De "Kerk der eeuwen", zoals de Reformatorisch getinte kerken zichzelf graag noemen, zijn bij de Reformatie veelal niet verder teruggegaan in de geschiedenis dan tot aan de leringen van Augustinus en deze grotendeels overgenomen.
Augustinus was de grondlegger van de vervangingstheologie, welke tegenwoordig in nog veel Reformatorische kerken wordt onderwezen, waarbij alles wat op Israël betrekking heeft en had wordt toegepast op ''de Kerk''..
De zogenaamde 'vervangingstheologie' heeft Israël daar buitenspel gezet en geen plaats toegekend binnen de eschatologie, tenminste als het gaat over de terugkeer van het Joodse volk naar hun oude vaderland en de nationale bekering van het volk Israël. Nagenoeg alle aanhangers van de amillennialistische visie hebben in dit opzicht met Israël afgerekend. Zij kennen geen bijzondere plaats meer toe aan het Joodse volk, maar zien de rol van Israël als beëindigd"
Er zijn eigenlijk maar twee belangrijke visies aangaande het duizendjarig rijk, namelijk de oudste visie –en dat benadruk ik niet voor niets- dat er sprake is van een letterlijk "Duizendjarig Rijk" en de later door Augustinus geformuleerde visie van een geestelijk "Duizendjarig Rijk". Deze laatste is door de Rooms Katholieke Kerk overgenomen en helaas in de tijd van de Reformatie niet verworpen door de reformatoren maar in hun theologie speelt het zelfs een zeer belangrijke rol. De "belijdenis van de kerk" wordt daarbij gesteld boven de gezonde wetenschappelijke methoden van uitleg;
het gevolg is dat ingeval men gelooft in een letterlijk "Duizendjarig rijk" men vaak ook aan Israël een andere plaats toekent dan wanneer met gelooft in een geestelijk "Duizendjarig rijk".
