Ik bid voor je...

[Petra777]

Daar kan ik me helemaal in vinden. Voor mensen die lijden, is het natuurlijk fijn te weten dat er anderen voor ze bidden. Maar als het daar bij blijft is dat, denk ik, niet hoe we met elkaar om horen te gaan. Naar elkaar om zien door bloemetje, kaartje of bezoekje is net zo belangrijk.

[*J*]

Ik vind dat je het niet te pas en te onpas, als standaard zin moet gebruiken. Ik zeg het niet vaak, maar als ik het zeg, dan doe ik het ook echt. En idd, andere manieren van aandacht geven zijn net zo belangrijk

[nita]

heel erg herkenbaar, hoe vaak ik dat de laatste maanden niet gehoord heb, is ongeloofelijk. Ik moet wel zeggen, dat in de moeilijkste tijd ik me wel gedragen voelde. Maar er is een maar, in al die tijd dat ik op bed lig, is er werkelijk niemand op bezoek gekomen. Toen ik net uit het ziekenhuis kwam, en mijn man ook ziek op bed lag, is er niemand geweest die eens een pan soep kwam brengen. Wel van 1 van de familie een belletje, maar niemand die kwam helpen. Niet om te klagen, want ik weet nu wie mn vrienden en familie zijn. Fijn dat mensen voor me bidden, maar ik vind dat je niet zomaar kan zeggen ik bid voor je, en verder niets..

[Riska]

Helemaal mee eens. Soms is bidden meer op de fiets en achter de stofzuiger dan stil zijn/worden voor God en iemand voor Zijn Aangezicht brengen. Het kan samen - soms moet het zelfs samen.

[Evelien]

@Nita, dat is heel vervelend. Maar trek je wel aan de bel als ze tegen je zeggen: als je hulp nodig heb moet je bellen/mailen.

Ik heb pas ook bij een bevriend echtpaar gewerkt (even gezogen, wc en badkamer schoongemaakt). Als ik zeg: zal ik volgende week weer langs komen die en die datum en zo laat? Dan zeggen ze ja is goed. Maar als ik zeg: mail of bel maar even of je hulp nodig heb dan doen ze dat niet. En dat vindt ik juist weer zo lastig. Want het moet van twee kanten komen.
Begrijp me niet verkeerd hoor, maar zo ervaar ik het dan weer.

[Riska]

Een van de allermoeilijkste dingen is: hulp vragen. En als iemand hulp krijgt het overlaten aan de ander. Dat die ander het niet zo doet als jij gewend bent en zo.
Daar moet je op verdacht zijn. En dat zij geen hulp vragen? Gewoon gaan en doen. Ze zijn er wel blij mee/dankbaar voor!

[Evelien]

Even terug te komen op dat bevriende stel: Ik heb zelf aan gegeven: als je hulp nodig heb bel of mail. Voel je vrij en dat zijn ze ook. Zij vragen ook echt hulp en bellen als ze onze hulp nodig hebben.

[nita]

@Nita, dat is heel vervelend. Maar trek je wel aan de bel als ze tegen je zeggen: als je hulp nodig heb moet je bellen/mailen.

ja, nu ik durf het wel te vragen idd, alleen is er niemand die het heeft aangeboden, het is vakantie, iedereen had het net daarvoor nog druk, of ze liggen op het strand. 1 keer kwam iemand van de familie langs omdat ik was geslaagd, maar het gesprek ging alleen maar hoe druk ze het had. dus ja dan durf ik niet te vragen, joh kan je even helpen hier...

kijk we redden ons nu wel hoor, maar vind het gewoon lastig als ze vlak voor ze weg gaat zegt, ik bid voor je hoor, en sterkte

[petra85]

nita: heel herkenbaar, hier heeft ook iedereen het druk. Best pijnlijk als je zelf niet druk kunt zijn.....

[nita]

*HUG* petra85

[petra85]

nita: ik wil niet zielig zijn hoor

[nita]

@ petra, weet ik, misschien verwoord ik het beter als ik zeg een bemoedigend klopje op de schouder...

[petra85]

oke thanks !!

[Spons]

Ik bid wel eens voor iemand, vaak in de kerk als we tijdens het bidden een moment van stilte hebben , daarnaast vraag ik soms aan God of hij met diegene wie ik in gedachte heb wil zijn, soms zomaar op straat, of tijdens mijn werk,

Verder denk ik dan aan haar of hem, tijdens mijn dagelijkse bezigheden, en bel ik op of stuur een kaartje.

Het gaat er dus niet om of je het alleen bij het bidden houdt in bv de kerk maar ook dat je in gedachten met hem of haar meeleeft.

Soms voel je je dan machteloos dat je moet toekijken hoe een ander het moeilijk heeft en je weet dat je niet kan helpen dat is best wel eens frustrerend. En soms kan je wel janken omdat er wat gebeurd is en leef je intens met je hart mee en soms hou je dingen voor jezelf en durf je er niet over te praten ...

Eigenlijk best wel lastig om gevoelens om te zetten in woorden of daden ...

[T.A.F.]

Regels van God over gebed :

Belijd uw zondes
Bid veel voor anderen
en
Vergeet vooral niet God te danken!

Je kunt beter stellen dat bidden voor jezelf eerder uitzondering dan regel moet zijn.
Moet je echter altijd zeggen ik bid voor je.
Alleen als je het ook meent (laat je ja ja zijn)

Ik zeg het soms juist tegen mensen omdat ik me dan ook verplicht voel dat ook te doen.
Als ik het zeg neem ik dus ook diezelfde dag bewust tijd voor diegene.
Wel zeg ik vaker ik zal VANDAAG voor je bidden of VANAVOND voor je bidden.
Zodat ik meteen mezelf ook dwing het direct die dag te doen, en niet lekker vaag van het komt er ooit wel van.