Ook ik herken me in de beschreven situatie. Bij mijn studie kom ik ook bar weinig Christenen tegen.
Het heeft mij heel erg geholpen om bij een studentenvereniging te gaan. Deze vereniging organiseert af en toe een activiteit waar je je vrienden mee naar toe kan nemen, zoals een lezing over de bijbel. Maar studentenverenigingen zijn een kwestie van smaak. Ik weet niet welke studie je doet en waar je hem volgt, maar bij ons in Delft worden er een serie lezingen over apologetiek gehouden. Je kan ze terugkijken op
deze site, maar de eerste lezing staat er helaas nog niet op.
Als iemand over evolutie begint is het een idee om te vragen naar wat zij denken dat er voor de oerknal was. Dat is meestal wel genoeg om ze aan het denken te zetten. En als ze zich dan afdoen met een cliché of een flauwe verwerping, kan je ze ook nog vragen wat voor doel ze in hun leven hebben.
Verder ben ik het voor het grootste deel eens met de vorige posts, die zeggen dat het vaak neer komt op toevallige gesprekken. Het helpt dan om een verhaal klaar te hebben, ook al valt dit niet altijd mee. Belangrijk zijn verder nog dat je met respect omgaat met de levensovertuiging van de ander en ontspannen overkomt. Van tevoren bedenken wat je gaat vertellen als iemand vraagt: "Waarom ben jij Christen?" heeft mij ook erg geholpen.
Verder heb ik nog twee aparte standpunten die op zichzelf misschien ook al een apartediscussie waard zijn:
1. Bidden voor het eten. Bidden voor het eten is niet zo makkelijk als het lijkt. Het belangrijkste is dat je een moment stilte voor jezelf neemt, wat in principe op elke mogelijke manier kan. Als je om stilte vraagt om te bidden kunnen er twee dingen gebeuren. Of de mensen denken: "Daar heb je weer zo'n betweterige Christen waar je niets van mag en waarvoor we stil moeten zijn." Of de mensen denken: "Hee, waarom zou hij bidden voor zijn eten?"
Je moet natuurlijk niet niet om stilte vragen om je geloof te verbergen, maar in mijn ogen is het wel heel nuttig om te proberen om de reacties van de omgeving oor het bidden in te schatten. Het doel van het openlijk bidden is natuurlijk om andere mensen ook Christen te laten worden. Daarom wil je niet dat het averechts werkt.
2. In mijn kerk is mij geleerd dat ik wanneer ik een vloek hoor de ander moet waarschuwen, want anders zou ik schuldig zijn aan zijn vloek. Dit geloof ik niet.
Ik stel hierbij twee vragen: Wat is het doel van het waarschuwen tegen de vloek, en wat denkt de vloeker als hij gewaarschuwd wordt?
Als ik waarschuw tegen vloeken is het niet alleen om de mensen van mijn standpunt te vertellen, maar meer om ze dichter bij God te brengen door ze aan het denken te zetten.
De vloeker is tijdens zijn vloek bijna altijd boos. Dit is in mijn ogen de allerslechtste tijd om aan te komen met een waarschuwing over iets wat hij niet gelooft, want zo kan hij daar makkelijk zijn woede op koelen, of hij reageert zich af op jou. Hoe dan ook, hij komt er niet dichter bij God van. En dat is toch datgene wat je wilt? het is natuurlijk mooi als iemand niet vloekt, maar als iemand zo een slechter idee van God krijgt... Is het dat dan wel waard? Daarom lijkt het me in de situatie van een vloek ook erg verstandig om de reactie van de vloeker van tevoren in te schatten.
Om mijn verhaaltje te relativeren. De meeste mensen hebben wel respect voor de geloofsovertuiging van een ander. Daarom kan je in de meeste gevallen best om stilte vragen, of iemand vertellen waarom je niet wilt dat hij vloekt.
Dat je anders met dingen omgaat en tegen dingen aankijkt. Je bent anders... laat dat merken.
