grenzen in je verkeringstijd

[MissF]

Het lijkt mij aan de ene kant wel handig om te vertellen omdat je dan precies weet waar je aan toe bent..

Aan de andere kant zou ik er toch wel moeite mee hebben als mijn partner een relatie had gehad waarin hij 'het' ook al had gedaan. Er staat in de Bijbel: "degene met wie je het bed hebt gedeelt moet je mee trouwen." (er staat dus NIET dat je geen sex voor het huwelijk mag, maar da's weer een andere discussie). Ik zou er daarom wel moeite mee hebben. Je (nieuwe) vriend heeft al met iemand het bed gedeeld en behoort naar mijn idee dan iemand anders toe (zie tekst die ik noemde uit de Bijbel). Klinkt heel vreemd, ik kan het ook niet (anders) uitleggen

Ik ben het met je eens hoor, maar ik geloof absoluut in vergeving. Stel je bent in je puberjaren helemaal het verkeerde pad op gegaan. In die tijd heb je het bed gedeeld met iemand. Ik denk niet dat je dan niet meer mag trouwen. Ik geloof dat je, zeker in dat geval, met je nieuwe partner erover moet praten, en ook delen in gevoelens. En samen om vergeving bidden.
Ik geloof absoluut dat het belangrijk is om te praten over wat er gebeurd is, in relaties eerder, al is het maar zoenen. Zo voorkom je gevoelens van de ander die jij niet kent. Ik denk dat het sleutelwoord voor een relatie: openheid is. En die krijg je door ook over die zaken heel veel te praten.

Doet me denken aan een jongerenavond met Tiemen Westerduin. Die zei:' Als jij als man al naar bed bent geweest met iemand, en jouw vrouw wil drie keer per dag erom huilen, dan moet je een man zijn, en drie keer per dag jouw vrouw troosten en haar vertellen dat het je spijt.'
Dat gaat natuurlijk niet oneindig door, maar ik denk dat je juist dán verdieping krijgt in je relatie, ipv te zeggen:' Tja, dat is geweest. Nu maken we samen toekomst.'

[Dippie]

Hoe kijken jullie terug wat er op het lichamelijke aspect gebeurd is, wat je wel en niet gedaan hebt, in een verkering die uit is gegaan?
Ik vond dat nl. best lastig. In die zin, het is een feit dat hoe meer je doet op lichamelijk gebied, je je meer gaat hechten aan die persoon. In die zin geloof ik ook dat het moeilijker is om van iemand los te komen als je verder bent gegaan dan zoenen (bv. elkaar bevredigen). Zou dit betekenen dat God wil, voor je eigen bestwil/om je voor pijn te bewaren!, dat je je in je verkeringstijd houdt aan de regels: zoenen, strelen mag maar niet op geslachtsdelen en elkaar niet bevredigen?

Het is misschien niet het leukste wat je elkaar te vertellen hebt, maar mijn vriend en ik zijn daar gewoon heel eerlijk in geweest. Ik wilde dat ook graag...Ik wilde weten hoe het in zijn eerdere relatie was gegaan, en ik wilde ook hem laten weten hoe dat bij mij is gegaan...
Ik vind het niet fijn om dingen achter te houden...en zou het ook niet fijn vinden als hij dat bij mij zou doen. Daarom dus allebei gewoon open kaart gespeeld.
En ik moet eerlijk zeggen...soms praat ik gewoon ff over mijn ex, of vraag ik naar zijn ex. En omdat we er gewoon over kunnen praten, is het ook geen taboe geworden om het over je ex te hebben. Oké, ik had achteraf natuurlijk veel eerder met hem samen willen zijn, maar een eerdere relatie kan soms ook weleens goed zijn...Ik heb er iig erg veel van geleerd en daar ben ik echt wel blij mee!

[Yael]

Het lijkt mij aan de ene kant wel handig om te vertellen omdat je dan precies weet waar je aan toe bent..

Aan de andere kant zou ik er toch wel moeite mee hebben als mijn partner een relatie had gehad waarin hij 'het' ook al had gedaan. Er staat in de Bijbel: "degene met wie je het bed hebt gedeelt moet je mee trouwen." (er staat dus NIET dat je geen sex voor het huwelijk mag, maar da's weer een andere discussie). Ik zou er daarom wel moeite mee hebben. Je (nieuwe) vriend heeft al met iemand het bed gedeeld en behoort naar mijn idee dan iemand anders toe (zie tekst die ik noemde uit de Bijbel). Klinkt heel vreemd, ik kan het ook niet (anders) uitleggen

Misschien staat dat ergens in het OT?

Maar indien gij ook trouwt, gij zondigt niet; en indien een maagd trouwt, zij zondigt niet.
Maar zo iemand acht, dat hij ongevoegelijk handelt met zijn maagd, indien zij over den jeugdigen tijd gaat, en het alzo moet geschieden; die doe wat hij wil, hij zondigt niet; dat zij trouwen.

Doch den getrouwden gebiede niet ik, maar de Heere, dat de vrouw van den man niet scheide.
11 En indien zij ook scheidt, dat zij ongetrouwd blijve, of met den man verzoene; en dat de man de vrouw niet verlate.

Zijt gij aan een vrouw verbonden? Zoek geen scheiding. Hebt gij geen vrouw meer? Zoek er geen.

Later staat ook in Korinthe dat diegene die gescheiden is dus WEL weer mag trouwen, een beetje tegenstrijdig vind ik zelf, maar dit heb ik er in kunnen vinden..

Dit maakt Korinthe al een stuk begrijpbaarder. Waar staat dan dat iemand die gescheiden is weer zou mogen trouwen?

[sjonn68]

tja, lastig allemaal. Christenen zijn net mensen he.
weetje, hij die zonder zonden is mag van mij de 1e steen gooien. wedden dat ik kan blijven staan!
als we de woorden regels eens veranderen in richtlijnen, en vertrouwen op een vergevings gezinde God zou het er dan niet allemaal wat zonniger uit gaan zien?
tuurlijk moeten we proberen om alles zo goed mogelijk te doen, ons aan de richtlijn houden.
maar bessef dat er ooit van die vrucht is gegeten en dat God om dat te repareren zijn Zoon heeft gegeven voor onze zonden.
ik zeg niet leef nu blij en onbezorgd, maar welwees dankbaar voor de vergevingsgezindheid.
ik denk dat voor velen het leven dan weer wat meer kleur krijgt dan dat ik nu terug zie.

[Lalage]

juist Sjonn, de bijbel roept ons op om ons te richten op Christus en niet op onze zonden.

[ajl]

Doet me denken aan een jongerenavond met Tiemen Westerduin. Die zei:' Als jij als man al naar bed bent geweest met iemand, en jouw vrouw wil drie keer per dag erom huilen, dan moet je een man zijn, en drie keer per dag jouw vrouw troosten en haar vertellen dat het je spijt.'
Dat gaat natuurlijk niet oneindig door, maar ik denk dat je juist dán verdieping krijgt in je relatie, ipv te zeggen:' Tja, dat is geweest. Nu maken we samen toekomst.'[/quote]

Er wordt in deze discussie ervan uitgegaan dat de partner vindt dat het verkeerd is geweest. Als de partner dat nu niet vindt? Blijf je dan boos en verdrietig of zet je je daar over heen?

[MissF]

Doet me denken aan een jongerenavond met Tiemen Westerduin. Die zei:' Als jij als man al naar bed bent geweest met iemand, en jouw vrouw wil drie keer per dag erom huilen, dan moet je een man zijn, en drie keer per dag jouw vrouw troosten en haar vertellen dat het je spijt.'
Dat gaat natuurlijk niet oneindig door, maar ik denk dat je juist dán verdieping krijgt in je relatie, ipv te zeggen:' Tja, dat is geweest. Nu maken we samen toekomst.'

Er wordt in deze discussie ervan uitgegaan dat de partner vindt dat het verkeerd is geweest. Als de partner dat nu niet vindt? Blijf je dan boos en verdrietig of zet je je daar over heen?[/quote]

Stel mijn partner is met iemand naar bed geweest. En hij vindt dat achteraf niet verkeerd. Dan ga ik niet met hem verder. Dat is voor mij onmogelijk. Omdat ik er heel vast van overtuigd ben dat het Gods bedoeling is dat je met 1 persoon het bed deelt. En als we die mening niet delen, dan kunnen we niet samen in 1 huis wonen.
En al zou het zo zijn en mijn man heeft 1 keer gezegd dat het hem speet, maar de keren daarna zou hij zeggen:' Niet zo moeilijk doen hoor, het was maar 1 keer, zo erg is dat niet.' Dan zou ik ook gaan twijfelen.

[em_ma]

@ ajl & Miss F: Wow dat is mooi wat Tiemen zei! Ik denk dat het heel belangrijk is dat je als vrouw het gevoel hebt dat je er pijn om mag hebben en dat niet voor je man weg moet drukken, omdat hij vindt dat je er niet zo over moet zeuren.
Het maakt de pijn erom draaglijker, als je er samen om kan huilen en bidden etc...

Verder moest ik denken aan de uitspraak: vergeven maar niet vergeten. En ik denk dat je je daar ook niet schuldig om moet voelen.
Wij, als mens, kunnen zaken moeilijk vergeten. Wil niet zeggen dat je ze moet koesteren. Maar juist omdat je houdt van je man/vrouw doet het pijn.
Het zou toch raar zijn als het je geen pijn doet?

[kurtyo]

Ik vind het echter totale onzin dat een vrouw zou huilen om het feit dat haar man in een vorige relatie al seks heeft gehad - of andersom want dat gebeurt minstens zo vaak. Als die bewuste partner nou tijdens zijn huidige relatie met een ander seks gehad zou hebben...

[kurtyo]

O, ik kan me in dat verband het woord 'spijt' ook niet zo goed voorstellen. Dingen lopen zoals ze lopen en als er liefde is, groei je zowel geestelijk als lichamelijk. Soms gaat dat gelijk op, soms niet... Maar waarom zou ik spijt moeten hebben van het feit dat ik seks heb gehad met meerdere vriendinnetjes?

[Galateia]

Ik vind het echter totale onzin dat een vrouw zou huilen om het feit dat haar man in een vorige relatie al seks heeft gehad - of andersom want dat gebeurt minstens zo vaak. Als die bewuste partner nou tijdens zijn huidige relatie met een ander seks gehad zou hebben...

Ik denk dat het voor een vrouw ook heel anders voelt dan voor een man. Mannen kunnen er vaak makkelijker overheen stappen en er gewoon echt niet mee zitten. Als vrouw blijft er altijd wel iets knagen, waar je mee moet leren omgaan. Want jouw man heeft seks gehad met een andere vrouw: was zij misschien mooier, deden zij misschien dingen die jullie niet deden, denkt hij nog wel eens aan de seks met haar?

Zo zitten veel vrouwen nu eenmaal in elkaar.

[MissF]

Het kan best zijn dat je, toen je met die vrouw naar bed ging, het helemaal niet verkeerd vond. Maar dat je later erachter komt dat je wilt wat God van je vraagt, en niet met een ander naar bed wil dan alleen met je eigen vriendin/vrouw met wie je je leven samen blijft.
Dan is het toch alleen maar logisch dat je spijt hebt? Dat betekent niet dat je dan je hele leven moet huilen, maar spijt hebben is toch alleen maar goed?
Al geloof je nog zo niet in God, ik kan me niet voorstellen dat je achter nooit spijt van iets hebt gehad.

[Galateia]

Het kan best zijn dat je, toen je met die vrouw naar bed ging, het helemaal niet verkeerd vond. Maar dat je later erachter komt dat je wilt wat God van je vraagt, en niet met een ander naar bed wil dan alleen met je eigen vriendin/vrouw met wie je je leven samen blijft.
Dan is het toch alleen maar logisch dat je spijt hebt? Dat betekent niet dat je dan je hele leven moet huilen, maar spijt hebben is toch alleen maar goed?
Al geloof je nog zo niet in God, ik kan me niet voorstellen dat je achter nooit spijt van iets hebt gehad.

Inderdaad, niet-gelovigen hebben ook vaak zat spijt, dat ze met iemand naar bed zijn geweest. Een goede vriend van me baalt momenteel als een stekker, dat hij met een bepaald persoon de lakens heeft gedeeld...

[kurtyo]

Op seksueel vlak? Mwah, ik kan me niet iets bedenken waar ik écht spijt van heb gehad. Sommige dingen waren wellicht niet verstandig en andere dingen had ik wellicht beter wél kunnen doen... maar ach, dat houd je toch. Ik begrijp niet waarom seks altijd tot zo'n hot item wordt gemaakt terwijl het toch ook maar een onderdeel is van een groot geheel.

En als je seksleven en gevoelsleven goed zijn, waarom zou je je dan zorgen maken over het feit dat je wellicht niet de eerste bent waarmee je partner seks heeft?

[kurtyo]

Inderdaad, niet-gelovigen hebben ook vaak zat spijt, dat ze met iemand naar bed zijn geweest. Een goede vriend van me baalt momenteel als een stekker, dat hij met een bepaald persoon de lakens heeft gedeeld...

Ho 's even... Ik heb het geloof in God er niet bijgehaald. Ik praat dan ook in algemene termen.
Ik ben met het ene vriendinnetje achteraf ook blijer dan met het andere... En wellicht was niet alles even verstandig, maar ja...