Er loopt al een draadje over de vraag of mensen een vrije wil hebben. Het lijkt erop dat in die discussie min of meer de volgende definities gehanteerd worden:
Vrije wil: mogelijkheid om tussen goed en kwaad te kiezen.
Geen vrije wil: onmogelijkheid om het goede te kiezen.
Als ik bij mezelf naga hoe ik tot een bewuste, zorgvuldige keuze kom, dan blijkt dat ik alle mij bekende mogelijkheden evalueer, en die optie kies die naar mijn inschatting het best overeenkomt met mijn wensen (in de breedste zin van het woord).
Dit is zo deterministisch als het maar kan. Als de tijd teruggespoeld zou kunnen worden, en ik zou opnieuw moeten kiezen, dan zou ik onverbiddelijk weer dezelfde keuze maken, keer op keer. Immers, elke keuze anders dan de gemaakte is een keuze die naar mijn inschatting minder goed of helemaal niet overeenkomt met mijn wensen. Zo'n keuze zou irrationeel zijn. In dit opzicht is mijn wil dus niet vrij.
Ik stel me voor dat het bij iedereen zo gaat.
Als ik dit combineer met bovenstaande definitie van vrije wil, dan blijkt dat de (on)mogelijkheid om voor het goede te kiezen het gevolg moet zijn van de aard van iemands wensen, en niet een tekortkoming in het beslissingsproces. Zonder vrije wil is de aard van mensen dusdanig dat de keuze die het best met hun wensen overeenkomt altijd slecht is. Met vrije wil is die aard dusdanig dat de keuze die het best met hun wensen overeenkomt in sommige gevallen goed kan zijn.
Ik vermoed dat Calvinisten zich min of meer in bovenstaande kunnen vinden.
Waar het me om gaat is de combinatie determinisme + vrije wil. Laten we naar Adam en Eva kijken - de twee mensen waarvan dacht ik alle denominaties het er over eens zijn dat ze over een vrije wil beschikten.
Zij kozen ervoor om het proefgebod te overtreden, omdat dat naar hun mening de keuze was die het best overeenkwam met hun wensen*). Zou de tijd teruggedraaid kunnen worden, dan zouden dus ze weer exact dezelfde keuze maken. Dus, hun aard stond weliswaar toe dat ze in sommige gevallen een goede keus zouden maken, maar in dit specifieke geval was alleen de slechte keus in overeenstemming met hun wensen.
Ergo, de zondeval was onvermijdelijk gezien de manier waarop God Adam en Evas aard geschapen had.
Het lijkt me dat deze conclusie niet voor iedereen acceptabel is, dus ik ben benieuwd op welk punt de tegenstanders het niet eens zijn.
Let wel, het verwerpen van determinisme is weliswaar een manier om aan deze conclusie te ontsnappen, maar dit impliceert dat onze beslissingen willekeurig zijn of dat onze wensen willekeurig veranderen. Dus: "Ik concludeer dat optie A het best overeenkomt met mijn wensen, maar doordat het beslissingsprocess (deels) willekeurig is, ben ik niet in staat om optie A te kiezen, en constateer ik dat ik, tegen mijn wil, voor optie B kies". Of, als niet het beslissingsproces maar de wensen willekeurig veranderen: "Ik concludeer dat optie A het best overeenkomt met mijn wensen; of wacht, ik merk nu dat mijn wensen plotsklaps veranderd zijn, dus op dit moment is optie B de beste. Ok, ik ga voor B". Deze optie lijkt me minstens zo onacceptabel voor de Adam en Eva geschiedenis als de deterministische, omdat nog steeds de uiteindelijke reden voor hun keuze buiten hun controle ligt.
