Maar goed, lang geleden heb ik op de site van Om Sions Wil meegedaan aan een discussie hierover (is op te zoeken bij "homos in de kerk" onder theologie). Hij is een beetje uit de context van de discussie gehaald, maar er staan wel wat verwijzingen in naar de Bijbel:
Context
In deze discussie wil ik over homoseksualiteit praten en zaken, die hiermee samengaan. Het gaat niet in eerste plaats over de mensen. Het is een schandaal als homoseksuelen veracht worden door Christenen. Het gaat om schepselen, gemaakt naar God’s beeld. Wij zijn ze niet minder liefde verschuldigd, dan die we aan andere mensen verschuldigd zijn. De jongen met wie ik op school het meest optrek is homoseksueel, wij hebben vaak discussies, maar dit drijft nog geen wig tussen ons.
In dit stuk ga ik dingen zeggen die al eerder in de discussie geplaatst zijn. Voor het overzicht maak ik er een stuk van. Hierbij wil ik de volgende vragen stellen: “Is homoseksualiteit zonde?” “Hoe moeten wij als kerk met homoseksualiteit omgaan?” Hierbij wil ik ook ingaan op wat Kena in zijn/haar studie over homoseksualiteit heeft geschreven. Ik heb veel gebruik gemaakt van het boek “uitdagingen van deze tijd” van John Stott.
Is homoseksualiteit zonde?
In tegenstelling tot Kena, denk ik dat er wel degelijk een scheiding is tussen denken en doen, in de zin dat er onderscheid is tussen homofilie en homoseksualiteit. Ten eerste is er in de tien geboden een aparte plaats ingeruimd voor de begeerte. Dit zou niet nodig zijn, als vanuit het Hebreeuws automatisch denken en doen op één hoop gegooid worden. Ook Christus vindt het nog nodig om “het een vrouw, aanzien om haar te begeren” al als overspel te duiden. Voor de Joden was deze stap niet direct gemaakt. Maar Christus gaat een stuk minder ver dan, denken en doen met elkaar gelijk stellen. Wat Christus bestraft is het begeerte opwekken. Je zelf bewust in een situatie brengen waarbij je de zonde gaat begeren. Dit is zonde. Hierbij wordt in gedachte toegestemd met een zondige daad. Als je de kans zou krijgen zou die zondige daad ook uitgevoerd worden. Dit is iets heel anders dan heteroseksueel zijn terwijl je ongetrouwd bent. Een heteroseksueel heeft een natuurlijk verlangen naar een vrouw, maar stemt in gedachte echt nog niet toe met zonde. Dit zelfde geldt voor mensen met een andere geaardheid. Christus eist ook van ons zelfverloochening, je kruis opnemen en je leven verliezen om Zijn wil. Dit is het ultieme niet toegeven aan verlangens. En wat te zeggen van: “Wie zichzelf overwint is sterker dan hij die een stad inneemt.” Direct toegegeven iemand met een homofiele geaardheid heeft een zwaarder kruis dan veel andere mensen, maar dat zegt in zichzelf niets over de zondigheid hiervan.
In de Bijbel wordt homoseksualiteit nooit positief genoemd (Tenzij je de relatie tussen David en Jonathan zo wilt omschrijven, maar dit lijkt me inlegkunde). Teksten die met homoseksualiteit te maken kunnen hebben zijn allemaal zonder meer veroordelend. Gen 19:1-13, in combinatie met Judas: 7 (Waar duidelijk is hoe Lot over homoseksualiteit denkt, hij geeft nog liever zijn dochters dan zijn gasten over om verkracht te worden.) Hierbij moet opgemerkt worden dat homoseksualiteit niet DE zonde van Sodom is. Verder zijn er Lev. 18:22 en 20:13, die duidelijk over homoseksuele relaties gaan. Dit is niet alleen tot de priesters gericht, zoals blijkt uit de eerste verzen van deze hoofdstukken. Ook lijkt het zondige te zitten in het seksuele contact tussen twee mannen, omdat hier zeker in 20:13 expliciet over gesproken wordt.
Verder zijn Romeinen 1:18-32 aan te halen. De veronderstelling van natuurreligies lijkt me hier echt uit de lucht gegrepen. Hierin kan ik je redenering niet volgen. Hier wordt inderdaad niet de liefde tussen twee homo’s veroordeeld, wel het seksuele contact. Dit wordt duidelijker uit teksten als 1 Kor 6:9-10 en 1 Tim. 1:8-11. Waar homoseksualiteit expliciet veroordeeld worden en onder het oordeel vallen.
Echter het belangrijkste bezwaar tegen homoseksualiteit komt uit Genesis 2. Vers 23 en 24 zijn niet los te verkrijgen. Vers 24 is Adam’s conclusie uit vers 23. Seksuele gemeenschap is niet zomaar een vereniging van twee mensen. Maar een hereniging van man en vrouw. Zo zijn man en vrouw gemaakt, voor elkaar. De instelling van het heteroseksuele huwelijk wordt nog bevestigd door Christus. Dit lijkt niet vervallen te zijn in het nieuwe testament. In de Nieuw Testamentische tijd wordt homoseksualiteit veroordeelde. In het Testament van Naftali uit de tweede eeuw BC wordt gezegd dat de mannen van Sodom de natuurlijke orde veranderden. (Hier wordt gedoeld op hun homoseksuele voorstel). Joden als Philo en Josephus veroordelen homoseksualiteit ook. Christus gaat hier in zijn verkondiging niet tegenin. In de gehele Bijbel lijkt hier niet tegenin gegaan te worden.
Voor mijn geweten moet ik hierbij echt de Duitse theoloog Wolfhart Pannenberg gelijk geven. Hij verklaart eerst dat “de Bijbelse uitspraken over homoseksualiteit zonder uitzondering de praktijk verwerpen.” Daarna zegt hij dat een kerk die homoseksuele verbintenissen als gelijkwaardig aan een huwelijk beschouwt “ophoudt een heilige, katholieke en apostolische kerk te zijn.”
Hoe moeten wij als kerk met homoseksualiteit omgaan?
Wij mogen zeker geen mensen onrein verklaren. Wij worden geroepen aan alle mensen het evangelie te verkondigen, aan homoseksueel en aan heteroseksueel, aan farizeeër en aan de wetteloze, aan pedoseksueel en aan kinderbeschermer. Echter dit wil niet zeggen dat iedereen tot de gemeente kan behoren. Hierbij wordt gevraagd om geloof. Maar ook met dit geloof samenhangend, een strijden tegen de zonde. Zie hiervoor ook Rom. 6. Hoewel wij allen gezondigd hebben en wij allen schuldig staan tegenover God, ontslaat ons dat niet van de plicht om met zonde te breken. En als wij weer in zonde vallen, weer te bekeren. Onze zaligheid hangt er niet meer van af. Maar het is wel de plicht tegenover God. En tegenover Zijn Zoon, die de schuld heeft gedragen. Mijn vraag aan Kena is hoever we moeten gaan om niemand onrein te noemen en daarmee niemand uit de gemeente uit te sluiten? Moeten wij iemand die valse leer brengt in de gemeente laten? Of iemand die kinderporno procuceert en hiermee niet wil stoppen. (Dit wil ik niet op gelijke hoogte stellen met homoseksualiteit, het gaat me om de consequenties van je redenering). Mag er nog tucht zijn? Geen tucht lijkt me ook niet Bijbels.
Als kerk mogen wij mensen die willens en wetens in zonde blijven leven uitsluiten van de gemeenschap (denk aan Mattheus 18:15-18, en 1 Kor. 5). Ook mogen wij vragen dat mensen breken met de zonde, door de kracht die zij hebben in Christus. Als men niet wil breken met deze zonden sluit men zich buiten de gemeenschap. Dit klinkt keihard en is het ook. Het mag ons nooit hoogmoedig maken en het mag ook niet vanuit de hoogte gebeuren, wat helaas maar al te vaak gebeurt.
Kena haalt een hoop teksten aan die aangeven dat iedereen zondig is. Dat wij niet mogen oordelen. Daar ga ik in mee. Maar let wel op de eisen van het Woord: “Ga en zondig niet meer.” Lees Romeinen 6, of Jacobus. Wij mogen komen zoals we zijn, maar niet blijven zoals we zijn. In de kracht van Hem kunnen we ook veranderen.
Over het natuurlijke. Uit Genesis 2 blijkt dat de natuurlijke seksuele gemeenschap, die tussen man en vrouw is. Dit is een gave Gods. Dit natuurlijke is niet iets subjectiefs, maar echt iets wat door God in de schepping is gelegd. Dit is voor homoseksuelen niet anders dan voor heteroseksuelen. Echter bij homoseksuelen zou dit kunnen leiden tot verplicht celibaat. Onmenselijk? Niet onmenselijker dan het is voor dat Christelijke meisje dat tot over haar oren verliefd is op een niet-Christelijke jongen en geen ongelijk span aan wil gaan. Het argument dat dit kan leiden tot zelfmoord is gezocht hier moeten wij onze moraal niet op aanpassen. Wij moeten wel zorgen voor goede opvang. Een arm om de mensen heen. Het niet verstoten van de man of vrouw met homofiele geaardheid.
Lees trouwens ook het volgende stuk van Randy Alcorn
http://www.epm.org/articles/gaywitness4.html
Lees Liviticus 18 maar eens.
