De plek van Gods wil in je leven?!

[Wilsophie]

Ik wens je graag succes, het zijn altijd heel persoonlijke ervaringen en belevingen die per persoon verschillend zijn, zo blijkt.
Met vr.gr. Wilsophie

[hubert]

Wilsofie:Ik heb het nooit vooraf op een briefje gekregen, en velen met mij ook niet.

Precies, zo ervaar ik het ook. We maken keuzes als je we tenminste de kans hebben. Veelal worden er keuzes voor ons gemaakt. Reorganisaties etc, De keuzes die we zelf maken kunnen we toetsen aan de Schrift en medegelovigen.
Verder zijn wij volkomen verantwoordelijk voor onszelf. Wij zijn geheel vrij tegenover zoiets wat wij God noemen.
God valt namelijk samen met ons. Wij zijn naar zijn beeld geschapen. Wij zijn bijna goddelijk volgens de psalm. God woont in ons.
En als wij somtijds in zonde vallen cq verkeerd kiezen dan moeten wij niet vertwijfelen. Wie weet waar het goed voor was?

[TnStefan]

Fijn dat je het gevoel hebt dichter bij het geheim dat wij God noemen te zijn gekomen. Ik vroeg mij nog af dat alleen te maken heeft met je levensweg of dat het ook komt door bv. het lezen van de Bijbel. M.a.w. wat is je belangrijkste referentie?

Dank je voor het doorvragen! Dat heeft met beide te maken, de levensweg die ik gaan moest was de eerste stap van God wat mij aanzette tot het zoeken naar Hem, dat heeft mij gebracht bij Zijn woord en dat is wel de belangrijkste factor geweest in het herkennen van Gods plan met mijn leven.

wij krijgen regelmatig mensen over de vloer die een korte 'zendings stage' doen om te zien of dat Gods plan voor hun is. een vraag die ze mij dan ook vaak stellen en die ik enkel kan beantwoorden door hun vragen te stellen
uitgaande dat God ons gemaakt heeft, compleet met onze ingebakken talenten, vaardigheden etc is dat een eerste heenwijzing. (als je blind bent zal het ws niet Gods plan zijn dat je rij-instucteur wordt.)

een andere heenwijzing kan zijn datgene waar we verbolgen over zijn in deze wereld. een kwaad waar Christus ook verbolgen over is. Misschien is het juist die verbolgenheid wel die je op het spoor van Gods plan voor jou zet.

maar ook het tegenover gestelde: waar raak je helemaal enthousiast over? is dat iets waar God ook helemaal warm voor loopt?

ik vraag dus eigenlijk 3 vragen: 1) Hoe heeft God je gemaakt? 2) waar ben je samen Met God verbolgen over? en waar ben je samen met God helemaal enthousiast voor?

Vanuit de Romeinen brief weten we dat we niet voor onszelf leven. daarom vind ik kleine zaken als werk, huis etc onbelangrijk. zegt mat

Dank je voor het mooie antwoord! Iets om goed over na te denken en vast te houden!

[Wilsophie]

="hubert"

Precies, zo ervaar ik het ook. We maken keuzes als je we tenminste de kans hebben. Veelal worden er keuzes voor ons gemaakt. Reorganisaties etc, De keuzes die we zelf maken kunnen we toetsen aan de Schrift en medegelovigen.
Verder zijn wij volkomen verantwoordelijk voor onszelf. Wij zijn geheel vrij tegenover zoiets wat wij God noemen.
God valt namelijk samen met ons. Wij zijn naar zijn beeld geschapen. Wij zijn bijna goddelijk volgens de psalm. God woont in ons.
En als wij somtijds in zonde vallen cq verkeerd kiezen dan moeten wij niet vertwijfelen. Wie weet waar het goed voor was?

Want alle dingen werken mede ten goede voor wie Hem liefhebben de geciteerde Psalm 8 gaat niet over ons maar over Christus, die beneden de engelen is gesteld voor een korte tijd.De Heilige Geest woont in ons dat is juist, maar gooi niet alles door elkaar want wij zouden Zijn beeld gelijkvormig worden.
Dat is het proces van het zoonschap.
Wat bedoel je met "God valt samen met ons?

[Whatstheway?]

Dit onderwerp is op dit moment een 'hot item' in mijn leven. Ik kan me heel erg vinden in de vraag van Miepie.

Ik vind het altijd zo mooi klinken: Gods wil in je leven zien, Gods wil volgen.. Maar hoe kleed je dat nu praktisch in? Als het om de grote lijnen van mijn leven gaat, is het wel duidelijk: God boven alles liefhebben, mijn naaste als mijzelf. Wees heilig, want Ik ben heilig.

Allemaal heel mooi, maar hoe zit het daarbuiten? Hoe weet ik of God wil dat ik kaas of jam koop? Ik chargeer een beetje (veel), maar zelfs in belangrijke keuzes (studie, baan, etc.) vind ik het heel moeilijk om daarin praktisch Gods wil te zien.

Zijn er meer mensen die dit herkennen? En hoe gaan jullie daar mee om?

Ik geloof niet dat hier al heel erg op gereageerd is. De grote lijnen staan inderdaad in de bijbel, maar kun je dan ook van Gods wil volgen spreken, als je hier invulling aan geeft. Want dat doen wij als mensen. We hebben een Godsbeeld, we zijn op een bepaalde manier geworden door opvoeding, kerk en omgeving en op basis van al deze dingen interpreteren wij de bijbel. Hoe weet je nu of de praktische invulling van bepaalde principes ook daadwerkelijk Gods wil is. Ik bedoel: hoe kan het dat de ene christen met homoseksuele gevoelens een relatie aangaat en de ander niet? Beiden geloven Gods wil te doen. Dat is natuurlijk een moeilijk onderwerp, maar zo is het met veel meer dingen het geval. En inderdaad: hoe weet je of God wil of je jam of kaas koopt? Of een bad neemt en veel water verbruikt, of een douche? Of hoe weet je of je een groot bedrag aan je servies uit mag geven of niet?

Benieuwd naar het antwoord... en blij met deze discussie!

[Janvanverweg]

Hoe weet je nu of de praktische invulling van bepaalde principes ook daadwerkelijk Gods wil is. Ik bedoel: hoe kan het dat de ene christen met homoseksuele gevoelens een relatie aangaat en de ander niet? Beiden geloven Gods wil te doen. Dat is natuurlijk een moeilijk onderwerp, maar zo is het met veel meer dingen het geval

Het kennen van Gods wil staat niet gelijk aan anderen kunnen opleggen wat ze moeten doen of niet mogen doen
de vader liet de (verloren) zoon gaan. Dat was stom van die zoon, maar het werd hem niet verboden. De zoon was niet echt verloren, maar afgedwaalt, weg gelopen. En dat staat God toe. de zoon werd niet gemanipuleerd om toch maar op de boerderij te blijven.

God laat ons vrij om ons leven in te richten als we willen. Wel heeft Hij de consequenties van onze keuzes kenbaar gemaakt. kies je voor jezelf dan ben je uiteindelijk alleen.

Gods wil voor je leven is zoals een goede vader hoop heeft voor zijn kinderen. Hij hoopt dat de kinderen goed terecht komen, een goede partner treffen, en met een mooi karakter deelnemen aan de maatschappij.
Hoewel een goede vader zijn afkeuring laat blijken als zonlief met een 'del' als vriendin aan komt zetten zal hij niet aansturen naar een speciale jongedame. Zeer veel meiden kunnen samen met zijn zoon een goed huwelijk beginnen. welke meid het uiteindelijk wordt is zaak van de zoon (en die meid in kwestie )

hetzelfde gaat voor werk/beroep/opleiding. een goede vader maakt het niet uit in wat voor beroep zoonlief terecht komt. wel zal hij zoon/dochter helpen zichzelf beter te leren kennen zodat ze in staat zijn iets te kiezen waarin ze tot hun recht komen of kunnen opbloeien. het werk is immers niet zo belangrijk; het gaat hoe je met het werk en je collega's omgaat.

Gods wil is evenzo; God wil het goede voor ons, maar wij mogen uit veel goeds kiezen.

we hebben de neiging echter om anderen de maat te gaan nemen in hun keuzes. dit werk, deze kledij etc dat mag niet, het moet zus of zo zijn. zo maakt 'de kerk' (jij en ik dus) van God een dictator. het enige waar we anderen op kunnen en moeten aanspreken is de vrucht van hun leven.

over homofilie is veel geschreven. voor mij is de bijbel duidelijk over dit onderwerp. toch mag ik dat de ander niet dwingend opleggen. als ik dat zou doen zou ik verder gaan dan God gaat.

Hoewel ik zelf geen christelijke homofielen ken heb ik wel van organisaties als 'refo anders' gehoord. daar kan ik heel kort door de bocht op reageren en denken dat het geen echte gelovigen zijn omdat ze homofiel zijn of ik kan -wat in de bijbel ook gebeurd- elk mens als mens zien en hem/haar in zijn gebrokenheid accepteren. als zo'n mens dan Christus belijd, dan heb ik dat te accepteren. alleen als uit zijn leven slechte vrucht voortkomt ligt mij daar een taak.
Homofilie wordt gepromoot door walgelijke openbare orgies. daaraan meedoen lijkt op dat andere lijstje uit Gal 5. daar mag je mensen op aanspreken.

en de christelijke homofiel zelf? die is voor zichzelf verantwoordelijk! Als hij God op de eerste plaats heeft en in alle oprechtheid er naar streeft om in zijn leven Christus gestalte te geven dan zou ik het waarschijnlijk goed met hem/haar kunnen vinden. maar dat geldt voor andere christenen eensgelijks. ik heb problemen met vrouwen die emancipatie belangrijker vinden dan Gods koninkrijk; ik heb problemen met zakenmannen die hun carriere boven Gods Koninkrijk stellen. (tjonge wat heb ik veel problemen )
de wereld mag van homofilie een lakmoesproef gemaakt hebben, maar ik ben niet van de wereld

[Whatstheway?]

@Janvanderweg: Dat is een interessante manier van kijken naar Gods wil in ons leven. Gelijk even voor de duidelijkheid: ik ga helemaal mee in wat je zegt over homofilie. Daarover wilde ik niet perse in gesprek gaan. Meer de vraag hoe je tegen Zijn wil aankijkt. Mooi hoe je daarover schrijft! Daar ga ik zeker eens over nadenken. Het is wel heel vrijblijvend... niets is absoluut. Wat is dan wel absoluut of 'de waarheid'? En hoe ga je dan om met principes? Kunnen wij als mensen dan wel zeggen dat bepaalde dingen niet stroken met Gods principes. Ik spreek nu weer niet over levenskeuze's als werk enz., maar over omgaan met andere mensen juist. Ook daarin kun je toch van elkaar verschillen op grond van hetzelfde principe?

Verder komt er nog een andere vraag boven drijven: Kun je wel zeggen dat iets Gods wil is in je leven? Dat God iets gewerkt heeft in je leven, als wij (mensen) toch alles vanuit ons Godsbeeld, ons idee van de waarheid bekijken? Toen ik hier pas met iemand over sprak, zei diegene: Hoe weet je nu of dat van God is? Misschien leert de duivel je wel iets? Ik zie meerdere dingen als van God... bijvoorbeeld onderwerpen die onder mijn aandacht komen, gesprekken die ik heb. Hoe zien jullie dat?

[Janvanverweg]

Het is wel heel vrijblijvend... niets is absoluut. Wat is dan wel absoluut of 'de waarheid'? En hoe ga je dan om met principes?

ik geloof wel heel degelijk in Goddelijke principes! maar de mens in zijn algemeen heeft weinig met God en staat wantouwend tegenover bovennatuurlijke inmenging en regelgevers. Pas als God gekent en vertrouwd wordt is 'men' geneigd blind op Hem te vertrouwen ook als het tegen ons gevoel en verstand ingaat.

het idee dat 'de gezaghebber' het weet en het beste met je voorheeft is ontmanteld. iemand je wil opleggen is er dus niet meer zo bij. waar het nog getracht wordt vindt je bronnen van conflict en onbegrip. een dominee die zich beroept op zijn ambt heeft weinig overtuigingskracht meer. er worden goede argumenten verlangt. niet alleen goede theologische maar vooral ook werkende, praktische die voorgeleefd worden.

het naleven van Goddelijke principes of leefregels maken je leven beter. somigen volgen bepaalde principes zonder God te kennen. Mortlach wees daar terecht naar. andere principes worden niet zo makkelijk nageleeft. tot schade van de mens. het principe blijft van kracht, de navolging laakt en daardoor komt de mens niet tot haar volheid.

aan ons is de taak om vanuit Gods principes te leven en zo tot getuigenis te zijn van Gods wijsheid en vaderlijke liefde voor ons.

[maaarten]

we hebben de neiging echter om anderen de maat te gaan nemen in hun keuzes. dit werk, deze kledij etc dat mag niet, het moet zus of zo zijn. zo maakt 'de kerk' (jij en ik dus) van God een dictator. het enige waar we anderen op kunnen en moeten aanspreken is de vrucht van hun leven.

Je spreek jezelf toch een beetje tegen. De vrucht van iemands leven zal invloed hebben op bijna al de keuzes die iemand maakt. Ook in verband met werk of kledij. Het is natuurlijk wel belangrijk om onderscheid te maken tussen hoofd- en bijzaken, maar voor je het weet doe je als Kerk precies wat jij hier zo verfoeit; zeggen dat het zus en zo moet. En dat terwijl je niets anders probeert dan wat jij hier voorstelt, namelijk alleen maar aanspreken op de vrucht in iemands leven.

het idee dat 'de gezaghebber' het weet en het beste met je voorheeft is ontmanteld. iemand je wil opleggen is er dus niet meer zo bij. waar het nog getracht wordt vindt je bronnen van conflict en onbegrip. een dominee die zich beroept op zijn ambt heeft weinig overtuigingskracht meer. er worden goede argumenten verlangt. niet alleen goede theologische maar vooral ook werkende, praktische die voorgeleefd worden.

Voor Paulus werkte zich op zijn ambt beroepen prima. Misschien zegt deze anti-autoritaire houding meer over de kerkgangertjes - namelijk dat ze te veel naar het gezwets van de wereld luisteren-, dan over de dominee. Volgens mij vind je juist conflict wanneer men het gezag van de gezaghebbers ondermijnt en alles zelf beter denkt te weten dan de ouderlingen en dominee.

Natuurlijk moet een dominee overigens wel goede theologische argumenten geven - daar heeft hij als het goed is tenslotte voor gestudeerd- , en wat hij adviseert ook voorleven. Maar een beetje respect voor het gezag wat een kerkenraad en de dominee van God heeft ontvangen ontbreekt in sommige gemeentes vandaag de dag!

De kerkenraad en dominee hebben natuurlijk wel verantwoording af te leggen tegenover God hoe ze met die autoriteit omgaan. Niets voor niets staat er in de Bijbel de leraren zwaarder geoordeeld zullen worden. Machtsmisbruik van dominees en ouderlingen zou de machtsmisbruikers wel eens duurder kunnen komen te staan dan de machtsmisbruikten.

[Janvanverweg]

Je spreek jezelf toch een beetje tegen. De vrucht van iemands leven zal invloed hebben op bijna al de keuzes die iemand maakt. Ook in verband met werk of kledij

vreemd dat in galaten 5 kledij niet genoemd wordt Sterker nog, als de wetsliefhebbers onder de eerste christenen over het navolgen van regels beginnen dan halen ze grandioos bakzijl. het is vrijheid die de klok slaat. met als enige uitzondering het -niet- eten van bloed.
helaas kan je wel met aparte kledij ed. laten zien dat je onder wetten zit, maar niet dat je vrij bent in Christus.

vrijwel alles kan je op dezelfde manier doen maar vanuit uiteenlopende motieven. aan de buitenkant niet te zien, maar wel veelbetekenend. Hoe beter je iemand kent hoe beter je iemands innerlijke motieven doorgrond. daarom is het zo belangrijk dat mentoring/ discipelschap in een open, langdurige en vertrouwde relatie gebeurd.
het eens per week tegen 1000 individuen aankletsen staat hier lijnrecht tegenover. dit college model lijkt haast wel overgenomen van de wetenschappelijke wereld waar de sprekrs in opgeleid zijn. dit model is pas echt vrijblijvend, de student moet zelf maar zien wat hij ermee doet.
Heb je ooit eens met iemand over zijn gedrag gepraat? ben je er dan op uit om hem een specifiek soort gedrag te leren of een ongewenst gedrag af te leren? het eerste is dictaroriaal het laatste laat vrijheid.

Voor Paulus werkte zich op zijn ambt beroepen prima.

hier heb je me even, waar doet Paulus dat in de context van vermanen? kwam paulus niet juist in 'zwakte'? verwierp hij niet alle çredentials' waar hij gezag uit kon putten? Paulus verwijst in de korinthe brieven allereerst naar de relatie die hij met hen heeft. -hebben ze het evangelie niet van hem ontvangen?-
graag zie ik spoedig een tekstverwijzing in deze. ook omdat ik hier veel over praat op andere plekken. als ik fout zit dan wil ik het snel weten.

Natuurlijk moet een dominee overigens wel goede theologische argumenten geven - daar heeft hij als het goed is tenslotte voor gestudeerd- , en wat hij adviseert ook voorleven. Maar een beetje respect voor het gezag wat een kerkenraad en de dominee van God heeft ontvangen ontbreekt in sommige gemeentes vandaag de dag!

de bijbel leert dat een oudste eerst!!! respect moet hebben en omdat hij respect heeft aangesteld kan worden! dat er kerken zijn die dat omdraaien is intriest en ze laten zien dat het niet werkt. de bijbel heeft niets met opleidingen. Paulus gooide zijn diploma's n de drek! de critetria die gelden voor ouderlingen vind je in 1 Tim 3 en titus 1. als ouderlingen op die qualificaties geselecteerd zouden worden dan kan er geen sprake zijn van disrespect.
maar omdat mensen dat respect niet -vanzelf- krijgen gaan ze zich beroepen op onzin als 'opleiding', 'grondtalen', ambt, etc. Tja, dat is ls zand om op te bouwen. ook de vrijzinnige predikanten hebben deze drie Waarom zou degene die zich erop beroept een positieve uitzondering zijn? omdat hij het zegt? Je beroepen op dit soort zaken wordt al snel manipulerend. het dood het gesprek en eist uiterlijke conformatie zonder dat het hart overtuigd is. Terwijl Christus het juist om het hart gaat!

[Whatstheway?]

ik geloof wel heel degelijk in Goddelijke principes! maar de mens in zijn algemeen heeft weinig met God en staat wantouwend tegenover bovennatuurlijke inmenging en regelgevers. Pas als God gekent en vertrouwd wordt is 'men' geneigd blind op Hem te vertrouwen ook als het tegen ons gevoel en verstand ingaat.

Dan nog blijft voor mij de vraag: Wat betekent het op Hem te vertrouwen en hoe weet je of bepaalde gedachten van God zijn? Hoe weet je dat je het juiste doet...? Doe je het juiste als je tegen je gevoel en verstand ingaat? Ik ken God en vertrouw Hem, maar ik kan nog steeds met Zijn wil in mijn leven aan de haal gaan! Mijn vraag over principes was vooral bedoeld om te zeggen: Hoe bepaal je als mensen of je gedrag overeenkomst met bepaalde principes? Neem het principe: Heb je naaste lief als jezelf. Hier kun je nog op heel verschillende manieren mee omgaan... en heel verschillend gedrag bij laten zien! En allen zeggen Gods wil te doen. Hoe bepaal jij wat God wil in deze in je leven, Janvanderweg?

[Janvanverweg]

Ik ken God en vertrouw Hem, maar ik kan nog steeds met Zijn wil in mijn leven aan de haal gaan! Mijn vraag over principes was vooral bedoeld om te zeggen: Hoe bepaal je als mensen of je gedrag overeenkomst met bepaalde principes? Neem het principe: Heb je naaste lief als jezelf. Hier kun je nog op heel verschillende manieren mee omgaan... en heel verschillend gedrag bij laten zien! En allen zeggen Gods wil te doen. Hoe bepaal jij wat God wil in deze in je leven, Janvanderweg?

fijn dat je God kent en vertrouwt! zonder dat blijft alles theoretisch.
Het mooie van de bijbel vind ik dat het zoveel ruimte laat om zelf keuzes te maken. er wordt een kader geschapen waarbinnen we vrij zijn.
(we zijn ook vrij om over de kaders heen te gaan, maar omdat we God kennen en vertrouwen doen we dat vrijwillig niet)
maar goed, binnen de bijbelse kaders hebben we heel veel ruimte. werk, partner etc mogen we best zelf invullen. alle keuzes binnen het kader zijn goed!

jouw vb van heb je naaste lief, hoe doe je dat en waarom doet iedereen dat anders.
Hoe je dat doet heeft m.i. sterk te maken met wie je bent. je kan iemand niet helpen met iets wat je zelf niet hebt (iemand met grammatica helpen als je analfabeet bent)

waar het om draait is je motivatie, is dat om er daadwerkelijk er voor die ander te zijn of spelen er andere motieven mee. (we blijven menselijk en worstelen met erkenning, gezien worden etc)
waarom ga je tegen iemand in? uit bewogenheid of om je gelijk te halen of om te laten zien hoe goed jij bent.

daarom is de handeling van minder belang dan de motivatie erachter.
Hierin ken je jezelf het beste. van anderen kan je dat alleen aanvoelen als je e goed kent

je eerste vraag over gevoel & verstand vs. Gods wil; het juiste doen. dit is m.i. een valse tegenstelling. juist omdat je God kent en zijn wil wilt doen zullen je gevoelens en verstand vaak bevestigend werken. maar het kan zijn dat je angst voelt om 'Gods weg te gaan'. vaak moet je jezelf daarbij kwetsbaar opstellen en zie je het aankomen dat je op je ziel getrapt kan gaan worden of dat er misbruik van je gemaakt kan worden.
op die momenten zegt je gevoel en een deel van je denken NIET DOEN, terwijl je geloof je wil aanmoedigt om Gods weg wel te gaan en op God te vertrouwen dat Hij je ook zal bijstaan in alle mogelijke ellendige consequenties van je keuze.
nem b.v. het geven van 10-den. je zal maar een minimum inkomen hebben en voor grote uitgaven staan. (kapotte wasmachine) beknibbel je op je 10-den om een nieuwe 2de hands wasmachine te kopen of geef je eerst aan God en vertrouw je erop dat God weet dat je voor 3 kleuters de was moet doen? Dit is voor mij geloven in de praktijk.
de 10-den zou ook vervangen kunnen worden door een gemeente lid dat plotseling een grote financiele nood heeft. kies je voor de broodnodige wasmachine of om die ander te helpen.
(inspirende voorbeelden cie het aandurfden om telkens voor de ander te kiezen zijn George Muller en Hudson Taylor)
Zelf heb ik in kleine stappen geleerd om niet altijd mijn eigen zekerheden voorop te stellen. als het ware heb ik mijn geloof geoefend door voor steeds grotere zaken mijn eigen belangen opzij te zetten Mat 6:31 is daarin erg belangrijk voor mij geworden

[maaarten]

vreemd dat in galaten 5 kledij niet genoemd wordt Sterker nog, als de wetsliefhebbers onder de eerste christenen over het navolgen van regels beginnen dan halen ze grandioos bakzijl. het is vrijheid die de klok slaat. met als enige uitzondering het -niet- eten van bloed.
helaas kan je wel met aparte kledij ed. laten zien dat je onder wetten zit, maar niet dat je vrij bent in Christus.

Laten wij eens even kijken naar Galaten 5
"Het is bekend wat de werken van het vlees zijn, namelijk overspel, hoererij, onreinheid, losbandigheid, afgoderij, toverij, vijandschappen, ruzie, afgunst, woede-uitbarstingen, egoïsme, onenigheid, afwijkingen in de leer, jaloersheid, moord, dronkenschap, zwelgpartijen, en dergelijke; waarvan ik u voorzeg, zoals ik ook al eerder gezegd heb, dat wie zulke dingen doen, het Koninkrijk van God niet zullen beërven."

Wanneer iemand niet zedelijk gekleed is, getuigt dat toch wel van overspel, hoererij, onreinheid, losbandigheid etc. En dan heb ik het niet over gezeur of vrouwen wel of geen broek aan mogen, maar helaas tref je ook in sommige kerken nog wel eens mensen aan wier kleding niet bepaald getuigt van veel vrucht te dragen.

Of wat dacht je van iemand die altijd in de duurste kleding rondloopt? Zo met het geld wat God je gegeven heeft omgaan, dat lijkt me ook niet getuigen van bijster veel vrucht.

Daarnaast vind ik het el heel kortzichtig om twee rijtjes over vruchten van de Geest en van het vlees uit Galaten 5 te nemen, en de rest van je Bijbel maar te vergeten wanneer het gaat om een Godsvruchtig leven.

Dat Paulus ook vermaande om kledij vergeten we maar eventjes, want ja, het staat toch niet in Galaten 5?

Heb je ooit eens met iemand over zijn gedrag gepraat? ben je er dan op uit om hem een specifiek soort gedrag te leren of een ongewenst gedrag af te leren? het eerste is dictaroriaal het laatste laat vrijheid.

Natuurlijk moeten mensen bepaald gedrag leren. Terug naar Galaten 5 dan maar weer. Paulus vermaant toch om de haverklap mensen om hun gedrag, in al zijn brieven doet hij dat volgens mij wel, en stelt daar ook het juiste gewenste gedrag tegenover.

.hier heb je me even, waar doet Paulus dat in de context van vermanen? kwam paulus niet juist in 'zwakte'? verwierp hij niet alle çredentials' waar hij gezag uit kon putten? Paulus verwijst in de korinthe watbrieven allereerst naar de relatie die hij met hen heeft. -hebben ze het evangelie niet van hem ontvangen?-
graag zie ik spoedig een tekstverwijzing in deze. ook omdat ik hier veel over praat op andere plekken. als ik fout zit dan wil ik het snel weten.

Terug naar Galaten dan maar weer, Galaten 1:1 dit keer.
"Van Paulus, een apostel die niet is aangesteld of gezonden door mensen, maar door Jezus Christus en God, de Vader, die Christus uit de dood heeft opgewekt."

Als je een brief begint met je ambt, en dan benadrukt dat je dat ambt van God hebt gekregen, zet dat toch een heel andere toon, dan een broederlijke vermaning. Natuurlijk geeft Paulus overal goede argumenten bij, maar hij begint wel met nadrukkelijk stellen dat hij aan apostel (=gezondene) is, en wel door God aangesteld. En dan pas begint hij met onderricht geven. En vervolgens in Galaten 1:11-24 legt Paulus nog eens uitgebreid uit hoe hij apostel is geworden. En ook dat hij door de andere apostelen erkend wordt.

Blijkbaar vind Paulus het dus erg belangrijk om eventjes helder te hebben, dat hij een door God aangestelde apostel is, dat hij wat hij zegt ontvangen heeft door een openbaring van Jezus Christus (vers 12) etc. voordat hij begint met verder onderricht geven.

de bijbel leert dat een oudste eerst!!! respect moet hebben en omdat hij respect heeft aangesteld kan worden! dat er kerken zijn die dat omdraaien is intriest en ze laten zien dat het niet werkt. de bijbel heeft niets met opleidingen. Paulus gooide zijn diploma's n de drek! de critetria die gelden voor ouderlingen vind je in 1 Tim 3 en titus 1. als ouderlingen op die qualificaties geselecteerd zouden worden dan kan er geen sprake zijn van disrespect.
maar omdat mensen dat respect niet -vanzelf- krijgen gaan ze zich beroepen op onzin als 'opleiding', 'grondtalen', ambt, etc. Tja, dat is ls zand om op te bouwen. ook de vrijzinnige predikanten hebben deze drie Waarom zou degene die zich erop beroept een positieve uitzondering zijn? omdat hij het zegt? Je beroepen op dit soort zaken wordt al snel manipulerend. het dood het gesprek en eist uiterlijke conformatie zonder dat het hart overtuigd is. Terwijl Christus het juist om het hart gaat!

Nou ja, de Bijbel leert echt wel dat je respect moet hebben voor de oudsten. Natuurlijk wordt niet iedereen zomaar benoemd tot oudste, Paulus noemt bepaalde kwalificaties voor oudsten, en daar blijkt inderdaad uit dat men al wel respect heeft in de gemeente voordat hij tot oudste benoemd wordt. Daarnaast stelt de Bijbel ook dat een oudste bekwaam moet zijn om te leren. Door allerlei hedendaagse problemen is het m.i. nauwelijks mogelijk om bekwaam te zijn om te leren in een gemeente, zonder theologie te hebben gestudeerd. Alleen maar theologie gestudeerd hebben is natuurlijk niet genoeg; maar wel bijzonder nuttig.

[Whatstheway?]

waar het om draait is je motivatie, is dat om er daadwerkelijk er voor die ander te zijn of spelen er andere motieven mee. (we blijven menselijk en worstelen met erkenning, gezien worden etc)
waarom ga je tegen iemand in? uit bewogenheid of om je gelijk te halen of om te laten zien hoe goed jij bent.

Kun je me bijbelplaatsen of teksten geven waar dit gezegd wordt... het draait om je motivatie. Is dat ook de maatstaf die God heeft?
En als wij als mensen door en door verkeerd zijn, dan komt het er toch eigenlijk op neer dat we nooit iets naar Gods wil doen? Want zelfs als de Geest goede werken in ons werkt, dan bevuilen wij het nog wel met eigendunk, zoeken naar erkenning enz. Zijn we ooit wel helemaal op de ander gericht?

[Janvanverweg]

Kun je me bijbelplaatsen of teksten geven waar dit gezegd wordt... het draait om je motivatie. Is dat ook de maatstaf die God heeft?
En als wij als mensen door en door verkeerd zijn, dan komt het er toch eigenlijk op neer dat we nooit iets naar Gods wil doen? Want zelfs als de Geest goede werken in ons werkt, dan bevuilen wij het nog wel met eigendunk, zoeken naar erkenning enz. Zijn we ooit wel helemaal op de ander gericht?

zijn wij, wedergeborenen, door en door slecht????
als je dit zo apart quote lijkt het idd raar. wat ik er mee zeg is dat daden opzichzelf vanuit verschillende motivaties gedaan kunnen worden. de motivatie bij de actie bepaalt of God erdoor verheerlijkt wordt of niet.
(bv. ik kan iemand, waarvan ik zie dat hij dorst heeft, een glas water geven omdat ik begaan met hem ben, of omdat ik indruk wil maken op zijn knappe dochter) denk ook aan de 2 die hun land verkochten om goede indruk te maken

hoe meer we onszelf trainen om uit geloofsvertrouwen te handelen hoe 'natuurlijker' het voor ons wordt.

het is frappant hoeveel heidenen ik ken die in veel opzichten Gods wil doen. (bv door hun huwelijk trouw te blijven of om zich voor hun naasten belangeloos in te zetten)
de totale verdorvenheid valt dus niet te constateren in het dagelijks leven. Dat neemt niet weg dat mensen wel als ze in het nauw komen soms extreem voor zichzelf kiezen. Maar ja, welke Hulp hebben zij? Gelukkig zijn wij geheel anders, wij hebben Christus leren kennen. Daarom hoeven wij niet voor onszelf op te komen.