Het woordje "daardoor" is zoals de rooms-katholieken het opvatten. Maar dat wordt in art. 34 niet gezegd en ook niet bedoeld. Integendeel: in de NGB is Guido de Brès aan het woord, die overgegaan was tot het gereformeerde geloof en die tot het inzicht was gekomen dat de rooms-katholieke leer op dit punt niet klopte. Wat leerde de rooms-katholieke kerk: dat door de doophandeling van de priester God de zonden afwast. M.a.w. God is in zekere zin afhankelijk van de doophandeling door de priester en vergeeft dus op het moment dat er iemand gedoopt wordt. Maar zoals je het leest, heeft de Brès het niet bedoeld. Hij zegt dan ook dat degene die de doop ontvangt, gewassen wordt met water door degene die doopt, maar dat het God is die ons wast van onze zonden. M.a.w. God is onafhankelijk van de priester. Dat is de vertaling van de zin die je vroeg.Wimmie schreef:Ik snap wel dat ze niet bedoelen dat baby's door de doop kinderen van God worden en dat dat eerder en later in de geloofsbelijdenis staat, maar ik wil aangeven dat artikel 34 in mijn ogen vrijwel alleen gaat over de enorme waarde van de kinderdoop die volgens mij op niets gebaseerd zijn en een valse hoop geven aan velen.
Een voorbeeld:
" De dienaren van hun kant geven ons alleen het sacrament, dat zichtbaar is, maar onze Here geeft wat door het sacrament wordt aangeduid, namelijk de onzichtbare genadegaven. Hij wast onze ziel en reinigt haar grondig van alle onreinheden en ongerechtigheden"
Wil jij die zin dan eens vertalen? Ik lees: De dominee doopt je (zichtbaar) met water maar God wast daardoor al je zonden af.
Het is bij belijdenisgeschriften goed om ook de historische context in het oog te houden. Als je de NGB voor het eerst leest, krijg je die er niet automatisch bij.
Misschien ten overvloede: er is geen sacrament van de kinderdoop, maar alleen het sacrament van de doop. Er is maar 1 doop, die voor iedereen die het ontvangt hetzelfde is. Daarmee is de betekenis van de doop onafhankelijk van wat wij inbrengen. Wat dat betreft zijn gereformeerden en rooms-katholieken het weer wel eens. Volgens de gereformeerde opvatting ontvangen de kinderen van de gelovigen ook het sacrament, omdat hun dezelfde zaken worden toegezegd in het evangelie als de volwassen gelovigen. Een sacrament is volgens de gereformeerde opvatting een zichtbare Woordverkondiging, waarin God ons belooft dat wie in Hem gelooft en zich bekeert, het eeuwige leven ontvangt. De daadwerkelijke afwassing van de zonden ontvangen we alleen door dit ware geloof in Christus (want Hij wast ons van onze zonden), maar dat is geen reden om de kinderen van de gelovigen het zichtbare teken dat daarbij hoort, te onthouden.Wimmie schreef:Dat God nadat je tot geloof bent gekomen je de zonden afwast begrijp ik, maar dat dat hier aan het sacrament van de kinderdoop wordt gekoppeld begrijp ik gewoon niet. Er staat helemaal niet dat daar geloof aan vooraf moet gaan!
Tja, maar in jullie visie is een sacrament iets wat ons iets zegt over wat mensen doen. Maar volgens de gereformeerde visie vertellen sacramenten ons vooral iets over wat God doet. Daarmee zijn het tekenen van de waarheid van het Evangelie. En als je het zo bekijkt, zijn het huwelijk en de biecht geen sacrament, want het huwelijk en de biecht zeggen ons op zich niets over de afwassing van onze zonden door het bloed van Jezus Christus. Dat doen de doop en het avondmaal beide wel direct. Overigens zijn doop en biecht niet door de reformatoren afgeschaft (we trouwen en biechten nog steeds, alleen niet middels priesters), maar wel worden ze niet als sacrament beschouwd.Wimmie schreef:Waar Luther zich in vergist heeft met dat schrappen van zeven sacramenten is dat het schrappen van het sacrament van het huwelijk wel, want als er een groot sacrament is dan is dat het huwelijk wel.
Groet van Jantjes.
En de biecht hadden ze ook wel kunnen aanhouden.
Jac 5:16 Belijdt elkander de misdaden, en bidt voor elkander, opdat gij gezond wordt. een opdracht met een belofte!