Berichtdoor cocosno » 26 sep 2007 23:30
Dit stukje vond ik op een ander forum.... het geeft me steun in het verwerken van mijn scheiding.....
Misschien is dit stukje verhelderend, dat ik anoniem kreeg van iemand toen ik net gescheiden was........geschreven door een reformatorische predikant...
Echtscheiding is bijbels verantwoord wanneer de bedoeling van het huwelijk zodanig word vernietigd dat er van een huwelijk geen sprake meer is. Is er dan volgens de Bijbel een mogelijkheid om te scheiden? Als alle mogelijkheden zijn benut, alle wegen al zijn gegaan om tot een verbetering van de relatie te komen. Als de liefhebbende partij er alles aan heeft gedaan, wat maar in zijn of haar mogelijkheden lag, en het helpt allemaal niet, want dan? Als er meer en meer een ondraaglijke situatie ontstaat? Wanneer er lichamelijk of psychisch zoveel kwelling ontstaat dat er van een huwelijk geen sprake meer is...........Moeten echtgenoten dan bij elkaar blijven, of is er dan een mogelijkheid om van elkaar te scheiden? Wanneer we Gods bedoeling met het huwelijk bezien, dan moeten we zeggen: Het huwelijk is niet bedoeld om een levenslange kwelling te vormen. God heeft niet bedoeld dat het huwelijk een voorportaal van de hel zal zijn. Het strijdt met Gods bedoeling met de inzetting van het huwelijk om zo getrouwd te zijn. En daarom is het geen overtreding van Gods inzetting om in zulke ondraaglijk moeilijke omstandigheden te scheiden..En wanneer die ondraaglijk is , kan ik ook niet zeggen. Maar wanneer dit zo is, dan is scheiden geen grotere zonden dan bij elkaar blijven. Hoeveel het een blijk van bijzondere genade van God is, wanneer de onschuldige partij mag verdragen, mag dulden, mag blijven liefhebben, mag blijven bidden, op God mag blijven hopen.
Ik zeg dus niet: Dan moet u maar scheiden. Maar ik zeg op grond van Gods bedoeling met het huwelijk: Dan moet u niet ten koste van alles getrouwd blijven. Dan bent u niet verplicht bij uw manvrouw te blijven wonen.
We concluderen dus dat echtscheiding Bijbels verantwoord is, wanneer de bedoeling van het huwelijk, zodanig word vernietigd dat er van een huwelijk geen sprake meer is. Nu vraagt u terecht, maar Jezus geeft toch maar één wettige reden tot echtscheiding, namelijk de hoererij. De vraag is echter of dit zo bedoeld is zoals op het eerste gezicht lijkt. We moeten bedenken dat de Heere Jezus geen redevoering of uiteenzettingen over het huwelijk geeft, maar alleen een antwoord geeft op de vraag of het een mens geoorloofd is zijn vrouw te verlaten om allerlei oorzaak. Om een willekeurige en belachelijke kleine en onbeduidende reden. En dan zegt Hij nee, alleen wanneer er sprake is van hoererij. Dan is namelijk het huwelijk verbroken, en dan is er geen sprake meer van een huwelijk en dan is echtscheiding dus niet verboden. En dan is een nieuw huwelijk ook niet verboden. Als er echter in een huwelijk sprake is van louter haat en vijandschap, onverdraagzaamheid en pesterijen...........is de huwelijksgemeenschap dan geen onkuisheid? Het is nog maar de vraag of he woord van de Heere Jezus niet een wijdere strekking heeft dan wij (zonder diep nagedacht te hebben) meteen denken te begrijpen. Hebben wij wel goed nagedacht?
Deze overweging doet niets af van de zekere en vaste overtuiging dat het huwelijk voor het leven bedoeld is. Maar net zo goed als Gods bedoeling met het huwelijk geen scheiding in hield, en voor het hele leven was bedoeld, was het ook zijn bedoeling dat het huwelijk een liefdesvereniging zou zijn. En als dat er in geen enkel opzicht meer is, maar als in plaats daarvan het bij elkaar blijven alleen maar aanleiding is om de wortel van de doodslag te ontwikkelen, te doen groeien, namelijk de haat (zoals antw 105 106 107 van de Catechismus ons vanuit de bijbel leren) dan strijdt het getrouwd blijven net zoveel of nog meer tegen de instelling van het huwelijk(en tegen de Insteller van het huwelijk) als het uiteen gaan, het scheiden.
(Stukje van ds. Pieters in om Sionswil)
