die de valse ijdelheden onderhouden, verlaten hunlieder weldadigheid.
Maar ik zal U offeren met de stem der dankzegging; wat ik beloofd heb, zal ik betalen. Het heil is des HEEREN.
De HEERE nu sprak tot den vis; en hij spuwde Jona uit op het droge."

Is dat niet schitterend? Je zou toch zeggen, Jona zit daar in het ingewand van die vis, in grote benauwdheid. Maar juist daar gaat hij de Heere roemen. Juist op het moment dat hij onder grote psychische druk staat, hij ziet als het ware geen uitweg meer, want zijn ziel was in hem overstelpt staat er. Hij werd daar in die vis door verdriet en weemoed overmand. Toch ziet hij daar op de weg der goddelozen, die geen acht slaan op de zaligheid die bij God is. De climax van dit Schriftgedeelte vindt ik echt in de laatste regel. Wanneer Jona God roemt door de woorden uit psalm 3; "het heil is des HEEREN", laat God hem door de vis uitspuwen. Hieraan zien we dat in het roemen van de Heere, juist in de benauwdste momenten van het leven, ook de verlossing besloten ligt.
Wat hebben we toch een barmhartig en genadig God.

Jas, het is inderdaad een mooi gedeelte. Het is ook een les. Als ik van God verwijderd ben door dit of dat, en het wordt donker om me heen, vergeet ik zo vaak dat het mijn eigen schuld is, en vergeet ik naar God te gaan, waardoor het erger wordt. In alles bij Hem uit mogen komen geeft zo’n vrede!
Het is onbegrijpelijk dat God naar ons omziet!

[jean]

Raido:
Volgens mij was het wel degelijk Pierro die vroeg of ik het beter wist, we komen hier toch niet uit. Mijn punt is dat je boos mag zijn over de besluiten van God, dat je boos naar God mag gaan, je woede mag uiten richting en bij God. Ben je het daar niet mee eens? Jammer, maar dat is mijn visie, en daar doe ik niet wat vanaf. (en daar ben ik wel trots op)

Je geeft zelf aan dat je het beter weet dan God, omdat je het anders doen zou als je God zou zijn. Jij bent degene die hierover begint. Ik heb je verhaal even in dit onderwerp gezet, het is misschien nuttig om mijn verhaaltje aan jou, hierboven nog even te lezen, en ik ben benieuwd naar je reactie.
Als je dat leest zul je ook een uitleg krijgen waarom ik het absoluut niet iets vind om trots op te zijn, als je van tevoren je visie geeft, en niet openstaat voor aanvullingen.

[Zareb]

Jas:
Er schoott me ineens een gedeelte uit een tekst te binnen (of kreeg ik dat?); "het heil is des Heeren".
Het staat in Jona 2:7-10;
" Als mijn ziel in mij overstelpt was, dacht ik aan den HEERE, en mijn gebed kwam tot U, in den tempel Uwer heiligheid.
Die de valse ijdelheden onderhouden, verlaten hunlieder weldadigheid.
Maar ik zal U offeren met de stem der dankzegging; wat ik beloofd heb, zal ik betalen. Het heil is des HEEREN.
De HEERE nu sprak tot den vis; en hij spuwde Jona uit op het droge."

Is dat niet schitterend? Je zou toch zeggen, Jona zit daar in het ingewand van die vis, in grote benauwdheid. Maar juist daar gaat hij de Heere roemen. Juist op het moment dat hij onder grote psychische druk staat, hij ziet als het ware geen uitweg meer, want zijn ziel was in hem overstelpt staat er. Hij werd daar in die vis door verdriet en weemoed overmand. Toch ziet hij daar op de weg der goddelozen, die geen acht slaan op de zaligheid die bij God is. De climax van dit Schriftgedeelte vindt ik echt in de laatste regel. Wanneer Jona God roemt door de woorden uit psalm 3; "het heil is des HEEREN", laat God hem door de vis uitspuwen. Hieraan zien we dat in het roemen van de Heere, juist in de benauwdste momenten van het leven, ook de verlossing besloten ligt.
Wat hebben we toch een barmhartig en genadig God.

Jas, het is inderdaad een mooi gedeelte. Het is ook een les. Als ik van God verwijderd ben door dit of dat, en het wordt donker om me heen, vergeet ik zo vaak dat het mijn eigen schuld is, en vergeet ik naar God te gaan, waardoor het erger wordt. In alles bij Hem uit mogen komen geeft zo’n vrede!
Het is onbegrijpelijk dat God naar ons omziet!

Natuurlijk heb je gelijk als het gaat over het bij Hem uit mogen komen. Alleen heb ik wat moeite met de uitleg over dit Bijbelgedeelte.

Jona vlucht van de opdracht van de Here. Hij is het niets eens met God dat die zondige stad misschien wel eens hun zonden zouden kunnen inzien. Hij ziet ze liever vernietigd. Dus die opdracht daar te gaan prediken lapt hij aan z'n laars en hij vlucht de zee op. Als dan die enorme storm gaat spelen en de bemanning van de boot met hem in discussie gaat (nb ongelovigen wijzen een gelovige op zijn taak) realiseerd hij zich hoe verkeerd hij bezig is. En in zijn wanhoop laat hij zich overboord gooien omdat hij duidelijk weet dat die straf voor hem bedoeld is en niet voor de ongelovigen. Hij erkent Gods recht op straf voor de zonde.

En dan is God zo groot dat Hij Jona niet laat verdrinken. Zijn plan met Jona is nog niet klaar. Hij stuurd dat grote zeedier om Jona van de dood te redden. Maar niet alleen om hem te redden maar om hem ook eens even in afzondering te zetten. Even stil te zetten om na te denken. Soms is een periode van afzondering nodig om tot je Bron te kunnen komen. Zeker in het hectische mensenleven.
En in die afzondering gaat Jona God loven. Niet vanuit de verdrukking omdat hij in dat zeedier zat, maar juist omdat God hem van de verdrinkingsdood gered had. Het maakt hem niet uit dat hij in die vis zit.
het enigste wat speeld is dat hij gered is ondanks hij wegliep.
Voor hem was het afgelopen: vers 7 "ik zonk naar de bodem van de zee, afgesloten van de aarde voor altijd" en dan het slot van vers 10 U Heer hebt mij gered.
Hij heeft die periode van afzondering nodig gehad om de genade van God te opnieuw leren herkennen en erkennen.

En dat heeft hij geleerd want in het vierde hoofdstuk, als hij opnieuw in een conflict met God verzeilt zegt hij dat hij wel wist dat God een milde God vol medelijden, altijd geduldig en bereid de straf in te trekken.

Voor mij is de strekking van dit gehele leer-verhaal over Jona dat je nooit van je door God gegeven opdracht mag onttrekken. En dat je bij het vervullen van die opdracht Gods vrijheid van handelen moet erkennen. Mensen kunnen geen grenzen stellen aan Gods heil. Het gaat verder en is dieper dan de vertrouwde theorieen.

En de strekking van het specifieke gedeelte: dat God Zijn kind, ook al loopt het zelf weg, nooit los zal laten.

[jas]

Jas:
Er schoott me ineens een gedeelte uit een tekst te binnen (of kreeg ik dat?); "het heil is des Heeren".
Het staat in Jona 2:7-10;
" Als mijn ziel in mij overstelpt was, dacht ik aan den HEERE, en mijn gebed kwam tot U, in den tempel Uwer heiligheid.
Die de valse ijdelheden onderhouden, verlaten hunlieder weldadigheid.
Maar ik zal U offeren met de stem der dankzegging; wat ik beloofd heb, zal ik betalen. Het heil is des HEEREN.
De HEERE nu sprak tot den vis; en hij spuwde Jona uit op het droge."

Is dat niet schitterend? Je zou toch zeggen, Jona zit daar in het ingewand van die vis, in grote benauwdheid. Maar juist daar gaat hij de Heere roemen. Juist op het moment dat hij onder grote psychische druk staat, hij ziet als het ware geen uitweg meer, want zijn ziel was in hem overstelpt staat er. Hij werd daar in die vis door verdriet en weemoed overmand. Toch ziet hij daar op de weg der goddelozen, die geen acht slaan op de zaligheid die bij God is. De climax van dit Schriftgedeelte vindt ik echt in de laatste regel. Wanneer Jona God roemt door de woorden uit psalm 3; "het heil is des HEEREN", laat God hem door de vis uitspuwen. Hieraan zien we dat in het roemen van de Heere, juist in de benauwdste momenten van het leven, ook de verlossing besloten ligt.
Wat hebben we toch een barmhartig en genadig God.

Jas, het is inderdaad een mooi gedeelte. Het is ook een les. Als ik van God verwijderd ben door dit of dat, en het wordt donker om me heen, vergeet ik zo vaak dat het mijn eigen schuld is, en vergeet ik naar God te gaan, waardoor het erger wordt. In alles bij Hem uit mogen komen geeft zo’n vrede!
Het is onbegrijpelijk dat God naar ons omziet!

Natuurlijk heb je gelijk als het gaat over het bij Hem uit mogen komen. Alleen heb ik wat moeite met de uitleg over dit Bijbelgedeelte.

Jona vlucht van de opdracht van de Here. Hij is het niets eens met God dat die zondige stad misschien wel eens hun zonden zouden kunnen inzien. Hij ziet ze liever vernietigd. Dus die opdracht daar te gaan prediken lapt hij aan z'n laars en hij vlucht de zee op. Als dan die enorme storm gaat spelen en de bemanning van de boot met hem in discussie gaat (nb ongelovigen wijzen een gelovige op zijn taak) realiseerd hij zich hoe verkeerd hij bezig is. En in zijn wanhoop laat hij zich overboord gooien omdat hij duidelijk weet dat die straf voor hem bedoeld is en niet voor de ongelovigen. Hij erkent Gods recht op straf voor de zonde.

En dan is God zo groot dat Hij Jona niet laat verdrinken. Zijn plan met Jona is nog niet klaar. Hij stuurd dat grote zeedier om Jona van de dood te redden. Maar niet alleen om hem te redden maar om hem ook eens even in afzondering te zetten. Even stil te zetten om na te denken. Soms is een periode van afzondering nodig om tot je Bron te kunnen komen. Zeker in het hectische mensenleven.
En in die afzondering gaat Jona God loven. Niet vanuit de verdrukking omdat hij in dat zeedier zat, maar juist omdat God hem van de verdrinkingsdood gered had. Het maakt hem niet uit dat hij in die vis zit.
het enigste wat speeld is dat hij gered is ondanks hij wegliep.
Voor hem was het afgelopen: vers 7 "ik zonk naar de bodem van de zee, afgesloten van de aarde voor altijd" en dan het slot van vers 10 U Heer hebt mij gered.
Hij heeft die periode van afzondering nodig gehad om de genade van God te opnieuw leren herkennen en erkennen.

En dat heeft hij geleerd want in het vierde hoofdstuk, als hij opnieuw in een conflict met God verzeilt zegt hij dat hij wel wist dat God een milde God vol medelijden, altijd geduldig en bereid de straf in te trekken.

Voor mij is de strekking van dit gehele leer-verhaal over Jona dat je nooit van je door God gegeven opdracht mag onttrekken. En dat je bij het vervullen van die opdracht Gods vrijheid van handelen moet erkennen. Mensen kunnen geen grenzen stellen aan Gods heil. Het gaat verder en is dieper dan de vertrouwde theorieen.

En de strekking van het specifieke gedeelte: dat God Zijn kind, ook al loopt het zelf weg, nooit los zal laten.

Sorry, maar volgens mij geef ik dezelfde uitleg. Ik zie in elk geval het verschil niet. Dus waar ben je het nu eigenlijk niet mee eens?

[Zareb]

Sorry, maar volgens mij geef ik dezelfde uitleg. Ik zie in elk geval het verschil niet. Dus waar ben je het nu eigenlijk niet mee eens?

Jij schreef eerder: Juist op het moment dat hij onder grote psychische druk staat, hij ziet als het ware geen uitweg meer, want zijn ziel was in hem overstelpt staat er. Hij werd daar in die vis door verdriet en weemoed overmand.
---
Volgens mij ziet hij het juist wel. Hij is gered uit het water, God heeft hem een uitweg gegeven.
---
Verder schreef je:
De climax van dit Schriftgedeelte vindt ik echt in de laatste regel. Wanneer Jona God roemt door de woorden uit psalm 3; "het heil is des HEEREN", laat God hem door de vis uitspuwen. Hieraan zien we dat in het roemen van de Heere, juist in de benauwdste momenten van het leven, ook de verlossing besloten ligt.
---
De verlossing bestond uit het redden uit het water, daar dankt en loofd Jona God voor. Niet omdat hij uit de vis zou komen. Hij had het in die vis niet zo slecht. Als je in je stille afzondering zo dicht bij Hem bent wil je niet eens weg. Bonhoeffer schreef vanuit zijn eenzame gevangeniscel dat die paar vierkante meter een voorportaal van de hemel waren.
Dit voorbeeld gaat veel meer over het roemen NA de verlossing.

Dat die vis hem dan uitspuwd is niet zo zeer het gevolg van Jona's belijdenis maar God had gewoon nog andere plannen met hem. En voordat hij die kon gaan uitvoeren moest hij eerst weer op de juiste koers gebracht worden.

[jas]

Sorry, maar volgens mij geef ik dezelfde uitleg. Ik zie in elk geval het verschil niet. Dus waar ben je het nu eigenlijk niet mee eens?

Jij schreef eerder: Juist op het moment dat hij onder grote psychische druk staat, hij ziet als het ware geen uitweg meer, want zijn ziel was in hem overstelpt staat er. Hij werd daar in die vis door verdriet en weemoed overmand.
---
Volgens mij ziet hij het juist wel. Hij is gered uit het water, God heeft hem een uitweg gegeven.
---
Verder schreef je:
De climax van dit Schriftgedeelte vindt ik echt in de laatste regel. Wanneer Jona God roemt door de woorden uit psalm 3; "het heil is des HEEREN", laat God hem door de vis uitspuwen. Hieraan zien we dat in het roemen van de Heere, juist in de benauwdste momenten van het leven, ook de verlossing besloten ligt.
---
De verlossing bestond uit het redden uit het water, daar dankt en loofd Jona God voor. Niet omdat hij uit de vis zou komen. Hij had het in die vis niet zo slecht. Als je in je stille afzondering zo dicht bij Hem bent wil je niet eens weg. Bonhoeffer schreef vanuit zijn eenzame gevangeniscel dat die paar vierkante meter een voorportaal van de hemel waren.
Dit voorbeeld gaat veel meer over het roemen NA de verlossing.

Dat die vis hem dan uitspuwd is niet zo zeer het gevolg van Jona's belijdenis maar God had gewoon nog andere plannen met hem. En voordat hij die kon gaan uitvoeren moest hij eerst weer op de juiste koers gebracht worden.

o,nou dat is ook een visie. Ik zie het anders. Ik probeer het me eens voor te stellen in die stinkende ingewanden van die vis, in het stikdonker. Ik denk dat een mens daar toch niet vrolijk van wordt. En ik vond het gewoon frappant, hoe die woorden volgen op Jona's roemen van God, dat God tot die vis sprak hem uit te spuwen. Maar dat hier meerder visies over mogelijk zijn, wil toch niet zeggen dat er maar één de juiste is? Ze doen toch beiden niets te kort aan de Schrift of aan Gods eer?