Momenteel ben ik erg bezig (in gedachten) met mijn gaven en talenten. Ik vind het voor mezelf erg moeilijk om ze te benoemen. Of misschien ook wel om ze te ontdekken, weten waar je zelf goed in bent.
Het onderkennen. Ik vraag me af of dat met een stukje angst te maken heeft, angst om er wat mee te 'moeten' doen... Om ze ook daadwerkelijk in dienst van God te stellen.
Ook vraag ik me af, in hoeverre je ze moet gebruiken, wat moet ik ermee doen en tot wat of wie moet ik ze in dienst stellen, tuurlijk weet ik tot God en tot mijn naaste, maar dat vind ik zo makkelijk gezegd.
Ik weet ook heus wel, dat ik deze vragen in gebed tot de Heer mag brengen, maar ik zie de antwoorden niet 1,2,3 misschien komt dat ook wel, omdat ik er niet voor open sta, of me er niet voor open durf te stellen.
Nou vroeg ik me af, of dit herkenbaar is. Hebben jullie dat ook? Is het bij jullie duidelijk welke gaven en talenten je hebt en wat je ermee moet doen? of kan doen?
Het is dus niet de vraag, of ik talenten en gaven heb, of dat jij die hebt, misschien zijn ze niet duidelijk, maar ik twijfel er niet aan of ik ze heb, of of een ander ze heeft, want iedereen heeft ze.