Moeder gevoelens

[lammetje]

Ja ik wilde altijd al (jong) moeder worden!!! Nu die droom is uitgekomen zijn die gevoelens alleen maar sterker geworden! Het is geweldig en die nachten vallen best wel mee
Als het een huilbaby zou zijn weet ik niet of ik het nog wel zo leuk zou vinden hoor, maar toch hou je van zo'n kleintje, hoeveel dat is niet te omschrijven

[linde]

Ik schijn altijd gezegd te hebben dat ik geen kinderen wilde...
maar sinds mn neefjes en nichtjes ben ik iets veranderd
tLijkt me super om zo'n kleintje te hebben!

Eerst maar s afwachten of we ze inderdaad ook krijgen!![/quote]

[Smurffie]

Hm, ik dans met mn neefjes van 1,5 en 2 jaar, en het is leuk om mn jongste neefje en nichtje te laten schateren, ik ben stapelgek met die kids. En allerlei leuke woorden en gebaren aanleren Maar zelf moeder? Nee..ik kan me daar nog even niets bij voorstellen.

[Funlover]

Ja ik heb ze altijd gewild,

Ook al lijkt het me een enorme verantwoordelijkheid. Maar het lijkt me ook heel gaaf. Heb tijdje veel gepast op een baby van een goede vriedin, en dan krijg je toch wel verlangs naar zo´n hummeltje. Maar toen was ik 17.

Nu hoort het meer bij mijn huisje boompje beestje plan

[paprikameisje2]

ik hoor nu wel iedereen praten over die kleine schattige kindertjes....

maar die babytjes worden ook ouder.... pfff.. .lijkt me erg moeilijk een flink kind van 13 14 jaar... als ik kijk na wat ik zelf dee.....

[lammetje]

ik hoor nu wel iedereen praten over die kleine schattige kindertjes....

maar die babytjes worden ook ouder.... pfff.. .lijkt me erg moeilijk een flink kind van 13 14 jaar... als ik kijk na wat ik zelf dee.....

Gelukkig zijn ze niet binnen 1 jaar al zo oud hé Maar ik heb dat ook hoor, lekker puberen.... nee daar moet ik nog even niet aan denken.... Maar volgens mij groei je daar ook 'naartoe' al blijft opvoeden natuurlijk een moeilijk vak en gaat het niet vanzelf.

[sela]

'k dacht moeder worden.. neuh, daar ben ik niet goed in.
maar je weet hoe dat gaat binnen onze gezindte. je wordt het gewoon..
toch werd 'k een hele poos geen moeder.
straf van God?
op een dag werd ik het geheel tot mijn verrassing toch.

je ziet meiden die echt moeder worden en meiden die er een leven naast hebben. dat is iets wat je zelf in de hand hebt. net wat je zelf de voorkeur geeft.

[Smurffie]

'k dacht moeder worden.. neuh, daar ben ik niet goed in.
maar je weet hoe dat gaat binnen onze gezindte. je wordt het gewoon..
toch werd 'k een hele poos geen moeder.
straf van God?
op een dag werd ik het geheel tot mijn verrassing toch.

je ziet meiden die echt moeder worden en meiden die er een leven naast hebben. dat is iets wat je zelf in de hand hebt. net wat je zelf de voorkeur geeft.

Dat geloof je toch niet, hoop ik?

[sela]

hmm.. ik laat me nu wel van een tere kant zien he. ken je dat niet. dat je met een kronkeltje denkt? zo had ik gisteren met een jongen nog een gesprek over de rode maan. als kind zat ik eens in de auto en zag dat de maan rood was. het vloog me naar de keel. 'nu komt God terug! en niemand in de auto heeft het door.' Er zijn dingen die indruk op je maken. hij had dat ook twee keer gehad..

[Smurffie]

hmm.. ik laat me nu wel van een tere kant zien he. ken je dat niet. dat je met een kronkeltje denkt? zo had ik gisteren met een jongen nog een gesprek over de rode maan. als kind zat ik eens in de auto en zag dat de maan rood was. het vloog me naar de keel. 'nu komt God terug! en niemand in de auto heeft het door.' Er zijn dingen die indruk op je maken. hij had dat ook twee keer gehad..

Oke..ik denk dat ik je volg..maar is dat niet vooral je eigen gevoel? Je hebt misschien wel gelezen over die vrouw en dochter die zijn verongelukt? Het was een tante van mn schoonzus, die ik er later over sprak en die zei dat ze enkele jaren geleden een keer het gevoel hadden dat sarah (de dochter) niet oud zou worden. Ze werd 15 jaar. Dat is best eng..

Mijn ouders waren 7 jaar getrouwd voordat mn broer geboren werd. Opzich is mn moeder er altijd vrij nuchter onder geweest door het gewoon te nemen zoals het was. Ze dacht in eerste instantie ook dat kinderen voor hen niet weggelegd waren..maar niet met de gedachte dat het wel eens een straf van God kon zijn

[sela]

tja.. dat ongeluk. dat zijn idd ook dingen die indruk maken. brrr.

[paprikameisje2]

hmm.. ik laat me nu wel van een tere kant zien he. ken je dat niet. dat je met een kronkeltje denkt? zo had ik gisteren met een jongen nog een gesprek over de rode maan. als kind zat ik eens in de auto en zag dat de maan rood was. het vloog me naar de keel. 'nu komt God terug! en niemand in de auto heeft het door.' Er zijn dingen die indruk op je maken. hij had dat ook twee keer gehad..

t lijkt wel of ik mezelf hoor denken over die rode maan!!!
en over die straf van God: Daar staat toch in de bijbel dat vrouwen die geen kinderen krijgen een straf van GOd is. Je huwelijk is dan niet gezegend of zoiets.... K weet niet helemaal precies hoor....


@lammetje.... ik denk wel dat je er mee natoe groeit hoor.... je wordt dan zelf ook ouder enzo....

[Hippieblijhoofd]

Ik heb altijd wel kinderen willen hebben, en toen ik een jaar of 13/14 was, was ik daar ook best erg mee bezig. Maar toen kregen mn broer & schoonzus een kindje, en sindsdien is dat heel erg over. Ik heb gezien dat kinderen krijgen helemaal niet alleen schattig en lief en leuk is, dat ik niet tegen huilende babies kan (weetje hóe zielig ), dat het je leven behoorlijk op z'n kop kan gooien ed.
Toen is het een tijdje een verschrikking geweest voor me . Vreselijk, kínderen, ze zijn leuk als ze van iemand anders zijn en je ze mag knuffelen en ze je lief vinden enzo, maar fijn dat ze hun ouders elke nacht wakker houden en niet mij.
En nu vind ik babies wel weer leuk. Ik ben er ook wel handig in, in babies vasthouden, stil krijgen, verschonen. Maar nog steeds hoef ik voorlopig nog geen kinderen . Bovendien vind ik het wel een heel bizar idee, een méns ter wereld brengen. Ik vind het ook een hele verantwoordelijkheid... eng! *brr* Misschien ooit..

Hihi, herkenbaar zeg! Ik heb echt superschattige neefjes en nichtjes, maar als ze janken of zo dan is het echt: hier heb je ze weer retour. Ik ben altijd blij als ze komen en soms ook best blij als ze weggaan

Ach, ook ooit... eerst maar eens een vent zoeken en daar heb ik ook nog steeds geen zin in

Ah mijn neefje en nichtje zijn wel het allerschattigst van de hele wereld hoor . Ik pas er elke zaterdag op (bijbaantje ) en dat vind ik echt geweldig, maar aan de andere kant mis ik dán al halverwege de dag de mogelijkheid om een zinniger gesprek te voeren dan:
'Nu doen we dat jij de koningin bent!'
of 'Wat doe je, tante Nienke?' (en dit ong. elke paar minuten herhalen).
en toch zijn ze lief

[Renee]

toen ik jong was ( ) had ik niet zo veel met kleine kinderen maar ik wist wel zeker dat ik ze later heel graag wou hebben
En gelukkig kwamen ze ook heel vlot en daar heb ik echt nooit spijt van gehad. Als ik terugkijk was ik toen wel veel onzekerder dan ik nu ben, dat heeft wel met leeftijd te maken denk ik.
En nu zit ik midden in de pubers , als ze klein zijn kan je je daar ook geen voorstelling van maken maar je groeit er gewoon in mee.
Nu vind ik het ook echt hartstikke leuk, ook al halen ze wel eens streken uit, ze zijn ook echt maatjes van me en ik blijf er lekker jong bij!
Maar ook wat ik hier eerder las, je hebt moeders die helemaal in het moeder zijn opgaan. Dat is genoeg voor ze. Zo'n moeder ben ik dus niet. Ik heb ook m'n eigen dingen nodig, zoals tekenen bijv.

[PeterE]

Geen idee of ik teveel off-topic ga. Zo ja, dan moet je het maar zeggen.

Papa gevoelens had ik niet specifiek. Maar dat ik vader zou worden stond voor me vast. Het was een logische volgende stap in mijn huwelijk destijds. Ook al kon ik me er weinig bij voorstellen. Nu zie ik mijn kinderen nauwelijks meer omdat mijn ex-vrouw weggegaan is en 140 km verderop is gaan wonen. Sinds die tijd weet ik helemaal zeker dat er geen grotere liefde is dan met je eigen kinderen. (nou ja, de liefde van God naar ons is het allergrootst natuurlijk)
Er is niet een sterkere band tussen mensen denkbaar dan die van de ouder richting kind. En nu pas begrijp ik waarom mijn ouders telkens zeiden dat ze van me hielden ook al deed ik de vervelendste dingen.

Voor aanstaande moeders kan ik alleen maar aanraden om je niet te veel aan te trekken van anderen. Inderdaad ook niet van mij
Je weet zelf wel wanneer je zover bent. En als God het dan geeft...dan kun je ook genieten van je kind(eren.) En hoe ze later worden? Nou, daar ben je al die tijd zelf toch bij? Je groeit met ze mee en ondertussen herinneren ze jou aan al die vergeten tijden dat je nog kind was. Heerlijk.