Evelien schreef:Vanochtend gewerkt:
Ik moet dit even kwijt en delen met jullie!
Het is altijd bijzonder zo'n situatie!
Ik heb een soortgelijke ervaring...die ik ook graag deel.
een aantal maanden geleden werkte ik op een afdeling in een academisch ziekenhuis. De afdeling traumatologie. Dit is een afdeling waar alle slachtoffers van ongevallen, maar ook slachtoffers van (huiselijk) geweld komen.
Zo was er een vrouwtje van 74 jaar oud. Zij was mishandeld door haar zoon, omdat hij geld van haar wilde.
Deze vrouw had veel verwondingen, zal geheel onder de blauwe plekken, had een klaplong....enz. Deze vrouw was licht dementerend.
Ze kon niet meer praten, maar haar ogen vertelden me genoeg. Ze straalde veel angst uit! keek met grote ogen rond.
op een avond kwam ik bij haar. Weer lag ze zo, met van die grote, angstige ogen te kijken. Het ging niet goed met haar. Ik hurkte naast haar bed,en praatte wat tegen haar. Ik vraag dingen waar ze ja en nee op kan antwoorden..., dus: vrouwtje, wat er er nu met je. Ben je bang voor je zoon?
ze knikte, ben je bang dat hij hier komt?
ze knikte...
mijn arm lag naast haaar, in bed...je pakte mijn arm vast, en ging er met haar hoofd op liggen, ze klemde zich er aan vast...zo hebben we zeker 10 minuten gezeten...
2 dagen later kom ik weer op mijn werk...Ik vernam dat ze die nacht na mijn dienst was overleden aan haar verwondingen...
Dit blijft me waarschijnlijk altijd bij!