Zwanger deel 13

[Reinolda]

[quote="Evelien
Hoe doe je dat?

Echt ik heb het er nog vreselijk moeilijk mee... . Kan het maar niet verwerken. Dat is ook een van de vele dingen wat mij dus tegenhoud voor een zwangerschap/kindje.
[/quote]

Dat herken ik helemaal.. Ik ben zo bang voor opnieuw een bevalling, dat ik gewoon niet zwanger durf te raken..

[Aapjes]

Hier nog zo èèn en de jongste is al bijna vier. Had gewone bevallingen, maar tijdens de laatste veel angst en paniek waardoor ik volledig blokkeerde. geloof als ik nu weer zwanger werd dat ik helemaal de `kluts`kwijt zou zijn.

[ajl]

Maar waarom? Hoe bereid je je dan voor op een bevalling?

Natuurlijk is het niet leuk en ik neem mij elke keer voor om er noooooiit meer aan te beginnen, maar als het moment daar is dan dan ik altijd maar 'morgen om dit tijdstip is het over' en gewoon je er aan overgeven. Al weet ik nu ook wel dat ik bij de eerste voorwee denk 'o ja, dit was het, maar dan veel erger.
En ik moet eerlijk zeggen dat ik de ontsluting tot een cm of 7 nog wel te doen vindt. Daarna begint het pas echt met alle kunstingrepen ( bij mij althans)

[Reinolda]

Wat voor weeen hadden jullie dan?
Ik had weeen 'van onderen', niet in mn benen of buik.

[Dippie]

Hier alleen maar rugweeën gehad, heb een zware bevalling gehad wat uiteindelijk eindigde in een spoedkeizersnee, maar was het echt zo weer 'vergeten'. Je weet nu wat je te wachten staat en stel dat ik weer zwanger wordt, zou ik er wel wat meer tegenop zien, maar echt bang ben ik niet... Zou het er ook niet voor laten...

Evelien, als dat echt de reden is dat je niet zwanger durft te raken omdat je zo tegen de bevalling opziet, kan je dat tzt ook overleggen met je verloskundige. Je zou dan evt een geplande keizersnee aan kunnen vragen.

[Reinolda]

Hier alleen maar rugweeën gehad, heb een zware bevalling gehad wat uiteindelijk eindigde in een spoedkeizersnee, maar was het echt zo weer 'vergeten'. Je weet nu wat je te wachten staat en stel dat ik weer zwanger wordt, zou ik er wel wat meer tegenop zien, maar echt bang ben ik niet... Zou het er ook niet voor laten...

Evelien, als dat echt de reden is dat je niet zwanger durft te raken omdat je zo tegen de bevalling opziet, kan je dat tzt ook overleggen met je verloskundige. Je zou dan evt een geplande keizersnee aan kunnen vragen.

Of een ruggenprik, dat heeft mij wel veel geholpen. Ben blij dat ik dat op de helft gekregen heb hoor, anders wist ik serieus niet hoe ik verder moest!

[ajl]

Evelien, als dat echt de reden is dat je niet zwanger durft te raken omdat je zo tegen de bevalling opziet, kan je dat tzt ook overleggen met je verloskundige. Je zou dan evt een geplande keizersnee aan kunnen vragen.

Een geplande keizersne voor angst doen ze niet. De risico's van een keizersnede zijn daar gewoon te groot voor. Dan zullen ze eerder starten met pijnbestrijding in een eerder stadium.

[MissF]

Toch heb ik ook wel eens gehoord dat iemand zo angstig was, dat het toch een geplande keizersnede werd.
Al zou ik er niet zo snel voor kiezen, het is toch echt een operatie, je bent er veel langer door uit de running, zeker met een tweede (of verder) lijkt het me niet prettig, als je niks mag doen de eerste 6 weken.

Misschien is het voor je uberhaupt zwanger zou worden beter om in therapie te gaan ervoor, om het te verwerken.

[Dippie]

Ajl, ik heb er wel vaker over gehoord hoor! Ze waren dan al zwanger maar zagen zo verschrikkelijk tegen de bevalling op, dat ze uiteindelijk een geplande ks kregen. Tuurlijk zijn de risico's groot, maar gevaarlijk is het niet vind ik en stress tijden je zwangerschap is ook niet goed...

[juffiejuf]

Tijdje geleden ook een artikel er over gelezen dat ze voor de angst een keizersnee hebben gepland. Ik kan me wel voorstellen dat ze dat niet zonder slag of stoot doen....

Sommige ziekenhuis hebben een speciaal team er voor opgeleid voor mensen die van hun 1e (of verdere) zwangerschap zijn getraumatiseerd. Een vriendin van mij gaat daar ook naar toe. Hun begeleiden dan je hele zwangerschap met toeters en bellen

Ik ben blij dat ik de bevalling ook zo vergeten was. Ik heb ook goede herinneringen aan de begeleiding uit het ziekenhuis tijdens de bevalling.

[trijntjejohanna]

hier zag ik op zich niet tegen de bevalling op van Manoël, maar waar ik zo bang voor was dat de huisarts evt te laat was.. bij Matteo hadden we het bijna met zn 2en moeten doen.. en dat idee waren we niet zo blij mee eigenlijk.. Toen de arts er nog niet was, kwam er een soort ballon uit zeg maar.. de vliezen waren nog niet gebroken.. het ging ook zooo snel allemaal.. en we hadden echt zoiets van wat moeten we nu.. gelukkig kwam net de arts binnen , gooide zn tas op de grond en Matteo kwam eruit.. daarom is er de laatste keer ook gemeld dat bevallingen bij mij snel gaan en dat als ik bel dat ze meteen moeten komen..

[AikonGirl]

Ik had helder rood bloedverlies, en ben de volgende dag bevallen.

Ik heb twee goede, "makkelijke" bevallingen thuis gehad.
De weeen vond ik prima te doen, tot een cm of 8.

Vond het persen zelf de tweede keer zoooo pijnlijk!
Ik dacht ook, dit nooit meer...! Wat was dat vreselijk zeg.
Maar ja, achteraf gezien waren dat maar 7 minuten.

Wat ook steeds in mijn gedachten was: Nog even en dan is ze er...
Dat hielp me echt op de been.

Ik zie meer op tegen het eerste half jaar.

[trijntjejohanna]

ik kwam er bij de bevalling van Matteo pas achter wat persweeen waren.. bij Milan dus nooit gehad (wist ik veel ) dat duurde dan ook bijna een uur voordat hij eruit was.. Matteo was ong 4 persweeen en toen was hij eruit.. en Manoël maar 1 perswee en toen was hij er al

[Reinolda]

Ik had helder rood bloedverlies, en ben de volgende dag bevallen.

Ik heb twee goede, "makkelijke" bevallingen thuis gehad.
De weeen vond ik prima te doen, tot een cm of 8.

Vond het persen zelf de tweede keer zoooo pijnlijk!
Ik dacht ook, dit nooit meer...! Wat was dat vreselijk zeg.
Maar ja, achteraf gezien waren dat maar 7 minuten.

Wat ook steeds in mijn gedachten was: Nog even en dan is ze er...
Dat hielp me echt op de been.

Ik zie meer op tegen het eerste half jaar.

waarom tegen t eerste half jaar dan?

[Jannoek]

Bij bloedverlies altijd bellen inderdaad!
Bij mij begon 's ochtends het bloedverlies, wist verder niet hoe of wat en omdat mn ouders die dag nog langs zouden komen en ik verder geen last had dacht ik dat het wel oke zou zijn. Toen ik s avonds toch maar voor de zekerheid het ziekenhuis belde moest ik direct komen en blijven. Bloedverlies zonder weeen is reden voor opname werd bij mij gezegd.

Achteraf zo blij dat we ons gevoel gevolgd hebben en oh hebben gebeld, want in het ziekenhuis werd het bloedverlies ineens enorm. Ze waren bang dat de placenta los was geraakt, dus alle alarmbellen gingen rinkelen en binnen 20 minuten was er een spoedkeizersnede uitgevoerd en was Floris geboren..

Uiteindelijk is er nooit een oorzaak gevonden en dat maakt me bij vlagen ook wel angstig, hoe het, als we ooit een tweede zouden krijgen, zal gaan. Ik verloor toch in no time 2,5 l bloed.
Blijkbaar hoort bloedverlies zonder oorzaak bij mij..

@bakvis hoop dat jullie kindje snel geboren wordt! Succes!