roeping?

[Marnix]

Ik weet dat die tegengeluiden er inderdaad zijn, ook bijv. vanuit mijn eigen kerk, vanuit de evangelische hoek. Het valt me juist op dat er in de rechterflank (waar Youth Alpha bijvoorbeeld geen begrip is ) en zo'n samenklontering op de biblebelt ontstaat en dat predikanten ook massaal voor die gemeenten kiezen alsof ze daar naartoe worden geroepen en vooral niet meer naar de steden.

[maboc]

Ik weet dat die tegengeluiden er inderdaad zijn, ook bijv. vanuit mijn eigen kerk, vanuit de evangelische hoek. Het valt me juist op dat er in de rechterflank (waar Youth Alpha bijvoorbeeld geen begrip is ) en zo'n samenklontering op de biblebelt ontstaat en dat predikanten ook massaal voor die gemeenten kiezen alsof ze daar naartoe worden geroepen en vooral niet meer naar de steden.

Ja jammer is dat...Je zou je overigens kunnen afvragen of deze predikanten hun werk wel zo goed kunnen doen in het (soms) wat gematigder westen.
Je moet natuurlijk wel het juiste publiek treffen denk ik, anders landt je werk (als voorganger) nooit. Men zal dus al snel (proberen) te kiezen voor een denominatie die men kent. Dat impliceert meteen een wij vs. zij denken waar maar heel moeilijk wat aan te doen is.

Nu moet ik zeggen, missionair werk moet je ook wel liggen hoor. Je moet ook de juiste mensen om je heen hebben om eea, op te kunnen zetten. Het is een heel lang en moeizaam traject vaak. Ik denk dat uberhaupt veel mensen (en dus ook veel dominees) hiervoor terug schrikken.

[Marnix]

Het moet je liggen, missionair werk. Maar heeft het ook prioriteit? Of krijg je inderdaad hij en zij, de wereld en wij en ontstaat er verwijdering? En worden de vormen en misschien ook wel de mensen zo wereldvreemd dat je de wereld steeds minder goed gaat bereiken omdat er zo'n kloof ontstaat? Missionair zijn is niet alleen iets wat je maar moet liggen. Het is ook een roeping! En verstaan we die roeping nog wel zo goed? Dat is mijn vraag in dit topic, waar het toch om roeping gaat.

[Riska]

Het onderwerp voor Vorming en Toerusting dit jaar in onze kerk was: "De vreemdeling in ons midden". Daarbij werd ook een avond gehouden in de vorm van een Lagerhuisdebat (ik ga ervan uit dat dat programma bekend is) met vier voorgangers, nl. van de samenwerkende kerken binnen de PK en een RK-pastoraal medewerker.
De Lutherse predikant gaf heel duidelijk aan dat de kerk zelf 'vreemdeling' is. Hij is zelf van Oost-Duitse origine, maar daar ging het hem niet om.
De kerk, met haar vreemde boodschap, is 'vreemdeling in het midden van de samenleving' (geworden). Nauwelijks nog iemand verstaat de taal, begrijpt de cultuur, analoog aan de mensen die in onze stad zijn komen wonen uit alle windstreken van de wereld.
De kerk zal zich eerst weer bewust moeten worden van haar identiteit, alvorens zij naar buiten kan treden met een missionaire boodschap. Dat betekent geen 'navelstaren', maar nu ontkent zij haar identiteit. Daar gaat het om.

[maboc]

Het moet je liggen, missionair werk. Maar heeft het ook prioriteit? Of krijg je inderdaad hij en zij, de wereld en wij en ontstaat er verwijdering? En worden de vormen en misschien ook wel de mensen zo wereldvreemd dat je de wereld steeds minder goed gaat bereiken omdat er zo'n kloof ontstaat? Missionair zijn is niet alleen iets wat je maar moet liggen. Het is ook een roeping! En verstaan we die roeping nog wel zo goed? Dat is mijn vraag in dit topic, waar het toch om roeping gaat.

Ik denk dat er heel wat particuliere initiatieven zijn. Maar de kerk als geheel is de weg wellicht kwijt als het om missionair werk gaat.
Wat ik in mijn eigen gemeente zie is dat het missinonaire werk niet echt aansluit bij de tijdgeest en de belevingswereld van de "slachtoffers" . (Ik heb het nu even over de groep 15...21 jaar). De vorm waarin in kerkelijk verband jeugdwerk wordt gedaan is niet meer helemaal van deze tijd denk ik. Bij het boven genoemde project (weer reclame) wordt eea wat eigentijdser aangepakt. Hierbij blijkt dat al die gasten bijzonder geinteresseerd zijn in, en helemaal niet bang voor "de inhoud". Je moet het echter wel in de juiste vorm gieten.

Wellicht dat we (de kerken) de roeping wel horen...maar niet slim/handig uitvoeren, en daar teleurgesteld in raken, en dan de moed maar laten zakken.

[scape]

Ik denk dat er heel wat particuliere initiatieven zijn. Maar de kerk als geheel is de weg wellicht kwijt als het om missionair werk gaat.

Er zijn zeker veel particuliere initiatieven . . tenminste, dat observeer ik hier in Amsterdam. Tegelijkertijd zijn (bijna) alle particuliere initiatieven een gevolg van de kloof die er is in kerkelijk nederland. Er is geen support of kennis binnen de kerken. Misschien dat we als kerk het begrip (Europese) urbanisatie onderschat hebben, of laag op de agenda hebben staan?

Positief is wel dat de georganiseerde kerkverbanden die er nog zijn, hier erg missionair zijn ingesteld en volop pioneren.

[DesertRose]

misschien is het wel heel goed, dat elke particulier zelf initiatief neemt?

[maboc]

misschien is het wel heel goed, dat elke particulier zelf initiatief neemt?

Ik denk dat particuliere initiatieven prima zo niet super zijn. Maar ik denk wel dat ze makkelijker op problemen kunnen stuiten dan de bestaande kerken die al wat "body" hebben (denk aan geld/vrijwilliggers/etc.)

Maar ...geen problemen....uitdagingen.