Huisbezoek

[Brenn]

quote]
Dan moeten ze zorgen dat ze met twee broeders zijn... En anders blijft de vrouw van de broeder er maar bij zitten, als het goed is weten kerkenraadslidsvrouwen wel te zwijgen.[/quote]

Ook al besproken. Ach als ze bezwaren blijven zien dan ga ik wel naar een andere kerk. Het voelt toch alsof je niet welkom bent tenslotte.

[pannenkoek]

Bij ons gaan idd 2 broeders naar een vrouw alleen, gewoon om praatjes voor te zijn.
En idd anders blijft de vrouw vd broeder en maar bij.

En om ff in te gaan op de reactie van Wiepie.
De kerkenraad doet er hier alles aan om niet tegenover de hele familie te zitten. Kruip gewoon tussen de jongelui op de bank of zo. Anders heb je idd het gevoel dat je in de rechtbank zit.

[mw]

Ik weet nog goed hoe het bij ons ging met huisbezoek. We zaten netjes met zn allen klaar, en ruim van te voren werd er al gevraagd: kom je naast mij zitten, dan komt de ouderling tenminste niet naast mij zitten. Ik zat het liefst naast de ouderling, want als ik tegenover hem zou komen zitten kreeg ik voor mijn gevoel de meeste vragen
Ik kan mij van 1 ouderling herinneren die zei: schuif eens op, dan kan ik mooi tussen jullie in zitten. Was/is overigens de ouderling waar ik de beste/leukste/mooiste herinneringen aan had.
Hij sloot altijd af met: hebben de jongelui nog vragen? Hij bedoelde dan over de kerk, bijbel, enz. Vraagt mijn zus: het is zwart/wit en het hangt in een boom. (trosje ouderlingen) Lol dat de ouderling had.

[*J*]

[Antoinette]

Ze willen niet bij mij op huisbezoek
kort samengevat omdat ik vrouw ben

Ben nog altijd benieuwd of ze daarbij een paar inspirerende bijbelteksten kunnen vinden. Maar ach als het zo moet dan wil
ik niet eens met die mannetjes praten. Laat ze maar, ze weten niet beter!

Wat ik niet snap is dat je in een gemeente wil zijn waar het er zo onbijbels aan toe gaat.

[Antoinette]

Even het verhaal eerlijker maken. Ik woon ook nog thuis bij niet gelovige ouders.

nou en?

[Antoinette]

Huisbezoek... Het eerste wat me te binnen schiet: "ow hellup" ze komen weer bij me over de vloer!
Niet dat ik iets te verbergen heb, maar je zit daar zo'n hele avond in het middelpunt met twee donkere
ouderlingen tegenover je. Ik voel me daar soms wel ongemakkelijk bij en vind het ook best wel
moeilijk persoonlijke geloofsgesprekken te voeren met twee vrij onbekende mannen.
Ik stel mezelf gewoon sneller open aan mensen die ik goed ken en waar ik een meer vertrouwde band mee heb.
Het slaat misschien helemaal nergens op, want ze komen niet om je te veroordelen hoor en
ze zijn echt wel in je geïnteresseerd, maar toch.... Op de een of andere manier zie ik er altijd weer tegen op.

En dat is heel goed te begrijpen, het is een door mensen ingestelde regel, waarbij het de vraag is of die vastgetelde regel door de Geest geleid was, want volgens mij is het juist heel bijbels om weduwen/weduwnaren/wezen te bezoeken en geen kerkgangers die daar vaak niet eens behoefte naar hebben, als je met elkaar over geloofszaken wil praten zorg dan dat er elke zondag na de dienst gezamelijk koffie gedronken kan worden, leer je elkaar meteen wat beter kennen....

[Antoinette]

Even het verhaal eerlijker maken. Ik woon ook nog thuis bij niet gelovige ouders.

Als ze dat een probleem vinden dan kunnen ze je toch bij één van de broeders uitnodigen?

Toen ik dat zei kwam het man- vrouwprobleem. Ik vraag me af hoe ze dat bij andere vrouwen doen maarja. Ze schijnen er wel over te vergaderen, als ze tijdens die vergaderingen ook nog eens bidden heb ik er in ieder geval iets aan! Vind het vooral vreemd omdat ik al meerdere malen heb aangegeven dat ik het lastig vind een plek te krijgen in de kerk. En te komen tot geestelijke groei (er is veel literatuur voor beginnende christenen en gevorderde maar niet voor daartussen)

Niet voor daartussen?
Wat wil je weten dan?
Je zit misschien in het groeiproces van zeker weten geliefd te zijn, en zeker weten onder de genade te mogen leven, leren om niet onder de wet te gaan zitten.
Maar enkel je oog op Jezus te richten, dat is vaak wat ertussen zit.
Wortel schieten!

[Antoinette]

Even het verhaal eerlijker maken. Ik woon ook nog thuis bij niet gelovige ouders.

Als ze dat een probleem vinden dan kunnen ze je toch bij één van de broeders uitnodigen?

Toen ik dat zei kwam het man- vrouwprobleem. Ik vraag me af hoe ze dat bij andere vrouwen doen maarja. Ze schijnen er wel over te vergaderen, als ze tijdens die vergaderingen ook nog eens bidden heb ik er in ieder geval iets aan! Vind het vooral vreemd omdat ik al meerdere malen heb aangegeven dat ik het lastig vind een plek te krijgen in de kerk. En te komen tot geestelijke groei (er is veel literatuur voor beginnende christenen en gevorderde maar niet voor daartussen)

Waar zijn ze bang voor, dat ze zichzelf aan je gaan vergrijpen ofzo??
Pffff

[Antoinette]

quote]
Dan moeten ze zorgen dat ze met twee broeders zijn... En anders blijft de vrouw van de broeder er maar bij zitten, als het goed is weten kerkenraadslidsvrouwen wel te zwijgen.

Ook al besproken. Ach als ze bezwaren blijven zien dan ga ik wel naar een andere kerk. Het voelt toch alsof je niet welkom bent tenslotte.[/quote]

En zo is het!
Een lichaam (de kerk) moet goed functioneren en blijkbaar gebeurt dat niet, wat heb je er dan nog te zoeken?

[Jo'tje]

Nou Antoinette, als iedereen wegging bij de kerken waar het niet helemaal goed functioneert, dan was er nog erg weinig over! Soms heb je ook eigen verantwoordelijkheden, en kun je dingen aankaarten/veranderen/aanpakken.

Mijn mening over huisbezoeken heb ik geloof ik al eerder gegeven.

[Antoinette]

Nou Antoinette, als iedereen wegging bij de kerken waar het niet helemaal goed functioneert, dan was er nog erg weinig over! Soms heb je ook eigen verantwoordelijkheden, en kun je dingen aankaarten/veranderen/aanpakken.

Mijn mening over huisbezoeken heb ik geloof ik al eerder gegeven.

Mee eens!
Maar in dit geval is dat al gebeurd en blijkt het niet te werken.