zelfbevrediging

[martien]

"Anders" opener?
Wat bedoel je?
Over welke "verschrikkelijke" programma's heb je t? Is dat je maatlat voor "de jeugd"?

Ik hoor en lees hoe er over seksualiteit gesproken en gedacht wordt. Door de "gemiddelde" Nederlandse jeugd.

Nou, wat ik in mijn directe omgeving zie wat zich afspeelt op de middelbare school is best "netjes". De jongelieden zullen wellicht niet als maagd het huwelijk in gaan, maar over het algemeen gaan ze best serieus met gevoelens en seksualiteit om. Horken heb je altijd en overal.

Je weet heel goed wat ik bedoel met die verschrikkelijke programma,s, dol op vragen naar de bekende weg ?

Lieverd, als ik het wist zou ik het niet vragen. Ik merk dat ik vaak iets DENK te begrijpen van wat je zegt maar dat blijkt dan anders te liggen.
Dus, welke programma's bedoel je?

Het is niet MIJN maatlat voor de jeugd, ik heb hier gelukkig ook nog jeugd rondlopen, van mezelf en hun vrienden.
En als wij open over seksualiteit praten, gaat dat anders dan in veel media gebeurt. Of wat er voorgespiegeld wordt in de muziekclips.

Dus die muziekclips zijn dan je "maatlat"? Je denkt dat dat het gemiddelde gedrag is van de jeugd op de middelbare school?

Als je dat je zoon of dochter meegeeft, kan ik me voorstellen dat het allemaal ontspoort.

Vandaar dat er zoiets is als 'opvoeding".
Ik heb alleen waarschijnlijk een wat andere opvatting over wat een goede opvoeding is.
Ik ben geen voorstander van regels opleggen en gedrag afdwingen. Wel hoop ik verantwoordelijkheid mee te kunnen geven. En ook dat begrip zullen we wel verschillend invullen, denk ik. Ik probeer in ieder geval geen keuzes voor ze te maken.
Dat doe je als het kinderen zijn, maar dat wordt steeds minder naarmate ze ouder worden.

[schelpje3]

Nou dat zijn we dan eens
Als ze jong zijn, probeer je voor te leven, maar af en toe is verbieden toch wel nodig. Maar als ze ouder zijn, kun je hooguit nog waarschuwen, maar echt verbieden doen wij vanaf pakweg het 18e jaar niet meer. Wel zijn we het niet altijd eens over bepaalde zaken, daar wordt wel over gesproken met elkaar. Meestal komt daar wel een zgn win-win situatie uit. Ouders en het kind beiden iets toegegeven. Zoiets.

[martien]

Nou dat zijn we dan eens
Als ze jong zijn, probeer je voor te leven, maar af en toe is verbieden toch wel nodig. Maar als ze ouder zijn, kun je hooguit nog waarschuwen, maar echt verbieden doen wij vanaf pakweg het 18e jaar niet meer.

Wat mij betreft is het een geleidelijk proces, dat al veel eerder begint. Ik probeer ook aan hun aan te geven, dat ik hun eigen persoonlijkheid en keuzes respecteer.

Wel zijn we het niet altijd eens over bepaalde zaken, daar wordt wel over gesproken met elkaar. Meestal komt daar wel een zgn win-win situatie uit. Ouders en het kind beiden iets toegegeven. Zoiets.

Goed plan.
Ik streef er naar zo min mogelijk vaste morele dogma's op te dringen. Het is veel waardevoller als ze zelf daar een weg in vinden.

[martien]

Blijft de vraag wat je nou bedoelde met die "verschrikkelijke programma's".
Kijk es een tijdje rond op een middelbare school. Dan zie je heel wat anders dan wat je op MTV ziet.

Is er meer seksualiteit te zien dan ik zou willen? Zeker. Maar de praktijk is gelukkig wel een stuk "normaler".

[schelpje3]

Blijft de vraag wat je nou bedoelde met die "verschrikkelijke programma's".
Kijk es een tijdje rond op een middelbare school. Dan zie je heel wat anders dan wat je op MTV ziet.

Is er meer seksualiteit te zien dan ik zou willen? Zeker. Maar de praktijk is gelukkig wel een stuk "normaler".

Moet je zeggen tegen ouders van een dochter die door een loverboy in de tang gehouden wordt

[martien]

Ah... We zijn weer bij "weet je wel hoe verschrikkelijk het is".

Je begint over loverboys. Waarom? Het is erg. Ja dat is het. Een reden TE MEER om kinderen mondig en zelfstandig op te voeden en NIET domweg alles verbieden of schuldg maken. Dat is nou juist DE manier om die kloothommels in de kaart te spelen.

Maar ik begrijp je opmerking niet. Ik zei dat ik vond dat de seksualisering van de maatschappij en zeker de jeugd best minder mag.

En dan zeg jij "moet je zeggen tegen de ouders van een dochter die door een loverboy in de tang gehouden wordt".
Ik begrijp het verband dus niet.
Ik zei juist, dat die seksualisering MINDER mocht wat mij betreft, niet MEER.

Maar misschien begrijp ik het niet goed.
Ik ga dus naar die ouders en zeg:" de seksualisering van de maatschappij mag wel minder wat mij betreft".
En nu?

Nogmaals, ik denk dat je je goed moet afvragen hoe die boys grip krijgen op zo'n meisje. Wat voor opvoeding denk je is het beste wapen tegen deze praktijken?

[Boekenlezer]

Zo nu en dan wordt er bij een acteur of actrice (ahum) HIV ontdekt, dan ligt de hele industrie weer een paar maanden stil terwijl iedereen wordt getest. Maar goed, over dat wereldje hoeven we het verder niet al te veel te hebben. We zijn het er allemaal wel over eens dat dat geen zorgvuldige manier van met seksualiteit omgaan is.

Daar zijn we het inderdaad over eens. Een beetje vergelijkbaar met: zou je motorcoureur durven worden? Zo iemand als Casey Stoner bijvoorbeeld? Daar spelen ook bepaalde risico's, al zijn dat weer heel andere, en zijn de werkzaamheden ook van totaal andere aard. Misschien is dat wel veel veiliger dan pornoacteur zijn. In ieder geval moreel veel geaccepteerder, dat zeker.

Maar waarom zouden we het niet over dat wereldje hoeven te hebben? Heb je er een afkeer van? Feit is in ieder geval wel, dat het blijkbaar voor veel mensen in een behoefte voorziet. En dat al een hele geschiedenis lang. (Zie dit artikel.) Dus dan lijkt met mij best goed, om het daar nou juist eens wel over te hebben. Het is immers ook een deel van de wereld waarin wij leven, of dat nu gewenst of ongewenst is.

[Boekenlezer]

Maar goed on topic Ik denk dat Boekenlezer wel een punt heeft dat de kwestie sexualiteit vanuit de kerken vooral belicht wordt ten vanuit de gehuwde situatie. Als alleenstaande kom je er met je gevoelens maar bekaait af. Persoonlijk heb ik er totaal geen moeite mee als alleenstaanden of gehuwde mensen mastuberen. Het kan ook puur een lichamelijk noodzaak zhebben om even de druk van de ketel te krijgen.

Tekenen was voor mij ook altijd wel een goede uitlaatklep. Het was een manier om mijn fantasieën te visualiseren. En dat luchtte wel op.
Helaas teken ik eigenlijk nooit meer, sinds ik niet meer op school zit.

[Boekenlezer]

En terecht, dat hij zijn baan terugeist. Ik vind het persoonlijk gruwelijk, dat hij dat doet, maar het maakt niet uit wat je doet of wie je bent. Hij deed dat in zijn vrije tijd, moest hij zelf weten. Het is vreselijk dat iemand zich leent voor een pornofilm, maar het is net zo vreselijk dat die leerling die film bekeek. Maar daar gaat het hier niet om. De school heeft simpelweg niets te maken met wat een werknemer doet in zijn/haar vrije tijd.

Deed deze man het ook niet voor zelfbevrediging
Ik zou wel eens willen zien wat er dan gebeurt als hij het schoolplein weer opstapt ?
Pubers zijn nogal assertief.
Maar, seksualiteit onder gehuwden is normaal en bespreekbaar, maar alles wat daarbuiten valt is schijnbaar zonder deze gevoelens.
Dat dat niet het geval is, bewijst de weerbarstige praktijk nogal eens.

Porno wordt wel eens te makkelijk en te oppervlakkig afgedaan als iets zonder gevoel. Dat er mensen zijn die ervan walgen, dat kan ik mij voorstellen. Maar er zijn dus ook mensen die het van de andere kant bekijken, en dat blijkbaar wel willen doen. En dat zal ongetwijfeld te maken hebben met prikkels. Het zal niet zo gaan van: 'Tja, ik ben pornoacteur. Je mot wat, nietwaar? Ik kon niks anders vinden om te doen.' Zoiets verwacht je meer van een WC-schoonmaker bijvoorbeeld.

Ik heb overigens ook wel eens gehoord, dat het een klassiek probleem is in de psychologie, om zaken als seks en agressie een plek te geven. Het zijn niet de gemakkelijkste zaken.

[Mortlach]

Maar waarom zouden we het niet over dat wereldje hoeven te hebben? Heb je er een afkeer van?

Nee hoor. Ik maak er zelfs zo nu en dan gebruik van. Soms wat meer dan goed voor me is, dat dan weer wel.

Feit is in ieder geval wel, dat het blijkbaar voor veel mensen in een behoefte voorziet. En dat al een hele geschiedenis lang. (Zie dit artikel.) Dus dan lijkt met mij best goed, om het daar nou juist eens wel over te hebben. Het is immers ook een deel van de wereld waarin wij leven, of dat nu gewenst of ongewenst is.

Ach, er zat al graffiti tussen de Egyptische hierogliefen. Wat dat betreft is er niets nieuws onder de zon. Alleen is de schaal nu wel wat intenser.

[Boekenlezer]

Maar waarom zouden we het niet over dat wereldje hoeven te hebben? Heb je er een afkeer van?

Nee hoor. Ik maak er zelfs zo nu en dan gebruik van. Soms wat meer dan goed voor me is, dat dan weer wel.

En toen was het stil in deze discussie...
Ik vraag mij een beetje af: is dat omdat er nu eindelijk eens iemand ècht eerlijk is geworden?
Ik vermoed dat er weinig mannen op dit forum zullen zijn, die nog nooit vrouwelijk bloot hebben gezien (om het dan toch maar wat eufemistisch te benoemen). Hoe dat met vrouwen zit, weet ik niet. Die zitten anders in elkaar, en beleven seksualiteit anders. Ze zijn minder gevoelig voor het visuele, de beelden, maar daarentegen weer des te meer voor woorden, heb ik begrepen. Dus die zullen dan meer opgewonden raken van een erotische roman of zo. In hoeverre beelden wat met hen doet, weet ik eigenlijk niet. Maar ongetwijfeld zullen ook zij niet minder seksuele wezens zijn dan mannen. Hooguit anders.

Feit is in ieder geval wel, dat het blijkbaar voor veel mensen in een behoefte voorziet. En dat al een hele geschiedenis lang. (Zie dit artikel.) Dus dan lijkt met mij best goed, om het daar nou juist eens wel over te hebben. Het is immers ook een deel van de wereld waarin wij leven, of dat nu gewenst of ongewenst is.

Ach, er zat al graffiti tussen de Egyptische hierogliefen. Wat dat betreft is er niets nieuws onder de zon. Alleen is de schaal nu wel wat intenser.

Vandaag zijn er veel meer technische mogelijkheden.

Ik heb overigens van een man wel eens gehoord - al meer dan tien jaar geleden - dat hij tegen zijn zoons zei: 'Huur maar eens een pornofilm bij de videotheek. Dan weet je wat er in de wereld voorkomt.' Die man was inderdaad niet gelovig, dat klopt. Maar goed, zo vulde hij een deel van de seksuele opvoeding dus in.

Dit stukje tekst van een pagina die ik kort geleden doorgaf, vind ik wel opmerkelijk:
Iedereen die wel eens in de videotheek komt heeft wel eens een nieuwsgierige blik geworpen op de porno-collectie. Om vervolgens met een rode blos snel door te lopen, want ‘wij’ kijken niet naar porno. Ondanks dit vluchtgedrag, kent pornografie een eeuwenoud succesverhaal.
Dat wordt dus zonder onderscheid gezegd. Er staat niet bij: gelovigen hebben dit. Schaamte is dus iets, wat niet exclusief aan gelovig-zijn verbonden is. Natuurlijk trap ik daarmee een open deur in. Maar feit is natuurlijk wel, dat er wel vaak zo'n verband gelegd wordt. En al is zo'n verband ook niet helemaal afwezig, het dreigt natuurlijk wel snel een karikatuur te worden. En dan kan een gelovige al snel een farizeeër worden, die zich verheven gaat voelen boven de niet-gelovigen. Het is dan ook niet voor niks, dat in bevindelijke kerken wordt gezegd, dat een mens in dat opzicht een les te leren heeft. Alleen valt het zo tegen voor een mens om daar goed inzicht in te krijgen. Men vindt zichzelf (als gelovige) zo gauw zo goed!

(Edit: even een spelfoutje corrigeren. Inhoudelijk is alles hetzelfde gebleven.)

[Boekenlezer]

Nou dat zijn we dan eens
Als ze jong zijn, probeer je voor te leven, maar af en toe is verbieden toch wel nodig. Maar als ze ouder zijn, kun je hooguit nog waarschuwen, maar echt verbieden doen wij vanaf pakweg het 18e jaar niet meer.

Wat mij betreft is het een geleidelijk proces, dat al veel eerder begint. Ik probeer ook aan hun aan te geven, dat ik hun eigen persoonlijkheid en keuzes respecteer.

Wel zijn we het niet altijd eens over bepaalde zaken, daar wordt wel over gesproken met elkaar. Meestal komt daar wel een zgn win-win situatie uit. Ouders en het kind beiden iets toegegeven. Zoiets.

Goed plan.
Ik streef er naar zo min mogelijk vaste morele dogma's op te dringen. Het is veel waardevoller als ze zelf daar een weg in vinden.

Dat laatste klinkt sommige gelovigen ongetwijfeld als te vrij in de oren.
Toch zit hier iets in, wat mij aanspreekt. Zonder daarbij van mijn gelovig-zijn af te doen. En dat heeft een achtergrond. Mijn zus vertelde mij eens, dat ik als jochie zo'n enorme waarom-vrager was. Zodra ik na een waarom-vraag antwoord had gekregen, vroeg ik gelijk weer: 'en waarom dan?' Ik herinner mij dat ook goed. Ik wilde de dingen zèlf begrijpen, en ik wilde op grond van begrip keuzes kunnen maken.
Ik heb begrepen dat dat een trek is van hoogintelligente mensen. En dat is mij ook wel eens gezegd, dat ik dat wel ben. (Sterker nog: het is iets, wat mensen al heel gauw aan mij opvalt, is mijn ervaring.)
Daardoor heb ik mijn opvoeding, die ik nogal eens ervoer als teveel een 'het moet zo omdat het zo hoort' zonder verdere verklaring, als ontoereikend ervaren. Pas van toen ik ongeveer twintig was, kan ik mij de eerste wijze uitspraak van mijn moeder herinneren: als je met seksualiteit ongeremd speelt, kun je daar stevig spijt van krijgen.
Een krampachtige en te beschermende opvoeding, waarin je alleen te weten komt wat niet hoort, maar waarin niet wordt uitgelegd waarom, is inderdaad ontoereikend.
Ik geloof niet dat een gelovige opvoeding noodzakelijkerwijs samen moet gaan met krampachtigheid en opgedrongen mores. Dat moet absoluut anders kunnen. En dat móét ook anders, als je iemand echt tot volwassenheid op wil voeden. Zeker als het een persoon betreft met een hoge intelligentie.

Nee, ik heb daar nooit veel mee gehad, dat: het moet omdat het zo hoort.
Ik had altijd zoiets van: morele regels zijn pas zinvol, als daar een duidelijke reden voor aan te wijzen is. En voor de rest zo veel mogelijk: leve de vrijheid!

[nette]

:lol: ik heb dat ook aan mijn moeder gevraagd...maar dan wel pas toen ik de eerste verwachtte..
Jouw verhaal lijkt op hoe ik ben voorgelicht. Of masturbatie goed of fout is , is nooit over gepraat. maar verder gewoon altijd open ingegaan op vragen, hoe gek die ook waren. ( ik weet wel dat ik een keer expliciet vroeg hoe dat zaadje dan bij het eitje kwam , en toen hoorde hoe het in de praktijk ging, en me toen héél stellig heb voorgenomen dat ik dat nooit maar dan ook nooit zou gaan doen, bah......en ik weet dat me moeder alleen maar lachtte, er niet eens tegenin ging, maar wijs haar mond hield. )

bij ons thuis word er ook nooit over gepraat
toen ik het eens aan me moeder vroeg hoe ze er overdacht
toen zei ze, dat zei toen ze 17 was er nog nooit van gehoord had
en niet wist dat het bestond, en dat ze dacht dat het alleen bij jongens speelde
ze zei, als je het niet doet dan mis je het ook niet

[Mortlach]

Tekenen was voor mij ook altijd wel een goede uitlaatklep. Het was een manier om mijn fantasieën te visualiseren. En dat luchtte wel op.
Helaas teken ik eigenlijk nooit meer, sinds ik niet meer op school zit.

Het verklaart wel je avatar-plaatje een stuk

[martien]

Heel herkenbaar.

Ik denk ook, maar dan dus niet vanuit een geloof, dat je kinderen het beste voorbereid op de volwassenheid door ze te leren hoe keuzes te maken, afwegingen te maken, verantwoordelijkheid te nemen. Meestal zijn kinderen uitstekend in staat om aan te geven wanneer ze vinden dat ze ergens "klaar" voor zijn. En soms dwingen ze het gewoon af. Je grip op het geheel wordt hoe je het wendt of keert steeds kleiner, dus je zal het toch of je wil of niet, op enig moment los moeten laten.

Maar je kan het wel 'voorleven". Laten zien wat je beweegt, wat de keuzes zijn die je maakt en daar heel helder over zijn. Op die manier "leer" je je kinderen veel meer dan door het dogma voor te houden. Als ze jong zijn kan je dat nog wel volhouden, maar later niet meer.

Juist in de leeftijd van 14 jaar en ouder gaan ze vragen stellen en vooral de "bodycheck" doen met jou als persoon. Dan is dogmatiek geen antwoord meer. Dan de boel forceren door er NOG meer kracht op te zetten en de autoriteitskaart te spelen werkt averechts.

Het mooiste dat je kan overkomen is dat je kinderen je blijven betrekken in hun ontdekkingstocht. Dat kan alleen als die kinderen de volstrekte zekerheid hebben dat ze voor "vol" aangezien worden. En dat is iets wat al vanaf heel vroeg begint.
Je hebt en kind als individu volstrekt serieus te nemen. En dat wil dan ook zeggen dat HUN gedachten, ideeën, opvattingen serieus genomen worden. Natuurlijk zijn daar grenzen, maar het gaat er om dat je als ouder de basishouding hebt dat je je kind of puber serieus neemt. Dus je kunt niet altijd voor hun beslissen en zeggen dat je het beste met hun voor hebt. Dat is natuurlijk zo, maar als het 1 richtingsverkeer is, zal dat anders worden ervaren.