Kitty schreef:Het probleem waar ik hier tegenaanloop is dat het hier niet zozeer gaan over het geloof in God, een in de mens werkende kracht. Maar dat het hier vooral gaat in het geloof in de Bijbel, dus in een boek en in dogma's. Ik vind dit geheel iets anders dan het geloof in God.
Ik denk dat als je echt gelooft in God en als dat je drijfveer is van je levensbeschouwing je helemaal geen Bijbel nodig hebt. God kan, indien je deze echt ervaart in je leven, je leiden en sturen zonder een oud boek nodig te hebben. Steeds wordt verwezen naar dogma's en Bijbelteksten als een soort gebruiksaanwijzing om je geloof vorm te geven, alsof een God een gebruiksaanwijzing nodig zou hebben. Hierbuiten denken lijkt nauwelijks mogelijk.
Het ervaren van God an sich lijkt ook kennelijk niet mogelijk, want men wordt geheel gestuurd door woorden geschreven in een oud boek en kennelijk dus niet door God zelf.
Discussie gaat dan ook grotendeels over wat er in dat boek staat en nauwelijks over het ervaren zelf, geheel los van Bijbel en dogma's.
Verder is geloven bij velen een geïndoctrineerd opgelegd geloof volgens vaststaande regeltjes bepaald door kerk, opvoeding en omgeving. Hoe puur is zulk geloof dan nog? En in hoeverre komt dat echt uit jezelf?
Hoe je gelooft heeft dan niets meer met God van doen, maar hoe het je ingelepeld is door de kerkelijke kleur waar je toe behoort. Is dit werkelijk vanuit jezelf geloven in God?
Kun je ook zonder de Bijbel geloven in God? Kun je ook zonder het geschreven woord, wat ook toch behoorlijk onder invloed kan staan van mensen door de eeuwen heen, God ervaren en vinden? Heb je echt een voorgeschreven, gedicteerd beeld van God nodig? En hoe weet je zo zeker dat dit beeld klopt?
Wordt er niet teveel vastgehouden aan letters op papier waardoor je alleen maar bezig bent die gebruiksaanwijzing op te volgen, en waardoor je voorbij gaat aan wat God in werkelijkheid is?
Is het mogelijk voor mensen die opgevoed zijn met de Bijbel als het ultieme Woord van God, hieraan te twijfelen? Dan bedoel ik niet twijfelen aan God, maar twijfelen aan de voorstelling van God, zoals die in de Bijbel is beschreven?
Kortom, heeft iemand een Bijbel nodig om te geloven in een God? En is dat, als dat zo is, niet vreemd? Heeft God een boek nodig om de mensen te bereiken? Maak je God dan niet juist heel klein en onvermogend?
En als die God nu wel bestaat, maar de Bijbel het niet juist weergeeft. Dus stel nu eens dat de Bijbel niet het ultieme woord van God is? Is God dan weg? Of kom je door daar rekening mee te houden, niet tot een veel eerlijker en puurder en rechtstreekser geloof?
Ik heb het idee, en niemand hoeft het daar mee eens te zijn, dat het ware geloof juist ondergesneeuwd wordt door het steeds maar bezig zijn de voorgeschreven regeltjes, opgeschreven in een oud boek, te willen volgen. Mensen worstelen doorgaans ook niet met hun geloof, maar worstelen juist met het beeld dat de Bijbel ervan geeft en lopen daardoor tegen onbegrijpelijke contradicties aan of onbegrijpelijke eisen en voorschriften.
Vandaar ook dat mensen zo vasthouden aan het NT, omdat dat beter aansluit bij hun gevoel wat geloven zou moeten zijn en laten ze het OT in veel gevallen maar voor wat het is. Maar ook het OT is het woord van God, als je de Bijbel als leidraad neemt. Dat kan niet zomaar niet meer geldig zijn. Hoe kan het woord van God immers ongeldig verklaard worden? Het kan toch niet zo zijn dat God zich vergist had?
Vandaar dat ik stelde dat ik agnost ben, maar atheïst tegenover de voorstelling van God in de Bijbel.
Wat is beter, geloven in God, of geloven in een oud boek, geschreven door mensen, met het idee dat daar geen enkele fout in zou kunnen staan. Dat laatste is juist wat mij afwerend maakt. Er is namelijk gewoon geen enkel bewijs dat de Bijbel het woord van God is, want het bewijs kan nooit zijn, omdat het erin staat.
Twijfelen aan de Bijbel als ultieme waarheid hoeft dus op geen enkele manier twijfelen aan het bestaan van God te betekenen.
Je kan heel goed in God (of meer dan we kunnen begrijpen, zien of herkennen en dat God noemen) en tegelijkertijd de Bijbel verwerpen.
Dat dat laatste hier niet gaat, maakt elke discussie over God of geloven onmogelijk voor mij.
Hoe denk je God te leren zonder dat je Zijn woord geloofd? Zonder dat je wil lezen wat Hij tot je te zeggen heeft? De manier waarop God tot ons spreekt is via Zijn woord. Die is ons gegeven tot lering.
Als je dus twijfelt aan de Bijbel als woord van God dan heb je een eigen god gemaakt.
Daarom geloof ik dat wat jij hierboven schrijft een grote leugen is.
Verpakt in een mooi verhaaltje, maar ver bezijden de waarheid.
Romeinen 10:16 Maar niet allen hebben aan het evangelie gehoor gegeven. Want Jesaja zegt: Here, wie heeft geloofd wat hij van ons hoorde? 17 Zo is dan het geloof uit het horen, en het horen door het woord van Christus.
) ben tegengekomen op het forum, vond ik juist prikkelend!
_ maar je vragen vind ik erg interessant!
