Eerst bekering dan verkering

[Marnix]

Dat klopt, maar ik ken ook mensen die oprecht geloven en toch verliefd werden op een ongelovig iemand. Het kan wel.... en je kan verliefdheid ook niet helemaal blokkeren of negeren.

Ik ben het wel met je eens, zolang het idee niet is dat als iemand een relatie krijgt met een ongelovige, de conclusie dus is dat zijn/haar geloof op een laag pitje staat / Hij niet op 1 staat.

[Janvanverweg]

Sorry hoor, dat is mijn mening waar de topicstarter naar vraagt. Daar hoef je echt niet meteen vol vervreemding bovenop te springen...
We zijn in het verliefd worden niet onmachtig, maar de vraag is maar in welke mate dat dan is

Dat klopt, maar ik ken ook mensen die oprecht geloven en toch verliefd werden op een ongelovig iemand. Het kan wel.... en je kan verliefdheid ook niet helemaal blokkeren of negeren.

om het even heel sterk neer te zetten? is dit meteen ook maar een vergoeilijking van overspel?
je zou als getrouwde maar eens verliefd worden op een ander... je kasn het nu eenmaal niet helemaal negeren...

ooit een jonge dame tot God mogemn brengen. ze bloeide op en dronk alles in. helaas verwarde ze 'broederlijke liefde' met 'romantische liefde' en tot mijn schrik kreeg ik wederzijdse gevoelens. zodra ik daar bewust van werd heb ik er met vrouwlief over gepraat en nam ik grote afstand van de verleiding.
luther zei ooit dat we niet kunnen voorkomen dat een vogel op ons hoofd lamnd, wel dat het daar een nest bouwt.

als we op Christus vertrouwen, ook voor ons emotioneel en relationeel welzijn, dan kiezen we er niet voor om tegen zijn wil in relaties aan te gaan.

dat we het wel doen is omdat we niet op God vertrouwen in deze. we denken het zelf beter te weten en praten ons handelen goed. in mijn optiek is dat zonde.

god heeft de christen die zondigt trouwens nog steeds lief. God zal niet zijn wraak etc op het nieuw echtpaar los laten. Nog steeds wil ook God het beste voor de mens. wij doen onszelf te kort; dat is het probleem.

[Marnix]

Om je vraag helemaal in begin te beantwoorden:

Nee

[alexander91]

om het even heel sterk neer te zetten? is dit meteen ook maar een vergoeilijking van overspel?
je zou als getrouwde maar eens verliefd worden op een ander... je kasn het nu eenmaal niet helemaal negeren...

Nee, integendeel... je leest niet. Maar jij zegt dat een christen nooit met een ongelovige zal trouwen. En nu suggereer je dat een christen nooit overspel zal plegen. Dat geloof ik niet. En als ik dat niet geloof, dan is dat toch geen vergoeilijking!? De praktijk wijst uit dat ook christenen weer in zonde kunnen vervallen. Of zeggen we dan: o dan was het dus toch geen christen. Of: dan is dat een slechte of nep-christen, maar ik ben veel beter want ik doe dat niet meer.
Daarom is mijn mening dat als een gelovige verliefd wordt op een ongelovige, dat ze eerst hun verliefdheid voorbij moeten zijn, omdat in de periode daarna de scheiding van het ongedeelde geloof duidelijk zal worden, en dan kunnen beiden pas echt zien hoe het huwelijk zal zijn later. Jij stelt blijkbaar voor om dergelijke verliefde stellen uit elkaar te trekken door op iemands moraal in te spelen (een echte christen heeft God op de eerste plaats, dus dan neem je geen verkering met een ongelovige). Dat is niet mijn keuze. Laat ze dan maar verliefd-zijn (of is dat een misdaad dat je het vergelijkt met overspel?), maar raad ze af te trouwen zolang ze nog verliefd zijn.
Het is behoorlijk appels met peren vergelijken die je doet...

[alexander91]

Ik denk toch wel, dat des temeer je groeit in je geloof, des te minder je je hart in 'romantische zin' open stelt voor een ongelovige.

Omdat God en je geloof in Hem, dan nummer 1 staan, wil je dan toch liever een partner, waar je het geloof mee kan delen.

Als God en je geloof nog niet nummer 1 staan, kan het wel gebeuren, dat de liefde nummer 1 staat.
Dan krijg je de vraag, die TS stelt.

Probleem van dergelijke redeneringen is dat ze uiteindelijk ertoe leiden dat ze gebruikt worden als lakmoesproef voor een echte gelovige. Als je dat doet, dan ben je geen echte gelovige. Eenzelfde redenering wordt gebruikt voor de zondag: als je van de zondag geen rustdag maakt, dan staat God niet op nummer 1 in je leven, want anders zou je met liefde voor God de zondag wel vrijhouden en 2, ja zelfs 3 of meer keren naar de kerk willen. En als dit zo doorgaat, dan blijken we uiteindelijk niet heel veel meer te verschillen van de farizeeers, die wedijverden met elkaar wie het beste God kon behagen met zijn levenstijl, want die heeft God immers meer dan alle andere mensen lief.

PS ik vind het dus helemaal goed dat God nummer 1 is in je leven als christen. Maar ga daarmee andere mensen geen leefregels opleggen, want als je daar eenmaal mee begint, dan is het einde zoek. Leg jezelf regels op, maar de een heeft een dag boven de andere staan, en de andere heeft alle dagen hoog staan.

[Janvanverweg]

Nee, integendeel... je leest niet. Maar jij zegt dat een christen nooit met een ongelovige zal trouwen. En nu suggereer je dat een christen nooit overspel zal plegen. Dat geloof ik niet. En als ik dat niet geloof, dan is dat toch geen vergoeilijking!?

dat we het wel doen is omdat we niet op God vertrouwen in deze. we denken het zelf beter te weten en praten ons handelen goed. in mijn optiek is dat zonde.

God heeft de christen die zondigt trouwens nog steeds lief. God zal niet zijn wraak etc op het nieuw echtpaar los laten. Nog steeds wil ook God het beste voor de mens. wij doen onszelf te kort; dat is het probleem.

ik suggereer dus niet dat christenen de fout niet ingaan! maar ik praat niet recht wat krom is, noch vergoeilijk ik gebrek aan vertrouwen op God!

Probleem van dergelijke redeneringen is dat ze uiteindelijk ertoe leiden dat ze gebruikt worden als lakmoesproef voor een echte gelovige. Als je dat doet, dan ben je geen echte gelovige. Eenzelfde redenering wordt gebruikt voor de zondag: als je van de zondag geen rustdag maakt, dan staat God niet op nummer 1 in je leven, want anders zou je met liefde voor God de zondag wel vrijhouden en 2, ja zelfs 3 of meer keren naar de kerk willen. En als dit zo doorgaat, dan blijken we uiteindelijk niet heel veel meer te verschillen van de farizeeers, die wedijverden met elkaar wie het beste God kon behagen met zijn levenstijl, want die heeft God immers meer dan alle andere mensen lief.

het probleem in deze is niet dat andere christenen zondigen, maar dat we elkaar de maat nemen en daaraan concluderen of iemand christen is of niet. daty is fout.

als iemand claimt Christen te zijn, damn hebben we dat te accepteren. gevolg is dat we elkaar daar op aan mogen spreken. de ware gelovige wil meer op Christus gaan lijken en zal serieus met advies en correctie omgaan. de rest heeft er geen boodschap aan en kan je dan verder links laten liggen. we kunnen alleen hen helpen die voor onze input open staan. wij zijn niet verantwoordelijk voor andermans keuzes.

al wat ik zeg is dat ik geloof dat als een christen met een ongelovige trouwt hij/zij niet op God vertrouwt en daarom zichzelf het beste onthoud.

[coby]

Laat ze dan maar verliefd-zijn, maar raad ze af te trouwen zolang ze nog verliefd zijn.

Ja goeie, ik kende een meisje dat verkering had met een ongelovige jongen. Op een gegeven moment gaf hij z'n hart aan de Heer in de dienst en daarna zijn ze getrouwd. Trouwen en denken dat het wel goed komt, daar moet je een lange adem voor hebben.
Maar het vervelende is als je al een relatie zit, een ongelovige ziet er niet zo het nut van in om te wachten voor het huwelijk en dan moet je zeer sterk staan en wel zeker weten dat dit degene is die God voor je heeft. En niet dan maar snel gaan trouwen, want het komt vast wel goed. Dat heb ik gedaan. Nu ben ik weer gescheiden, want hij hield de lofprijsmuziek niet uit en haatte alles wat met God te maken had. Ik ben aanvankelijk van m'n geloof gevallen door die relatie met hem.
Bij m'n ouders gaat het wel goed nu trouwens, maar een hele tijd deed zij er ook niks meer aan. Ze ging nooit meer naar de kerk en over God moest ze stil wezen.

[Janvanverweg]

trouwen met een ongelovige kan goed of slecht uitvallen, net zoals trouwen met een gelovige partner
alleen kan je weten dat je op achterstand begint in je huwelijk. je kunt niet op alle terrienen een zijn. dat ene dat voor jou zo belangrijk is (het allerbelangrijkste?) kan je nu net niet met hem delen. dat geeft een beetje eenzaamheid en verdriet, en daar moet je verder mee leven.

een minder zwaar argument (maar misschien wel heftiger) is de gedachte dat je partner na zijn sterven naar de hel gaat. dat geeft een druk/ stress om hem te bekeren. ook niet echt ontspannend in je relatie.

[Race406]

Het is nogal een stelling he? Ik denk dat velen dit niet zullen begrijpen en er grote moeite mee zullen hebben.
Ik moest er ook heel erg over nadenken, toen ik m voor het eerst hoorde.
Toch kan ik het goed begrijpen, waarom dominee dit zegt.
Het is immers: zoekt eerst het Koninkrijk van God? Haast en spoedt u om des levens wil.
En dan zullen de tijdelijke dingen u toegeworpen worden.
We mogen de Heere om alles bidden, dus zeker om een lieve man of vrouw.
En zal hij dan een ongelovige op je pad brengen?

Als het echt zou gaan zoals jij voorstelt, dan lopen de kerken ter rechterzijde leeg. Dan worden er bijna geen kinderen meer geboren, want als er bijna geen bekeerden zijn, dan ook bijna geen trouwerijen en (als het goed is) ook bijna geen kinderen....

[Jvslooten]

Als het echt zou gaan zoals jij voorstelt, dan lopen de kerken ter rechterzijde leeg. Dan worden er bijna geen kinderen meer geboren, want als er bijna geen bekeerden zijn, dan ook bijna geen trouwerijen en (als het goed is) ook bijna geen kinderen....

Een kerk waar bijna geen bekeerden zijn ís al leeg.

[coby]

een minder zwaar argument (maar misschien wel heftiger) is de gedachte dat je partner na zijn sterven naar de hel gaat. dat geeft een druk/ stress om hem te bekeren. ook niet echt ontspannend in je relatie.

Het werkt ook zo lekker averechts, iemand willen bekeren.

[schelpje3]

Als het echt zou gaan zoals jij voorstelt, dan lopen de kerken ter rechterzijde leeg. Dan worden er bijna geen kinderen meer geboren, want als er bijna geen bekeerden zijn, dan ook bijna geen trouwerijen en (als het goed is) ook bijna geen kinderen....

Dat kan, want ter linkerzijde denkt men aan iets anders als het over bekering gaat.
En ik stelde dat bij monde van iemand anders voor vond het een indringende stelling, maar ben er wel over gaan nadenken.
Ons leven zou toch zo moeten zijn? Zoek je Schepper in de dagen van je jeugd, eer dat de kwade dagen komen en je geen lust meer hebt.
Maar als je jong bent, lijkt de dood nog heel ver weg en wenkt het leven in alle facetten. Baan, geld verdienen, leuke partner, mooi huis...
Maar het is tijdelijk! We hebben hier geen blijvende stad.
En ik ben ouder, maar mijn pinnen staan ook nog best vast en diep in de aarde.

[Ruth2]

Maar als je jong bent, lijkt de dood nog heel ver weg en wenkt het leven in alle facetten. Baan, geld verdienen, leuke partner, mooi huis...
Maar het is tijdelijk! We hebben hier geen blijvende stad.
En ik ben ouder, maar mijn pinnen staan ook nog best vast en diep in de aarde.

Klinkt voor jou misschien vreemd, maar dit speelt bij mij al vele jaren niet meer, wel dat laatste wat jij noemt herken ik heel goed, maar dat gaat meer om het loslaten en het evt niet meer meemaken/meebeleven van je dierbaren.
Beetje krom geformuleerd, ik voel me niet beter als een ander hoor, maar misschien ga je door wat je meemaakt in je leven, alles toch meer relativeren en zie je in wat echt belangrijk is!

[Kokosnoot]

Ik spreek uit ervaring als ik zeg: eerst bekering, dan verkering. Een relatie aangaan op een ongelijke basis is niet heel verstandig. Bovendien: hoe lang geef je iemand? Wanneer beëindig je de relatie als blijkt dat iemand zich niet bekeert? Hoe langer het duurt, hoe intenser vaak de gevoelens... En hoe moeilijker om ermee te stoppen.

[Teus]

Ben je het eens of oneens met de stelling ´´Eerst bekering dan verkering´´ en waarom wel of waarom niet? Hoe zie je dit in relatie tot het huwelijk?

We moeten het wel eens zijn met die stelling, God verlangd het van ons.
"Ga geen juk aan met een ongelovige"
Als we er aan voldeden waren zeker minder scheidingen geweest en uiteraard betere huwelijken.