verantwoordelijkheidsgevoel voor de zielen van de kinderen

[Night]

Er zal misschien een tijd komen dat je tot de ontdekking komt dat het gesleten is. En dat je ontdekt dat de bijbel en Gods Woord in je praktijk van lesgeven practisch verdwenen is, en je bijbelverhalen niet meer zijn dan een verhaal met wat er doorheen verweven moraal.

Moet je wel verlangen naar het verdwijnen van dit verantwoordelijkheidsgevoel?

[paprikameisje2]

Er zal misschien een tijd komen dat je tot de ontdekking komt dat het gesleten is. En dat je ontdekt dat de bijbel en Gods Woord in je praktijk van lesgeven practisch verdwenen is, en je bijbelverhalen niet meer zijn dan een verhaal met wat er doorheen verweven moraal.

Moet je wel verlangen naar het verdwijnen van dit verantwoordelijkheidsgevoel?

ik denk dat et niet meer goed met mij zou zijn als ik dit gevoel niet meer heb bedenk ik net na het lezen van dit stukje. omda thet dan msischien gewoonte is geworden ofzo?

[cornelis]

Ik ben geen leerkracht,maar wel een ouder van 3 kinderen.
Samen met mijn vrouw hopen we,dat de kinderen met Jezus door het leven willen.
Mijn vrouw heeft immers geen kinderen gebaard voor de hel.
Soms zou ik het levende geloof er wel bij de kinderen willen inpompen,maar nu ze al weer 22,24 en bijna 26 jaar zijn is voorzichtigheid geboden.
Maar we gunnen ze zo graag een leven,waarin ze altijd kunnen vluchten naar de Here Jezus.
Want Hij alleen geeft een rijke Toekomst,dat niet in geld is uit te drukken.
Ik denk dat er vele ouders zijn,die het vreselijk vinden,dat hun kinderen niet meer in de kerk komen,niet meer bidden,bijbellezen.
Tegen hen kan ik alleen maar zeggen.
Volhard in het gebed,God laat toch geen bidder staan.
En moeten we het altijd zien,dat onze kinderen voor God hebben gekozen?
Laten we ons als ouders maar helemaal verlaten op Gods Barmhartigheid,Die ook niet wil,dat er ook maar een mensenkind verloren gaat.
Daarvoor gaf Hij toch alles wat Hij had,Zijn Eigen Geliefde Zoon Jezus.
Dit wilde ik even kwijt,met een vriendelijke groet van Cornelis.

[Night]

ik denk dat et niet meer goed met mij zou zijn als ik dit gevoel niet meer heb bedenk ik net na het lezen van dit stukje. omda thet dan msischien gewoonte is geworden ofzo?

Ik laat je de tegenpool zien van hetgeen je zelf aangaf.
Als je in staat bent het een te voelen, zal bijna onvermijdelijk het andere je ook ten deel vallen. (Inderdaad, door gewoonte, of omdat andere zaken je leven in beslag nemen). Beide zijn overigens geen slechte ervaringen in je eigen geloofs/gevoelsleven.

Er zijn ook vele leerkrachten die deze ervaringen niet zullen onderschrijven, of er niet een dergelijke waarde aan geven zoalsik bij jou denk te proeven. Ze zullen zeker niet per definitie minder betrokken zijn of het werk minder doen. Ze doen het anders.
En ik weet niet welk van beiden beter af is...

Weet je, hoe we dit werk dan ook mogen doen, er is er maar Een die zijn zegen er over geven kan. De beste leerkracht of de slechtste, het is Hij die de genade in kinderharten werkt. Misschien zijn het wel de "slechtste" vertellingen van jou die de kinderen het meest herinneren of waar een zegening op gekomen is.

"Noch door kracht, noch door geweld, maar door Zijn Geest zal het geschieden". Misschien niet de exacte tekst, maar wel de waarheid ervan.

Daarmee valt onze verantwoording niet weg. En een ieder zal verantwoording af moeten leggen over die verantwoording.
Volgens mij is er maar één weg: leg deze verantwoording in afhankelijkheid voor Hem neer. Mijn ervaring is in ieder geval dat het dan wel eens heel erg meevalt. De verantwoording wordt er niet lichter door, het werk soms wel. Tel de zegeningen, de grote, maar vergeet de vele kleintjes niet. Leer ze opmerken.

Geniet van het mooie werk.