In een topic een paar weken terug kwam hier al een vraag over, en in het EVD-topic (Excuus voor de vreemde naam) kwam het weer even ter sprake.
In de Christenreis van Bunyan komt Christen eerst door het poortje, en pas later komt hij bij het kruis waar hij daadwerkelijk vergeving van zonde ervaart. In het eerdere topic werd de vraag gesteld: kan dit wel? Met andere woorden: kan iemand wedergeboren zijn zonder dat hij daadwerkelijk vergeving van zonde ervaart, anders geformuleerd, zonder dat hij Christus als Zaligmaker heeft omhelst?
Mijn antwoord is: ja, ik denk dat dat mogelijk is. Tegelijkertijd ben ik niet blind voor de gevaren van een verkeerde uitleg van deze stelling.
Als iemand komt tot kennis van zijn zonde, en hier werkelijk berouw over heeft, dan kan dat toch geen vrucht van eigen akker zijn? Bijbelse voorbeeld hierbij: de menigte op de pinksterdag. Ze komen tot de vraag: Wat moeten wij doen? Ook die vraag is overduidelijk een gevolg van de werking van de Heilige Geest.
Tegelijkertijd zie je hier ook duidelijk wat de weg is die met mensen die overtuigd zijn van hun zonden gegaan moet worden, namelijk het heenwijzen naar Christus en Die gekruisigd.
Dan ben ik meteen bij het gevaar waarvan ik mij bewust ben door te stellen dat er een een tijd (kan) zit(ten) tussen kennis van zonde en kennis van Christus, namelijk dat er op een bepaalde manier rust gegeven wordt in het kennen van de ellende. En dat kan niet. De rust ligt enkel in Christus en Zijn werk. Nergens anders.
Er is nog iets anders wat ik naar aanleiding van de topic-titel hierbij wil zeggen. Is de eerdergenoemde ellendekennis dan iets buiten Christus? Nee. Ook de kennis van onze ellende is vrucht van het Zijn werk. Als God Zijn Zoon niet had gezonden, zouden mensen niet eens kunnen zien dat ze ellendig zijn. Zowel de kennis van de ellende, de vergeving van zonde in Christus, en het leven door de Geest uit dankbaarheid zijn vruchten van het werk van Christus.
Voor God is iemand die wedergeboren is, rein in Christus. Ook als zo'n persoon dat zelf helemaal zo niet ervaart (voor het eerst of opnieuw).
