Tegenwoordig zijn ze maar zo gerechtvaardigd. Nee dat had de oude Houtman anders beleefd. Die was op zijn 20e in zijn ongeluk gezet. Hij was God kwijt. Hij zag zijn totale verlorenheid voor de Heere liggen. Daar liep hij een aantal jaren mee rond. Ach nee hij was onbekeerd hoor. Een echt missend mens. op zijn 25e mocht hij een beloftetje krijgen. Maar dat was niet Christus Zelf. Nee daar was hij nog ver van daan. Het was slecht met hem gesteld. Zien was nog geen hebben. Zo makkelijk gaat het niet.
OP zijn 30e kreeg hij nadere beloftes en betrekking op de Tweede Persoon. Maar dat was zo genoten en zo weer toegesloten. Toch waren er wel ogenblikjes dat hij zijn tranen bij de Heere kwijt kon. O, dat was groot. Om je doodstaat eens te bewenen. Als ze hem vroegen wat hij was dan zei hij een echt missend mens te zijn. O aan de Verbondstafel mocht het weer eens ontsloten worden. Dat was groot. Maar niet genoeg. Hij hoorde bij de bekommerden. Op zijn 67e werd hij in de de dadelijkheid gerechtvaardigd. Ja die kon zijn wegje wel vertellen. Dat was niet zo maar van aannemen en dan bekeerd, neenee.
-----------------------------------------------------------------------------------
Wie kent er zulke verhalen? En wie kan mij haarfijn uitleggen wat hier niet klopt???
Bookman