Hoi Reci-tativo,
En daar verschillen we dus fundamenteel van mening, de evangelietekst wordt gezongen, het is geen acteren, het bijbelwoord wordt getrouw weergegeven. In leven in de muziek vind ik toch iets totaal anders. Men komt niet met een kruis de rug op de kerk of concertzaal binnen, ook wordt de zanger niet aan het kruis genageld of wat dan ook.
Het naspelen in de zin van kruis op je rug, de goede kleren aan etc. is een ander bezwaar dan het bezwaar dat ik bedoelde. Als daar je grootste moeite ligt meet je wellicht niet met twee maten. Wat ik echter een aantal keren ben tegengekomen (b.v. in de reactie van ds. Buijs en in het RD is de gedachte dat we als mens ons het lijden van Christus niet kunnen voorstellen en weergeven. Buijs schrijft b.v.
Wie kan Zijn heilige emoties invoelen, Zijn heilig ongenoegen over de zonde, Zijn innerlijke ontferming over zondaren? En vooral: wie zal kunnen naspelen wat Jezus gevoeld heeft toen Hij de onmetelijke last van de toorn van God tegen de zonde van het hele menselijke geslacht (antw. 37 Heid. Cat.) heeft moeten dragen? Het is toch heiligschennis als een mens zelfs maar bij benadering meent dat te kunnen aanvoelen en naspelen?
Deels speelt hier de gedachte van het naspelen maar dat wat vooral benadrukt wordt is het invoelen en weergeven van Jezus' innerlijke lijden. Dit inleven en weergeven is ook bij de Mattheus Passion aan de orde en daarom is m.i. deze kritiek ook van toepassing op de MP.
Dat is echter van een geheel andere orde dan als acteur je werkelijk te kleden als Jezus en door te moeten van voor Jezus.
Dat dit iets anders is is mij ook wel duidelijk, maar waar het me om gaat is dat je een deel van de kritiek die daarop gegeven wordt niet los kunt zien van de MP.
Wat nouwen schrijft interesseert me weinig in die zin dat er ook gewoon veel onzin geschreven wordt en het natuurlijk ook een particuliere mening is.
Heb je Nouwen gelezen of roep je dit nu omdat hij met jou van mening lijkt te verschillen? Het boek van Nouwen is trouwens een echte aanrader, zeker als je weg bent van de MP (de vraag of de MP goed of fout is komt absoluut niet ter sprake).
Bij the passion heb ik mijn bedenkingen bij de mattheus absoluut niet en ik heb niet het gevoel met twee maten te meten, maar beide vormen oprecht naar hun aard en inhoud te beoordelen.
Ten eerste vind ik jouw gevoel niet zo interessant op het moment dat we een rationele discussie voeren.
Ten tweede stel ik niet dat je geen bedenkingen bij één van beide zou mogen hebben op basis van mijn betoog. Waar het me om gaat is dat de MP en The Passion wel degelijk raakvlakken hebben als het gaat om het spelen van Christus. Hoewel je hele grote verschillen kunt aanwijzen kun je er m.i. niet om heen dat er ook overeenkomsten zijn.. Als je dat niet ziet wil je het volgens mij niet zien.
Klaas