Groeihormonen

[ajl]

Bij mijn broer en neef is er juist over gesproken om de groei te remmen, maar zij waren al te laat, want hun groeischijven waren aan het sluiten. Beiden zijn ze nu 2m7.

Ik moet eerlijk zeggen dat ik 1m55 ook wel klein vind en inderdaad wat Galateia zegt, stel dat ze er 5 cm naast zitten en dat ze 1 m 50 wordt. Het zitten gewoon veel nadelen aan klein zijn, kleding is lastiger kopen, later metde aanschaf van een huis, meubilair, aanrechtblad, dat zijn toch algemene zaken waar je tegenaanloopt. Althans dat hoor ik van mijn kleinere buurvrouw.

[Jaël]

Had er gisteren nog met een collega over. Zij heeft ook groeihormonen gehad. Bij haar hielp het in de lengte maar een paar cm. In breedte des te meer. Had op haar 12e maat 40 bij een lengte van 1.50m. Vond ze nogal vervelend

[nita]

Ik weet het ook nog niet allemaal hoe het in zijn werk zal gaan. We moeten er nu over nadenken of we het eventueel zouden willen. Ze moet dan nog een dagopname om te kijken of ze er daadwerkelijk voor in aanmerking komt. Dat gaat met een infuus en wordt er regelmatig bloed afgenomen (ook door dat infuus). Persoonlijk vind ik het heel wat voor zo'n klein ding.

Vind jij jouw lengte vervelend, Nita?

@Schaapje: moet er elke dag gespoten worden??

hoe oud is je dochtertje nu? het lijkt me een moeilijke afweging, stel ze zitten ernaast en ze wordt toch kleiner, en de groeischijven zijn gesloten, dan heb je misschien spijt. maar kan me voorstellen dat je tegen het infuus en bloed prikken voor haar opziet.

vooral nu ik veel lange mensen in de buurt heb, valt het me op, vooral ook omdat ze het heel vaak zeggen, tjoh wat ben je klein he, oh ja daar kun jij niet bij he. Kijk ik kan b,v in de kerk niet veel zien als ik achterin zit, en ja ik krijg veel opmerkingen over dat ik klein ben. Ik ben gewend om op mn aanrecht te klimmen voor iets bovenop, op mn tenen te staan voor de magnetron op de koelkast. maar kijk ik ben er aan gewend, en ik weet niet anders

zijn er risico`s aan de behandeling? b.v dat ze te groot wordt?

[Memmem]

Annet, kun je ook een paar jaar wachten met de beslissing?
Dan kun je eerst kijken wat ze uit zichzelf nog groeit.
Ik weet niet wat de leeftijd is om te niet te laat te zijn om te beginnen met hormonen. Laat je goed voorlichten en probeer goede en belangrijke vragen op papier bij je te hebben.

Bij ons op school is een gezin met grote kinderen die het niet doen en afwachten. De oudste is wel groot nu maar niet meer zo extreem. De andere weet ik niet zo goed. Zij hadden een neef die eerst klein was en zonder hormonen toch nog was gaan groeien.

[Schans]

Het is geen makkelijke beslissing om dit te beslissen voor je kind. Ik zou ook zeker goed de voor en nadelen overwegen.
Zoals wat houd deze behandeling in? Wat moet ze doen om een paar centimeter bij te komen? Is dat het waard?

Het was niet mijn bedoeling om mee te doen met een forum op refoweb. Maar toen ik dit las dacht ik; ik laat iets van me horen.
Ik ben zelf in de 20 jaar en ben 1.50!!!! Jah, ik ben dus erg klein voor mijn leeftijd.
Mijn ouders zeiden dat ze vroeger niet gekozen hebben voor groeihormonen omdat ze toen te horen hadden gekregen dat het de vruchtbaarheid zou kunnen verkleinen.

Als klein kind wist ik niet beter. Mijn ouders zijn ook niet echt groot. In de klas kwam ik goed mee. Iedereen wist gewoon dat ik klein was. Dus kon prima mee komen. Alleen was het lastig bij kinderen die je niet konden die dan echt niet geloofde dat je 9 was want jah je was kleiner als dat zij waren en hun waren dan 7. Op de middelbare school vond ik het wel even lastiger. Ze kijken je toch wel even na en aan! En dan kreeg ik verschillende reacties. Rond mijn pubertijd vond ik het wel eens lastig. Maar eigenlijk meer om hoe de andere mensen deden. Gewoon niet geloven hoe oud je bent. Of zeggen ben je 14? terwijl je 20 bent! Dan wilde ik wel eens groter zijn. Maar nu denk ik er zijn meerdere kinderen die lastige dingen hebben zoals stotteren, of iets anders.

Heb ik er nu problemen mee dat ik zo klein ben? Echt problemen nee! Ik denk altijd ik ben liever klein dan dat ik als vrouw zo groot of breed ben. Ik ben zo geschapen en liever klein dan blind, groot, doof, rood haar enzv...
Alleen het nadeel is wel kleding kopen jah! Mijn zus is een paar centimeter groter en die kan makkelijk een S aan. Maar het is gewoon goed zoeken en dan kom ik zeker wel leuke dingen tegen. Alleen is het voor mij langer zoeken als iemand anders. Maar daar kan iemand die lang en dun is ook last van hebben.
Rugklachten heb ik helemaal geen last van. Je leert leven met dingen waar je niet bij kan. Er staan gewoon stoeltjes, trapjes in mijn huis. En ik de supermarkt gewoon even aan iemand vragen of ze iets voor je willen pakken! En geen leuke kleding kunnen kopen !!!??? Oke, ik kan niet alles kopen wat ik leuk vind. Maar mijn kleding kast hangt aardig vol met (vind ik zelf leuke) kleding:D

De last in sociale situaties: oke, er zijn momenten dat het even niet leuk is. Vroeger als ik voor het eerst bij een vriendin thuis kwam en een broertje zei; je bent even groot als dat ik ben en ik ben veel jonger, of een sollicitatie gesprek. En jah mensen kunnen je ook wel aankijken! Of dat ze even apart kijken als je zegt hoe oud je echt bent! Maar verder kom ik goed in bij vrienden, vreemde. Het ligt ook aan je eigen houding. Of je je terug trek of je stem laat horen!!

Maar nee, ik hoef niet groter te zijn. Ik vind het prima zoals ik ben. Ik ben blij dat ik klein en fijn bent . Eerlijk gezegd zou ik het niet weten of ik 10 jaar lang voor 5 centimeter zou willen prikken! Vooral omdat ik prikken vroeger maar niks vond. En nu denk ik ach die 5 centimeter kan dan ook wel minder. Zou wel misschien leuker geweest zijn. En soms ook wel iets handiger. Maar mensen zouden dan nog naar je blijven kijken want dan ben je ook nog klein! Maar ik kan hier prima mee leven!

Ik denk dat het goed is om het hier ook met je kind over te hebben. Ook vragen of ze het lastig vind dat ze klein is. En uit leggen hoe dat in de toekomst zal zijn als ze klein is. Maar ik zal ook uitleggen wat deze behandeling inhoud. Niet als het is eng en zwaar. Maar geen feiten achter laten. En haar even de tijd geven om hier over na te denken. Het is goed als er hier over gepraat word. Ook hoe ze het zelf vind dat ze klein is. En neem dan als ouders een beslissing waarin het gevoel en de mening van het kind ook centraal staat

Ik kan me voorstellen dat het geen makkelijke beslissing is. Neem er de tijd voor die je er voor kan hebben. Zoals informatie inwinnen bij mensen die klein zijn, die dit groeihormoon hebben gebruikt, bij de doktoren enzv

Suc6 met een beslissing te nemen.

[Schans]

Ik zit me opeens te bedenken! Als ze 10 jaar lang het groeihormoon neem. Hoe veel langer word ze dan???

[*Annet*]

Voorlopig zijn we er echt nog niet voor. Ze is nu 5, hoe lang zal ze die behandeling dan wel niet moeten? Ze is de afgelopen tijd best gegroeid, ik zie het aan haar kleding en op een deurpost waar ik, per kind, een paar x per jaar de lengte op af streep. Vanaf augustus tot nu is ze 2 cm gegroeid. We zijn altijd van de instelling als er iets moet gebeuren bij onze kinderen dat nodig is doen we dat, maar is dit nodig?

en ik zie het helemaal niet zitten om in een grote stad als rotterdam naar een ziekenhuis te rijden met alle drukte van daar

Ik wil het denk ik, nog een paar jaar afwachten, zeker gezien haar leeftijd. Als de verwachting is dat ze 1,55 wordt kunnen we toch beginnen als ze 1,20 is zou ik denken? 1,55 is niet echt heel klein maar het lijkt me ook onpraktisch. En stel dat ze nou es dik wordt op latere leeftijd dan wordt ze net een ovale prop, dat ziet er toch ook niet uit?

[schaapje]

@ Annet,

Ik denk zeker dat je wel 2 á 3 jaar kan wachten, ik ben er niet zeker van of de behandeling bij mijn pleegzoon op 7 jaar begonnen is, het kan ook zijn dat hij al bijna 8 jaar was, ik zou het moeten opzoeken....maar daar heb ik even geen zin in.

Wat je zegt over dat reizen naar Rotterdam, dat was ook mijn schrikbeeld, daarom ben ik wat keren met de trein gegaan, de reiskosten worden trouwens vergoed. Mijn zoon heeft de laatste keer dat bezoek met hem gedaan in Rotterdam, en ik heb één keer zijn voogd zo gek gekregen om hem te rijden, dus, al met al heb ik de reis maar 3 keer hoeven doen.

De controle in Rotterdam zijn om de 2 jaar en moeten daar zijn omdat alleen in Rotterdam dat apparaat voor de body-scan is.
De 3-maandelijkse controles zijn in het dichtsbijzijnde ziekenhuis.

Sterkte en wijsheid Annet.
groetjes

[Galateia]

@Annet: persoonlijk vind ik een argument als 'een ziekenhuis in de grote stad' geen argument om van een behandeling af te zien. Of het bloedprikken. Ik bedoel: daar wen je allemaal wel aan.

Het Sophia is heel gemakkelijk te bereiken, je mengt je eigenlijk niet eens in het stadsverkeer. Je rijdt zo over de Vaanweg, via de Pleinweg, door de Maastunnel en dan zo hop, de parkeergarage in. Dat is bijna 1 rechte weg, je moet alleen na de tunnel even de juiste baan kiezen. Dat is het. Makkelijker kan bijna niet!

Bloedprikken: dat went. Op een gegeven moment is dat gewoon normaal. Wij hebben hier al zo vaak met zoonlief laten prikken. Je vindt het eerst zielig en eng, maar je zet vanzelf die knop om. Elke dag hormonen prikken, ook dat went. Of een kind nou medicijnen moet, moet spuiten, elke dag een beugel in moet, wat dan ook: het went. Nu lijkt dat echt heel erg en onoverkomelijk, maar na een paar weken weet je niet meer beter.

Mijn ervaring met ziekenhuizen, behandelingen, prikken, infusen, etc. is eigenlijk, dat dat wat in het begin heel groots lijkt, dat na een tijdje bijzaak is geworden.

Ik zou zeker eens gaan praten met de specialisten. Het gaat wel om jullie dochter. Natuurlijk is ze perfect zoals ze is, en perfect zoals ze wordt. Maar dit soort zaken worden niet voor niets aangedragen, overleg kan geen kwaad.

@schans: heel lang zijn is inderdaad ook niet alles. Ik ben 1.80 meter en heb ook vaak moeite met kleding kopen. Maar ach, zo ben ik nu eenmaal geschapen. Maar om nu te zeggen 'liever klein dan rood haar', daar schrik ik wel van. Rood haar hebben is toch juist prachtig?!

[Schans]

@Galateia:
Ik vind rood haar zelf persoonlijk ook zeker mooi.
Ik heb het alleen niet goed uit gelegd . Ik bedoelde het in de zin van een reden dat je gepest kan worden, of dat mensen naar je kijken.
En in mijn omgeving ken ik iemand die meer is gepest omdat hij rood haar had dan ik omdat ik klein ben. (Bij deze uitspraaks speelt dus een persoonlijke situatie mee. Maar dat had natuurlijk ook anders om kunnen zijn)

Maar als ik het goed begrijp. Heb jij een zoon die groeihormonen gebruik? Voor een jongen vind ik het zelfpersoonlijk ook fijner voor hem zelf als ze niet zo klein zijn. Mijn broertje heeft het ook een tijdje gedaan. Alleen was hij al ouder en waren zijn groeischijven al bijna dicht. Maar het heeft gelukkig toch nog wel wat geholpen!

@ Annet:
Je geeft aan liever nog (paar) jaartje te wachten. Ik denk dat het wel goed is als je je nu al wel laat informeren. Nu is het minder makkelijk om een beslissing te nemen. Laat alles maar even op je inwerken. Zo kan je bijvoorbeeld ook alvast leren om naar Rotterdam te rijden. Zodat als jullie de beslissing hebben genomen het wat gemakkelijker voor je is.

[Galateia]

Nee hoor, mijn zoon gebruikt geen groeihormonen, maar heeft wel allerlei (chronische) aandoeningen, waarvoor we kind aan huis zijn bij het ziekenhuis. En dat wat twee jaar geleden heel veel impact leek te hebben, is nu routine.

Maar over groeihormonen weet ik verder helemaal niks. Maar de artsen wel. En daar zal Annet toch mee moeten overleggen. En dan vind ik eigenlijk zaken als rijden naar het ziekenhuis en angst voor bloedprikken en infuuspalen niet echt argumenten die mee moeten wegen bij een ingrijpende behandeling. Het moet bij medische beslissingen wat mij betreft gaan om de medische beslissing, de redenen, etc.

Ik snap dus heus wel, dat men op kan zien tegen zo'n behandeling. Ik zou er zelf ook niet zomaar aan beginnen, hoor, maar eerst de onderste steen boven willen hebben, verschillende specialisten raadplegen, onderzoeken bestuderen, etc. etc. En ook de tegenzin voor een heel behandeltraject kan ik me heus wel voorstellen. Maar dat laatste zou toch geen argument in de besluitvorming moeten zijn?

[*Annet*]

Nee natuurlijk niet. Het belang van ons kind staat voorop.

Ze heeft van het voorjaar een onverwachte opname gehad, dat was gelukkig maar een dagopname maar daar is ze nog van onderste boven. Ze werd opgewacht door mensen in maanpakken. We stapten doodgemoedereerd de receptie van het ziekenhuis binnen en werden meteen naar buiten gestuurd waar we moesten wachten. Toen door de nooduitgang naar binnen en in een isoleerkamer.

Daarnaast gaan we nog bezig met onderzoeken voor wat anders dus het wordt dan wel veel.

Heb het met haar wel even over gehad. Of ze het vervelend vond dat ze bij de kleinsten van de klas hoort. Daar heeft ze niet echt last van. Ze heeft niet door dat ze in groep 2 zit en er ook kinderen van net 4 in de klas zitten.

Vanavond kon ze ergens niet bij. Ze zegt: mam wil je een prikje in mijn been geven, ik kan ergens niet bij en dan ben ik wat groter

[Bumba]

@Annet: zijn jullie verder in het gezin wel lang? Dat maakt waarschijnlijk ook wel uit, want als jullie allemaal 1.80 of langer zijn, dan valt C. wel op met haar 1,55 m. Maar goed, verder ben ik het wel met Galateia eens dat je goed moet weten welke afwijking er bij deze voorspelling getolereerd wordt. Als er ook een grote kans aanwezig is dat ze 1.60 m wordt, zou ik er persoonlijk nog even mee wachten.
En verder....C. is klein, maar ook heel tenger, al met al best wel in proportie, toch?

Ons buurmeisje krijgt sinds twee jaar groeiremmers, men had voorspeld dat ze 1,90 m zou worden. Ze is, volgens haar ouders, erg veranderd sinds het gebruik van deze remmers, dus ik zou inderdaad ook even nagaan wat er voor verdere effecten zitten aan het gebruiken van hormonen? Borsten op je zevende?

[Maninne]

Voorlopig zijn we er echt nog niet voor. Ze is nu 5, hoe lang zal ze die behandeling dan wel niet moeten? Ze is de afgelopen tijd best gegroeid, ik zie het aan haar kleding en op een deurpost waar ik, per kind, een paar x per jaar de lengte op af streep. Vanaf augustus tot nu is ze 2 cm gegroeid. We zijn altijd van de instelling als er iets moet gebeuren bij onze kinderen dat nodig is doen we dat, maar is dit nodig?

en ik zie het helemaal niet zitten om in een grote stad als rotterdam naar een ziekenhuis te rijden met alle drukte van daar

Ik wil het denk ik, nog een paar jaar afwachten, zeker gezien haar leeftijd. Als de verwachting is dat ze 1,55 wordt kunnen we toch beginnen als ze 1,20 is zou ik denken? 1,55 is niet echt heel klein maar het lijkt me ook onpraktisch. En stel dat ze nou es dik wordt op latere leeftijd dan wordt ze net een ovale prop, dat ziet er toch ook niet uit?

Annet, ik heb het groeihormoon gebruikt vanaf mijn tiende jaar, toen was ik 90 cm, en de verwachting was dat ik op mijn achttiende 1.50 zou worden maar het is gebleven bij 1.42 m, Mijn twee oudste kinderen hebben het gehad vanaf dat ze anderhalf waren, want je moet er zo vroeg mogelijk mee beginnen omdat ze dan nog in de groei zijn. De oudste is een dochter en nu 25 jaar en is 1.65 m en de tweede is een zoon die is nog 1.76 m geworden. Echt je kunt er het beste zo snel mogelijk mee beginnen, want het groeihormoon werkt niet alleen voor de groei maar ook je lichaamsfuncties werken beter.

En weet je, ik wilde dat ze er bij mij eerder mee begonnen waren met dezelfde frequentie dan was ik nu misschien ook wat groter geweest, maar toen was het de beginfase, ik was één van de eersten die het gebruikten en toen werd het nog met een lange injectienaald gedaan 2x in de week.
Echt ik bind het op je hart, als het nodig is dóe het dan, je doet het voor je kind en waarschijnlijk ga ik er zelf ook weer mee beginnen omdat ik al zei, het ook andere functies in je lichaam ondersteunt, zoals je botdichtheid.
Ik ben op mijn achttiende gestopt en heb nu al (op mijn 49e jaar) ernstige osteoporose. Ik wil je niet bang maken, maar ze zeggen niet voor niets dat het beter is om te gaan gebruiken, luister naar de raad van de artsen.
Je doet het voor je kind, laat dat het zwaarste wegen......

Ik heb je trouwens ook een pb gestuurd...

Ik wens je veel wijsheid toe, voorkom dat je kind later gepest wordt, en misschien nu al, omdat het een ukkepuk of zo zou zijn. Nog steeds heb ik last van een minderwaardigheidscomplex, al vat ik de grappen met humor op en beantwoordt ze ook humoristisch maar het snijdt je soms door merg en been, hoe mensen naar je kijken en over je grinniken.

En het is flauwekul dat je op je zevende borsten krijgt, de bijverschijnselen bij mij waren dat ik een vrolijk onbezorgd kind werd, ja wel veel gepest zoals ik al schreef, maar op een gegeven moment denk je, ach ze weten niet beter. Al doet het pijn

En je wordt ook niet een ovale pop, ik menstrueerde op mijn vijftiende en de borstgroei ging gewoon op een normale leeftijd beginnen.

Oh ja, mijn zoon is heel mager gebleven hoor,,alleen mijn dochter is wat dikker geworden maar dat is haar eigen schuld, want ze eet veel ongezond spul.

Zelf woog ik op mijn achttiende 38 kg. en ik heb nu nog schoenmaat 33/34

En al ben ik dan maar 1,42 m ik ben tóch aan de man gekomen, een echte vent kijkt naar het karakter en het hart, zo niet, dan is ie je dochter niet waard...

Voor de Heere ben je nooit te klein... En dat heb ik mogen leren in al die jaren, dat Hij mij gedragen heeft zoals in dat gedicht: Voetstappen in het zand..

[schaapje]

@Maninne

Mijn pleegzoon moet elke dag met genotropin prikken, dat zal vast niet hetzelfde zijn als jij als
groeihormoon hebt gekregen, omdat dat zo lang geleden is.
Hebben jou kinderen wel genotropin moeten injecteren?