Ik weet het niet Martin. Maar ik denk dat je voor op moet stellen dat je zonder vrienden ook absoluut christen kan zijn.
Toch geloof ik wel dat je je daar niet bij neer moet leggen, dat je geen vrienden hebt die je begrijpen. Want je hebt vrienden nodig in het leven, al zijn het er maar enkele. Zowieso al om het geloo fmee te delen.
Mijn ervaring is dat ik vroeger vrienden had omdat ik bij de groep hoorde, omdat ik de juiste kleren droeg en het juiste uiterlijk had.
Maar dat geeft geen bevrediging, sterker nog, dergelijke ''vrienden'' zullen je zwaar terleurstellen.
Maar toen ik echt bewust naar de bijbel wilde leven, God wilde zoeken, verloor ik ''vrienden'', maa rik kreeg er ook vrienden bij. Echte vrienden. Die met mij bevriend willen zijn om mij als persoon en omdat ze iets met mij deelde: de liefde voor de bijbel.
Misschien omdat je zulke slechte ervaringen heb, vind je het moeilijk om mensen te vertrouwen, maar ik denk dat daar wel wat aan te doen is. Niet door opeens modebewuste kleding te dragen, maar door iets uit te stralen, naastenliefde, betrokkenheid.
Misschien duurt het even, maar dan krijg je echte vrienden.
En wanneer het echt een probleem blijft, en je eenzaam blijft, zijn er mensen die je daar op een professionele manier bij kunnen helpen.
maar vooral, wat caprice zei, je mag er ook om bidden!
ligt denk aan de situatie. 
ze hebben allemaal en eigen manier van praten en van denken.
