Waarom heb jij geen relatie?

[mohamed]

Ik dacht bij mijn eerste vriend dat ik écht nooit meer iemand van iemand anders zou kunnen gaan houden als het uit zou gaan (wat ik helemaal nooit verwacht dat dat zou gebeuren). Hij was voor mijn gevoel echt de ware.
Toen het na bijna 2 jaar toch uit ging heeft het echt zo'n 2 jaar geduurd voor ik helemaal van hem los was.
Ik ben nu alweer een aantal jaren met een andere man getrouwd, en wat ik voor hem voel is nog veel meer dan destijds voor mijn exvriend.
Het is wel zo dat ik op mijn man nooit zo hevig verliefd ben geweest als op hem.

Maar als de verliefdheid nooit zo heftig was, heb je dan aanvankelijk met minder genoegen genomen en het laten groeien?

[Liesjuh]

Zulke verhalen hoor je wel vaker. En waarom zou je het niet laten groeien. Alles is mogelijk toch?

[Petra777]

Ik denk dat je zo'n hevige verliefdheid ook maar één keer kunt mee maken, juist omdat het de eerste keer is dat je echt verliefd bent, dan is het veel intenser. Maar de tweede optie kan dan misschien minder verliefd zijn, maar meer diepgang kennen.

[mohamed]

Zulke verhalen hoor je wel vaker. En waarom zou je het niet laten groeien. Alles is mogelijk toch?

Het moet groeien maar veelmeer ook bloeien.

[mohamed]

Ik denk dat je zo'n hevige verliefdheid ook maar één keer kunt mee maken, juist omdat het de eerste keer is dat je echt verliefd bent, dan is het veel intenser. Maar de tweede optie kan dan misschien minder verliefd zijn, maar meer diepgang kennen.

Laat mij dan maar naïef blijven, want ik zoek een vrouw waar ik nog verliefder op ben dan mijn ex die me verliet.

[Anne 80]

@ Mohamed. Idd nam ik genoegen met minder verliefde gevoelens. Maar de tweede keer had ik veel meer het gevoel dat ik objectiever tegen de relatie kon aankijken, en wist ik dat deze jongen veel beter bij me paste.
Een eerste verliefdheid is misschien vaak wel heftiger omdat het gevoel nieuw is?

[mohamed]

@ Mohamed. Idd nam ik genoegen met minder verliefde gevoelens. Maar de tweede keer had ik veel meer het gevoel dat ik objectiever tegen de relatie kon aankijken, en wist ik dat deze jongen veel beter bij me paste.
Een eerste verliefdheid is misschien vaak wel heftiger omdat het gevoel nieuw is?

Een verliefd mens handelt vanuit het hart en iemand die niet verliefd is gebruikt zijn hoofd.

Zodra de hevigste verliefdheid overgaat veranderen mensen en soms zijn die veranderingen drastisch genoeg om de relatie te beëindigen. Voor mij is het een grote teleurstelling als mijn lieve meisje nergens meer te bespeuren is en reden om in mijn schulp te kruipen, dus eigenlijk een teken dat ik de relatie dien te beëindigen. Doordat alles al zo 'gewoon' is placht men te blijven hangen in de situatie, tot er een storm opsteekt en je relatie getest wordt. Zonder al te veel in details te treden met respect voor de privacy van mijn ex is het mij zo min of meer vergaan.

Hoe minder je hebt, hoe meer je gedwongen wordt naar je hart te luisteren en alleen dan kom je de ware tegen, want soort zoekt soort.

Ergens is liefde ook wel weer een gok durven nemen, het is een spel waar niet mee gespeeld kan worden. Toen mijn ex me verliet had ik intens verdriet, want ik was al zo gewend aan de situatie waar we in geraakt waren dat ik er van was gaan houden. Terwijl ik wel wist dat er dingen goed mis zaten. Nu moet ik er wel op terugkijken en inzien dat het zo beter was, of anderzijds toegeven dat ware liefde niet bestaat. Maar nee, dat nooit, want als ware liefde niet bestaat, dan bestaat God ook niet.

God is liefde (1 Joh 4,8) en dat geloof ik.

[Lalage]

Die verliefdheid gaat meestal toch over binnen een paar jaar, dus waarom zou je zo focussen op die gevoelens die totaal niet stabiel zijn? Je kunt beter kijken naar of iemand bij je past en meestal zie je dat pas als de eerste verliefdheid na een paar maanden weg is. En dat is helemaal niet erg, want als je echt smoorverliefd bent kan je niet normaal functioneren... je denkt alleen maar aan de ander. Studeren of werken is dan lastiger, omdat je je niet goed kunt concentreren. Van iemand houden is ook een keuze. Het heeft met veel meer te maken dan vlinders in je buik.

[ajl]

Op mijn eerste vriendje was ik ook veel meer verliefd dan ik op mijn man was. Aan de andere kant was er ook te weinig diepgang en te weinig basis voor een toekomst. Mijn gevoel voor mijn huidige man is langzaam gegroeid en daardoor veel dieper. Achteraf gezien paste mijn ex totaal niet bij mij.

[mohamed]

Van iemand houden is ook een keuze. Het heeft met veel meer te maken dan vlinders in je buik.

Wil je dat eens toelichten misschien?

[mohamed]

Op mijn eerste vriendje was ik ook veel meer verliefd dan ik op mijn man was. Aan de andere kant was er ook te weinig diepgang en te weinig basis voor een toekomst. Mijn gevoel voor mijn huidige man is langzaam gegroeid en daardoor veel dieper. Achteraf gezien paste mijn ex totaal niet bij mij.

Hoe kan het dat je ex achteraf totaal niet bij je paste? Is hij dan zo veranderd?

[Petra777]

Ook als je allebei hetzelfde blijft, kan het zijn dat je achteraf moet zeggen dat je eigenlijk niet bij elkaar paste. Verliefd worden is nog iets anders dan dat die ander ook de juiste match is, dat zie je alleen vaak pas later.

[Galateia]

Grappig om over na te denken. Maar ik vraag me dan altijd af: wanneer pas je bij elkaar? En is bij elkaar passen eigenlijk wel de beste basis? Voordat ik mijn man tegenkwam was ik hopeloos verliefd op een jongeman, die echt perfect bij mij paste. Het was wederzijds, maar ingewikkeld, en is daarom nooit een relatie geworden. Toen kwam ik mijn man tegen. Liefde op het eerste gezicht, ik had al zo'n voorgevoel dat we gingen trouwen, toen ik zijn naam niet eens wist. We hebben ons letterlijk gestort in een relatie en een huwelijk. Pure passie en verliefdheid. Hij paste echt voor geen meter bij me, maar dat boeide me echt totaal niet. En nog nog steeds niet. Het is een rare snuiter. Maar daar ben ik zo verliefd op geworden en daar ben ik zo van gaan houden. Er is hier sprake van echte pure liefde, bij vlagen echt verliefdheid (nog steeds, heerlijk)... maar bij elkaar passen... nee, we hadden echt helemaal niks gemeen. Als ik van te voren een lijstje had gemaakt met dingen waarvan ik dacht dat mijn toekomstige echtgenoot dat zou hebben, zodat we bij elkaar zouden passen, dan zou ik never nooit niet met mijn man getrouwd zijn. Ik ben zo blij, dat ik mijn hoofd niet heb laten spreken, maar mijn hart gevolgd heb.

[-Judith-]

Dat heb ik dus ook Galateia, of najah...het líjkt erop!
Ik was al een hele tijd verliefd op een jongen, en volgens iedereen pasttie 'ie goed bij mij, en ik was dan ook echt smóór!
Op 'n gegeven moment sprak ik m'n aanstaande man (wat klinkt dat walgelijk! ) en het was ook gelijk liefde op 't eerste gezicht! Binnen 3 weken hadden we verkering, en over 'n week gaan we trouwen!
Het kan soms echt zó raar lopen...Want m'n vriend had ik al wel eens eerder gesproken, maar toen wsa ik niet bepaald gecharmeerd van 'm, 'k zal hier maar niet noemen hoe ik 'm toen genoemd had

[mohamed]

Grappig om over na te denken. Maar ik vraag me dan altijd af: wanneer pas je bij elkaar? En is bij elkaar passen eigenlijk wel de beste basis? Voordat ik mijn man tegenkwam was ik hopeloos verliefd op een jongeman, die echt perfect bij mij paste. Het was wederzijds, maar ingewikkeld, en is daarom nooit een relatie geworden. Toen kwam ik mijn man tegen. Liefde op het eerste gezicht, ik had al zo'n voorgevoel dat we gingen trouwen, toen ik zijn naam niet eens wist. We hebben ons letterlijk gestort in een relatie en een huwelijk. Pure passie en verliefdheid. Hij paste echt voor geen meter bij me, maar dat boeide me echt totaal niet. En nog nog steeds niet. Het is een rare snuiter. Maar daar ben ik zo verliefd op geworden en daar ben ik zo van gaan houden. Er is hier sprake van echte pure liefde, bij vlagen echt verliefdheid (nog steeds, heerlijk)... maar bij elkaar passen... nee, we hadden echt helemaal niks gemeen. Als ik van te voren een lijstje had gemaakt met dingen waarvan ik dacht dat mijn toekomstige echtgenoot dat zou hebben, zodat we bij elkaar zouden passen, dan zou ik never nooit niet met mijn man getrouwd zijn. Ik ben zo blij, dat ik mijn hoofd niet heb laten spreken, maar mijn hart gevolgd heb.

Een prachtig verhaal!