Joepie Meloen schreef:Zo wordt de discussie lastig te voeren, met persoonlijke ervaringen. Het gaat erom wat de bedoeling is van censuur. En die is ter heling, en in eerste instantie dus niet ter afsnijding. Dat jij persoonlijk daar een ander gevoel bij hebt kan ik me voorstellen, alleen dat is niet de uiteindelijke leidraad.
Ik gaf aan hoe ik mij persoonlijk zou voelen. Niet om mijzelf - het is me nooit overkomen en zal me ook nooit overkomen - maar om degene die het aangaat. Als zoiets zou worden afgekondigd in de kerk zou ik grote gêne voelen en zelf weg willen lopen uit zo'n dienst.
Maar je hebt gelijk: daar gaat het niet om.
Waar het wél om gaat is of iemand het recht heeft de ander uit de dienst te weren, af te snijden.
In de Bijbel wordt over 'vermaning' gesproken, in het verborgene. Onder vier ogen. Broeder, zuster, bent u wel op de goede weg?
Maar daar houdt het wat mij betreft ook op. Als ik afdwaal, een tijd niet in de kerk kom, mag men mij daarop aanspreken. Onder vier ogen, niet publiekelijk, maar pastoraal.
Maar kerkenraadsleden hebben m.i. geen enkel recht iemand de deur te wijzen, tenzij iemand een misdaad heeft begaan die het leven heeft gekost aan een ander mens ( en daarmee bedoel ik ook dat iemand door het toedoen van de ander levenslang de gevolgen ondervindt, zoals bv. bij mishandeling in welke vorm dan ook).
Als er overwogen wordt iemand publiekelijk te vermanen en zelfs af te snijden, geldt wat Jezus zei: "Wie van u zonder zonden is..."
En het is nog maar de vraag of dat wat gebeurd is tegen Gods geboden ingaat of tegen de ge-en verboden van een kerkgemeenschap.
Ik heb als startpagina "Impuls" van de IKON.
Het weekthema leidt naar de tekst voor de zondag, die in veel kerken gelezen wordt. Deze week is dat: "blindheid".
Daar stond gisteren: "Het oog dat alle andere dingen ziet, ziet niet zichzelf"...
Meer niet, want dat is genoeg om over na te denken.
Leden van welke kerkenraad dan ook hebben allereerst in het eigen hart te kijken alvorens ze een oordeel hebben over een ander.
Want je weet niet half hoeveel pijn het kan doen en hoe beschadigd iemand kan worden als juist de kerk de mens de deur wijst.
De kerk is geen bedrijf, waar rechtsregels gelden.
De kerk is een gemeenschap waar de Tien Geboden geen stok zijn om te slaan, maar een staf om te gaan - een leidraad voor het leven.