Vergeving

[Madelief]

Dank je wel voor je bemoedigende woorden Hijwel. Dat doet me heel veel. En ik weet diep in mijn hart dat je gelijk hebt. Ik ben alleen soms zo wanhopig en voel me zo "verminkt" van binnen. Mijn geloof wankelt daardoor ook soms. En dan voel ik me zo eenzaam, op momenten dat mijn geloof wankelt. Dan twijfel ik aan alles. Dan vraag ik me af of mijn geloof in Jezus niet gewoon hersenspoeling is door de kerk. Maar dan lees ik weer de Bijbel en weet ik 'Ja', dit is de waarheid. Ik vind het zo lief dat je voor mij bidt. Dank je wel. Mijn verhaal is misschien een beetje warrig, maar zo voel ik mij ook nu.

Liefs Madelief

[hijwel]

geen dank madelief,

Als je er diep in je hart van overtuigt ben dat het goed is om alles te vergeven. Zou ik zeggen: "wat houd je tegen om het pad van de vergeving op te gaan". Ik snap wel dat dat niet in 1 keer er aan komt rollen. Maar stap in ieder geval die nieuwe fase in, dat je berijd bent om met Gods hulp en kracht iedereen te vergeven die je wat heeft aangedaan.

of je begint anders.. maar maak gewoon een begin samen met God aan deze nieuwe fase van je leven.

[Europeaan]

Gisteren heb je een prominente plaats gekregen in mijn gebed. Daar heb je recht (!) op. En ook op het gebed van alle meelezers! Daarbij heb ik niet eens gebeden dat je je ouders gaat vergeven. Zover zijn we nog lang niet. Dit verwerkingsproces kost jaren, en dan is het heel bijzonder dat je gelooft, en kan functioneren in de maatschappij – een prestatie van formaat!!

Wat bij dit verwerkingsproces een wezenlijke rol speelt, is erkenning van je ouders dat ze opa teveel z’n gang hebben laten gaan. (En wat was de rol van oma? Zij leeft nog, neem ik aan?) Wellicht kunnen ze nu nog geen spijt betuigen, maar het zou al winst zijn als ze hun houding als fout zouden erkennen. Winst voor hun relatie met jou, en winst voor jouw relatie met hun. Plus winst voor jullie relatie met God. In psalm 32 lees je dat David pas echt rust vond, toen hij zijn zonden voor God beleed. Die voorwaarde is echter wel om het begin van de psalm geldig te laten zijn (Welzalig hij wiens zonden zijn vergeven, die van de straf voor eeuwig is ontheven; berijmd, gereformeerd kerkboek).
Ik hoop dan ook dat je ouders ooit hun zonden voor jou en God zullen belijden. Blijf daar maar op aandringen. Heb je goede vrienden die daarbij kunnen helpen? Of een ouderling/dominee waar je je verhaal kwijt kan?

Mijn wens is dat je een voortdurend sterk geloof mag krijgen. En dat je een mooi leven krijgt, waarmee deze ingrijpende beschadiging zo veel mogelijk geheeld wordt!