="Marin"De Bijbel leert niet dat de zondaar eerst berouw moet tonen, voordat hij de uitnodiging van Christus aan kan nemen: “Komt tot Mij, allen die vermoeid en belast zijt, en Ik zal u rust geven”. Matteüs 11: 28.
Het is de genade van Christus, die leidt tot echt berouw.
Dit vind ik een merkwaardige stelling in relatie tot de laatste zin waar men ontdekt de zonde in het licht van het kruis.
Te weten dat er tijdens de gebeurtenis aan het kruis er diepe duisternis was, er was geen licht.
Ook overdrachtelijk is er nooit licht in het kruis waar men de zonde zou ontdekken.
Ik lees dat de Heilige Geest overtuigt van zonde en ik lees ook dat de kennis van de wet de zonde doet kennen?
We kunnen, zonder dat de Geest van Christus ons geweten wakker schudt, evenmin tot berouw komen, als zonder Christus vergeving ontvangen.
Dit begrijp ik ook niet want elke ongelovige heeft geen besef van zijn zonden want hij is dood in misdaden.
Ons geweten wordt overtuigd van zonde, ongerechtigheid en oordeel pas nadat wij tot bekering komen.
Welk belang heeft een dood mens om te beseffen dat zijn geweten hem aanklaagt?
HIj merkt dat toch niet?
De genade van God leidt tot geloof en niet tot berouw durf ik te zeggen met de hand op de Bijbel. De zonden zijn allang weggedaan, dood voor God, Hij vraagt geen berouw, Hij vraagt geloof zonder aanzien des persoons.
"Gekruisigd met mijn Heer, ben 'k thans der zonde dood
en leef nu slechts tot Godes eer.
Ik loof Hem tot in eeuwigheid,
mijn leven is Hem toegewijd
want 'k ben een kind van God!