JeeWee schreef:. Zelf ben ik heel blij dat een een klein sprankje hoop gloort aan de horizon. --
Dan is het hoopvol als ze ineens een hand krijgen toegestoken van één van hun medebroeders in Christus.--
Lijkt dat niet een beetje op jezelf blij maken met een dode mus. 1 uitspraak van een “jonge hond”
Als zijn standpunt openlijk op (tenminste) de site van CU-Amsterdam zou worden vermeld of in ieder geval op zijn eigen weblog/twitter, dan zou je er misschien iets positiefs in kunnen zien.
Dat Ed Anker deel neemt aan een landelijke dag van ContrariO zoals vorig jaar juni is misschien – ook al was zijn bijdrage daarin weinig hoopgevend – een klein sprankje hoop, maar deze uitspraak van Scherff ????
Er worden genoeg handen uitgestoken uit de wereld om hen daarheen te trekken.
En wij, wat doen wij? Laten we ze gaan?
Ik ben het met je eens dat er velen zijn vertrokken en nog vertrekken uit de kerken. Maar aan de andere kant begin ik mij zo af een toe ook wel eens te irriteren aan homo's die zeggen dat ze de wereld maar ingaan omdat ze in de kerk niet welkom zijn.
Vrij recent had ik een gesprek met een jonge homo die niets meer met de kerk te maken wilde hebben. Opgevoed in een zware refo-kring en nu “helemaal van God los”. Toen ik hem er op attendeerde dat er verschillende kerkgenootschappen zijn waar hij wel welkom is, was zijn reactie: Ja, maar die zijn allemaal zo licht”. Dus, niet op zoek naar een gemeente waar je wel welkom ben omdat die te licht zijn en dan maar gewoon de wereld in?
Als iemand zegt dat hij in de jaren '70 en '80 moeite had een andere gemeente te vinden kan ik dat begrijpen, maar anno 2010 zijn er heel wat goede kerkelijke en politieke alternatieven.
