Mede opvoeden door niet gelovige grootouders in de NGK

[schelpje3]

Dat uw ouders u aangeraden hebben naar een psych te gaan is onzinnig. Vind ik erg voor u.
Onze zoon was 25 en woonde nog bij ons. Heeft nooit iets gezegd. Een knul van 25 hoeven wij niet meer te vertellen en kunnen wij ook niet verbieden catechese te gaan doen. En hij had ons ook geen goedkeuring hoeven vragen, dat ziet u verkeerd. Die illusie hebben wij ook nooit gehad. Maar hij had het (zijn catechese en bekering) ons uit respect voor zijn ouders zeker wel eens mogen vertellen en niet precies een week voordat hun zoontje (baby) gedoopt werd en dat hij zich ook ging laten dopen. Wij waren totaal ontgoocheld en zijn niet naar de dienst gegaan omdat wij ons heel erg gepasseerd en totaal respectloos behandeld hebben gevoeld. Terwijl wij wel het plan hadden gehad om wel naar de doopdienst van onze kleinzoon te gaan. (ook al werden we toen ook al buitengesloten) En ook al zijn wij van mening dat je kleine kinderen nooit moet dopen maar doop over moet laten aan mensen die volwassen zijn en dat volledig uit hun eigen vrije wil doen.

Het privéleven van onze zoon hoeven wij ook niet te kennen. Wij hebben hem ook niet alles aan zijn neus gehangen. Maar dergelijke ingrijpende dingen in een mensenleven mag je best "delen" met ouders waar je nog woonde voordat je besliste om maar bij die gelovige ouders in te trekken, ook weer zonder ons daarover iets te vertellen. En sowieso is het mooi als je een beetje weet wat je kind beweegt in zijn leven. ?
Het als ongelovige NIET mogen verkeren of trouwen met een Christen vind ik walgelijk. Staan christenen boven ongelovige mensen dan omdat ze betere mensen zijn dan wij ? Afschuwelijk hoor.!! Ik veroordeel dat ten zeerste. Onze buitensluitingen op velerlei gebieden zijn voortgevloeid uit het feit dat wij afgezonderd dienen te worden van de gelovigen. Heel erg hoor.

Niet mee brallen met ongelovige collega's ? En zou ik per definitie ook een verkeerde sexuele moraal hebben gehad omdat ik ongelovig ben?. Ik die al bijna 40 jaar getrouwd is met mijn lieve ongelovige vrouw en samen 2 kinderen hebben opgevoed alleen omdat ik ongelovig ben ? Dacht het niet. Dat is wel wat u opschrijft......Ik denk dat u hiermee veel ongelovige mensen enorm beledigt.
Als u soms bedoeld dat u het niet eens bent met collega's die alleen maar gaan zuipen na het werk en met elkaar (en anderen) het bed induiken dan zijn we het eens. Maar dan kan ik u wel melden dat er volgens mij een hele grote meerderheid van ongelovige mensen NIET zo is. Dus u doet per definitie heel veel mensen erg tekort met uw erg kortzichtige buitensluitingen op voorhand met ongelovigen. (en zelfs nog wel collega's die met U moeten werken, foei) U zou aan mij een slecht collega krijgen als ik wist dat u zo over mij dacht...U zegt in feite hetzelfde als zou u ook niet met anders gekleurde mensen omgaan omdat die per definitie allemaal lopen criminelen en foute dingen doen...Zeer bedenkelijk en heel erg kortzichtig.

U begeeft u hiermee op behoorlijk glad ijs en laat precies zien wat ik nou bedoel met buitensluiten door het "grondpersoneel" van God die zo hun eigen opvattingen zelfs buiten hun kerk om uitvoeren (net als mijn zoon ons buitensluit) als (véél te) vrome (geworden) mensen die een goed Christen willen zijn. Maar zonder dat u het in de gaten heeft bereikt u juist het tegenovergestelde door uw opvattingen en afzonderingen over en van ongelovige mensen en collega's etc. en is in mijn ogen erg onchristelijk want die houden van ALLE mensen, net als God.....

Geaart: ik kan me voorstellen dat dit hard bij u overkomt. Zoals gezegd komt mijn man ook uit een heidens gezin, om zo even te noemen. Hij heeft zelf gekozen om mee te gaan naar de kerk, ik heb hem nimmer gedwongen. Maar toch toch, er blijft altijd een verschil voelbaar.
Het is mij met de paplepel ingegoten, dus bij mij gaat alles vanzelfsprekend en natuurlijk. Bij hem niet. En in zeer principiële kwesties lopen wij soms niet in het zelfde spoor. En toen ik pas getrouwd was, wilde ik eigenlijk dat hij zo ging denken en handelen als ik, (op geloofsgebied) maar ik kwam er achter dat dit zinloos is, want dan doet en laat hij dingen vanwege mij, en niet uit zichzelf. Dan wordt het wettisch en verder niet. En zoals gezegd, door te kiezen voor deze man, hebben onze kinderen wel een opa en oma die niet geloven ! Anders zijn. Dat vergt aanpassingen van beide zijden, maar allermeest van ons.
Dus modern gezegd laten wij elkaar vrij in sommige dingen. Dat werkt prima.
U ziet door de kwestie met uw zoon de zwartste kant van de kerk. Die ken ik ook ! Als het om mensen zou gaan, zou ik allang afgehaakt zijn.
Ik hoop echt dat het ooit goed zal komen, maar ik heb er eerlijk gezegd weinig hoop op.
(en u zelf ook denk ik zo ?)
Maar..... je weet nooit. Mensen kunnen veranderen.

[meribel]

@geaart

ik heb het topic eigenlijk met verbazing doorgelezen. Ik ken de NGK en ook veel mensen daarin. het is geen sekte en het verbied absoluut niet dat je met ongelovige omgaat. Verre van dat zelfs. Ook het contact verbreken of minimaliseren met ongelovige ouders is absoluut geen issue in de NGK.

Ik heb echter wel het idee dat er veel en veel meer aan de hand is in de relatie tussen u en uw zoon en schoondochter. En waar we hier maar 1 kant van lezen ( uw kant ) . Misschien worden er nu dingen op het kopje ' geloof' geschoven terwijl dat niet de echte oorzaak is. ( voorbeeld; uw schoondochter heeft een hekel aan jullie om wat voor reden dan ook en verbiedt nu de omgang met de kleinkinderen en neemt ' geloof' als smoesje ) . Misschien als uw kinderen zouden posten zou iedereen juist ontsteld zijn over u?

zou familiecounseling of iets dergelijks niet meer op zjin plaats zijn, dat het eens uitgepraat kan worden? ( of ik schrijf jullie in bij het familiediner van bert van leeuwen )

PS. Wat TAF bedoelt dat de bijbel ontraad te trouwen met een ongelovige is niet omdat een ongelovige minder of slecht is. daar heeft het echt helemaal niets mee te maken. Maar omdat het voor je geloof/ voor het opvoeden van toekomstige kinderen enz. gewoon veel beter en makkelijker en fijner is als je as partner hetzelfde in het leven staat.
Dat sluit niet uit dat er ook in kerken, ook in de ngk, mensen zijn die een ongelovige partner hebben.

[Lalage]

@geaart Volgens mij heb ik hier al ooit eerder gereageerd, maar het raakt me weer... Wat een pijnlijk verhaal Ik heb de indruk dat het niet met het geloof te maken heeft, of dat dat in elk geval niet de voornaamste reden is dat u uw kleinkinderen niet mag zien. Ik vind ook totaal niet typisch voor de NGK, maar dat is hierboven al vaak genoeg gezegd. Vertrouwen is een gevoel, dat is moeilijk uit te leggen. Wel verbaast het me dat u heeft geweigerd om de dominee te laten bemiddelen. Hij laat zien dat deze situatie juist helemaal niet normaal is in de NGK! Maar u vertrouwt hem niet en u zegt bij de mediator ook niet met een schone lei te willen beginnen. Het siert uw zoon en schoondochter toch dat ze dit probleem met de dominee hebben besproken (blijkbaar vinden zij het ook niet normaal) en hem zelfs naar u toe laten gaan om te proberen het op te lossen. Kortom kijk ook eens naar u zelf en wijs niet alleen naar de ander.

Het is belangrijk dat u laat zien dat u de levenswijze van uw zoon en schoondochter respecteert. Ik weet niet of dat nu zo is. En dan kan ik me voorstellen dat zij ervoor terugdeinzen om contact met u te hebben, omdat u commentaar hebt op hoe zij leven. Uw zoon is volwassen en u kunt hem dus niet meer opvoeden, die tijd is geweest.

Dan nog even over het feit dat christenen graag met een christen trouwen. Ik heb zelf ook commentaar op dit standpunt gekregen. Maar bij veel andere dingen snapt men het wel. Bijvoorbeeld, stel dat je beroepsmuzikant bent. Dan ben je vaak op reis, je speelt en luistert veel muziek en je hele leven staat in het teken daarvan. Als je dan wil trouwen met iemand die die stijl muziek vreselijk vindt, dan wordt het wel erg moeilijk. Die ander kan wel respect tonen voor het feit dat je vaak weg bent, maar als je in huis muziek wil draaien zal het toch vaak die stijl zijn. Dan moet die ander wel erg veel voor je over hebben en op den duur zal het misschien toch gaan wringen, omdat je veel tijd besteedt aan iets waaraan die ander een hekel heeft. Het zou toch veel handiger zijn als je levenspartner wel van die muziek houdt en met je mee kan leven en zich voor kan stellen waarom het zo gaaf is.
Ander voorbeeld: stel dat ik in een huis met een grote tuin woon en ik sta elke zaterdag onkruid te wieden. Als ik dan met een man wil trouwen die een hekel heeft aan tuinieren, zijn er twee opties: of je gaat in een huis zonder tuin wonen wat voor mij dan vreselijk zou zijn of die man moet zich aanpassen en tenminste accepteren dat ik zoveel tijd aan de tuin besteed.
Zo werkt het dus ook met geloof. Het is iets dat invloed heeft op je levenshouding. Als je al totaal anders in het leven staat, dan is het nu eenmaal moeilijker om samen te leven dan wanneer je basis hetzelfde is.

[geaaart]

Hallo Schelpje,
Dit komt zeker hard aan. Iemand die gewoon keihard hardop durft te zeggen niet met "ongelovige" collega's mee te gaan na het werk en nooit uitgaat en de sexuele moraal van "de ongelovigen" veroordeelt raakt heel veel goede ongelovige mensen die niet zo leven (zoals wij) diep in het hart en zegt daarmee dat "wij" allemaal hetzelfde zijn. Kan geen enkele God of Bijbel zo ooit bedoeld hebben dat staat voor mij als een paal boven water.

Het mag dan misschien "onhandig" zijn dat uw man "verloren" is zoals die meneer dat noemt, ik constateer uit uw tekst wel dat u uw man verder in zijn waarde heeft gelaten en uw man u ook. DAT IS NOG EENS CHRISTELIJK EN WAARDEVOL IN HET LEVEN. !! Heel knap en petje af voor u beiden. Dat is échte naastenliefde van gelovige mensen. Mensen die echt van elkaar houden mogen NOOIT door Bijbel "voorschriften" of wat dan ook uit elkaar worden gehaald.

Ook wij hebben nog weinig hoop dat het ooit nog goed komt want wij voelen ons enorm in onze menselijke waarde aangetast. Wij kunnen en willen ons niet laten buitensluiten en afzonderen van een bijzonder groot levensgeluk zonder dat wij weten waarom. O.a. eens iets samen met je kleinkind doen en een band krijgen, zonder mijn "ongelovige" dingen over te brengen want wij zullen hetzelfde omgaan met hen als onze eigen kinderen. Altijd hebben wij ze geleerd dat ze respect moesten hebben voor andersdenkende en gelovige mensen. En dan nu dit ? Het blijft erg wreed dat je aan de kant gezet bent zonder dat men er eerlijk voor uit komt waarom.

Daarmee hebben zij zelf de verdenking op zich geladen dat het door de NGK komt. Maar Schelpje, zoals je al eerder opmerkte, inmiddels denken wij ook dat het helemaal niet door hun NG kerk komt maar dat zij zelf vromer willen zijn dan de Paus.....Bij mediation hebben ze deze reden , op basis waarop wij hebben willen meedoen met mediaten, heimelijk en heel gemeen toch stiekem weer onbesproken gelaten waarop wij nu helemaal afgehaakt zijn. Want nu voelen we ons compleet in de kou gezet. Dit was onze "voorwaarde" dat we niet met een schone lei konden en wilden beginnen omdat wij vinden dat we er recht op hebben te weten waarom zij niet willen dat wij eens de eendjes mogen gaan voeren of eens een tandartsuurtje oppassen. Als ze daar open en eerlijk over worden zullen we misschien ooit nog eens kunnen beoordelen of datgene wat we te horen krijgen ons als mens in onze waarde laat of dat het toch "opgelegd" is vanuit geloof of wat dan ook.

En SOWIESO willen wij oprecht en eerlijk benaderd worden omdat wij zelf ook nergens omheen draaien en onze kinderen altijd hebben gezien als mensen die jouw eerlijkheid verdienen. Blijft walgelijk op zo'n manier buitengesloten te worden zonder dat eerlijk te zeggen waarom ze dat niet willen. Hun dominee heeft zeker ook wel met hen gesproken maar kan natuurlijk in het kader van zijn "pastorale" relatie met hen ons niet vertellen wat er aan de hand is. Heel, heel erg allemaal.

[schaapje]

Ik vraag mij af...wat doet een ieder met het gebod....eert uw vader en moeder ?

[geaaart]

@geaart Volgens mij heb ik hier al ooit eerder gereageerd, maar het raakt me weer... Wat een pijnlijk verhaal Ik heb de indruk dat het niet met het geloof te maken heeft, of dat dat in elk geval niet de voornaamste reden is dat u uw kleinkinderen niet mag zien. Ik vind ook totaal niet typisch voor de NGK, maar dat is hierboven al vaak genoeg gezegd. Vertrouwen is een gevoel, dat is moeilijk uit te leggen. Wel verbaast het me dat u heeft geweigerd om de dominee te laten bemiddelen. Hij laat zien dat deze situatie juist helemaal niet normaal is in de NGK! Maar u vertrouwt hem niet en u zegt bij de mediator ook niet met een schone lei te willen beginnen. Het siert uw zoon en schoondochter toch dat ze dit probleem met de dominee hebben besproken (blijkbaar vinden zij het ook niet normaal) en hem zelfs naar u toe laten gaan om te proberen het op te lossen. Kortom kijk ook eens naar u zelf en wijs niet alleen naar de ander.

Het is belangrijk dat u laat zien dat u de levenswijze van uw zoon en schoondochter respecteert. Ik weet niet of dat nu zo is. En dan kan ik me voorstellen dat zij ervoor terugdeinzen om contact met u te hebben, omdat u commentaar hebt op hoe zij leven. Uw zoon is volwassen en u kunt hem dus niet meer opvoeden, die tijd is geweest.

Dan nog even over het feit dat christenen graag met een christen trouwen. Ik heb zelf ook commentaar op dit standpunt gekregen. Maar bij veel andere dingen snapt men het wel. Bijvoorbeeld, stel dat je beroepsmuzikant bent. Dan ben je vaak op reis, je speelt en luistert veel muziek en je hele leven staat in het teken daarvan. Als je dan wil trouwen met iemand die die stijl muziek vreselijk vindt, dan wordt het wel erg moeilijk. Die ander kan wel respect tonen voor het feit dat je vaak weg bent, maar als je in huis muziek wil draaien zal het toch vaak die stijl zijn. Dan moet die ander wel erg veel voor je over hebben en op den duur zal het misschien toch gaan wringen, omdat je veel tijd besteedt aan iets waaraan die ander een hekel heeft. Het zou toch veel handiger zijn als je levenspartner wel van die muziek houdt en met je mee kan leven en zich voor kan stellen waarom het zo gaaf is.
Ander voorbeeld: stel dat ik in een huis met een grote tuin woon en ik sta elke zaterdag onkruid te wieden. Als ik dan met een man wil trouwen die een hekel heeft aan tuinieren, zijn er twee opties: of je gaat in een huis zonder tuin wonen wat voor mij dan vreselijk zou zijn of die man moet zich aanpassen en tenminste accepteren dat ik zoveel tijd aan de tuin besteed.
Zo werkt het dus ook met geloof. Het is iets dat invloed heeft op je levenshouding. Als je al totaal anders in het leven staat, dan is het nu eenmaal moeilijker om samen te leven dan wanneer je basis hetzelfde is.

Hallo Lalage ,
U geeft aan dat het u verbaast dat wij de dominee geen objectieve mediator vonden. Is voor mij wat moeilijk te snappen. Hij zelf snapte ons juist wel heel goed alleen al vanwege de "beladen" situatie tussen ons vanwege die idiote niet onderbouwde "vertrouwensband" kwestie waarmee zij ons buitengesloten hebben. Zal best moeilijk zijn om uit te leggen dat je om een bepaalde reden liever niet hebt dat de ouders van hem niet op kunnen passen en de (NGK) ouders van haar wel. Maar wij zijn mensen die als je A zegt ook B zeggen.....En zo hebben we onze zoon ook opgevoed. Wil je naar muziekles? Prima, maar dan moet je wel het jaar afmaken. Willen zij niet dat wij op hun kinderen en onze kleinkindern passen ? Prima, maar dan moeten ze met een *censuur* goeie reden komen want ze gaan hier wel met mensen om die van hem hebben gehouden al vanaf dat hij baby was. !! Dus we vedienen het niet om te moeten blijven gissen naar hun werkelijk reden van buitensluiting.

De dominee zou immers zijn pastorale relatie met onze zoon en schoondochter in de waagschaal stellen als hij uiteindelijk ook van mening zou zijn dat onze kinderen wel hun kinderen op mogen voeden zoals zij dat willen (mag volgens ons ook en daar zouden we zelfs nog wel respect voor op kunnen brengen als ze dat eerlijk zouden vertellen aan ons) maar dan wel hun niet gelovige (schoon) ouders daar op een open en eerlijke manier bij betrekken. Het siert ze zeker dat ze de dominee betrokken hebben. Het siert ze niet dat ze onze 4 (!) verzoeken in 4 jaar tijd altijd in de wind hebben geslagen en ons hebben laten zwemmen zonder - tot op de dag van vandaag - (ondanks onlangs toch eindelijk die mediation) nog ooit eens te weten waarom dit allemaal zo moet. Nu snapt u hoop ik ook waarom wij nooit meer met een schone lei een gesprek aan kunnen gaan ?

De mediator heeft zelfs aangegeven dat mensen die liegen en zaken verdraaien bijna altijd iets te verbergen hebben. Er is nu bewijsbaar gelogen omdat zij zeggen de oorzaak van onze breuk besproken te hebben bij de mediator terwijl de mediator dat ontkent zowel mondeling tegen ons als schriftelijk in de afsluitende mail met vragen van ons) Hier haden zij de kans gehad om de door HEN gecreërde situatie van buitensluiting op te kunnen lossen en ONZE lei weer schoon te maken. Ook al zijn wij niet gelovig kunnen wij wel degelijk mensen en zeker onze kinderen vergeven. Maar dan wel op een eerlijke manier en niet zoals nu onder het tapijt houden wat er aan schort en ons maar al die jaren laten gissen naar de oorzaak van onze buitensluiting. Dat is de werkelijk reden van dit gedonder en daarom wijzen wij naar hun en hebben zij niet het recht om naar ons te wijzen omdat zij de dialoog uit de weg gaan en ons als oud vuil blijven behandelen. Dat hoort niet.

De dominee heeft ons overigens ook verteld dat hij het heel erg met ons te doen heeft en het voor ons allemaal een afschuwelijke situatie vindt. Ook heeft hij laten weten dat onze buitensluiting niet komt door de NGK. Dat geloven we ondertussen wel dus moeten zij zelf (of haar ouders) zo vroom zijn dat oppas voor ons ongelovigen niet weggelegd is. En niet gewoon blijven zwijgen en aan komen zetten met een totaal niet onderbouwde "vertrouwensband" reden die ons zo enorm diep in het hart raakt omdat je totaal buitengesloten en afgezonderd wordt.

Je voelt je tot op het bot afgekeurd en afgeserveerd kan ik u melden. Iets meer empatisch vermogen mag je toch wel verwachten voor gewone liefdevolle ongelovige ouders zoals wij? Het heeft onze kinderen nooit aan iets ontbroken en we hebben altijd een open en eerlijke relatie met hen gehad. Ondanks dat zij gerust wel eens iets niet verteld zullen hebben aan hun ouders en dat hoeft ook niet altijd. Maar dit gaat véél te ver en pikken we gewoon niet omdat het enorm pijn doet. Het zijn volwassen mensen van in de 30 onderhand hoor. Als je eens vraagt om een uurtje oppas als ze je vertellen dat zij even samen weg moeten en je krijgt dan zoiets te horen dan zakt de bodem toch echt onder je voeten weg hoor. Mogen ze NOOIT en te nimmer doen zo. !

Wat een flauwekul zeg als je de week daarvoor nog op je knietjes laminaat vloeren hebt gelegd en je vrouw de gordijntjes voor de kinderkamer heeft gemaakt. Was daar dan wel voldoende vertrouwen voor ? Ik kan u vertellen dat je je dan vreselijk besodemieterd voelt als je zoiets te horen krijgt zonder dat ze er ook maar iets aan toe voegen over wat hen dan beweegt tot dergelijke uitspraken. Je voelt je in een heel kwaad daglicht gesteld daardoor. Wie wijst er dan naar wie ? Wijs ik dan alleen dan naar hen? Natuurlijk heeft u gelijk dat vertouwen iets is wat goed moet zij tussen mensen. Maar als wij iets hebben gedaan of gezegd wat onze kinderen heeft gekwetst horen zij dat eerlijk te zeggen tegen ons en niet met zo'n flauwekul om de tuinleiderij aan te komen zetten.

De voorbeelden die u geeft dat het handig is als beide partners gelovig zijn zijn helemaal waar. Maar waar uw kortzichtig in bent is dat u b.v. eens zou moeten lezen wat Schelpje daarover schrijft en wat mjn reactie daarop is. Misschien brengt u dat toch op iets andere gedachten.

[geaaart]

@geaart

ik heb het topic eigenlijk met verbazing doorgelezen. Ik ken de NGK en ook veel mensen daarin. het is geen sekte en het verbied absoluut niet dat je met ongelovige omgaat. Verre van dat zelfs. Ook het contact verbreken of minimaliseren met ongelovige ouders is absoluut geen issue in de NGK.

Ik heb echter wel het idee dat er veel en veel meer aan de hand is in de relatie tussen u en uw zoon en schoondochter. En waar we hier maar 1 kant van lezen ( uw kant ) . Misschien worden er nu dingen op het kopje ' geloof' geschoven terwijl dat niet de echte oorzaak is. ( voorbeeld; uw schoondochter heeft een hekel aan jullie om wat voor reden dan ook en verbiedt nu de omgang met de kleinkinderen en neemt ' geloof' als smoesje ) . Misschien als uw kinderen zouden posten zou iedereen juist ontsteld zijn over u?

zou familiecounseling of iets dergelijks niet meer op zjin plaats zijn, dat het eens uitgepraat kan worden? ( of ik schrijf jullie in bij het familiediner van bert van leeuwen )

PS. Wat TAF bedoelt dat de bijbel ontraad te trouwen met een ongelovige is niet omdat een ongelovige minder of slecht is. daar heeft het echt helemaal niets mee te maken. Maar omdat het voor je geloof/ voor het opvoeden van toekomstige kinderen enz. gewoon veel beter en makkelijker en fijner is als je as partner hetzelfde in het leven staat.
Dat sluit niet uit dat er ook in kerken, ook in de ngk, mensen zijn die een ongelovige partner hebben.

Hallo Meribel,
Het NGK heeft deze voorschriften niet dus dat geloven wij ondertussen wel. Hebben wij vernomen van hun dominee waar we 2 gesprekken mee gehad hebben. (Zie verder hierover en over mediation in mijn reaktie aan Lalage) Mediation hebben we nu eindelijk eens voor elkaar kunnen krijgen dank zij de dominee zijn interventie. Onder de voorwaarde van ons dat zij open en eerlijk vertellen waarom zij de vertrouwensband aan de orde hebben gesteld, dus de onderliggende reden daarvoor. Hebben ze desondanks niet gedaan in hun eerste apart van ons gesprek met de mediator. Zij blijven dit helaas verbergen en ons zo pijnlijk buitensluiten zonder dat wij weten waarom. Dan houdt alles op. Als er meer tussen ons aan de hand zou zijn zouden zij dat toch eerlijk op hebben kunnen biechten bij de mediator ?

Bert (goeie peer) mag van mij aan de deur komen maar dan zal hij nu wel een héle goeie relatiecoach eraan moeten zetten die onze kinderen duidelijk gaat maken dat wij wel schoon schip willen maken (GRAAG zelfs) maar dat zij dan wél eerlijk moeten vertellen wat er aan de hand is en ons niet op zo'n vreselijk pijnlijke manier opzij blijven schuiven en de oppas aan de gelovige NGK opa en oma over laten. Maakt me erg verdrietig. Dat laten wij NOOIT meer toe zonder reden. Heel wreed van ze om dat zo te doen.
Als onze schoondochter een hekel aan ons zou hebben dan mag ze ons nooit buitensluiten op zo'n mensonterende manier. want dan hoort ze te zeggen waarmee wij haar gekwetst zouden hebben. Ze heeft zelfs gezegd dat ze blij was dat onze zoon uit een zelfde warm nest kwam dan waaruit zij kwam. Maar ze vertelde er toen voor het gemak alleen even niet bij dat wij afonderings zaakjes toegemoet zouden kunnen gaan zien. En dat hebben wij aan den lijve moeten ondervinden kan ik u melden. Niet alleen over omgang met kleinkinderen maar op verlerlei gebied. Hebben wij allemaal nog wel overheen kunnen klimmen, maar de buitensluiting van onze kleinkinderen was er één die veel teveel pijn deed en doet.
Wat TAF zegt en de manier waarop is werkelijk stuitend voor liefdevolle ongelovige mensen zoals wij en vele miljoenen met ons.
Mag hij op die manier nooit zo uitdragen. Heel aanmatigend en direkt beledigend.

Onze kinderen zullen hier nooit zelf gaan reageren want als je iets te verbergen hebt doe je dat natuurlijk niet. En als het iets is waarmee wij gekwetst zouden hebben dan kunnen ze dat ook immers wel gewoon tegen ons zeggen ?

[geaaart]

Ik vraag mij af...wat doet een ieder met het gebod....eert uw vader en moeder ?

Beste Schaapje,
Dit gebod lappen onze kinderen totaal aan hun laars.
Ik eer mijn kinderen en alle mensen om mij heen wel en ik weet zeker mijn vrouw ook.
Nooit zullen wij mensen niet respectvol behandelen en altijd eerlijk zijn.
Maar dit slaat alles hoor. Gelukkig hebben de kleinkinderen wel een NGK opa en oma die wél oppas mogen en naar de eendjes met ze. Bah.!

[schaapje]

@geaaart,

Ik blijf toch de gedachten houden dat het goed komt met uw zoon en schoondochter en dat u de kleinkinderen weer te zien krijgt.
Hebt goede moed geaaart.
En vooral hebt respect voor het geloof van uw zoon, want het is wel vreemd dat hij zo tot geloof is gekomen en een studie daarover heeft gedaan bij de dominee en gedoopt en u niets heeft verteld, misschien omdat hij bang is veroordeeld te worden?

[T.A.F.]

Beste geaard :

U nam schijnbaar aanstoot aan mijn voorgaande post, die slechts als uitleg van persoonlijke motivatie diende.

Ik zal nooit opzettelijk kwetsen als dat niet noodzakelijk is, maar ik ga mijn mening, of de waarheid niet verbloemen, om het te voorkomen.

U zegt directheid te waarderen, goed dan zal ik direct zijn, ook al vind ik hetzelf onprettig het te moeten doen naar mensen in uw gevoellige situatie, en wil u dan ook duidelijk aangeven daarvoor niet ongevoellig te zijn.

Iemand die werkelijk tolerant is, tolereerd ook intolerantie!
U heeft een manier van de wereld zien en beoordelen, waarbij iedereen die WEL stellig vind dat iets DE Waarheid is, niet goed is, als mensen een wens of mening hebben, ze meteen ook daardoor iets anders verplicht zijn, en niet alleen andersdenkenden respecteerd, maar zelfs het anders denken zelf! en dan raak ik nog maar het topje van de ijsberg!

We horen vooral uw kant van het verhaal, u dikt het nog even aan met op uw knieen zitten, maar vervolgens uitgesloten te worden. U EIST oppassen op uw kinderen op, en anders een goede reden.
Hallo word eens wakker! U heeft geen enkel RECHT op te passen, nog is Uw zoon u verplicht daar enige reden voor te geven, het is U die hierin onverdraagzaam bent en uw wijze van denken op tracht te dringen!

Ik kan me voorstellen dat iemand die minder strong-minded is als ik daarvoor wegvlucht! (Niet dat dat goed is, maar wel begrijpelijk)

En nee dit zeg ik niet om te kwetsen, maar om u tot zelfreflectie aan te zetten. Iemand ontloopt zijn ouders niet zomaar, en het is mijn ervaring in bemiddeling die me keer op keer leert, dat in elk conflict elk van de partijen vooral het eigen leed en belang ziet, en niet zijn eigen tekortkomingen en aandeel in het leed en belang van de ander.

Helaas zijn er veel mensen niet in staat dit zelf te zien, en is een onafhankelijke 3e partij nodig, die u vond in de genoemde personen.
Toch heeft u ook hierin vooral UW manier van de wereld zien op het oog, u eist niks minder dan mogen oppassen op uw kinderen, of een voor U bevredigende reden, iets wat zoals genoemd een totaal onredelijke eis is. Dit zult u moeten laten varen voor het conflict kan worden opgelost.

"doe het op onze manier, en erken dat je de afgelopen 4 jaar fout zat, en anders ben je niet meer welkom" dat is wat uw positie in deze min of meer is, niet een erg werkzame is het niet?

Laat duidelijk zijn dat ik niet gevoelloos ben voor uw situatie, 4 jaar je zoon en kleinkind niet zien is niet niks, en ik hoop ook dat de situatie opgelost word, al zij het dan waarschijnlijk niet op de wijze die u nu "eist" maar op een middenweg gebaseert op wederzijds begrip.

Als voorbeeld een paar vragen die ik u zou meegeven, vanuit mijn pastorale ervaring in conflictbemiddeling :

1 Wat zou in uw gedrag en overtuiging kunnen verklaren dat uw zoon op deze wijze reageerd.

2 Bent u bereid te erkennen dat u geen enkel recht heeft op oppassen op uw kleinkinderen, nog te veroordelen dat de andere grootouders dit wel mogen?

3 Bent u bereid te erkennen dat uw zoon u over niets verantwoording schuldig is, laat staan een die u als redelijk/juist verstaat?

4 Uitgaande dat u niet op uw kleinkinderen zult mogen passen, wat zou een vorm van contact zijn met uw kleinkinderen waarbij u tevreden zou zijn, verzin enkele alternatieven, anders dan oppassen.

5 Schrijf kort en bondig op wat de zaken zijn die uw zoon deed, apart genoemd, en bij elk punt, hoe dat U deed voelen.
(geen eis wat u had verwacht, of vind dat hij had moeten doen, alleen uw gevoel)

Als u de mogelijkheid heeft om uw zoon te contacteren (al of niet via de bemiddeling) geef hem uw antwoorden op deze vragen, en deze vragen :

1 Als u leest over de gevoellens van uw ouders op uw handelingen op hun vraag 5, wat doet dat met u te weten dat dit uw ouders zo raakt.

2 U leest ook onder vraag 1 van fouten in uw ouders gedrag, mist u hier nog zaken, die u gekwetst hebben?

3 Ziet u nu u uw eigen en uw ouders handelingen en gevoellens door die handelingen naast elkaar ziet, zaken die elkaar negatief in stand houden?

4 Wat zou je van jouw ouders nodig hebben om het gedrag dat hen kwetst te stoppen, wat verlang je daarvoor van hen?

5 Uw ouders geven in vraag 5 aan dat zij bereid zijn te kijken naar alternatieven, zit daar iets tussen waar u bereid zou zijn u open voor te stellen, of heeft uzelf een voorstel hoe contact op een voor u beiden aangename manier kan plaatsvinden?


Ik hoop dat u hiermee iets kunt.


Dan nog kort aangaande twee punten waar u gekwetst door scheen te worden :

Hoewel ik nergens noemde dat ALLE anders of ongelovigen bepaald gedrag vertonen waaraan ik niet mee wens te doen, trok u het direct door op uwzelf. Ik wilde slechts aangeven dat het mens-eigen is, het liefst mensen als hemzelf om zich heen te hebben. Ook u, immers u wenst het liefst mensen om u heen te hebben, die net zo open staan voor andere gedachtes als u, unilateralisten dus, met mensen met een meer gesloten wereldbeeld heeft u kennelijk meer moeite.
Zou het strikt om gedrag gaan, ik ken inderdaad genoeg nette ongelovigen, mijn ouders onder andere hebben een ethiek die meer strikt is dan die van menig christen. En toch hebben ook zij genoeg eigenschappen en activiteiten die ik bij een mede-gelovige nooit zal aantreffen.

Tevens bent u van mening dat een geloof geen twee mensen mag verbieden samen gelukkig te zijn. Dat is uw overtuiging, en dat mag, de mijne is het niet.Niemand dwingt mij Christen te zijn, en ik ken niemand die gedwongen christen is, dat is dus een vrijwillige keuze, maar wel een keuze met gevolgen. Als christen, kies ik om niet mijn wil maar Gods wil te volgen, een aspect daarvan is dat relaties met ongelovigen verboden zijn. God zal daar zeker een reden voor hebben (vele voorbeelden daarvan genoemd in de uitlegpost van anderen) want ik geloof dat Zijn wil goed is. Dat weet en wist ik voor ik koos Christen te zijn, en zou ik anders kiezen, dan zou ik mijn geloof los moeten laten, en voor mij is mijn levensovertuiging belangrijker dan romantisch geluk.
Sommige keuzes sluiten andere keuzes nou eenmaal uit, en de gevolgen dragen van je keuzes hoort bij een volwassen levenshouding.

met vriendelijke groet,

taf

[Lalage]

Het blijft een pijnlijke zaak, maar ik vraag me af of geaart nu nog iets aan dit topic heeft.

[schelpje3]

Beste mensen, ik heb de indruk dat hier meest forummers reageren die dit niet hebben meegemaakt, nog schattige peutertjes en kindjes hebben, die hun armpjes om je heen slaan en jou de ALLERLIEFSTE op de hele wereld noemt en met je wil trouwen zelfs. Of jullie hebben zelf schatten van schoonzonen en dochters. Maar echt, het komt heel vaak voor ! En dan lees ik dat er gesuggereerd wordt dat het misschien toch wel iets anders is, deze opa en oma helemaal niet zo lief zijn.
Zou kunnen !
Maar dan nog. God eist van ons dat we onze ouders eren !!!
Als je dat niet doet, zal je lamp voor eeuwig uitgeblust worden. Zo belangrijk vindt Hij dit dus, dat er een apart gebod voor gemaakt is.
Er zijn dan misschien uitzonderingen, als je vader dingen doet die niets met het vaderschap te maken hebben, maar dat zijn ernstige ingrijpende zaken, die deze opa en oma niet zal betreffen.
Zoals ik al eerder gezegd heb, niet elke schoondochter is een Ruth !
En vaak komt het voor dat een schoondochter haar man helemaal van zijn ouders aftrekt.
Andersom komt minder vaak voor, want een man houdt zich hier niet zo frequent mee bezig.
En veel mannen zijn "sukkels" die dat laten gebeuren. Zo is het wel. Want mijn man zou me wel met een bijl moeten tegenhouden, om mij van mijn ouders vandaan te houden.

Ik denk dat deze schoondochter de foutjes en gebreken van haar schoonouders onder een vergrootglas heeft gelegd en zo haar man deze voorhoudt. Natuurlijk maakt elke ouder fouten. Dat je later denkt, dat had ik niet zo moeten doen, niet moeten zeggen, ik had dit goed moeten vinden en dat juist moeten verbieden.

Maar zo gaat dat nu eenmaal en dat zou best uit te praten moeten zijn. Pa, je hebt me erg gekwetst hiermee, of ma, je trok broertje altijd voor.
Want een geheugen kan ook verwringen ! Soms komen bedoelingen van ouders heel anders over. Ik hoor van mijn oudere kinderen ook wel eens iets, dat ik denk: hé, kwam dat zo op jullie over ??

Verreweg de meeste ouders sparen het brood uit hun eigen mond om hun kinderen een zo goed mogelijke toekomst te kunnen bieden, opleiding, studie, kleding enz enz.
Als je jong bent, vind je dat allemaal vanzelfsprekend, zie je het als de plicht van je ouders. Nu ik zelf grotere kinderen heb, moet ik heel vaak aan mijn eigen opvoeding denken en heb steeds meer respect voor mijn ouders die het financieel een stuk slechter hadden dan wij.
En achteraf besef ik dat ik helemaal niet in de gaten had, dat wij het relatief arm hadden.
En zo zijn er meer dingen.
Ik zou zeggen, degenen die nog jonge kinderen hebben, wacht maar eens af tot je ook een schoonzoon/dochter heb, dan praten we eens verder.
Ik heb hier in huis ook dingen zien gebeuren die me met afgrijzen vervulden en het is niet tegen te houden !
Ik zit wel eens te mijmeren bij de baby- en kinderfoto's.

[geaaart]

Beste geaard :

U nam schijnbaar aanstoot aan mijn voorgaande post, die slechts als uitleg van persoonlijke motivatie diende.

Ik zal nooit opzettelijk kwetsen als dat niet noodzakelijk is, maar ik ga mijn mening, of de waarheid niet verbloemen, om het te voorkomen.

U zegt directheid te waarderen, goed dan zal ik direct zijn, ook al vind ik hetzelf onprettig het te moeten doen naar mensen in uw gevoellige situatie, en wil u dan ook duidelijk aangeven daarvoor niet ongevoellig te zijn.

Iemand die werkelijk tolerant is, tolereerd ook intolerantie!
U heeft een manier van de wereld zien en beoordelen, waarbij iedereen die WEL stellig vind dat iets DE Waarheid is, niet goed is, als mensen een wens of mening hebben, ze meteen ook daardoor iets anders verplicht zijn, en niet alleen andersdenkenden respecteerd, maar zelfs het anders denken zelf! en dan raak ik nog maar het topje van de ijsberg!

We horen vooral uw kant van het verhaal, u dikt het nog even aan met op uw knieen zitten, maar vervolgens uitgesloten te worden. U EIST oppassen op uw kinderen op, en anders een goede reden.
Hallo word eens wakker! U heeft geen enkel RECHT op te passen, nog is Uw zoon u verplicht daar enige reden voor te geven, het is U die hierin onverdraagzaam bent en uw wijze van denken op tracht te dringen!

Ik kan me voorstellen dat iemand die minder strong-minded is als ik daarvoor wegvlucht! (Niet dat dat goed is, maar wel begrijpelijk)

En nee dit zeg ik niet om te kwetsen, maar om u tot zelfreflectie aan te zetten. Iemand ontloopt zijn ouders niet zomaar, en het is mijn ervaring in bemiddeling die me keer op keer leert, dat in elk conflict elk van de partijen vooral het eigen leed en belang ziet, en niet zijn eigen tekortkomingen en aandeel in het leed en belang van de ander.

Helaas zijn er veel mensen niet in staat dit zelf te zien, en is een onafhankelijke 3e partij nodig, die u vond in de genoemde personen.
Toch heeft u ook hierin vooral UW manier van de wereld zien op het oog, u eist niks minder dan mogen oppassen op uw kinderen, of een voor U bevredigende reden, iets wat zoals genoemd een totaal onredelijke eis is. Dit zult u moeten laten varen voor het conflict kan worden opgelost.

"doe het op onze manier, en erken dat je de afgelopen 4 jaar fout zat, en anders ben je niet meer welkom" dat is wat uw positie in deze min of meer is, niet een erg werkzame is het niet?

Laat duidelijk zijn dat ik niet gevoelloos ben voor uw situatie, 4 jaar je zoon en kleinkind niet zien is niet niks, en ik hoop ook dat de situatie opgelost word, al zij het dan waarschijnlijk niet op de wijze die u nu "eist" maar op een middenweg gebaseert op wederzijds begrip.

Als voorbeeld een paar vragen die ik u zou meegeven, vanuit mijn pastorale ervaring in conflictbemiddeling :

1 Wat zou in uw gedrag en overtuiging kunnen verklaren dat uw zoon op deze wijze reageerd.

2 Bent u bereid te erkennen dat u geen enkel recht heeft op oppassen op uw kleinkinderen, nog te veroordelen dat de andere grootouders dit wel mogen?

3 Bent u bereid te erkennen dat uw zoon u over niets verantwoording schuldig is, laat staan een die u als redelijk/juist verstaat?

4 Uitgaande dat u niet op uw kleinkinderen zult mogen passen, wat zou een vorm van contact zijn met uw kleinkinderen waarbij u tevreden zou zijn, verzin enkele alternatieven, anders dan oppassen.

5 Schrijf kort en bondig op wat de zaken zijn die uw zoon deed, apart genoemd, en bij elk punt, hoe dat U deed voelen.
(geen eis wat u had verwacht, of vind dat hij had moeten doen, alleen uw gevoel)

Als u de mogelijkheid heeft om uw zoon te contacteren (al of niet via de bemiddeling) geef hem uw antwoorden op deze vragen, en deze vragen :

1 Als u leest over de gevoellens van uw ouders op uw handelingen op hun vraag 5, wat doet dat met u te weten dat dit uw ouders zo raakt.

2 U leest ook onder vraag 1 van fouten in uw ouders gedrag, mist u hier nog zaken, die u gekwetst hebben?

3 Ziet u nu u uw eigen en uw ouders handelingen en gevoellens door die handelingen naast elkaar ziet, zaken die elkaar negatief in stand houden?

4 Wat zou je van jouw ouders nodig hebben om het gedrag dat hen kwetst te stoppen, wat verlang je daarvoor van hen?

5 Uw ouders geven in vraag 5 aan dat zij bereid zijn te kijken naar alternatieven, zit daar iets tussen waar u bereid zou zijn u open voor te stellen, of heeft uzelf een voorstel hoe contact op een voor u beiden aangename manier kan plaatsvinden?


Ik hoop dat u hiermee iets kunt.


Dan nog kort aangaande twee punten waar u gekwetst door scheen te worden :

Hoewel ik nergens noemde dat ALLE anders of ongelovigen bepaald gedrag vertonen waaraan ik niet mee wens te doen, trok u het direct door op uwzelf. Ik wilde slechts aangeven dat het mens-eigen is, het liefst mensen als hemzelf om zich heen te hebben. Ook u, immers u wenst het liefst mensen om u heen te hebben, die net zo open staan voor andere gedachtes als u, unilateralisten dus, met mensen met een meer gesloten wereldbeeld heeft u kennelijk meer moeite.
Zou het strikt om gedrag gaan, ik ken inderdaad genoeg nette ongelovigen, mijn ouders onder andere hebben een ethiek die meer strikt is dan die van menig christen. En toch hebben ook zij genoeg eigenschappen en activiteiten die ik bij een mede-gelovige nooit zal aantreffen.

Tevens bent u van mening dat een geloof geen twee mensen mag verbieden samen gelukkig te zijn. Dat is uw overtuiging, en dat mag, de mijne is het niet.Niemand dwingt mij Christen te zijn, en ik ken niemand die gedwongen christen is, dat is dus een vrijwillige keuze, maar wel een keuze met gevolgen. Als christen, kies ik om niet mijn wil maar Gods wil te volgen, een aspect daarvan is dat relaties met ongelovigen verboden zijn. God zal daar zeker een reden voor hebben (vele voorbeelden daarvan genoemd in de uitlegpost van anderen) want ik geloof dat Zijn wil goed is. Dat weet en wist ik voor ik koos Christen te zijn, en zou ik anders kiezen, dan zou ik mijn geloof los moeten laten, en voor mij is mijn levensovertuiging belangrijker dan romantisch geluk.
Sommige keuzes sluiten andere keuzes nou eenmaal uit, en de gevolgen dragen van je keuzes hoort bij een volwassen levenshouding.

met vriendelijke groet,

taf

Beste Taf,
Ik heb uw reactie's nog eens goed doorgelezen. Krijg hierbij sterk de indruk dat u nog niet zoveel levenservaring heeft en misschien ook nog jong bent zonder kinderen ?
Gezien uw opstelling en meningen over ongelovigen die u ongetwijfeld ook zo keihard aan uw ongelovige ouders en evt. broers/zussen (en anderen zoals ik) wel zal verkondigen zou ik mij voor kunnen stellen dat zij zich door u op z'n zachts gezegd erg aangetast voelen in hun "zijn", oftwel in hun mens zijn en zich ook schamen voor uw discriminerende/buitensluitende uitspraken tegen DE "ongelovigen". Kan me dus ook wel voorstellen dat zij niet meer zoveel interesse zullen tonen in hoe u leeft als zij dit te horen hebben gekregen......En u had het geloof ik tegen mij over mezelf een spiegel voorhouden ?...

Ik herhaal hier even uw tekst uit uw vorige reaktie van 9 dec en hoop dat u dan door heeft wat ik bedoel:
Wij gaan niet uit....wij gaan niet mee brallen na het werk met de ongelovige collega's, wij doen niet mee met hun sexuele moraal..etc. etc.
Ik kan u verzekeren dat goed en zuiver levende ongelovige collega's van u die dit lezen flink ziek zullen zijn van u en zelfs u als "boven hen verheven" mens zullen afzonderen en buitensluiten.
Je kunt je ogen bijna niet geloven en je moet het 2 keer lezen wat er staat.......U bent kennelijk in staat ongelovigen van gelovigen te scheiden ? (oftwel de slechte van de goede mensen ?)

Als het een christen verboden is met een niet christen verkering te hebben dan leven er wel héél erg veel christenen op een verkeerde manier en "illegaal samen" in de christenwereld ?.......Wat een fundamentalisme is dit. Anno 2011 ??

U mag ten alle tijde stellig vinden dat iets de waarheid is. Maar "anders denken respecteren" doe ik graag behalve als ik als slecht mens buitengesloten wordt door uw andersdenkende mening.

Ik EIS geen oppas, wel uitleg waarom dit geluk alléén weggelegd is voor de andere opa en oma van de Nederlands Gereformeerde kerk. U heeft misschien niet gelezen dat ik ook ergens schrijf dat wij het wellicht ook nog wel zouden kunnen respecteren als zij gewoon eerlijk te kennen geven dat het aan hun bijbelse opvoeding of iets anders zou liggen .......Nu worden wij onder het mom dat het "iets" met de vertrouwensband te maken zou moeten hebben op een gruwelijke manier aan de kant gezet. Maar dat zult u waarschijnlijk niet snappen gezien uw onervarenheid in het leven ?

Inderdaad zal onze zoon moeten erkennen dat hij fout zit om ons op zo'n denigrerende manier af te zonderen van onze kleinkinderen. Hebben wij niet verdiend als ouders.

Uw vragen vanuit uw pastorale conflictbemiddeling hebben wij ook al aan de orde gesteld bij de mediation waar zowel ik en m'n vrouw als mijn zoon en z'n vrouw heen geweest zijn.
Dit heeft geen enkel nieuw licht op de zaak geworpen omdat zij steevast geen uitspraak hebben willen doen over de werkelijke oorzaak van onze pijnlijke afzondering.
Einde verhaal. Die gelovige opa en oma mogen van ons nu.....ze doen maar. Ooit zullen onze kleinkinderen zich af gaan vragen waarom zij de opa en oma van pappa's kant niet zien en op zoek gaan.
Dan zullen wij ze met open armen ontvangen en uitleggen waarom.

Uw geloof los laten moet u zeker niet doen. Mijn ongeloof laat ik ook niet los. Anno 2011 moet het toch mogelijk zijn om naast elkaar en ZONDER verboden voor uzelf én vanuit uw geloof naar mij en buitensluitingen te kunnen leven ?

Een verdrietige ongelovige opa

[Lalage]

geaart, TAF is niet alleen tegen u zo lomp hoor, lees maar eens andere berichten van hem op dit forum. Dus trek het u niet teveel aan. De meeste christenen denken gelukkig wel wat genuanceerder.

[geaaart]

geaart, TAF is niet alleen tegen u zo lomp hoor, lees maar eens andere berichten van hem op dit forum. Dus trek het u niet teveel aan. De meeste christenen denken gelukkig wel wat genuanceerder.

Hallo Lalage,
Dank voor uw tip.
Ik zal eens verder rondkijken naar andere reaktie's van deze meneer.
Ik lees dan 100 keer liever de steunende stukjes van u en Schelpje3.
Zo hoort het en dat gedonder met buitensluiting door gelovigen hoort bijna anno 2012 niet meer.
Ik vrees dat ik niet de enige ben die aan de kant geschoven wordt op zo'n geniepige manier.

Naschrift:
Enige stukjes gelezen van dit heerschap.
Ik voel me als eerlijk en eerbaar ongelovige net een wegwerpaansteker als ik zijn teksten lees.
Ik kan het niet eens lomp meer noemen, maar .....och laat ook maar zitten.
Zonde van de energie. hij moet nog veel leren deze student.