Is gezinsplanning ook in onze gezindte gewoon geworden?

[meribel]

Hubert... alle respect voor je mening, maar ik zie vaak dat het bij mensen die zo denken rond de 40e nog begint te kriebelen en dan moet er van alles geprobeerd worden om alsnog...
of mensen durven niet meer en krijgen er spijt van dat ze nooit aan kinderen begonnen zijn, maar dan is het te laat....

Die ken ik ook.

Maar daarentegen ken ik ook aardig wat bewust kinderloze stellen die er nooit spijt van hebben gekregen.

[hubert]

Ik vind kinderen vaak erg leuk en ik heb ook heel vaak op ze moeten passen, maar ik heb niet het gevoel dat ik wat mis. Integendeel!
Mijn stelling is dat je alleen kinderen moet nemen als daar voor 100% achter staat en ook bereid bent jezelf helemaal voor de opvoeding in te zetten. Dan is het voor het hele gezin leuk.
Geen kinderen nemen dus omdat het zo hoort of omdat iedereen ze krijgt of omdat je anders niet meetelt.
Of omdat de dominee dat zo leuk vindt, want dat vult lekker de kerkbanken.
Gewoon iedereen lekker vrijlaten!

[schelpje3]

Geen kinderen nemen dus omdat het zo hoort of omdat iedereen ze krijgt of omdat je anders niet meetelt.
Of omdat de dominee dat zo leuk vindt, want dat vult lekker de kerkbanken.
Gewoon iedereen lekker vrijlaten!

Kinderen krijg je, je kunt niks nemen.
Ik vond kinderen vroeger ook helemaal niet bijzonder leuk, mijn tantezeggertjes waren leuk voor een paar uurtjes lol, maar daarna weer lekker in mn eigen huis.
Pas als je je eigen kind in je armen houdt, voelt dat zo anders.
Ik vind dat jij er af en toe rare argumenten op na houd
De dominee is helemaal niet bezig met het vullen van de kerkbanken.

[schelpje3]

Wat een vreemde gedachtegang! Als je absoluut niets met kinderen hebt, is het heel verstandig als je 'je niet open stelt voor de kinderzegen'. Er zijn ook andere invullingen. Ik ken een stel dat hun leven wilde wijden aan de Bijbelvertaling, en daarom bewust geen kinderen wilden. Overigens, ook als je voor een minder nobele reden geen kinderen wilt, is dat toch prima? Ik ben echt niet getrouwd om maar kinderen te krijgen; ik ben getrouwd omdat ik mijn leven wilde delen met mijn partner. Dat er kinderen zijn gekomen is een mooie bijkomstigheid!
Bovendien: het bevolken van de wereld is een van de weinige geboden die de mens wel gehouden heeft.

Steeds weer lees ik het spanningsveld tussen wat de mensen willen (geen kinderen, lekker leven leiden, zelf bepalen hoe en wat) maar dat is niet: Heere wat wilt Gij nu dat ik doen zal?
Als je helemaal niks met kinderen hebt, kan dat wel eens de mooiste en grootste uitdaging van je leven worden.
De pil bracht "zegen" (als je dat zegen wilt noemen) maar ook verwijdering!
Want Pietje wilde absoluut een kind, maar zijn vrouw Marietje ging aan de pil.
Een vrouw heeft op deze manier "de macht in handen".
Als zij geen kind wil, komt er geen kind.
Ik weet van stellen die hierom gescheiden zijn.
Het heeft dus ook zijn voor- maar ook zijn nadeel.

[jaccootje85]

Er zijn al een hoop meningen gegeven, maar toch wil ik nog even reageren.
We mogen nu ons eerste kindje verwachten. Tegen alle verwachting in, maar de kinderzegen was altijd aanwezig in onze gebeden. Velen vinden het vreemd dat we nu pas aan kinderen 'beginnen'... Mn zus en broertje waren al veel jonger vader en moeder. Prima, daar heb ik 'geen boodschap aan', zeg maar. Ik heb een totaal ander leven geleid tot nu toe dan zij. En waarom zou het vreemd zijn om op je 28e/30e 'pas' aan kinderen te 'beginnen'. Wij zijn blij dat we een kindje mogen verwachten, wat betekent dat de Heere ons de kinderzegen wil schenken. Daar zijn we dan ook heel dankbaar voor.
De afgelopen anderhalf/twee jaar dat we getrouwd zijn, hebben we er meer dan eens over gesproken samen. Elke poging die je dan onderneemt, mislukte, terwijl we toen geld/tijd genoeg hadden. Nu wordt voornamelijk de financiele kant een lastige kwestie en ben ik op zoek naar ander werk. Maar we mogen ook nu geloven dat de Heere ons ook hierin wil helpen.

[boer]

Ik word een beetje moe van die zg ''kinderzegen''.
Een kind is het maar een paar jaar, je zet een nieuw mens op de wereld, welke je moet voorbereiden op een verantwoord leven, en overgave in geloof aan Christus.

[schelpje3]

Er zijn al een hoop meningen gegeven, maar toch wil ik nog even reageren.
We mogen nu ons eerste kindje verwachten. Tegen alle verwachting in, maar de kinderzegen was altijd aanwezig in onze gebeden. Velen vinden het vreemd dat we nu pas aan kinderen 'beginnen'... Mn zus en broertje waren al veel jonger vader en moeder. Prima, daar heb ik 'geen boodschap aan', zeg maar. Ik heb een totaal ander leven geleid tot nu toe dan zij. En waarom zou het vreemd zijn om op je 28e/30e 'pas' aan kinderen te 'beginnen'. Wij zijn blij dat we een kindje mogen verwachten, wat betekent dat de Heere ons de kinderzegen wil schenken. Daar zijn we dan ook heel dankbaar voor.
De afgelopen anderhalf/twee jaar dat we getrouwd zijn, hebben we er meer dan eens over gesproken samen. Elke poging die je dan onderneemt, mislukte, terwijl we toen geld/tijd genoeg hadden. Nu wordt voornamelijk de financiele kant een lastige kwestie en ben ik op zoek naar ander werk. Maar we mogen ook nu geloven dat de Heere ons ook hierin wil helpen.

Wat heerlijk om te mogen lezen jaccootje. Het is precies zoals ik gezegd had, we nemen geen kinderen, we krijgen ze!
Bij ons zat er heel veel ruimte tussen 2 kinderen en de buitenwereld dacht het zeker te weten.
Dus niet!
I.p.v. mee leven of gewoon te vragen, trekt men conclusies!
Ik wens je een hele fijne verwachtingsvolle tijd!

[Sabra]

De pil bracht "zegen" (als je dat zegen wilt noemen) maar ook verwijdering!
Want Pietje wilde absoluut een kind, maar zijn vrouw Marietje ging aan de pil.
Een vrouw heeft op deze manier "de macht in handen".
Als zij geen kind wil, komt er geen kind.
Ik weet van stellen die hierom gescheiden zijn.
Het heeft dus ook zijn voor- maar ook zijn nadeel.

Als het goed is denk je hier over na voordat je in het huwelijksbootje stapt. Het is een teken van het hebben van een onvolwassen relatie als er sprake is van bovenstaande. Misschien komt dit omdat men onvoldoende volwassen is voordat met trouwt, en zou men pas op latere leeftijd moeten trouwen om enige maturiteit in de schaal te kunnen leggen.

[Boaz]

Hubert schreef:

Ik zie genoeg mensen die helemaal geen plezier van hun kinderen schijnen te hebben....

Ik ken zelfs mensen die zuchtend vertellen dat ze er weer een kind bijkregen, en hoopten dat er niks meer zou komen. Kijk, dat vind ik erg triest...
In datzelfde gezin werden de kinderen wel gevaccineerd, maar was de pil uit den boze. Iets wat ik niet kon rijmen.
Maar goed, leven en laten leven denk ik dan maar, en we hebben ze (vooral in het begin toen de kinderen klein waren) bij gestaan waar we konden en zagen dat het nodig was.

[alexander91]

Steeds weer lees ik het spanningsveld tussen wat de mensen willen (geen kinderen, lekker leven leiden, zelf bepalen hoe en wat) maar dat is niet: Heere wat wilt Gij nu dat ik doen zal?
Als je helemaal niks met kinderen hebt, kan dat wel eens de mooiste en grootste uitdaging van je leven worden.
De pil bracht "zegen" (als je dat zegen wilt noemen) maar ook verwijdering!
Want Pietje wilde absoluut een kind, maar zijn vrouw Marietje ging aan de pil.
Een vrouw heeft op deze manier "de macht in handen".
Als zij geen kind wil, komt er geen kind.
Ik weet van stellen die hierom gescheiden zijn.
Het heeft dus ook zijn voor- maar ook zijn nadeel.

Het is goed om de andere kant te belichten, maar besef wel dat er een heel groot grijs gebied tussen geen kinders, lekker leven leiden, zelf bepalen hoe en wat enerzijds en alles maar laten overkomen onder het mom van Gods voorzienigheid anderzijds. Laten we eens in het midden van beiden gaan staan, en ervan uit gaan dat anderen daar ook staan.

Als de vrouw de pil al absoluut machtsmiddel heeft om het huwelijk en de man te dwarsbomen, dan is er iets goed mis, en dan is het misschien wel goed als er geen kinderen komen... Zo'n huwelijk zal in die weg nooit goed gaan en al helemaal slecht zijn voor eventuele kinderen.

In mijn omgeving heb ik dergelijke relaties echter nog nooit gezien... Het zijn meestal de mannen die geen kinderen willen, en de vrouwen wel. En dan de zwakte van de man in ogenschouw nemend, moet het zeker mogelijk zijn om zwanger te raken, maar wil je dat dan wel.

Een mogelijke zegen van de pil is dat je voor je aan kinderen begint, je er allebei achter moet staan, voor je eraan begint. Ik ken namelijk wel redelijk veel huwelijken die meteen met kinderen beginnen, en waarvan je hoort/merkt dat de man liever nog niet meteen kinderen had gehad. Alle aandacht vliegt naar de kinderen en het huwelijk wordt verwaarloosd en indirect zijn de kinderen daar weer de dupe van. Dit ligt ook deels aan de gemeenschap om het echtpaar heen. Wordt huwelijk alleen maar gepropagandeert voor het krijgen van kinderen, dan wordt de huwelijksliefde verwaarloosd. Het huwelijk is de plek waar de naasteliefde gepraktiseerd maar ook goed geleerd kan worden.

[alexander91]

Er zijn al een hoop meningen gegeven, maar toch wil ik nog even reageren.
We mogen nu ons eerste kindje verwachten. Tegen alle verwachting in, maar de kinderzegen was altijd aanwezig in onze gebeden. Velen vinden het vreemd dat we nu pas aan kinderen 'beginnen'... Mn zus en broertje waren al veel jonger vader en moeder. Prima, daar heb ik 'geen boodschap aan', zeg maar. Ik heb een totaal ander leven geleid tot nu toe dan zij. En waarom zou het vreemd zijn om op je 28e/30e 'pas' aan kinderen te 'beginnen'. Wij zijn blij dat we een kindje mogen verwachten, wat betekent dat de Heere ons de kinderzegen wil schenken. Daar zijn we dan ook heel dankbaar voor.
De afgelopen anderhalf/twee jaar dat we getrouwd zijn, hebben we er meer dan eens over gesproken samen. Elke poging die je dan onderneemt, mislukte, terwijl we toen geld/tijd genoeg hadden. Nu wordt voornamelijk de financiele kant een lastige kwestie en ben ik op zoek naar ander werk. Maar we mogen ook nu geloven dat de Heere ons ook hierin wil helpen.

Wat heerlijk om te mogen lezen jaccootje. Het is precies zoals ik gezegd had, we nemen geen kinderen, we krijgen ze!
Bij ons zat er heel veel ruimte tussen 2 kinderen en de buitenwereld dacht het zeker te weten.
Dus niet!
I.p.v. mee leven of gewoon te vragen, trekt men conclusies!
Ik wens je een hele fijne verwachtingsvolle tijd!

Beide reacties lezend zie ik dat er meer problemen zijn met het verwachtingspatroon van mensen die voor het "krijgen" van kinderen zijn. Dat lijkt mij eerder een punt waartegen geageerd moet worden. Hoe kun je als christelijke gemeenschap op basis van vooroordelen anderen afschrijven, en dat volhouden?
Wij hebben ook nog geen kinderen, maar dergelijke gedachten of vooroordelen worden niet in onze kerk/omgeving/familie geuit (ook niet indirect). Onze ouders geven soms hints af dat ze het leuk zouden vinden, maar dat is direct naar ons en niet als verwijt, maar meer stille hoop. En als wij een kind gaan verwachten, dan zal ik dat netzogoed als een zegen beschouwen als ieder ander... Het kan immers ook niet zijn.

[schelpje3]

Het is goed om de andere kant te belichten, maar besef wel dat er een heel groot grijs gebied tussen geen kinders, lekker leven leiden, zelf bepalen hoe en wat enerzijds en alles maar laten overkomen onder het mom van Gods voorzienigheid anderzijds. Laten we eens in het midden van beiden gaan staan, en ervan uit gaan dat anderen daar ook staan.

Als de vrouw de pil al absoluut machtsmiddel heeft om het huwelijk en de man te dwarsbomen, dan is er iets goed mis, en dan is het misschien wel goed als er geen kinderen komen... Zo'n huwelijk zal in die weg nooit goed gaan en al helemaal slecht zijn voor eventuele kinderen.

In mijn omgeving heb ik dergelijke relaties echter nog nooit gezien... Het zijn meestal de mannen die geen kinderen willen, en de vrouwen wel. En dan de zwakte van de man in ogenschouw nemend, moet het zeker mogelijk zijn om zwanger te raken, maar wil je dat dan wel.

Een mogelijke zegen van de pil is dat je voor je aan kinderen begint, je er allebei achter moet staan, voor je eraan begint. Ik ken namelijk wel redelijk veel huwelijken die meteen met kinderen beginnen, en waarvan je hoort/merkt dat de man liever nog niet meteen kinderen had gehad. Alle aandacht vliegt naar de kinderen en het huwelijk wordt verwaarloosd en indirect zijn de kinderen daar weer de dupe van. Dit ligt ook deels aan de gemeenschap om het echtpaar heen. Wordt huwelijk alleen maar gepropagandeert voor het krijgen van kinderen, dan wordt de huwelijksliefde verwaarloosd. Het huwelijk is de plek waar de naasteliefde gepraktiseerd maar ook goed geleerd kan worden.

Als naief meisje kwam ik op een groot kantoor te werken in de grote stad, de pil was er nog niet zo heel lang en ik hoorde de verhalen van mn vrouwelijke collega's.
Inderdaad, er werd in termen gesproken van: ik ben de baas hierover, ik bepaal of ik zwanger word.
Misschien nog als na-ijlen van: Baas in eigen buik?
Ik heb nog nooit een moeder horen zeggen: ik baal ervan dat ik kinderen heb gekregen, mn leven had ik heel anders willen inrichten. Zelfs al is dat kind de grootste uilebal van de wereld. Moeder zal verdriet hebben. Ook hier zul je wel een schrijnende uitzondering hebben, maar laten we van het "normale" uitgaan.
Het hebben van kinderen kan je relatie onder druk zetten. Als het probleemkinderen zijn, chronische zieke kinderen, of meer kinderen dan je eigenlijk gewenst had. Zeker waar!

Er scheiden ook heel veel mensen die geen kinderen hebben, dus DE oorzaak ligt daar niet.
Het huwelijk is geen levenslang feestje en achteruit leunen. Het is ook een actieve bezigheid, trouw blijven, eigenlijk een les in dienen. Want als je de ander op het oog hebt, betekent dat dat je jezelf ook wel eens op de 2e plaats moet zetten.

Het gaat erom, wat verwacht je van het leven? Steeds een groter huis, meer welvaart? Je perfecte baan?
Lekker met zn tweetjes een paar keer per jaar op vakantie?
Grote kans dat er vroeg of laat toch ernstige teleurstelling op je pad komt.

[schelpje3]

Beide reacties lezend zie ik dat er meer problemen zijn met het verwachtingspatroon van mensen die voor het "krijgen" van kinderen zijn. Dat lijkt mij eerder een punt waartegen geageerd moet worden. Hoe kun je als christelijke gemeenschap op basis van vooroordelen anderen afschrijven, en dat volhouden?
Wij hebben ook nog geen kinderen, maar dergelijke gedachten of vooroordelen worden niet in onze kerk/omgeving/familie geuit (ook niet indirect). Onze ouders geven soms hints af dat ze het leuk zouden vinden, maar dat is direct naar ons en niet als verwijt, maar meer stille hoop. En als wij een kind gaan verwachten, dan zal ik dat netzogoed als een zegen beschouwen als ieder ander... Het kan immers ook niet zijn.

Het zijn vaak mensen die menen dingen te weten, door puur gissen (je komt ze op fora ook wel tegen, met hun zure, negatieve veronderstellingen )
Mijn ouders hebben ook nooit vervelende steken onder water gegeven, als er tussen 2 kinderen langere tijd zat. Misschien omdat mijn moeder ze destijds ook niet gemakkelijk, en achter elkaar kreeg.
En als ik zo'n "domme ongepaste" vraag kreeg, gaf ik daar geen antwoord op.
Als hij tenminste in de termen gesteld werd: jullie willen/nemen/krijgen zeker geen kinderen meer?
Best lekker he 1/2 kind(eren), dan heb je nog alle vrijheid.
Dit soort vragen vallen bij mij in de categorie: ja hoor, tuurlijk
(Jij werkt niet, jij zit lekker thuis?) ook zo ééntje.

[hubert]

Alexander91

Een mogelijke zegen van de pil is dat je voor je aan kinderen begint, je er allebei achter moet staan, voor je eraan begint. Ik ken namelijk wel redelijk veel huwelijken die meteen met kinderen beginnen, en waarvan je hoort/merkt dat de man liever nog niet meteen kinderen had gehad. Alle aandacht vliegt naar de kinderen en het huwelijk wordt verwaarloosd en indirect zijn de kinderen daar weer de dupe van. Dit ligt ook deels aan de gemeenschap om het echtpaar heen. Wordt huwelijk alleen maar gepropagandeert voor het krijgen van kinderen, dan wordt de huwelijksliefde verwaarloosd. Het huwelijk is de plek waar de naasteliefde gepraktiseerd maar ook goed geleerd kan worden.

Heel goed gezegd! Vooraf het laatste. Ik lees dat er nog heel traditioneel gedacht wordt over gezinsplanning.
Ik las net in het RD dat de Duitse Evangelische kerk een stuk heeft doen uitgaan met een pleidooi voor wat meer levensvormen dan het klassieke gezin, bestaande uit vader, moeder en 2 of meer kinderen. De conclusie is zelfs dat het huidige huwelijksmodel (en de zgn scheppingsorde) helemaal niet uit de Bijbel gedestilleerd kunnen worden.
Het zou dus zomaar kunnen dat het reformatorisch denken hierover totaal out of the box is.
Ik heb al veel langer het idee dat er iets niet klopt met dit type ''dogma's' cq redeneringen (homodiscussie) en het is toch wel grappig om dat nu bevestigd te zien in een gedegen kerkelijk stuk!
Misschien hebben de Nederlandse kerken hier ook wat aan! Leve de EU!

[Rick1974]

Even de knuppel in het hoenderhok....

Zijn wij refo's niet gewoon net als de wereld maar dan met een religieus sausje binnen onze eigen kaders.

De wereld spreekt zich vrij uit over baas in eigen buik, de refo's doen het stiekem.

Waarom hebben veel refo's "maar" 2 of 3 kinderen? En je maakt mij niet wijs dat je bijvoorbeeld 10 kinderen krijgt en daarna ineens niet vruchtbaar meer bent.....

Of het egoïsme is weet ik niet, of het zonde is weet ik ook niet. Je hebt naar God ook je verantwoordelijkheid als het gaat om opvoeding. Hoe kun je 10 kinderen dezelfde liefde geven als 2 of 3 of 4? En wat kun je ze bieden, als ze een opleiding willen, moet je ook kunnen ophoesten en dan ook voor allemaal.
Als je een kind mag krijgen geeft dat meer verantwoordelijkheid dat alleen zorgen dat er eten is, sommige refo's zien dit in ,andere blijven maar zwanger worden. Je kind te kort doen omdat je het niet alles kunt geven lijkt me ook zonde.