Wie zijn de 12 dicipelen?

[Nels]

Dit topic gaat over de vraag wie nu de 12 dicipelen zijn.

In Matteus en Marcus, staat bij de roeping van de apostelen (Matteus 10: 1-4 en Marcus 3: 13-19) namelijk de naam Taddeus, terwijl in Lucas, bij de roeping van de apostelen (Lucas 6: 12-16) die naam helemaal niet voorkomt, maar wel in plaats van Taddeus dan, de naam: Judas, de zoon van Jacobus.
Dus het is mij nu helemaal onduidelijk, wie nu er bij hoort en wie nu niet (Taddeus of Judas, de zoon van Jacobus), dus wie dus nu echt de 12 dicipelen zijn.

[Nels]

Ik heb het antwoord al gevonden:

Thaddéüs was een andere naam van Judas. Waarschijnlijk gebruikten de apostelen de naam Thaddéüs om hem niet te verwarren met de andere apostel Judas (Iskáriot)

[elbert]

In Mattheus 10:3 wordt verder de naam van Lebbeus genoemd.

Thaddeus betekent "iemand met een groot hart, moedig"
Lebbeus betekent "iemand met een hart"

Deze (bij?)namen werden inderdaad waarschijnlijk gebruikt om hem van Judas Iskariot te onderscheiden.

[Sabra]

Ik geloof niet dat hij Thaddeus of Laddeus heette. Dat zijn geen Joodse namen. Net zoals Jezus geen Jezus heette, maar Yeshua.

[elbert]

Ik geloof niet dat hij Thaddeus of Laddeus heette. Dat zijn geen Joodse namen. Net zoals Jezus geen Jezus heette, maar Yeshua.

Het zijn inderdaad Romeinse namen. Maar het zou toch kunnen dat joden in die tijd Romeinse namen gebruikten? Zie bijv. Paulus, die zowel jood als Romein was. (Nou heeft Paulus zijn naam veranderd, van het joodse Shaul/romeinse Saulus naar Paulus, maar toch).

[Sabra]

Ik denk niet dat men zichzelf een Latijnse naam gaf. Voor mensen die zowel Jood als Romein waren ligt dat waarschijnlijk anders.

[elbert]

Ik denk dat we rekening moeten houden met de hellenisatie van de joodse cultuur van die dagen. Ik ben geen expert hierin, maar het lijkt me dat de Romeinse bezetting een grote invloed heeft gehad op de toenmalige joodse cultuur. Het proces van hellenisatie was al begonnen in de dagen van Alexander de Grote (zie de apocriefe boeken van de Makkabeeen) en het lijkt me dat een invloed die eeuwenlang duurde ook zijn invloed heeft gehad op het gebruiken van bepaalde namen. Aangezien het sociaal en economisch voordeel bood om Romeinse (bij)namen te gebruiken, dan kan ik me best voorstellen dat mensen dat deden.
Natuurlijk waren er mensen die zich ernstig verzetten tegen de opmars van de Romeinse cultuur en de bezetting. Verzetsbewegingen (o.a. de zeloten) waren dan ook heel aktief.

[Divrei Shmuel]

De leerlingen van Jesjoea kwamen uit HaGalil - Galilea. Hier woonden veel andere volkeren. De toenmalige voertaal was Aramees en Grieks. Latijns werd minder vaak gebruikt dan men denkt. Zelfs de Romeinen zelf schreven veel in het Grieks, zeker in het buitenland met internationale bedoelingen. Zeker heeft het bezette J'hoeda (Judea) en HaGalil sporen gekend van Grieks. Een erfenis van de buitenlandse bezettingen van de tijd van Alexander de Grote en Antioches Epiphanes. Verder kwamen Joden die een paar generaties in de oud Grieks Helenistische kolonien woonden geregeld naar Judea en Galilea, voor zaken, voor de opgangsfeesten naar de Tempel, voor vrijwilege-, zond-, schuld-, brand- en reinigingsoffers en ook vestigden zich er opnieuw en integreerden niet niet allemaal, hadden hun eigen Synagogen. In de Miesjna en Talmoed komen we verschillende geziene rabbijnen tegen met Griekse namen. Het is een overdreven alles Joodser willen maken vanuit Messiaanse groepen die in deze tijd mensen doet denken dat zoiets als het gebruik van Griekse namen voor Hebreeers in het N.T. niet authentiek zou zijn. Jesjoea gaf Zijn leerlingen trouwens ook bijnamen, die men soms in het Aramees met hun Griekse vertaling tegenkomt, omdat men wilde dat de lezer de betekenis begreep en niet alleen maar verwonderd zou kijken van zon Arameese uitdrukking. Sjim'on bar Jona, kreeg bijv. de bijnaam Kefas, aramees voor rots, welliswaar met een Griekse uitgang, maar dat deed men met alle namen, dat hoort bij een vertalen naar het Gr. We kenne Kefa[s] beter als Petrus. Dit staat niet zo in het Gr. N.T., het is een Latijnse vervoeging van Petros, dat staat er wel!
Thadeus is ook zo'n Latijnse vervoeging die er niet staat, Tadaios staat er eigenlijk. Deze naam komen we ook in de Talmoed in het Jiesrael (de Talmoed J'roesjalmi) en verschillende midrasjiem uit Jiesrael tegen: Taddaj. Dit zou samenhangen met het Aramese manlijke woord tadda - borst (zie Prof. Marcus Jastrow, Dictionary of the Targumim, Talmud Babli, Yerushalmi and Midrashic Literature).
Conclusie: Sommige mensen in de 1e eeuw in Galilea en Judea kregen als kind een Griekse naam, of een vergriekste Aramese naam. Andere namen in het N.T. bedoeld als bijnaam werden in het Aramees gegeven, maar terwille van de Griekse lezers vertaald voor de betekenis. In een NLse vertaling zou je dus eigenlijk naar de geest van de samenstellers een NLse betekenis van de bijnaam moeten zien en geen Griekse, laat staan Latijnse!

Sam