geloven maar toch niet gelukkig?

[Laugh]

He Hijwel, ik ben net nieuw hier, en zit op dit moment op school. Ik ga vanavond reageren op wat je allemaal geschreven hebt, het spreekt me erg aan..! Dus je hoort van mij!!!

[surfer]

'Zalig zijn de treurenden, want zij zullen vertroost worden' spreekt boekdelen als je het naast de vraag van dit topic zet.

dus nee, als je gelooft wil dat niet zeggen dat je altijd gelukkig bent. Sterker nog, hier worden mensen die treuren juist daarom zalig gesproken.

[henkie]

geloven maar toch niet gelukkig?

Ik zou het ook nog even om willen draaien: het kan goed zijn voor je geloof als je niet gelukkig bent. Zie bijv. prediker 7 vers 2:

Het is beter te gaan in het klaaghuis, dan te gaan in het huis des maaltijds; want in hetzelve is het einde aller mensen, en de levende legt het in zijn hart.
Het treuren is beter dan het lachen; want door de droefheid des aangezichts wordt het hart gebeterd.
Het hart der wijzen is in het klaaghuis; maar het hart der zotten in het huis der vreugde.

Het is verschrikkelijk dat we dat blijkbaar nodig hebben om serieus met geloofszaken bezig te zijn.

[surfer]

ja, om met het leven om te kunnen gaan moet je eerst met de dood kunnen omgaan.

[hijwel]

'Zalig zijn de treurenden, want zij zullen vertroost worden' spreekt boekdelen als je het naast de vraag van dit topic zet.

dus nee, als je gelooft wil dat niet zeggen dat je altijd gelukkig bent. Sterker nog, hier worden mensen die treuren juist daarom zalig gesproken.

Als je altijd gelukkig ben dan wil het nog niet zeggen dat je nooit verdriet hebt. Geluk en vedriet kan heel goed samen gaan.

[hijwel]

geloven maar toch niet gelukkig?

Ik zou het ook nog even om willen draaien: het kan goed zijn voor je geloof als je niet gelukkig bent. Zie bijv. prediker 7 vers 2:

Het is beter te gaan in het klaaghuis, dan te gaan in het huis des maaltijds; want in hetzelve is het einde aller mensen, en de levende legt het in zijn hart.
Het treuren is beter dan het lachen; want door de droefheid des aangezichts wordt het hart gebeterd.
Het hart der wijzen is in het klaaghuis; maar het hart der zotten in het huis der vreugde.

Het is verschrikkelijk dat we dat blijkbaar nodig hebben om serieus met geloofszaken bezig te zijn.

Ok ik snap dat verdiet hebben heel goed voor je kan zijn, maar ik snap niet dat je ondangs dat Jezus voor je is gestorven niet gelukkig bent.

[joris]

t lijkt soms een beetje alsof we hebben afgesproken dat we allemaal zeggen dat we niet gelukkig zijn.

[lorit]

Ik heb al de berichten even doorgelezen en kom tot de volgende conclusie:
Iemand die gelooft dat God Hem gered heeft, en dat God voor altijd Zijn Vader is, zal hier dankbaar en blij om zijn. Je zou dat gelukkig kunnen noemen. Dat wil echter niet zeggen dat deze persoon geen verdriet of pijn kan hebben. Dat wil ook niet zeggen dat hij zich altijd happy voelt. Toch is er een soort basaal gevoel van geluk aanwezig, namelijk dat je ondanks de pijn en het verdriet dat je op dat moment ervaart toch mag weten dat God je troost en dat je later voor eeuwig bij Hem mag zijn.
Je kan je dus ongelukkig voelen terwijl je weet dat God je Vader is.
Mijn ervaring is dat juist dat tegenstrijdige je zo ongelukkig kan maken

[lizzz]

Ligt er ook aan wat je met geloven bedoelt.
Ik geloof, maar ben geneigd nogal snel negatief te denken, en ben vaak niet gelukkig. Maar in pessimistische tijden ben ik ook mn geloof kwijt.
In m'n geloof ben ik nooit ongelukkig, al probeer ik zrelfs dat wel, maar het wordt me niet toegestaan Bij God is geen plaats voor ongeluk. Al kan je soms wel erg op je eigen ongeluk gewezen worden, in geloof kan je alleen naar de hemel zien. En wat ook je voorstelling van hemel is, niemand ervaart dat als iets negatiefs...

: je kunt gelovig en ongelukkig zijn, maar niet ongelukkig in geloof

[Ruben Hadders]

Ach... je bent ook gewoon mens dus hebt ook wel eens je mindere perioden he. Maar diep van binnen ben ik altijd gelukkig!!!

[syb]

Wat een vertrouwen van "hijwel". Zat het bij mij ook maar zo diep.
Trouwens ik heb liever dit soort geloofsovertuigingen, dan andere: "ik moest door het slijk om gered te worden".

[Kaw]

t lijkt soms een beetje alsof we hebben afgesproken dat we allemaal zeggen dat we niet gelukkig zijn.

Ja, daar lijkt het soms wel op he? Ik vind het ook wel eens... Collectief in het zwart naar de kerk en in de kerk alleen maar meewarig kijken naar mensen die niet in het zwart komen.

Moet er onder het avondmaal gehuild worden trouwens?

(Ik kap er weer mee. Het klinkt allemaal weer lekker gefrustreerd. Sorry.)

[TheKeimpe]

t lijkt soms een beetje alsof we hebben afgesproken dat we allemaal zeggen dat we niet gelukkig zijn.

Ja, daar lijkt het soms wel op he? Ik vind het ook wel eens... Collectief in het zwart naar de kerk en in de kerk alleen maar meewarig kijken naar mensen die niet in het zwart komen.

Moet er onder het avondmaal gehuild worden trouwens?

(Ik kap er weer mee. Het klinkt allemaal weer lekker gefrustreerd. Sorry.)

Nee, aan het avondmaal hoeft niet gehuild te worden, als het wel gebeurd dan is het ook niet erg.

Ik denk ook aan een andere psalm dan 88, psalm 4:
David zit diep in de ellende, en wat zingt hij:
Ps 4:9: Ik zal in vrede te zamen nederliggen en slapen; want Gij, o HEERE! alleen zult mij doen zeker wonen.

Ik denk dat je hier ziet dat er verschil is in de blijdschap van de gelovige. En ook kan het van tijd tot tijd verschillen. David heeft ook wel andere tijden gehad, lees psalm 32:3:
Toen ik zweeg, werden mijn beenderen verouderd, in mijn brullen den gansen dag.

[surfer]

Toen ik zweeg, werden mijn beenderen verouderd, in mijn brullen den gansen dag.

daar is niks mis mee hoor, dat kan juist later je blijdschap vergroten. Afdalen in de diepte kun je heel veel van leren.

[Kaw]

Toen ik zweeg, werden mijn beenderen verouderd, in mijn brullen den gansen dag.

daar is niks mis mee hoor, dat kan juist later je blijdschap vergroten. Afdalen in de diepte kun je heel veel van leren.

Ik duide op mensen die huilden met de mond en niet met het hart. Je kunt me meer vertellen, maar niet iedereen rouwt om zijn zonden en gaat dus oprecht in het zwart naar de kerk. Het is meer een traditie geworden.