gravo schreef: Toch is het natuurlijk niet zo gek, die term 'ellendekennis'.
Het christelijk geloof spreekt immers van verlossing, bevrijding en verzoening. Kennelijk was er iets waaruit de mensen verlost en bevrijd moesten worden.
M.i. is verlossing het ontkomen van de consequenties van de zonden, de staf dus. Bevrijding zegt mij bevrijd te zijn van de regeerder van deze aarde, satan. En verzoening de hereniging met God. Het gaat inderdaad om de zonden maar niet de herbeleving ervan.
gravo schreef:Nu is er altijd heel veel nadruk gelegd op schuld en zonde. De verlossing was dat men vergeving voor die schuld krijgt. Heel terecht, het is een duidelijk Bijbels thema.
Hier zou het van ons uit klaar moeten zijn.
gravo schreef:Maar er is meer waarvan we bevrijd worden. We worden ook verlost van het lijden dat met het leven samenhangt. Van pijn, van angst, van eenzaamheid, ziekte en armoede.
Straks zullen we er totaal van verlost zijn maar hier op aarde kunnen we het wel degelijk meemaken natuurlijk, alleen in afhankelijkheid van God zal het zeker makkelijker dragen zijn.
gravo schreef:Als we daarvan verlost worden is dat geen minder grote zaak. Ook dat hoort bij de ellende die mensen kan overkomen. En iedereen die daar iets van weet, kan daar echt wel wat over vertellen.
Over ellendekennis gesproken.
Inderdaad maar door de Heilige Geest bekend gemaakt, niet door ons zelf.
gravo schreef:Voor mij is het dus geen onzinnige term, als het maar niet te eenzijdig, al te juridisch, wordt ingevuld.
gravo
De tendens is, ellende, verlossing en dankbaarheid. Volgens de catechismus en ik denk alleen in Heidelberg is dit de ultieme weg.
Als prefereert je hieraan te houden en ook van mening ben dat het zo moet dan zij het zo dat je maar eens goed naar je zonden moet kijken en kennis vergaren hierover.
Zonder hulp van God, inzicht door de Heilige Geest, zul je nooit oprecht spijt van je zonden krijgen. God zegt dat het ijdelheid is als je je er toe zet.
Als je Genade ontvangen hebt gebeurt het wel dat je je zonden terugziet, dat God ze je in herinnering brengt, ieder kind van God zal het meemaken. Dat is het moment om God te danken dat Hij het vergeven heeft, dat is Gods doel en niet er weer over zitten miepen en weer belijden want je hebt het al gedaan, je neemt God niet serieus en het is absoluut ongeloof.
Je nieuwe zonden breng je direct bij Hem en dan is het klaar!