1a2b3c schreef:Ik denk dat dat komt omdat jij (Schelpje) geloof en bekering als een werk van God uitlegt, en ik beschrijf dat als een activiteit van de mens terwijl ik Gods werk daarbij niet ontken.
Geloof verdient helemaal niets maar is alleen het door God ingestelde middel om alles wat Hij ons geven wil te ontvangen. Er zit niets van de mens bij in wat we ontvangen.
Eigenlijk vind ik dat jij iets van de mens erin wil leggen: zijn berouw, gevoel, ellendekennis.... ik heb moeten leren dat de enige weg vertrouwen is, zonder enig aanknopingspunt in mezelf.
learsi schreef:Zou je eens aan willen geven, wat van die twee uit je eerste zin jij het belangrijkste vindt? Het lijkt er nl. op dat je het werk(de activiteit van de mens) het belangrijkste vindt, getuige je opmerking over het geloof, dat dat alleen het door God ingestelde middel is , om alles wat Hij ons wil geven te kunnen ontvangen.
Ik denk hier niet in termen van 'wat is het belangrijkst', het is allebei nodig en het één sluit het ander niet uit maar in.
Maar de mens is NIET verantwoordelijk voor Gods kant van de zaak en daarom is het enige wat hem te doen staat zich bekeren en geloven, en hij hoeft zich daarbij helemaal niet druk te maken om Gods kant van de zaak.
learsi schreef:Je noemt het het ingestelde middel.
De Schrift leert, dat het geloof Gods eigen werk in de mens is. Het is dus niet maar een door Hem ingesteld middel. Het is Zijn activiteit in de mens. Hij brengt de mens tot het geloof. En dit tot geloof brengen is niet een werk, zo van er is nog geen geloof en dan is dat er ineens. En al helemaal geen vermogen wat in de natuurlijke mens aanwezig is.
Dit tot geloof brengen doet de Heere niet zonder de mens van zijn grond af te brengen.(Jesaja57:15 en Jeremia44:10)
En met ¨de mens¨ bedoel ik dan de natuurlijke mens. De mens zoals hij van eerste geboorte in de wereld komt. Paulus leert in de Romeinen dat de mens niet in staat is tot enig goed doen. Daar hoort dus geloven ook bij.
De Bijbel leert op honderden plaatsen dat de mens door/uit het geloof gered wordt, dat is wél het middel door God ingesteld.
Geloof wordt in de Bijbel beschreven als een activiteit van de mens zelf, en dat is het ook. Uw geloof heeft u behouden zegt Jezus zelf, en natuurlijk gaat het dan om dat wat je gelooft. Het is een feit dat wie geloofd zalig zal worden en wie niet geloofd verdoemd zal worden Mark.16:16.
Dat doet echter niets af aan het feit dat God van Zijn kant de mens overtuigt, verlicht en gewillig maakt, op die manier brengt Hij de mens tot geloof.
Als de mens zich met Gods kant gaan bemoeien ipv zijn eigen verantwoordelijkheid te nemen, dan kom je er gewoon niet uit. Dan verval je in lijdelijkheid, onverschilligheid, wanhoop of op z'n best twijfel en onzekerheid.
Je zegt dat de mens niet in staat is tot enig goed, daar hoort dus geloven ook bij.
Dit laat zien dat je geloof als een werk ziet, maar het is slechts aannemen.
learsi schreef:Verder zeg je dat ellendekennis iets erin leggen van de mens is. Eigenlijk noem je ellendekennis een aanknopingspunt in de mens.
De Schrift leert dat de Geest zal overtuigen van zonde (ellendekennis), en dat is dus het werk van God in de mens En als de Heere dat in de mens werkt, dan is het toch een door de Heere gewild aanknopingspunt.
Dat is niet waar, ik noem ellendekennis GEEN aanknopingspunt. En in mijn Bijbel staat dat de Geest de wereld zal overtuigen van zonde, van gerechtigheid en van oordeel: van zonde (ellendekennis??? nee maar:) omdat zij in Mij niet GELOVEN!!! Joh.16.
Bekeren is verandering van denken en doen. De natuurlijke mens is heel goed in staat om zich van zijn zondige praktijken te bekeren en zijn denken zit vol actief ongeloof waar hij volledig verantwoordelijk voor is.
Hij gelooft gewoon niet dat hij direct en vrij op Jezus mag vertrouwen voor zijn enige behoud, precies zoals hij op dat moment is.
Hij denkt dat hij eerst op de Heilige Geest moet wachten, en zo lang hij daar niets van ziet/voelt blijft hij in zijn ongeloof volharden.
Niet voor niets staat er dat de Geest overtuigt van de zonde van het ongeloof!
Als de Bijbel gelezen wordt met de bril van 'bekeerd worden, geloof krijgen' dan ga je het overal zien. Elke profetie, geschiedenis e.d kun je met een beetje inlegkunde zo gaan 'vertalen'. En dat terwijl de Bijbel zo duidelijk is.
Over al die honderden duidelijke oproepen waar die lijdelijke theologie niet in past hoor je maar weinig, maar de schijnbare 'tegen'teksten worden er meteen tegenover gezet.
Als er al een keer over gepreekt wordt dan wordt er zoveel ingelegd wat er niet staat, dat de eigen dogma's toch nog overeind blijven.