Refowebkids deel 12

[Sterretje]

@Laura... lastig.. je hebt ook mensen die het nooit afleren.... ik heb nu weer nepperts.. gaat het goed, die bijt ik niet, zijn mijn eigen weer lang genoeg... maand... kort...

@TJ: lastig. Ik zou ook zeggen: laten huilen als er niets is, maar als dat de rest wakker houdt werkt dat ook niet. In de kamer, keuken of bijkeuken leggen? (Ligt Manoël met reden in jullie bed of vind je het gewoon leuk? Anders misschien nachtje omwisselen?)

@Jedi: ik zou het hem verbieden. Misschien beetje kort door de bocht, maar als ze 6 zijn en dan al in een virituele wereld leven (al dan niet geoorloofd) denk ik dat dat echt schadelijk is voor een kind. En zeker als het niet geoorloofd is (net als sommige spelletjes) Ik denk dat ik het hem probeerde uit te leggen. Ik vind trouwens een uur lang voor 6 jaar, hoelang mogen ze dan als ze bv 12 zijn? Maar goed, ik weet het niet. Anna Sofie is nog maar 1... (bijna 2)

[MissF]

Over laten huilen: wij doen dat soms ook wel, maar als een kind alles heeft in je idee, kan er best wat zijn. Tenminste, hier dus wel. Hij was gewoon al overstuur van een stel drukke dagen, dus wij dachten dat dat het was. Al 3 x met hem in de schommelstoel gezeten, hij was echt zielig aan het huilen. Maar uiteindelijk een kwartiertje laten huilen. Was de volgende ochtend zijn oor enorm vies, had hij dus gewoon een doorgebroken oortje Omdat hij dus weinig huilt 's avonds, ga ik het toch iets serieuzer nemen

[ajl]

Hier idem. Cato huilde pas ook een nacht en heb ik ook laten huilen met hetzelfde idee. Bleek 'smorgens dat ze buikgriep had en zich dus de hele nacht misselijk had gevoeld. Ik denk dat het wel scheelt of ze elke nacht huilen, dan zou ik ze gewoon een (paar) nachten laten huilen. Vervelend als de rest wakker wordt, maar dan ben je er wel sneller doorheen. Moet zeggen dat ik het idee van Haai ook wel goed vond.

[Galateia]

Ik vind het laten huilen er altijd zo vanuit gaan, dat je kind 'kwaad' in de zin heeft. Er kan toch ook gewoon iets zijn? Ik zou altijd eerst even uitzoeken, of er iets is. Is er niets, dan is het een ander verhaal, maar het lijkt me vreselijk om er later achter te komen, dat er wel degelijk iets is. Niet alles is bedoeld om je voor de gek te houden...

Mijn moeder gaat ook altijd zo uit van het 'negatieve'. Was ik aan het vertellen over het gat in zijn hoofd, moet ze me toch even waarschuwen, dat hij dat 'tegen' me gaat gebruiken om dingen voor elkaar te krijgen. Ik snap dat niet. Als hij dat zou doen, dan merk ik dat wel en onderneem ik actie. Maar waarom er vanuit gaan, dat je kind je probeert te bespelen? Mijn zus heeft dat ook zo erg. Kindlief hoeft maar iets te doen en ze ziet in zijn ogen, dat hij een dubbele agenda zou hebben. Nou geloof me, als hij dat probeert, dan heeft mama dat echt wel door

Ok, ik wijk ernstig af van het ondewerp

[parkiet]

Galateia, waarom zou dat van t onderwerp af zijn, gaat toch ook over je kind.
En naar mijn idee huilen kinderen altijd met een reden (al is die reden soms gewoon boosheid of de zin niet kunnen krijgen). Zeker kids die nog niet kunnen praten kunnen eigenlijk niet anders.

Hmm, met je moeder en zus kan ik het niet eens zijn hoor. Zal vast als ze wat ouder zijn wel eens zijn dat ze iets gaan gebruiken, maar daar ga je toch niet van uit

[MissF]

Oh kinderen huilen zeker niet om niks, maar dat betekent hier niet dat ik hem daarom niet laat huilen. tegenwoordig huilt hij zo weinig in bed, dan is er vaak wel echt iets. maar af en toe is het ook gewoon huilen omdat hij geen zin heeft om te slapen. Maar ik weet wel dat hij de volgende morgen weer vroeg op moet bijvoorbeeld, dan heeft hij mooi pech. Nu zijn we wel bezig om zijn ritme toch wat te veranderen, want als hij ´s middags niet slaapt, zoals meestal, dan slaapt hij om 7 uur zo. Maar als hij ´s middags wel eventjes slaapt, al is het maar een uurtje, dan slaapt hij ´s avonds gewoon niet voor half 9-9 uur. Dus dan leggen we hem ook niet meer om 7 uur in bed, omdat ik dat sneu vind.

Iemand trouwens DE tip tegen met eten gooien. Jurian eet heel slecht, ´s morgens nog wel 1,5 boterhammen, maar tussen de middag een stukje of 2, en ´s avonds zo goed als niks. Maar alles wat dan wel op zijn bord ligt, dat mikt hij op de grond. De regel dat we 2 x waarschuwen en dan 1 minuut op de gang werkt niet meer, hij doet het net zo snel weer. Nu pakken we vaak zijn bord gewoon af, en is het klaar met eten, maar dan hebben we alsnog een berg eten op de vloer liggen. En ik vind het gewoon niet hoeven, dat mikken met eten, Of hoort het er gewoon bij?

[Galateia]

Nou, dan zou ik hem niet meer zelf laten eten en hem gewoon 'voeren' met een vork/lepel.

[J.A.]

Idd, Galateia, of voeren of maar 1 hapje op zijn bord leggen, en als dat opgegeten is, de volgende pas geven.

maar...het is makkelijker gezegd als gedaan hoor onze kleinste gaat ook koppig worden,
en dan moet je gewoon omschakelen: van lief baby'tje naar een eigenwijze peuter

[MissF]

Voeren gaat nooit lukken, dat mogen we al maanden niet meer. Dan wordt hij helemaal woedend. En 1 stukje neerleggen is ook wel een idee, die ga ik eens uitproberen! Of ik moet me niet druk maken, en hem gewoon laten kliederen. Ik laat het hem wel altijd zelf opruimen (tenminste, zelf alles weer op zijn bordje leggen na het eten). Misschien moet ik dat gewoon blijven doen, en gaat het vanzelf over. Maar als we allebei gewerkt hebben en we zijn moe, dan is niets zo irritant als rondvliegende happen eten om je oren, en een kind dat gewoon express langs ons heen kijkt. En als hij dan op de gang staat, en ik kom hem halen, dan roept hij al: jajajajaja!' en geeft hij 100 kusjes in de lucht (hij moet eerst zeggen dat hij het niet meer zal doen, en dan geven we elkaar een knuffel en een kus) maar dat komt niet echt gemeend over

[ajl]

Hugo gilt ook al 'ja mama' zodra ik de gangdeur open doe Hij denkt volgens mij 'zodra ik dat gezegd heb, is het gezeur over'. wat dan bij hem helpt is de gedraging terugkoppelen en vragen waarom hij op de trap moest. Ik merk dat hij er dan nog even over nadenkt en zijn gedrag aanpast.

[Galateia]

Uhm, dat woedend worden bij het 'voeren' zou ik dan proberen te veranderen. Want hij moet gewoon eten en dat geklieder met eten... ik zou er gek van worden. En als je nu gewoon met elkaar afspreekt, dat je hem 'voert'. En stug volhouden? Is niet leuk in het begin, maar dan heb je de komende maanden misschien wel heel wat minder irritatie. Misschien kun je beginnen door er een spelletje van te maken. Dan is dat stukje eten de trein, zijn tanden de rails, of wat hij ook maar interessant vindt...

Trapt hij er niet in - wat waarschijnlijk is - dan heeft hij het maar gewoon te pikken. Het is toch simpel? Hij kan niet zelf eten, nou, dan moeten papa en mama hem dus eten geven. That's it.

[Galateia]

Hugo gilt ook al 'ja mama' zodra ik de gangdeur open doe Hij denkt volgens mij 'zodra ik dat gezegd heb, is het gezeur over'. wat dan bij hem helpt is de gedraging terugkoppelen en vragen waarom hij op de trap moest. Ik merk dat hij er dan nog even over nadenkt en zijn gedrag aanpast.

Ja, dat werkt hier ook zo. Dan roept hij meteen al heel snel 'sorry, mama' en denkt dat hij er dan vanaf is.

Daarom noemen we het tegenwoordig 'nadenken op de gang'. En voordat hij naar binnen gaat, eerst even een 'gesprekje' over wat er is gebeurd. Want anders komt hij er lekker gemakkelijk vanaf...

[miep19]

Wij werken met 2 lepeltjes. Eentje voor Thomas en eentje voor ons. Hij een hapje nemen en wij een hapje geven. Dat van hem beland overal en die van ons in zn mond. Zo zijn we beiden tevreden. Hij omdat hij zelf heeft "gegeten" en wij omdat hij daadwerkelijk wat heeft gegeten

[MissF]

Waarom zou hij moeten eten? Hij heeft blijkbaar geen honger, nouja, dan eet hij niet. Daar maak ik helemaal geen probleem van, hoor. De strijd om eten verlies je altijd. Hij eet 's morgens altijd goed, dan heeft hij blijkbaar wel honger. En ik geef hem groot gelijk dat hij zelf wil eten, wij eten toch ook zelf? Hij is bijna 2, dan hoeft hij niet meer gevoerd te worden.
Het niet eten is ons probleem niet. Maar dat geklieder wel ja. Maar hap voor hap gaan we eens proberen zo

[parkiet]

E gooide ook haar brood en ander eten (als ze al wortels heeft gezien wil ze de aardappels niet meer bijv) op de grond als ze niet meer wilde of het niet lekker genoeg was (vooral dat laatste dus). Ik geef altijd één stukje dat ze dan zelf in haar mond doet. Gooit ze het op de grond, dan leg ik het weer voor haar neer. Nu is ze overgeschakeld naar weggeven als ze niet meer wil, dan probeert ze het aan ons te geven. Geven we ook terug.
Als ze echt niet meer wil, dan eet ze het gewoon niet meer en dan stoppen we. Aan ons teruggeven als ze genoeg heeft vinden wij prima.
Je kunt ook het bord weghalen zodra hij iets op de grond gooit, maar ja, dan geef je hem wel de ruimte om dat gooien te gebruiken als aanduiding van 'ik heb genoeg'.