Moderator: Moderafo's
voor de duidelijkheid: ik heb helemaal niets met de vervangingsleer. De kerk kan nooit in de plaats van Israël zijn. Ik vind de uitspraak dat "de doop in plaats van de besnijdenis" antisemitisch zou zijn verwerpelijk.Lees: "de kerk in plaats van Israël".
Zo zou ik het ook niet zeggen. Maar o.a. de doop op grond van de verbondtheologie is wel een kindje van de vervangingsleer.Rijnlander schreef:voor de duidelijkheid: ik heb helemaal niets met de vervangingsleer. De kerk kan nooit in de plaats van Israël zijn. Ik vind de uitspraak dat "de doop in plaats van de besnijdenis" antisemitisch zou zijn verwerpelijk.
Rijnlander schreef:Waar baseer je dat op?
Volgens mij ben ik een voorstander van letterlijk verstaan van de Bijbel. Dan moet je wel consequent zijn. Als de Bijbel letterlijk gelezen moet worden, dan was ook de vrouw van Cornelius vermeld, waaruit het huis van de gevangenbewaarder bestond etc.. Een gezin bestaat doorgaans wel uit ouders en kinderen. Dus waarom geen kinderen? Volgens mij doe je met al je redenaties God ernstig tekort in Zijn liefdeswerk naar de mensen toe.
Heb je het volgende vers ook gelezen? Je riep ons op om eens naar de werkelijke betekenis van baptismo/baptizo te kijken. Dat heb ik gedaan. Wat blijkt? Dat baptizo in het grieks ook de betekenis met zich meebrengt dat je 1 wordt met waarin je ondergedompeld/gedoopt wordt. Nou, daar leer ik de les uit dat we 1 worden met Christus. Of om het met Paulus te zeggen: "Want als wij met Hem één plant zijn geworden, gelijkgemaakt aan Hem in Zijn dood, dan zullen wij ook aan Hem gelijk zijn in Zijn opstanding". (Rom. 6:5). De doop is dus een teken van de blijvende verbintenis met Christus. En die verbintenis wordt nog niet eens zozeer door onderdompeling uitgebeeld (of welke doopvorm dan ook: onderdompelen, besprenkelen, gieten), maar in het feit dat je gedoopt bentdalethvav schreef:Waar is de bijbelse onderbouwing van "dus blijvend aan Christus verbonden worden door de doop"? Dat is m.i. niet de definitie zoals in Rom 6:4: "Wij zijn dan met Hem begraven door de doop in de dood, opdat evenals Christus uit de doden is opgewekt tot de heerlijkheid van de Vader, zo ook wij in een nieuw leven zouden wandelen." Dát is de bijbelse definitie van de doop.
Net zo min als Christus in de dood is gebleven, hoeven wij in het water te blijven. En net zo min als Christus en klein beetje begraven is (vergeef me de uitdrukking) maar volledig, is de volledige onderdompeling het teken van het met Christus begraven zijn door de doop.
Nergens in de Bijbel wordt deze voorwaarde, die voor volwassenen geldt, herroepen. Dat bestrijd ik ook niet en daarom worden in alle kerken volwassenen pas gedoopt nadat ze belijdenis van het geloof hebben gedaan. Maar dat is het punt niet. Het gaat om de doop van kinderen.dalethvav schreef:Trouwens, hier wordt duidelijk de geloofsdoop gepraktiseerd als je naar de gecursiveerde gedeeltes kijkt. Dus wanneer is het geoorloofd? Als je met je hele hart gelooft. Waar in de bijbel wordt deze voorwaarde herroepen?
Wederom vergeet je tegen wie dit gezegd wordt nl tegen de volwassenen: 10 Want ook toen wij bij u waren, bevalen wij u dit: als iemand niet wil werken, zal hij ook niet eten. 11 Want wij horen dat sommigen onder u ongeregeld wandelen; zij werken niet, maar zijn bezig met nutteloze dingen. 12 Zulke mensen bevelen wij en sporen wij namens onze Heere Jezus Christus aan dat zij in alle rust aan het werk gaan en hun eigen brood eten.elbert schreef:Ik neem aan dat je op basis van jouw verstaan van de Bijbel, je je kinderen ook geen eten geeft?
Want: "als iemand niet wil werken, zal hij ook niet eten." (2 Thess. 3:10). Deze voorwaarde wordt ook nergens herroepen, voor zover ik weet.
Dus pas maar toe op je kinderen.
Kijk aan, toch nog wat van je geleerd: 1 worden met waarin je ondergedompeld wordt. Mooi!elbert schreef:Heb je het volgende vers ook gelezen? Je riep ons op om eens naar de werkelijke betekenis van baptismo/baptizo te kijken. Dat heb ik gedaan. Wat blijkt? Dat baptizo in het grieks ook de betekenis met zich meebrengt dat je 1 wordt met waarin je ondergedompeld/gedoopt wordt. Nou, daar leer ik de les uit dat we 1 worden met Christus. Of om het met Paulus te zeggen: "Want als wij met Hem één plant zijn geworden, gelijkgemaakt aan Hem in Zijn dood, dan zullen wij ook aan Hem gelijk zijn in Zijn opstanding". (Rom. 6:5). De doop is dus een teken van de blijvende verbintenis met Christus. En die verbintenis wordt nog niet eens zozeer door onderdompeling uitgebeeld (of welke doopvorm dan ook: onderdompelen, besprenkelen, gieten), maar in het feit dat je gedoopt bent
Toch wel opmerkelijk dan die karige besprenkelings-symboliek van jullie!elbert schreef:Een serieuze implicatie van baptizo is dus dat we blijvend aan Christus verbonden worden door de doop. Dat bewijst dit voorbeeld ook: een augurk wordt pas een augurk als hij blijvend in de azijnoplossing blijft. Da's dus meer dan onderdompelen.
Bovendien betekent het blijvende karakter van de doop dat de doop een verbondshandeling is. Want verbond heeft alles te maken met een verbintenis. En verbintenissen zijn bedoeld om blijvend te zijn.
Nee hoor, dat vergeet ik helemaal niet. Je mist helemaal de reden waarom ik dit voorbeeld geef. Ik geef deze tekst als voorbeeld om aan te geven dat als je voorwaarden die specifiek voor volwassenen gelden, ook van kinderen gaat eisen, dat je dan rare toestanden krijgt. Want uiteraard krijgen kinderen te eten, net als volwassenen! Pas dit nu eens toe op de doop! Ook zij worden gedoopt, niet omdat ze al iets kunnen belijden, maar omdat ze meebegrepen worden in de belijdenis van hun ouders. Wat de ouders ontvangen, ontvangen de kinderen ook.naamloos schreef:Wederom vergeet je tegen wie dit gezegd wordt nl tegen de volwassenen:
In de Bijbel werkt dat anders: God richt Zijn verbond op met volwassenen en hun kinderen. Het initiatief komt daarbij helemaal van Hem. Daarbij verlangt Hij (dat is dus geen vrije keuze, maar iets wat Hij van ons eist) dat de gelovigen en hun kinderen Hem geloven, navolgen en dienen. God maakt de verbintenis. Wij kunnen die hooguit verbreken en wee ons als we dat doen.naamloos schreef:Een verbintenis werkt altijd met instemming van twee kanten, wat dan weer onmogelijk is als één van beide een baby is die zich nog van niets bewust is.
elbert schreef:In de Bijbel werkt dat anders: God richt Zijn verbond op met volwassenen en hun kinderen......
God vraagt geloof van hen die het evangelie ontvangen, dan moet je wel in staat zijn om het te begrijpen zodat je erop kan reageren.elbert schreef:Nee hoor, dat vergeet ik helemaal niet. Je mist helemaal de reden waarom ik dit voorbeeld geef. Ik geef deze tekst als voorbeeld om aan te geven dat als je voorwaarden die specifiek voor volwassenen gelden, ook van kinderen gaat eisen, dat je dan rare toestanden krijgt. Want uiteraard krijgen kinderen te eten, net als volwassenen! Pas dit nu eens toe op de doop! Ook zij worden gedoopt, niet omdat ze al iets kunnen belijden, maar omdat ze meebegrepen worden in de belijdenis van hun ouders. Wat de ouders ontvangen, ontvangen de kinderen ook.
Maar ik ben bang dat je vindt dat een kind meer aan natuurlijk voedsel heeft dat na een dag verteerd is, dan aan de christelijke doop die altijd geldig blijft.
Dat klopt met de plaatselijke en kerkelijke gemeente, maar om een hemelburger te worden is geloof nodig. Efeze 2.elbert schreef:Net zoals de ouders burger zijn van de gemeente waar ze wonen, en de kinderen dus ook, zijn de kinderen lid van de christelijke gemeente net als hun ouders. Dat is geen keuze van het kind, dat is een keuze van de ouders. En die keuze is geldig voor het kind tot het zelf de verantwoordelijkheid kan dragen. Zo ging dat in de tijd van de Bijbel (wat zeg ik: de antieke oudheid), en zo gaat dat nog. Belangrijker is dat God dat ook vindt. Al dat individualisme is een uitvinding van na 1500, wat alleen maar ellende met zich meegebracht heeft.
Misschien verstandig eerst eens na te gaan met wie God een verbond opricht en wat erin staat.elbert schreef:In de Bijbel werkt dat anders: God richt Zijn verbond op met volwassenen en hun kinderen. Het initiatief komt daarbij helemaal van Hem. Daarbij verlangt Hij (dat is dus geen vrije keuze, maar iets wat Hij van ons eist) dat de gelovigen en hun kinderen Hem geloven, navolgen en dienen. God maakt de verbintenis. Wij kunnen die hooguit verbreken en wee ons als we dat doen.
als je zulke reacties lees dan denk je "zo dat klinkt als een klok". De reacties worden massief neergezet en geen speld tussen te krijgen. Als je echter goed leest zijn het echter allemaal interpretaties, meningen van mensen die er wat van vinden. Er wordt er van alles bijgesleept om vooral maar hun gelijk te halen. Of dat nu van de rechtse kant komt of van de evangelischen, ze slaan beide met hun redenaties de Geest uit het geloof. Het beredenerend geloof noem ik dat. Alles is verklaarbaar, alles te onderbouwen, alles te weerleggen, alle persoonlijk geloof wordt neergeslagen met een wetenschappelijke benadering en logica met als gevolg het wonder eruit en het geloof wordt zo dood als een pier. Ik krijg steeds meer een afkeer van dat beredenerend geloof. Geef mij maar verwondering. De vroege(re) kerk was zo gek nog niet. Dergelijke reacties vormen voor mij het bewijs.En het dan maar doodnormaal vinden op eigen houtje aan Gods verbond toe te doen.
naamloos schreef:En het dan maar doodnormaal vinden op eigen houtje aan Gods verbond toe te doen.
Rijnlander schreef:als je zulke reacties lees dan denk je "zo dat klinkt als een klok". De reacties worden massief neergezet en geen speld tussen te krijgen. Als je echter goed leest zijn het echter allemaal interpretaties, meningen van mensen die er wat van vinden. Er wordt er van alles bijgesleept om vooral maar hun gelijk te halen. Of dat nu van de rechtse kant komt of van de evangelischen, ze slaan beide met hun redenaties de Geest uit het geloof. Het beredenerend geloof noem ik dat. Alles is verklaarbaar, alles te onderbouwen, alles te weerleggen, alle persoonlijk geloof wordt neergeslagen met een wetenschappelijke benadering en logica met als gevolg het wonder eruit en het geloof wordt zo dood als een pier. Ik krijg steeds meer een afkeer van dat beredenerend geloof. Geef mij maar verwondering. De vroege(re) kerk was zo gek nog niet. Dergelijke reacties vormen voor mij het bewijs.
waarom altijd die drive om je persoonlijke overtuiging te verdedigen tegenover je naaste? Verwonder je in God en laten we in broederlijke liefde God de eer geven. Dat lijkt mij veel zinvoller dan elkaars overtuigingen te verdedigen met allerlei argumenten en onderbouwingen. Ik sabel je niet neer als iemand met een dood geloof maar reik je in broederlijke liefde de hand om God de eer te geven, ondanks onze verschillende overtuigingen. Maar als argumenten etc. belangrijker worden dan de onderlinge liefde dan is mijn mening dat er wel sprake is van een dood geloof. Want de liefde, die blijft.Maar als ik dan persoonlijk tot die overtuiging gekomen ben, mag ik die overtuiging dan misschien ook op bijbelse grond proberen te verdedigen zonder neergesabeld te worden als iemand met een dood geloof?
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 29 gasten