Gevoelen van het geloof en kleingelovigheid

[gml]

De laatste tijd houdt mij het onderwerp "gevoelen van het geloof" bezig. Want elke christen loopt tegen zijn eigen zonde op, heeft weleens twijfels of stelt zijn betrouwen niet volledig op God. Vooral bij het laatste is volgens mij de term "kleingelovigheid" van toepassing. De term komt bijvoorbeeld voor in Mattheüs 8:26. (Het gaat in deze tekst om de geschiedenis waarin Jezus en Zijn discipelen het schip ingegaan waren en er een grote storm op de zee ontstond. Dat gebeurde toen Jezus sliep en Zijn discipelen bevreesd werden.) Deze bevreesdheid van de discipelen is kleingelovigheid in de ogen van de Heere Jezus. Jezus zegt immers tegen Zijn discipelen: "Waarom zijt gij vreesachtig, gij kleingelovigen?" Dus kleingelovigheid is een zonde. Tegelijkertijd moeten de discipelen wel een geloof gehad hebben, anders zou de term "kleingelovigheid" niet van toepassing zijn.

Pas geleden las ik een - mijns inziens - zeer pastoraal gedeelte in de Dordtse Leerregels (Hoofdstuk 1, nummer 16): "Die het levend geloof in Christus, of het zeker vertrouwen des harten, den vrede der consciëntie, de betrachting van de kinderlijke gehoorzaamheid, den roem in God door Christus, in zich nog niet krachtiglijk gevoelen, en nochtans de middelen gebruiken, door welke God beloofd heeft deze dingen in ons te werken, die moeten niet mismoedig worden wanneer zij van de verwerping horen gewagen, noch zichzelven onder de verworpenen rekenen, maar in het waarnemen der middelen vlijtig voortgaan, naar den tijd van overvloediger genade vuriglijk verlangen, en dien met eerbiedigheid en ootmoedigheid verwachten."

Velen van ons herkennen zich in het "niet krachtig gevoelen van het levend geloof in Christus", daar ben ik van overtuigd.

Maar nu twee - wellicht moeilijke - vragen:
1. Hoe vatten jullie de onderstreepte woorden in het citaat van de Dordtse Leerregels concreet op?
2. Wat is volgens jullie precies het verschil met kleingelovigheid, dat wel door de Heere Jezus bestraft wordt?

[1a2b3c]

1. Hoe vatten jullie de onderstreepte woorden in het citaat van de Dordtse Leerregels concreet op?

Ik kan het niet eens zijn met de onderstreepte woorden. De Bijbel spreekt wel over verkiezing maar niet over een verwerping van eeuwigheid.
Verder heb ik moeite met het woord 'gevoelen'. Het gaat om geloven, dan ervaar je vanzelf wel wat je voelt. Nu lijkt het net alsof God bepaalde gevoelens in iemand gaat werken waarop je dan je geloofszekerheid moet bouwen.
Het Woord - geloof - gevoel!

2. Wat is volgens jullie precies het verschil met kleingelovigheid, dat wel door de Heere Jezus bestraft wordt?

Volgens heeft Jezus het meer de twijfel waardoor het geloof zo klein is, en hebben de schrijvers van de DL het geloof zelf op het oog.

[Janvanverweg]

geloven komt overeen met je vertrouwen stellen in God.
dat kunnen we voor allerlei zaken doen, onze behoudenis, ons onderhoud etc.
ik merk bij mezelf dat ik soms tegen een specifieke zaak aanlop waar ik zelf de regie voerde. waar ik onbewust God nog niet vertrouwde.
bij bewustwording kom ik tot de keuze om door te pleteren of om de zaak in Gods handen toe te vertrouwen.
toen de discipelen in het schip zaten probeerden ze eerst elf te redderen; het was niet iets waar ze Jezus mee wilden lastigvallen. dat is klein geloof voor mij.

[Dies]

"Die het levend geloof in Christus, of het zeker vertrouwen des harten, den vrede der consciëntie, de betrachting van de kinderlijke gehoorzaamheid, den roem in God door Christus, in zich nog niet krachtiglijk gevoelen, en nochtans de middelen gebruiken, door welke God beloofd heeft deze dingen in ons te werken, die moeten niet mismoedig worden wanneer zij van de verwerping horen gewagen, noch zichzelven onder de verworpenen rekenen, maar in het waarnemen der middelen vlijtig voortgaan, naar den tijd van overvloediger genade vuriglijk verlangen, en dien met eerbiedigheid en ootmoedigheid verwachten."

Velen van ons herkennen zich in het "niet krachtig gevoelen van het levend geloof in Christus", daar ben ik van overtuigd.

Het komt inderdaad veel voor. Tenminste, ik signaleer een dergelijke manier van denken ook in de confessionele gemeente waartoe ik behoor.

Maar nu twee - wellicht moeilijke - vragen:
1. Hoe vatten jullie de onderstreepte woorden in het citaat van de Dordtse Leerregels concreet op?

Er wordt m.i. ten onrechte een tegenstelling geforceerd. Als iemand eventueel niet uitverkoren is waarom wordt die persoon dan onder de verworpenen gerekend? In de bijbel worden de aartsvaders verkoren en in het verlengde van hen Israël. Houdt dit in dat de andere volkeren verworpen worden? Hooguit in de zin dat zij niet verkoren worden maar de verkiezing van Israël is er juist tot heil van de volkeren, de niet-verkorenen. Op dezelfde manier werkt het in het Nieuwe Testament. In Romeinen 11 gaan verkiezing, val en volheid (11:1, 2, 11,12) over dezelfde mensen. Verkiezing en als je het zo wil noemen: "verwerping" zijn in de bijbel geen starre gegevens. Een verkorene kan vallen en weer opstaan en met een niet verkorene kan hetzelfde gebeuren: de een valt ten behoeve van de andere en de andere wordt verkoren ten behoeve van de andere.

2. Wat is volgens jullie precies het verschil met kleingelovigheid, dat wel door de Heere Jezus bestraft wordt?

Jezus bestraft bijvoorbeeld de kleingelovigheid van Petrus in Matth 14:31. Petrus had blijkbaar te weinig vertrouwen in God toen hij de golven zag. Het verschil met je voorbeeld uit de DL is denk ik dat in de DL de prediking een probleem creëert. Het zijn namelijk altijd de vromen die onterecht gaan twijfelen zodra het weer eens over de verwerping gaat als donkere tegenhanger van de verkiezing. De praktijk toont aan dat mensen makkelijk blijven hangen in dergelijke twijfel omdat het samenhangt met een bepaalde uitleg van de bijbel. Een dergelijke uitleg radicaal verwerpen is de enige remedie.

[mealybug]

Ontferming zou geen ontferming zijn, wanneer er uitverkiezing was.
heidenen (''wij, die geen gerechtigheid najaagden, hebben gerechtigheid verkregen, namelijk gerechtigheid, die uit geloof is.'')

(...maar israel, hoewel het de wet der gerechtigheid najaagde, is aan de wet niet toegekomen, omdat het niet uitging van geloof, maar van werken.)
De hemel is geen loon naar werken, maar loon op het aannemen van Christus en daarna vanuit dat geloof goede werken te doen.

Veel refo's hebben deze volgorde fout, volgens mij en maken dezelfde fout als de judaisten.
Wetticisme.
Wie ook maar iets van de wet verwacht , valt af van de Genade.
Christus zou voor niets gestorven zijn.

[Dies]

Ontferming zou geen ontferming zijn, wanneer er uitverkiezing was.

Hoe zou jij het dan noemen? En wat houdt de uitverkiezing dan volgens jou in?

[alexander91]

Ontferming zou geen ontferming zijn, wanneer er uitverkiezing was.
heidenen (''wij, die geen gerechtigheid najaagden, hebben gerechtigheid verkregen, namelijk gerechtigheid, die uit geloof is.'')

En toch spreekt de Bijbel van uitverkiezing. Het gaat om de interpretatie van uitverkiezing. Uitverkiezing is er wel degelijk, maar wat betekent dat werkelijk? Je zet een valse tegenstelling neer die tegen de Bijbel spreekt als je het niet verduidelijkt met jouw interpretatie van uitverkiezing. Ontferming en uitverkiezing gaan heel goed samen, het hangt alleen af van je interpretatie. Als je interpretatie van beide niet samengaan, dan is dat een bewijs dat je interpretatie verkeerd is.

(...maar israel, hoewel het de wet der gerechtigheid najaagde, is aan de wet niet toegekomen, omdat het niet uitging van geloof, maar van werken.)

Dat werken was de offer/priesterdienst. Er zat niets anders op voor Israel, totdat de Wet vervuld zou worden voor wie deze eigen bedoeld was: door Christus.

De hemel is geen loon naar werken, maar loon op het aannemen van Christus en daarna vanuit dat geloof goede werken te doen.

En vanuit de goede werken uit het geloof toch nog loon (1Korinthe3 "Want niemand kan een ander fondament leggen, dan hetgeen gelegd is, hetwelk is Jezus Christus.
En indien iemand op dit fondament bouwt:(op het geloof in Christus dus) goud, zilver, kostelijke stenen, hout, hooi, stoppelen;(vergelijk met het woekeren in de gelijkenis van de talenten: je kunt ze onder de grond stoppen bijvoorbeeld)
Eens iegelijks werk zal openbaar worden; want de dag zal het verklaren, dewijl het door vuur ontdekt wordt; en hoedanig eens iegelijks werk is, zal het vuur beproeven.
Zo iemands werk blijft, dat hij daarop gebouwd heeft, die zal loon ontvangen.Zo iemands werk zal verbrand worden, die zal schade lijden;(dus je hebt loon op geloof: redding; maar ook loon voor de vruchten die je draagt) maar zelf zal hij behouden worden, doch alzo als door vuur.")

Veel refo's hebben deze volgorde fout, volgens mij en maken dezelfde fout als de judaisten.

De meeste fouten komen uit de snelle oordelen op basis van vooroordelen. Refo-theologie is net als die van jou: eerst geloof, dan pas de werken. Elke zondag zul je in een refo-kerk horen dat onze werken ons niet kunnen redden, Christus alleen redt ons.

Wetticisme.
Wie ook maar iets van de wet verwacht , valt af van de Genade.
Christus zou voor niets gestorven zijn.

Refo's zullen net zo goed als jij farizeeers afkeuren. De reformatorische kijk op de wet is zodanig dat Christus Offer de vervulling der Wet is, en dat dat ons vrijmaakt, mits we dat Offer aannemen. Als we de vloek van de Wet niet kennen, hoe kunnen we dan Christus Offer goed beoordelen? Als we niet weten waarom of waarvan we gered moeten worden, hoe kunnen we dan gered worden? We nemen toch ook geen medicijnen als we denken gezond te zijn?
Waar in mijn ogen de problemen veel meer liggen, is in de mate van wetskennis/zondekennis. In de refokringen merk je veel van meetlatten die langs deze kennis gelegd moeten worden, wil men pas aannemen dat je echt het offer van Christus kunt kennen en dan pas geloven. Wat je niet kent, kun je niet geloven lijkt mij. Er wordt in die kringen te klein gedacht van de vruchten van een bekeerling (je moet droevig zijn, tale kanaans uiten, zwart pak dragen, vroom praten (gewaad,gelaat en gepraat)). Daarnaast voelt men teveel de verantwoordelijkheid om kaf van koren te scheiden, en dat mag nu juist niet, daar worden we voor gewaarschuwd. Wie zijn wij dat wij echt kunnen beoordelen of iemand een kind van God is? De meetlat van: praat hij zoals ik; is dan ook uit den boze vind ik. Wij mogen mensen naar Gods Woord leiden, en als ze dan om hulp vragen, dan mogen we helpen (als bij de kamerling), in dienst van God. Kennis van schuld of zonde of ellende kunnen wij mensen niet aanleren (dat zou bijna martelen tot een middel kunnen verheffen, wat nergens op slaat).

Maar wat we de refo's kunnen verwijten, kunnen we beter onszelf gaan verwijten. Dat is volgens mij een heel Bijbels principe. Zoek maar eerst de fouten op in je eigen kerk, ze zullen er vast zijn. In de mijne ook, en daarom zal ik geen ongenuanceerd en generaliserend betoog houden over de kerk waar jij in zou zitten. Dat is niet aan mij, en het dient geen enkel nut, behalve het nut van de duivel: verdeeldheid. Leer erop te vertrouwen dat God Zijn Werk zal doen (ook in refo-kerken, en ook in jouw kerk), en wij mogen, nee moeten daarin woekeren met onze gaven (tot opbouw, niet afbreuk van de gemeente Gods), maar ongenuanceerd bekritiseren en onnodig kwetsen (je laatste zinnen kunnen erg kwetsend worden opgevat omdat uit de volgorde van de zinnen iets gesuggereerd wordt; dat voegt niets toe, het zorgt alleen voor verwijdering) zijn geen gaven van God, maar van een ander...

[mealybug]

En toch spreekt de Bijbel van uitverkiezing. Het gaat om de interpretatie van uitverkiezing. Uitverkiezing is er wel degelijk, maar wat betekent dat werkelijk? Je zet een valse tegenstelling neer die tegen de Bijbel spreekt als je het niet verduidelijkt met jouw interpretatie van uitverkiezing. Ontferming en uitverkiezing gaan heel goed samen, het hangt alleen af van je interpretatie. Als je interpretatie van beide niet samengaan, dan is dat een bewijs dat je interpretatie verkeerd is.

De Bijbel spreekt van uitverkiezing IN HEM
Altijd met 2 woorden praten.
Verkiezing en evangelie worden niet gelijk geschakeld in de Schrift.
(Rom 11:28)
Door hún (Israels) ongehoorzaamheid hebben wij ontferming gevonden.
Rom 11:30.
wij heidenen zijn dus allen uitverkozen om behouden te worden, het Evangelie moet tot alle uithoeken der aarde verspreid worden.
op het horen daarvan mogen wij Hem aannemen en daarmee onze verkiezing vastmaken.
Maar een persoonlijke verkiezing á la jij wel en jij niet, terwijl er ''zonder aanziens des persoons wordt gepredikt en behoud door het houden van de wet niet mogelijk is, blijft er maar 1 optie over.
Jezelf bekeren, Hem aannemen.
Maar volgens mij rekent menige refo een aktieve bekering al onder ''werken''.
Ondanks dat er talloze malen letterlijk toe wordt opgeroepen , blijft hij zeggen, dat dit onmigelijk is.
En tsja , dan wordt het afwachten ipv verwachten.

de Jacobus brief is er duidelijk over, een geloof zonder werken is een dood geloof.
Wordt vervolgd

[mealybug]

De meeste fouten komen uit de snelle oordelen op basis van vooroordelen. Refo-theologie is net als die van jou: eerst geloof, dan pas de werken. Elke zondag zul je in een refo-kerk horen dat onze werken ons niet kunnen redden, Christus alleen redt ons.

Klopt helermaal, maar 1 ding ontbreekt, het allerbelangrijkste.
Er is geen ''momentum'' , want jezelf bekeren, ik zei het net al, is taboe.

[mealybug]

.... behalve het nut van de duivel: verdeeldheid. Leer erop te vertrouwen dat God Zijn Werk zal doen (ook in refo-kerken, en ook in jouw kerk), en wij mogen, nee moeten daarin woekeren met onze gaven (tot opbouw, niet afbreuk van de gemeente Gods), maar ongenuanceerd bekritiseren en onnodig kwetsen (je laatste zinnen kunnen erg kwetsend worden opgevat omdat uit de volgorde van de zinnen iets gesuggereerd wordt; dat voegt niets toe, het zorgt alleen voor verwijdering) zijn geen gaven van God, maar van een ander...

Ik vind eerlijk gezegd de postings van enkele God-haters op dit forum kwetsender dan mijn misschien wat minder diplomatieke benadering, enkel bedoeld om mensen aan het denken te zetten,
Ok, ik chargeer enigszins, want anders komt er geen reaktie
Met de reformatie werd gelijk de aanzet gegeven tot nog een paar duizend scheuringen, dus of er echt zegen op gerust heeft, vraag ik me zeer ernstig af.
De Nadere Reformatie had beter Andere Reformatie genoemd kunnen worden.
Met predikanten en synodes die broeders duivelswerkers noemen heb je werkelijk geen D66 meer nodig.
Tot in de kleinst mogelijke details bemoeien we ons met alles wat we maar kunnen.
De kleding van een bruidje moet straks ook al uitgezocht worden met de dominee, las ik.
Straks gaat ie ook nog mee de slaapkamer in.
Maar goed, in een kerkdienst waar alleen de microfoon van de predikant aanstaat, kennen we niets ander meer dan verbaal eenrichtingsverkeer.
ook niet bijbels.
Iedere spreker moet door 2 anderen getoetst worden.
1 Cor 14:29
Sola Scriptura ?Doe het dan ook.
Fijn dat iemand het voorbeeld aanhaalde van de kamerling die Philipus wat vroeg (ik kan het zo gauw niet meer terugvinden).
Hij vroeg ook om permissie voor de doop.
Je kent het antwoord vast wel, maar je quote slechts dát wat de leer toelaat.
En dát staat me tegen in de refo-gemeentes.
Niet de Scriptura, maar de Cura bepaalt.

[alexander91]

De Bijbel spreekt van uitverkiezing IN HEM
Altijd met 2 woorden praten.
Verkiezing en evangelie worden niet gelijk geschakeld in de Schrift.
(Rom 11:28)
Door hún (Israels) ongehoorzaamheid hebben wij ontferming gevonden.
Rom 11:30.
wij heidenen zijn dus allen uitverkozen om behouden te worden, het Evangelie moet tot alle uithoeken der aarde verspreid worden.
op het horen daarvan mogen wij Hem aannemen en daarmee onze verkiezing vastmaken.
Maar een persoonlijke verkiezing á la jij wel en jij niet, terwijl er ''zonder aanziens des persoons wordt gepredikt en behoud door het houden van de wet niet mogelijk is, blijft er maar 1 optie over.
Jezelf bekeren, Hem aannemen.
Maar volgens mij rekent menige refo een aktieve bekering al onder ''werken''.
Ondanks dat er talloze malen letterlijk toe wordt opgeroepen , blijft hij zeggen, dat dit onmigelijk is.
En tsja , dan wordt het afwachten ipv verwachten.

de Jacobus brief is er duidelijk over, een geloof zonder werken is een dood geloof.
Wordt vervolgd

Ik schakel nergens verkiezing en evangelie gelijk. Ik zeg wel dat beide zaken Bijbels zijn, en dat ze beide kunnen bestaan en toch niet elkaar tegenspreken zoals jij in de eerdere post aangaf.("Ontferming zou geen ontferming zijn, wanneer er uitverkiezing was." hiermee insinueer je toch dat uitverkiezing er niet kan zijn?)
Is het altijd met 2 woorden praten Bijbels gegrondvest? Het lijkt een basisnorm van je te zijn, dus laat maar zien.
Hoe kijk je dan tegen teksten als Johannes 15:16
"Gij hebt Mij niet uitverkoren, maar Ik heb u uitverkoren, en Ik heb u gesteld, dat gij zoudt heengaan en vrucht dragen, en dat uw vrucht blijve; opdat, zo wat gij van den Vader begeren zult in Mijn Naam, Hij u dat geve." of 1 Korinthiërs 1:27
"Maar het dwaze der wereld heeft God uitverkoren, opdat Hij de wijzen beschamen zou; en het zwakke der wereld heeft God uitverkoren, opdat Hij het sterke zou beschamen;"
of Jakobus 2:5
"Hoort, mijn geliefde broeders, heeft God niet uitverkoren de armen dezer wereld, om rijk te zijn in het geloof, en erfgenamen des Koninkrijks, hetwelk Hij belooft dengenen, die Hem liefhebben?"

Laat duidelijk zijn, dat ik het aannemen van het geloof ook geheel onderschrijf (zie mijn eerdere reacties als bewijs), maar dit moet toch te rijmen zijn met dit soort teksten.

Mijn devies: neem de Bijbel in zijn geheel, en de ware boodschap zal duidelijk worden (en dat is een levensreis die ik ook nog niet bereikt heb bij lange na). Neem je het selectief, dan zal je de ware boodschap niet vinden.

En dan jouw tekst: Romeinen 11 vs 26-30:
"En alzo zal geheel Israel zalig worden; gelijk geschreven is: De Verlosser zal uit Sion komen en zal de goddeloosheden afwenden van Jakob.
En dit is hun een verbond van Mij, als Ik hun zonden zal wegnemen.
Zo zijn zij wel vijanden aangaande het Evangelie, om uwentwil, maar aangaande de verkiezing zijn zij beminden, om der vaderen wil;
Want de genadegiften en de roeping Gods zijn onberouwelijk.
Want gelijkerwijs ook gijlieden eertijds Gode ongehoorzaam geweest zijt, maar nu barmhartigheid verkregen hebt door dezer ongehoorzaamheid;"
Het gaat hier in de allereerste plaats om de afgehouwen tak, Israel, en heidenen zullen/zijn als een wilde tak ingeent in de boom. Over die ingeente takken gaat het in vers 30. Het gaat hier niet over heidenen in het algemeen. Dat staat er niet. Het gaat over de heidenen onder de Romeinen die Paulus aanschrijft: de bekeerde heidenen daar, de heidense christenen.

In de uitverkiezing zit iets selectiefs, maar het gaat geheel samen met degenen die Evangelie aannemen (ja actief). Een willekeurige verkiezing is het niet. Het is geen loterij, dat zeg ik nergens, maar het is er wel.

In de reformatorische kringen wordt inderdaad met argusogen gekeken naar de actieve bekering, en daar laat ik ook een tegengeluid voor horen alhier, want bekering is actief. We moeten niet afwachten, maar nu gehoorzamen. De relatie met de Jacobus-brief die je noemt is mij niet duidelijk. Dat gaat over het vruchtdragen als gelovige. Dat zegt niets over de bekering an sich. Misschien alleen de dagelijkse bekering die we allen telkens weer nodig hebben. Maar als we dat zien, laten we dan niet zelf op de frontlinie springen en kerkmuren van de anderen bekladden om maar een tegengeluid te moeten laten horen. Ook de refo's moeten ons aan het hart gaan, en Bijbels gezien moeten we dan in liefde en begrip met hen om gaan, en niet insinueren alsof daar een dood of geen geloof is. Gods Wegen zijn ondoorgrondelijk. Met bekladden overtuigen we echt niet, want dan doen we precies hetzelfde terug zoals de reformatische kringen de "lichtere" kerken op de korrel neemt. Dat leidt alleen maar tot scheiding, terwijl we samen zouden moeten gaan en weer 1 lichaam vormen.

[alexander91]

Ik vind eerlijk gezegd de postings van enkele God-haters op dit forum kwetsender dan mijn misschien wat minder diplomatieke benadering, enkel bedoeld om mensen aan het denken te zetten,
Ok, ik chargeer enigszins, want anders komt er geen reaktie
Met de reformatie werd gelijk de aanzet gegeven tot nog een paar duizend scheuringen, dus of er echt zegen op gerust heeft, vraag ik me zeer ernstig af.
De Nadere Reformatie had beter Andere Reformatie genoemd kunnen worden.
Met predikanten en synodes die broeders duivelswerkers noemen heb je werkelijk geen D66 meer nodig.
Tot in de kleinst mogelijke details bemoeien we ons met alles wat we maar kunnen.
De kleding van een bruidje moet straks ook al uitgezocht worden met de dominee, las ik.
Straks gaat ie ook nog mee de slaapkamer in.
Maar goed, in een kerkdienst waar alleen de microfoon van de predikant aanstaat, kennen we niets ander meer dan verbaal eenrichtingsverkeer.
ook niet bijbels.
Iedere spreker moet door 2 anderen getoetst worden.
1 Cor 14:29
Sola Scriptura ?Doe het dan ook.
Fijn dat iemand het voorbeeld aanhaalde van de kamerling die Philipus wat vroeg (ik kan het zo gauw niet meer terugvinden).
Hij vroeg ook om permissie voor de doop.
Je kent het antwoord vast wel, maar je quote slechts dát wat de leer toelaat.
En dát staat me tegen in de refo-gemeentes.
Niet de Scriptura, maar de Cura bepaalt.

Ik zit overigens niet in een refo-kerk, dat je het weet . Ik beperk mij niet tot een menselijke leer. De Bijbel is het "speelveld" waarin ik aan waarheidsvinding doe, en dan de Bijbel in zijn geheel.

Je mag best chargeren hoor , ik reageer wel en ik voel me niet snel gekwetst, maar ik heb meer andere lezers op het oog. Ik chargeer ook regelmatig (ook tegen jou volgens mij), dus ik verwijt je niets, en ik nodig je uit om ook mij op mijn plaats proberen te zetten als ik te ver ga.

De reformatie heeft ertoe geleid dat Christus weer terug in het centrum kwam en de kerk weer om het centrum heen. De reformatie heeft wel degelijk veel goeds gebracht, en zoals elk mensenwerk, ook veel kwaads. God wacht niet tot wij een zuivere methode hebben. Hij werkt nu en zal Zijn Werk niet door mensen laten stoppen. Laten we niet uitspreken dat de reformatie beter maar nooit plaatsgevonden had, want dan weet je niet wat je wenst.

En ja, helaas wordt alles uitgeplozen, dat krijg je als je met je eigen soort ophoopt. Mensen maken altijd ruzie met hun buren, en als die ook christelijk zijn, dan kun je raden waar de ruzies over gaan. Niets menselijks is de refo-zuil vreemd. Wij mogen altijd hen de spiegel ophouden, maar alleen met als doel om hen op weg naar God te helpen. Dus niet zomaar woede of frustratie onze woorden laten leiden (daar maak ik mij regelmatig aan schuldig), maar liefde. Maar dat is moeilijk, en daar hebben we de kracht van God voor nodig.

Sola scriptura onderschrijf ik dan ook van harte

[learsi]

De laatste tijd houdt mij het onderwerp "gevoelen van het geloof" bezig. Want elke christen loopt tegen zijn eigen zonde op, heeft weleens twijfels of stelt zijn betrouwen niet volledig op God. Vooral bij het laatste is volgens mij de term "kleingelovigheid" van toepassing. De term komt bijvoorbeeld voor in Mattheüs 8:26. (Het gaat in deze tekst om de geschiedenis waarin Jezus en Zijn discipelen het schip ingegaan waren en er een grote storm op de zee ontstond. Dat gebeurde toen Jezus sliep en Zijn discipelen bevreesd werden.) Deze bevreesdheid van de discipelen is kleingelovigheid in de ogen van de Heere Jezus. Jezus zegt immers tegen Zijn discipelen: "Waarom zijt gij vreesachtig, gij kleingelovigen?" Dus kleingelovigheid is een zonde. Tegelijkertijd moeten de discipelen wel een geloof gehad hebben, anders zou de term "kleingelovigheid" niet van toepassing zijn.

Wat is volgens jullie precies de kleingelovigheid, die door de Heere Jezus bestraft wordt?

IK heb ff wat weggehaald. En het zo aangepast dat het eerst maar even over het stukje uit Matheus gaat. Ik hoop dat je het me niet kwalijk neemt.

Het staat in Hoofdstuk 8.
Context:....een melaatse wordt genezen...........een hoofdman over 100 heeft naar Jezus zeggen zo groot geloof dat Ik in Israel niet gevonden heb......Jezus geneest de schoonmoeder van Petrus door haar hand aan te raken......velen die van duivelen zijn bezeten worden genezen door zijn spreken.......en allen die kwalijk(verbitterd lijkt een goede synoniem) gesteld waren genas Hij.....als vervulling van wat Jesaja profeteerde.....een opmerking over het volgen van Hem dat Hij Zelf niet weet waar het hoofd neer te leggen.........en een (harde?)opmerking over het volgen van Hem ook al is er voor een die Hem zou moeten volgen, naar de mens gesproken iets ernstigs gebeurd.

Na het stillen van de storm geneest Hij een naar de mens gesproken ONGENEESLIJKE.

Daar tussen in staat de geschiedenis die jij aanhaalt. Dit is het enige stukje dat in dit hoofdstuk over de discipelen gaat. Hoofdstuk 8 geisoleerd bezien, levert dat op dat de discipelen omgeven worden door de roodgemaakte acties van de Heere Jezus. Een discipel is een leerling. En wel van Hem. Hij is, tijdens dat Hij mensen aan het helpen is, hen aan het onderwijzen. Daarom zijn ze bij Hem. Van Hem en dat wat Hij doet, Zijn Werk, daar moeten zij het van hebben. Daar richt Hij hen op, terwijl Hij doet wat Zijn Vader Hem als Werk gegeven heeft.
Hun onderwijs bestaat uit wat ze Hem zien doen. (NB in de woestijn kreeg het volk na de uittocht uit Egypte Gods werk te zien. In zekere zin was dit volk ook discipel!)

Vers 23 leert ons, dat het volgers zijn(Hij heeft ze geroepen, Hij is het Woord Gods dat schept wat bij een mens niet gevonden wordt; denk aan de schepping in Genesis). Ze komen niet meer los van Hem(gebracht door de Vader). Waar Hij gaat, zij volgen. Het schip in, de zee op.
Vers 24 begint met :... en ziet....het griekse woord geeft aan dat ze nu in de natuur is mee gaan maken waar ze een geestelijke les uit moeten leren. Hij doet iets in de natuur maar dat moet hen iets leren over de Macht die Hem over alles gegeven is.
Er ontstaat onstuimigheid in de zee. Jeremia 51:55 staat het hebr. woord voor "onstuimig". Zo ook in Psalm 65:8. Jerem.25:31.Psalm 74:23.
Aanschouwelijk onderwijs van de Man die heerst over de natuur en daardoor blijk geeft van een heersen over de natuur der mensen. Van Zijn macht, ook over de volkeren.
Het schip der Kerk? Overspoeld? Niet ver van zinken af?
Met een slapende Christus!
Dat is het onderwijs, dat Hij de Zijnen geeft. Ze komen in moeilijkheden en Hij is er wel maar doet niets. Althans dat lijkt zo. Wij hadden al lang ingegrepen.

Wat hebben ze geleerd van dat wat direct hier voor gebeurd is?
Niet eens zo verkeerd dat ze Hem roepen.
Dat was daarvoor wél duidelijk geworden. Toch iets geleerd. Weer iets geleerd onder Zijn leiding.
Van Hem is onze verwachting. Hij is machtig. Bidt ten alle tijde.
Maar er is altijd meer te leren bij Hem.
Heere behoed ons, wij vergaan. Wij, altijd wij. Wij zijn belangrijk? Hij is bij ons. En Zijn werk zal niet vergaan. Daar staat Hij borg voor. Ook en vooral voor de Zijnen. En die nog toe gebracht moeten worden.
In Zijn nabijheid zijn er altijd dieptepunten voor ons, opdat we leren op Hem te vertrouwen, al zien we Hem sle

Vers 26 is een samenstelling van twee zaken die beiden bij Zijn discipelen onder Zijn leiding een ontwikkeling doormaken. Hier zien we hoever ze op dat moment zijn. Vreesachtig én kleingelovig.
Wij zijn niet anders zo wij ook discipelen zijn. Vreesachtig en kleingelovig maar bij Hem die bij machte is om dat te veranderen. Onder Zijn leiding zal de vrees verminderen en het geloof groeien.

Waarom vreest ge? Kijk wat er hiervoor gebeurde. Zie wat heerlijk werk Mij de Vader gegeven heeft. Waarom vreesachtig. Hij stelt de vraag om ze te leren, niet op zichzelf, maar op Hem de Vader en de Geest te zien. En als dat geleerd wordt, dan vallen ze zelf weg. Dan blijkt het niet zo belangrijk te zijn, wat hen zal overkomen. We volgen toch Hem die Zichzelf wegcijferde voor ons. Hij brengt ons de liefde bij. Hij maakt die liefde volmaakt en dié liefde drijft alle vrees uit.

Toen stond Hij op .............

En de mensen die Zijn werk zien en er over horen zullen zich verwonderen.
En de mensen die Zijn werk lezen en zien waartoe Hij machtig is, die zullen zich verwonderen en er zullen er zijn die Hem daarom aannemen.

Zelfs de duivelen gaan als Hij spreekt. Zie hoe machtig Deze is.

h.g.
Learsi

[learsi]

Die het levend geloof in Christus in zich nog niet krachtiglijk gevoelen die moeten niet mismoedig worden wanneer zij van de verwerping horen gewagen

Velen van ons herkennen zich in het "niet krachtig gevoelen van het levend geloof in Christus", daar ben ik van overtuigd.

Maar nu twee - wellicht moeilijke - vragen:
1. Hoe vatten jullie de onderstreepte woorden in het citaat van de Dordtse Leerregels concreet op?
2. Wat is volgens jullie precies het verschil met kleingelovigheid, dat wel door de Heere Jezus bestraft wordt?

Die het levend geloof nog niet krachtiglijk gevoelen.

Dat ik iets niet krachtiglijk gevoel, wil niet zeggen, dat ik niets gevoel. Als ik een speld op mijn hand druk(ja, met de scherpe kant ), en ik druk niet hard, dan gevoel ik wel iets maar als ik harder en harder druk, voel ik meer en meer de uitwerking van de handeling.
.....Dit is het werk Gods, dat gij gelooft.......
Onder invloed van Woord en Geest (en nog wel meer, zoals levensomstandigheden) wordt een mens gebracht tot "geloven in Christus". Dat geloof in Hem is niet direct een volkomen ontwikkeld geloof, hoewel van het begin af in principe aanwezig is waartoe het uit kan groeien. Je zou dus van kleingeloof kunnen spreken. Het is er, maar het is klein. Onder leiding van de Heere groeit kleingeloof uit tot groot geloof. Groot geloof wordt in het Lukas evangelie toegedicht aan de hoofdman van Kapernaum en aan de Kananese vrouw.
En de discipelen, die in-leren zien wat voor maat vergeving de Heer van hen verwacht hebben het over "vermeerder ons geloof".
Geloof zal zich richten op de beloften uit het Woord. Vervulling van beloften wordt ontvangen door geloof. Kleingeloof krijgt beloften onder oog, maar draagt (net als vreesachtigheid in Math. 8:26) nog twijfel met zich mee...."zou dat wel ...."
Wat wij in ons omdragen, zal Hij uitzuiveren.
....."Ik geloof, Heere kom mijn ongelovigheid te hulp"....

....Wanneer zij van de verwerping horen gewagen.....
....Niet mismoedig worden.....

Der volmaakten is de vaste spijs.
Het is onontkoombaar dat bij het beginnend geloof, er zaken langs komen waardoor de gelovige vertwijfeld raakt. Melk is dan nodig. Gaan in de weg der middelen.
Accepteren dat er zaken zijn in het Woord die ik nu nog niet begrijp die de Heere verderop nog wel kan/zal openbaren. Voor de mens ook al gelooft hij een moeilijk te verteren zaak.

Op je tweede vraag kan ik geen antwoord geven.
Waar bestraft de Heere het kleingeloof?

h.g.
Learsi