In mijn bijbel staat "Uw koninkrijk kome......"
Welke vertaling gebruik jij?
Moderator: Moderafo's
madel schreef:onze Vader die in de hemel is, Uw Naam worde geheiligd.
Uw koninkrijk is er.....
Groet,
Madel
De eerbiedige Bijbellezer zal ons vragen: Maar wat nu met Galaten? Is Christus dan niet het zaad, in Wie alle Volken zullen gezegend worden? En de eenzijdige lezer zal meenen, dat al de genoemde beloften uitsluitend en alleen geestelijk in Christus vervuld worden. Het zij verre van ons Christus, waar dan ook, buiten te sluiten en Hem de plaats te ontzeggen, die Hem èn krachtens Zijn Godheid èn krachtens Zijn bedienend werk toekomt en waarvoor Hem eerst in de toekomende eeuwen, als we kennen zullen zoals we gekend zijn, de vólle aanbidding en heerlijkheid zal toegebracht worden. Bij het licht van de Schrift en vam de Geest zien we, dat Christus nergens buiten gesloten, maar ingesloten is in de Abrahamietische beloften. En wel dubbel n.l. als de grote "IK ZAL", de verheven Jehovah Zelf en als hèt Zaad, aan Wie mede alles beloofd is.
De Schrift leert ons bij monde van Paulus, dat de beloftenissen gesproken zijn tot Abraham en zijn Zaad, Gal. 3:16. Hiermee valt alle leer of mening, dat de vollevervulling zoonder d.i. buiten Abraham om, zal plaats hebben, God kan, op grond van Zijn beloften en eed, geen van deze beloften ten volle vervullen, indien Abraham niet eerst uit de doden is opgestaan. Maar hiermee valt ook alle leer, die meent, dat de vervulling buiten het Zaad om kan gaan. Beide zijn nodig, want de beloften zijn tot Abraham èn zijn Zaad.
In zijn scherpzinnig betoog in Gal. 3 leert Paulus twee dingen. Vooreerst, dat de Schrift, door te spreken van "uw zaad" mede heenwijst naar Christus. Telkens is er één zaad. Niet àl Abrahams zaad ontving de beloften. Ismaël en Ketura's zoonen vallen er buiten. Zij zijn wel zaad Abrahams, maar zij zijn niet hèt zaad, in welks lijn de beloften tot vervulling zullen komen. Bij Isaäk hetzelfde. Niet Ezau, maar Jakob is de zegendrager, hèt zaad. Zo ook in Jakobs gezin. Niet Ruben, Simeon, Levi of zelfs Jozef is het zaad, maar: "Juda gij zijt het". En zo de historie doorgaande langs het geslachtsregister van Luk. 3 zien we, dat er telkens maar één het zaad in het bijzoonder is, De andere zijn zaad, maar over hen gaat de lijn om het zaad voort te brengen niet voort, zij zijn niet hèt zaad.
De lijn nu van het zaad loopt uit op HET Zaad. Dit is in volheid Christus. Al Gods beloften aan Abraham, dus ook van het Land, zijn derhalve ook aan Christus gegeven. Ook aan de anderen, aan Isaäk, Jakob, enz. maar Christus is eerst ten volle hèt Zaad aan Wie mede al de zegeningen beloofd zijn. Zo ligt er dus tussen Abraham en Christus een reeks van zaad in, die de komst van hèt Zaad mogelijk maakte. En in en door het Zaad krijgt alles zijn volle bestemming.
In dit verband zij terloops opgemerkt, dat de uitverkiezing zo in, een geheel ander licht komt. Omdat een reeks uitverkoren wordt, daarom worden de overigen nog niet verworpen. Dat is een menselijke conclusie. De verkiezing is ten bate van, niet met verwerping van het geheel. Jakob is uitverkoren om zegendrager te zijn, Ezau niet; Juda werd verkoren de voorvader van Christus te zijn; werd Jozef daarmee verworpen? Immers neen, En zo de hele lijn door. De verkiezing bedoelt de zegening te doen komen tot de overigen, niet om hen te verwerpen, ze is ten bate, niet ten koste van het geheel.
Ten tweede leert Paulus ons, dat het verbond (van Gen. 12) bevestigd is Gal. 3:17. Het Gr. zegt: rechtskrachtig gemaakt. "Op Christus" staat wel in de St. V., maar niet in de betere handschriften. Dat Hij evenwel bedoeld is, volgt o.i. uit vs. 16. In Gen. 12 nu (want dit is het hier bedoelde verbond, blijkens de nadere aanwijzing, dat na 430 jaar de wet is ingekomen) is geen sprake van het zaad, zodat we hier voor een schijnbaar onoplosbaar vraagstuk staan. Er wordt een verbond gemaakt, dat kan eerst rechtskrachtig worden door een Verbondsbevestiger en Die wordt in het hele verbond schijnbaar niet genoemd.
De oplossing is eenvoudig. De Verbondssluiter Jehovah, de Here, is ook de Verbondsbevestiger. We staan hier voor het grote mysterie, dat de zich openbarendeJehovah van het "O.T." vlees wordt in het "N.T.". Eer Abraham was, ben Ik. De "Ik zal" is de "Ik ben". Wel verre dus, dat we Hem, de Verhevene, uitsluiten, geven we Hem de plaats, die boven allen is en geloven met Abraham in de Here, dat is in Hem, Die het al volbrengt en verwerkelijkt. Davids Zoon is Davids Heer. En Abrahams Zaad is Abrahams Here!
"Indien gij van Christus zijt, zo zijt gij dan Abrahams zaad en naar de beloftenis erfgenaam". Gal. 3.29. Meestal keert men dat in zijn gedachten om en denkt: Indien men in Abrahams voetstappen wandelt, is men Christus' zaad. De Schrift leert anders. Door het Zaad is alleen de vervulling van de beloften mogelijk. Indien God Zijn beloften aan Abraham niet vervult, vervult Hij die aan Abrahams Zaad, Christus, ook niet Gal. 3 leert, dat zowel Abraham als zijn Zaad erfgenamen zijn. En ziehier nu het Goddelijke. Het Zaad, Christus, schenkt alles aan het zaad Israël en de Abrahamietische gelovigen. Het Zaad is alleen gekomen om de beloftenissen der vaderen te bevestigen, Rom. 15:8 en opdat de Heidenen God vanwege de barmhartigheden zouden verheerlijken, Rom. 15:9, ja om Abraham en zijn zaad erfgenaam van de wereld te doen worden, Rom. 4:13. De belofte wordt uit genade verwerkelijkt (Rom. 4:16).
Wullimpie schreef:In mijn bijbel staat "Uw koninkrijk kome......"
Welke vertaling gebruik jij?
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 30 gasten