paar dagen werken of voor de kinderen zorgen?

[MissF]

als ik late dienst heb legt mijn man Jurian op bed. Verder doe ik het meestal, ik weet niet waarom. Soms heb ik geen zin, dan vraag ik het hem, en doet hij het. Ook Jurian in bad stoppen doe ik meestal, maar als ik vraag of hij het doet, vindt hij het prima.
Als hij het doet duurt het heel lang, als ik het doe niet Zeker alleen het naar bed brengen, schone luier aan, pyjama aan, slaapzak aan, Jip en Janneke voorlezen, bidden, en slapen Da's zo gedaan. Ik vind het ook wel heerlijk meestal om de dag met hem af te sluiten, die laatste knuffelmomentjes zijn zo lekker

[LauraC]

Als papa er is dan doet hij Michaels bad, fles, boek en dan brengen we hem samen naar bed.

[Galateia]

Hier brengt degene die gewerkt heeft hem naar bed. Als hij moet douchen, dan doet hij dat wel altijd met papa, want dan gaan ze samen en maken ze er een feestje van. Het smeren voor het slapengaan doen we wel altijd samen, maar eentje blijft dan bij hem om een boekje te lezen en in slaap te vallen. En als je dan gewerkt hebt, is dat toch een stukje echte quality-time, zo heb je hem toch nog even lekker geknuffeld en meegemaakt. In het weekend loopt het gewoon zoals het loopt, of kiest hij zelf uit wie hem op bed legt en een boekje met hem leest

[lievemama]

Hier probeerd papa de oudste altijd naar bed te brengen, het lukt niet altijd, want hij wil ook vaak dat ik het doe. (momenteel moeite met naar bed gaan, niet alleen gelaten willen worden ed hij is ruim 2 en half, kent iemand dat ook?)
De jongste is net hoe het loopt, dat wisselt af....Maar die is pas 5 maanden, dus nog geen strijd ed

Ik heb het er met mijn man overgehad, en hij gunt mij ook een avondje uit, alleen plan ik die veel te weinig, want ik weet niet wat ik moet doen op een avond, ik ga veel liever samen met mijn man wat leuks doen, of dat nou thuis is of buitens huis. Alleen oppas is een beetje een probleem hier Moeilijk te vinden de oudste doet moeilijk daarover

Vanavond wel een avondje geplant met een vriendin, we gaan samen kijken naar een koor hier in het dorp, als het wat is, dan heb ik een keer in de week koor avond!

Mijn man gaat overigens niet iedere avond weg, maar de ene week soms 2 avonden, de andere week geen avond...Verschilt heel erg...
Wat ik het ergste vind is als hij er met eten niet is...gebeurd niet heel vaak, maar de laatste tijd wel, nu al paar weken iedere week een avond....van het werk of praten over eventueel voor zichzelf beginnen, of een afscheid van collega...afscheid van iemand die voor langetijd naar buitenland gaat, etcetc.....alleen eten met de kinderen, en ze allebei naar bed brengen, na een hele dag al alleen met ze te hebben gezeten...vind ik echt moeilijk....en heeeel eenzaam :$:$ kent iemand dat?

[ajl]

Nee, dat ken ik helemaal niet. Ik eet 5 dagen in de week alleen met de kids ( oudste is net 2 en de jongste is 10 mnd). Eigenlijk gaat dat prima. Nu werk ik wel 3 dagen in de week, misschien maakt dat het verschil, maar ook 's avonds ben ik ook regelmatig alleen. Sommige weken geen enkele keer, maar andere weken elke avond. Eigenlijk is er geen pijl op te trekken. Lekker met een boek op de bank of lekker een beetje rommelen in huis....

[schelpje3]

Eenzaam ? Al ben je getrouwd wil niet zeggen dat je altijd met zn 2en bent, dat zou ook weer saai en voorspelbaar worden
Ik heb dat helemaal niet, nooit gehad, misschien heb ik een beetje ruimte nodig en vind het er gewoon bij horen dat je man (fijn dat hij werk heeft trouwens !) ook wel eens elders eet en de avond doorbrengt.
Eenzaam wordt je volgens mij pas echt als je man ervandoor zou gaan, of overlijdt. Dan weet je, hij komt nooit meer terug.
Maar als je weet, straks komt hij weer, fijn, is het toch minder moeilijk ?
Leggen alle ouders dan hun kinderen samen op bed ? Het is meestal pappa of mamma toch ?
Ik vind het eerder sneu voor je man, dat hij dat dan soms moet missen. Ze zijn zo snel groot. Ik kijk er op terug en denk, wat gaat het toch hard.
Zo zit je voor te lezen, met zo'n koppie tegen je aan, zo gaan ze later naar bed dan jij !

[LauraC]

Wat ik het ergste vind is als hij er met eten niet is...gebeurd niet heel vaak, maar de laatste tijd wel, nu al paar weken iedere week een avond....van het werk of praten over eventueel voor zichzelf beginnen, of een afscheid van collega...afscheid van iemand die voor langetijd naar buitenland gaat, etcetc.....alleen eten met de kinderen, en ze allebei naar bed brengen, na een hele dag al alleen met ze te hebben gezeten...vind ik echt moeilijk....en heeeel eenzaam :$:$ kent iemand dat?

Jup, vooral omdat Michael dan erg moe is. Vaak zit ik koud eten te eten omdat ik Michael moet voeren omdat hij te moe is om zelf te eten. Maar ja, mijn situatie is erg anders dan die van jou, omdat ik meer alleen zit dan samen dus dan wen je er ook enorm aan.

[MissF]

alleen avondeten vind ik ook helemaal niks. Gelukkig komt dat zo goed als nooit voor. Natuurlijk is het avondeten hier ook niet echt gezellig, en het is dan zo lekker om het van elkaar over te kunnen nemen. En gewoon het bijkletsen samen, dat doen we altijd tijdens het avondeten. Dan gaan de kranten dicht, laptop uit, dan is het quality time met zijn drietjes. Ik vind dat ook wel heel belangrijk vooral omdat we allebei ook best vaak weg zijn 's avonds. Dat is vaak pas na half 8, dus heeft Jurian nog niet door, maar samen-tijd schiet er dan ook bij in.
zoals deze week: zondagavond mijn man weg, maandag mijn man weg, vanavond ik, morgen zit ons huis vol om te oefenen voor dfe sing-in, donderdag en vrijdag heb ik late dienst, zaterdag een verjaardag. En dan is de week om. Het is wel een kunst om dan nog samen-tijd te vinden

[Galateia]

Nou schelpje3, ik denk dat je nu voorbij gaat en dat wat lievemama met ons deelt. Ze voelt zich wel degelijk eenzaam en natuurlijk snapt zij zelf ook wel, dat dat erger is als haar man er ineens niet meer zou zijn. Duh! En natuurlijk is zij blij, dat haar man werk heeft en het gezin kan onderhouden.

Maar dat betekent niet, dat zij daar dan maar de hele dag dankbaar voor moet zitten zijn. Zij is ook een individu met behoeftes die verder gaan dan het zorgen voor de kinderen en het geduldig thuis zitten wachten op haar man. Dat een ander daar misschien heel erg gelukkig van wordt, prima, maar dat geldt nu eenmaal niet voor iedereen.

@lievemama: heb je je verdriet en eenzaam gevoel al wel eens met je man besproken, precies zoals je het hier hebt gedeeld? Natuurlijk gunt jouw man je van alles, maar hij kan je behoeftes natuurlijk ook niet 'ruiken'. Mannen moeten daar toch vaak echt concreet mee geconfronteerd worden

Ik vind het zelf echt wel een beetje niet zo goed van je man, om het op bed leggen dan maar ana jou te vragen, omdat de ousdte een beetje moeilijk doet. Het is jullie kind, ook hij heeft hierin een verantwoordelijkheid. Als je begrijpt, wat ik bedoel. Het is natuurlijk wel heel erg gemakkelijk, als jij dat dan maar elke keer weer doet. En zo sluipt er dan een gewoonte in... en misschien is je man zich daar niet eens van bewust. Maar op deze manier komt het wel een beetje over, alsof jouw man bepaalde dingen voor lief neemt. En het is voor sommige vrouwen gewoon echt heel zwaar om continu de zorg voor kinderen en huishouden te dragen. Daar is niets raars aan en dat is al helemaal niet een teken van ondankbaarheid.

[ajl]

Veel mannen hebben er natuurlijk ook geen flauw benul van dat het hoog zit. Als een vrouw het een paar keer heeft overgenomen dan vinden zij het prima en sluipt er inderdaad een regelmaat in. En als je het mannen niet gewoon voorkouwt, zijn er weinig mannen die het vanzelf oppikken.

@ lieve mama Als ik jouw post zo eens leest, komt het op mij over alsof je momenteel echt met je ziel onder je arm loopt. Weet je omgeving dat je tegen bepaalde dingen echt aanloopt en je zo eenzaam voelt?

[lievemama]

Nou schelpje3, ik denk dat je nu voorbij gaat en dat wat lievemama met ons deelt. Ze voelt zich wel degelijk eenzaam en natuurlijk snapt zij zelf ook wel, dat dat erger is als haar man er ineens niet meer zou zijn. Duh! En natuurlijk is zij blij, dat haar man werk heeft en het gezin kan onderhouden.

Maar dat betekent niet, dat zij daar dan maar de hele dag dankbaar voor moet zitten zijn. Zij is ook een individu met behoeftes die verder gaan dan het zorgen voor de kinderen en het geduldig thuis zitten wachten op haar man. Dat een ander daar misschien heel erg gelukkig van wordt, prima, maar dat geldt nu eenmaal niet voor iedereen.

@lievemama: heb je je verdriet en eenzaam gevoel al wel eens met je man besproken, precies zoals je het hier hebt gedeeld? Natuurlijk gunt jouw man je van alles, maar hij kan je behoeftes natuurlijk ook niet 'ruiken'. Mannen moeten daar toch vaak echt concreet mee geconfronteerd worden

Ik vind het zelf echt wel een beetje niet zo goed van je man, om het op bed leggen dan maar ana jou te vragen, omdat de ousdte een beetje moeilijk doet. Het is jullie kind, ook hij heeft hierin een verantwoordelijkheid. Als je begrijpt, wat ik bedoel. Het is natuurlijk wel heel erg gemakkelijk, als jij dat dan maar elke keer weer doet. En zo sluipt er dan een gewoonte in... en misschien is je man zich daar niet eens van bewust. Maar op deze manier komt het wel een beetje over, alsof jouw man bepaalde dingen voor lief neemt. En het is voor sommige vrouwen gewoon echt heel zwaar om continu de zorg voor kinderen en huishouden te dragen. Daar is niets raars aan en dat is al helemaal niet een teken van ondankbaarheid.

Super lief dat je het zo voor me opneemt! Waardeer ik echt!
Ik heb die eenzaamheid gedeeld met mijn man, en hij begrijpt het. En we denken beide dat het een stuk zou schelen als ik weer zou werken, 5 dagen met de kinderen alleen, en soms savonds ook, is gewoon te veel...als ik zou werken, waardeer ikhet weer om thuis te zijn, en heb ik er weer energie voor...

Mijn man doet ook super zijn best om het zelf te doen, de oudste naar bed brengen,en meestal lukt het hem gewoon...maar sinds een week ofzo, is de oudste bang ofzo, om alleen gelaten te worden...en blijft hij huilen en vraagt dan om een kusje van mij...

[Galateia]

Nou, dan wordt het hoog tijd een baan voor je te vinden! Dan zijn jullie het dus eens met elkaar, mooi toch!

En geloof me: een moeder met energie en die het LEUK vindt om thuis te zijn, is een veel leukere moeder dan een moeder die elke dag een beetje de tijd weg zit te kijken. Kinderen voelen dat haarfijn aan.

Nu is een baan zoeken gemakkelijker gezegd dan gedaan. Misschien kunnen jullie nu eerst samen gaan bepalen voor hoeveel uren, etc. Enne... het zoeken en solliciteren alleen al kan een boost aan energie en levenslust geven: het geeft je gewoon een doel. Je zou ook uitzendbureaus kunnen benaderen, etc. etc.

[lievemama]

Veel mannen hebben er natuurlijk ook geen flauw benul van dat het hoog zit. Als een vrouw het een paar keer heeft overgenomen dan vinden zij het prima en sluipt er inderdaad een regelmaat in. En als je het mannen niet gewoon voorkouwt, zijn er weinig mannen die het vanzelf oppikken.

@ lieve mama Als ik jouw post zo eens leest, komt het op mij over alsof je momenteel echt met je ziel onder je arm loopt. Weet je omgeving dat je tegen bepaalde dingen echt aanloopt en je zo eenzaam voelt?

Ja ik deel het vaak met mijn man en soms met een vriendin...die vriendin denkt dat het aan het slikken van de pil komt....maar als ik niet aan de pil ben, dan heb ik zo'n last van mijn menstruatie en ik moet zeggen dat ik het ook eng vind om dat zwanger te raken:$:$:$ Maarja...
En de huisarts denkt dat het komt omdat ik nog zwangerschaps hormonen heb, de een heeft daar meer last van dan de andere...dus ik ben me er van bewust, dat vond de huisarts al erg goed. Nu gewoon in de gate houden...maar ik denk dat als ik een baan heb, waar ik gewaardeerd word, onder de volwassen mensen ben, dat ik me al stukke beter voel....ik was altijd een enorm enthousiaste vrouw....dus dat komt wel weer...3 jaar lang thuis zitten heeft me gewoon niet goed gedaan.....:$:$

[Galateia]

Lievemama, als ik 3 jaar thuis zou zitten full-time dan denk ik, dat ik allang uit het zolderraam gesprongen was - en zo niet, dan zou ik een schim zijn van wie ik ooit was. Daar ben je echt niet vreemd in, hoor. Sommige mensen kunnen dat zo zonder moeite, andere mensen niet. We zijn niet allemaal hetzelfde!

[ajl]

Dat doet bijna niemand goed. Ik kan mij zo voorstellen dat je tegen de muren opvliegt. Nu lekker de voorpret van werk zoeken. De combinatie van werken en lekker thuiszijn is echt super!