Vriendschap tussen jongen en meisje

[Atheist1984]

Mwah, al is je kind nog zo oud, je kind blijft het.

Dat is geen argument. Een kind van 17 is vele malen volwassener als een kind van 5.

Ouders blijven bezorgd (als het goed is) en willen zich in sommige gevallen erg graag nog met keuzes van hun kind bemoeien.

Hebben die ouders eigenlijk een goed argument geven waarom ze de vriendschap willen verbieden.

Alleen moeten ouders leren dat los te laten, en dat ontbreekt blijkbaar. Maar ik vind het wel normaal hoor, als je dochter 17 is, dat je zo af en toe nog ermee bemoeid.

Normaal wel maar als een vriend van jou gewoon normaal is (geen crimineel ofzo) dan vind ik het onzin om de vriendschap te verbieden. Ik heb wel een vermoeden waarom ze de vriendschap willen verbieden. Omdat die jongen niet christelijk is.

17 is nog steeds puberleeftijd, waarop keuzes soms wat anders lijken dan ze in werkelijkheid zijn. Zelfs ik met mn 20 jaar ga af en toe nog naar paps en mams om raad, omdat ik het zelf ff niet meer weet.
Maar het gevaaris dat zij zich er cotinu mee bemoeien en het niet los laten en dat is denk ik niet goed

Ja maar dan vraag je er zelf om. Dat doet dat andere meisje niet.

[MissF]

Mwah, al is je kind nog zo oud, je kind blijft het.

Dat is geen argument. Een kind van 17 is vele malen volwassener als een kind van 5.

Ouders blijven bezorgd (als het goed is) en willen zich in sommige gevallen erg graag nog met keuzes van hun kind bemoeien.

Hebben die ouders eigenlijk een goed argument geven waarom ze de vriendschap willen verbieden.

Alleen moeten ouders leren dat los te laten, en dat ontbreekt blijkbaar. Maar ik vind het wel normaal hoor, als je dochter 17 is, dat je zo af en toe nog ermee bemoeid.

Normaal wel maar als een vriend van jou gewoon normaal is (geen crimineel ofzo) dan vind ik het onzin om de vriendschap te verbieden. Ik heb wel een vermoeden waarom ze de vriendschap willen verbieden. Omdat die jongen niet christelijk is.

17 is nog steeds puberleeftijd, waarop keuzes soms wat anders lijken dan ze in werkelijkheid zijn. Zelfs ik met mn 20 jaar ga af en toe nog naar paps en mams om raad, omdat ik het zelf ff niet meer weet.
Maar het gevaaris dat zij zich er cotinu mee bemoeien en het niet los laten en dat is denk ik niet goed

Ja maar dan vraag je er zelf om. Dat doet dat andere meisje niet.

En ik snap ook waarom ouders een vriendschap meteen onchristelijke jongen willen verbieden. Ik ben het er totaal niet mee eens, laat dat duidelijk zijn! Maar ouders denken misschien verder: stel dat zij ooit met hem verkering zal krijgen...dat is voor het meisje een enorm lastige positie. Ik zou nooit verkering kunnen hebben met een onchristelijke jongen, omdat mijn geloof gewoon DE nummer 1 in mijn leven is, en ik die dan niet kan delen. Ouders kunnen daar heel bang voor zijn, of dat hun dochter afdwaalt ofzo, begrijpelijk. Ik keur het niet goed, ik vind dat je vriendschappen dan niet mag VERBIEDEN, maarje moet er dan met je dochter open en eerlijk over praten. Maar begrijpen doe ik het wel!

[sjaak1]

En ik snap ook waarom ouders een vriendschap meteen onchristelijke jongen willen verbieden. Ik ben het er totaal niet mee eens, laat dat duidelijk zijn! Maar ouders denken misschien verder: stel dat zij ooit met hem verkering zal krijgen...dat is voor het meisje een enorm lastige positie. Ik zou nooit verkering kunnen hebben met een onchristelijke jongen, omdat mijn geloof gewoon DE nummer 1 in mijn leven is, en ik die dan niet kan delen. Ouders kunnen daar heel bang voor zijn, of dat hun dochter afdwaalt ofzo, begrijpelijk. Ik keur het niet goed, ik vind dat je vriendschappen dan niet mag VERBIEDEN, maarje moet er dan met je dochter open en eerlijk over praten. Maar begrijpen doe ik het wel!

Ja, dat is zo. Kijk, ze is al weinig refo meer. Ze is zo opgevoed, maar ze gelooft er eigenlijk niet zo in. Ze draagt broeken, gaat niet naar de kerk en gaat naar bed met haar vriend. Dat vinden haar ouders erg jammer, ze willen eigenlijk dat ze zoveel mogelijk refo blijft. Daarom hebben ze ook het liefst dat ze bij haar vriend blijft (is ook een refo). Misschien zien ze mij als bedreiging daarvoor en zijn ze bang dat ze nog minder refo wordt ofzo :S

[meschianza]

Misschien is het goed om refozijn en christen-zijn te onderscheiden want volgens mij haal je heel wat door elkaar

Veel mensen in de reformatorische gezindte vinden het niet gepast dat vrouwen een broek dragen (maar ook een groot gedeelte kan daar wel prima mee leven)

DE kwestie niet meer naar de kerk gaan en naar bed met haar vriend lijkt me niet zozeer niet-refo, daar ook veel christelijke 'niet-refo's' (vage term eigenlijk) seks bewaren voor in het huwelijk en naar de kerk gaan toch wel een erg belangrijke bezigheid vinden.

Ik denk dat de ouders van je vriendin meer bang zijn dat ze niet meer zal geloven (niet meer christen wil zijn) dan niet-refo. De reformatorische gezindte is een cultuur binnen het christendom, het christendom is een geloof.

Wanneer je vriendin niet meer naar de kerk gaat en geen waarde hecht aan bijbelse normen en waarden, denk ik dat het niet meer gaat of ze niet-refo wilt zijn maar dat ze geen christen kan/wil zijn.

''REfo'' blijf ik overigens een vaaglijke en behoorlijk negatief klinkende term vinden. Ook de reformatorische gezindte is zo uiteenlopend. WAnneer ben je 'refo'? maarja het is praktische bepaalde groepen een naam te geven natuurlijk. I'm proud to be refo

[Atheist1984]

En ik snap ook waarom ouders een vriendschap meteen onchristelijke jongen willen verbieden. Ik ben het er totaal niet mee eens, laat dat duidelijk zijn! Maar ouders denken misschien verder: stel dat zij ooit met hem verkering zal krijgen...dat is voor het meisje een enorm lastige positie. Ik zou nooit verkering kunnen hebben met een onchristelijke jongen, omdat mijn geloof gewoon DE nummer 1 in mijn leven is, en ik die dan niet kan delen. Ouders kunnen daar heel bang voor zijn, of dat hun dochter afdwaalt ofzo, begrijpelijk. Ik keur het niet goed, ik vind dat je vriendschappen dan niet mag VERBIEDEN, maarje moet er dan met je dochter open en eerlijk over praten. Maar begrijpen doe ik het wel!

God kan voor jou toch nog de nummer 1 blijven als je een relatie hebt met iemand die niet gelooft??

[meschianza]

En ik snap ook waarom ouders een vriendschap meteen onchristelijke jongen willen verbieden. Ik ben het er totaal niet mee eens, laat dat duidelijk zijn! Maar ouders denken misschien verder: stel dat zij ooit met hem verkering zal krijgen...dat is voor het meisje een enorm lastige positie. Ik zou nooit verkering kunnen hebben met een onchristelijke jongen, omdat mijn geloof gewoon DE nummer 1 in mijn leven is, en ik die dan niet kan delen. Ouders kunnen daar heel bang voor zijn, of dat hun dochter afdwaalt ofzo, begrijpelijk. Ik keur het niet goed, ik vind dat je vriendschappen dan niet mag VERBIEDEN, maarje moet er dan met je dochter open en eerlijk over praten. Maar begrijpen doe ik het wel!

God kan voor jou toch nog de nummer 1 blijven als je een relatie hebt met iemand die niet gelooft??

Ja als het goed is wel, maar he twordt op langer termijn wel heel moeilijk wanneer je het allerbelangrijkste in je leven, je leven met God, niet kan delen met je man of vriend. Lijkt mij heel moelijk want in een liefdesrelatie moet je toch wat betreft de belangrijkste dingen op 1 lijn liggen. Vooral als je ooit kinderen krijgt. Persoonlijk is het echt mijn wens dat mijn toekomstige man ook echt in God geloofd, dat hij het begrijpt. DAt is heel anders dan in vriendschappen, dan vind ik het juist verrijkend om vrienden te hebben met hele andere (religieuze) achtergronden.(en met die vriendschappen hebben mn ouders nooit problemen gehad, juist aangemoedigd, dus ik begrijp ook de ouders niet in het verhaal van sjaak.)

[Lalage]

Dit is wel een beetje off topic

maar het is net als bij iemand die op een woonboot woont en die verkering krijgt met iemand die boten haat. Als die twee willen gaan trouwen, zal de ene de woonboot moeten verlaten of de ander moet liefde voor boten gaan ontwikkelen, anders is 't haast onmogelijk om een goed huwelijk te hebben.

[MissF]

En ik snap ook waarom ouders een vriendschap meteen onchristelijke jongen willen verbieden. Ik ben het er totaal niet mee eens, laat dat duidelijk zijn! Maar ouders denken misschien verder: stel dat zij ooit met hem verkering zal krijgen...dat is voor het meisje een enorm lastige positie. Ik zou nooit verkering kunnen hebben met een onchristelijke jongen, omdat mijn geloof gewoon DE nummer 1 in mijn leven is, en ik die dan niet kan delen. Ouders kunnen daar heel bang voor zijn, of dat hun dochter afdwaalt ofzo, begrijpelijk. Ik keur het niet goed, ik vind dat je vriendschappen dan niet mag VERBIEDEN, maarje moet er dan met je dochter open en eerlijk over praten. Maar begrijpen doe ik het wel!

God kan voor jou toch nog de nummer 1 blijven als je een relatie hebt met iemand die niet gelooft??

Ja als het goed is wel, maar he twordt op langer termijn wel heel moeilijk wanneer je het allerbelangrijkste in je leven, je leven met God, niet kan delen met je man of vriend. Lijkt mij heel moelijk want in een liefdesrelatie moet je toch wat betreft de belangrijkste dingen op 1 lijn liggen. Vooral als je ooit kinderen krijgt. Persoonlijk is het echt mijn wens dat mijn toekomstige man ook echt in God geloofd, dat hij het begrijpt. DAt is heel anders dan in vriendschappen, dan vind ik het juist verrijkend om vrienden te hebben met hele andere (religieuze) achtergronden.(en met die vriendschappen hebben mn ouders nooit problemen gehad, juist aangemoedigd, dus ik begrijp ook de ouders niet in het verhaal van sjaak.)

Ik sluit me aan bij jouw antwoord op de vraag
Ik wil gewoon alles kunnen delen met mijn vriend. En als hij me eens niet begrijpt omdat ik vrouw ben en hij man, dat hoort erbij, maar als hij mijn geloof niet zou begrijpen, en ik het er met hem niet over kan hebben, dan kan ik niet met hem trouwen.
Over 8 maandjes gaan wij trouwen. De kerkdienst is voor ons allebei HET moment van de dag. Gemeentehuis ook, het feest ook, maar de kerk is voor ons ontzettend belangrijk. Stel dat hij geen christen zou zijn, dan kan ik dat niet delen met hem.
Dus lijkt het me ook nog steeds moeilijk als je wel trouwt met iemand die naar de kerk gaat maar geen christen is

[Race406]

Je kunt in mijn ogen best als jongen en meisje een vriendschappelijke relatie hebben. Ik heb al 2,5 jaar verkering en hoop in juli te gaan trouwen, maar ik heb wel een paar vriendinnen. En zelfs een wel heel goede. Die heb ik leren kennen, en het klikt gewoon ontzettend goed! Mijn as vrouw heeft er helemaal geen probleem mee. Je moet elkaar wel vrij kunnen laten. Je moet eerlijk zijn, en voor ogen houden dat je vriend/vriendin waar je verkering mee hebt voor alles gaat. Krijg je bepaalde gevoelens voor een ander dan moet je die vriendschap stopzetten of op een laag pitje zetten. Gelukkig is dat bij ons niet zo. Mijn lieffie gaat voor alles! Daar kan zelfs die ene heel goede vriendin niet tussen komen! Gelukkig niet!

[Abdijbiertje om 1:00]

En ik snap ook waarom ouders een vriendschap meteen onchristelijke jongen willen verbieden. Ik ben het er totaal niet mee eens, laat dat duidelijk zijn! Maar ouders denken misschien verder: stel dat zij ooit met hem verkering zal krijgen...dat is voor het meisje een enorm lastige positie. Ik zou nooit verkering kunnen hebben met een onchristelijke jongen, omdat mijn geloof gewoon DE nummer 1 in mijn leven is, en ik die dan niet kan delen. Ouders kunnen daar heel bang voor zijn, of dat hun dochter afdwaalt ofzo, begrijpelijk. Ik keur het niet goed, ik vind dat je vriendschappen dan niet mag VERBIEDEN, maarje moet er dan met je dochter open en eerlijk over praten. Maar begrijpen doe ik het wel!

Ja, dat is zo. Kijk, ze is al weinig refo meer. Ze is zo opgevoed, maar ze gelooft er eigenlijk niet zo in. Ze draagt broeken, gaat niet naar de kerk en gaat naar bed met haar vriend. Dat vinden haar ouders erg jammer, ze willen eigenlijk dat ze zoveel mogelijk refo blijft. Daarom hebben ze ook het liefst dat ze bij haar vriend blijft (is ook een refo). Misschien zien ze mij als bedreiging daarvoor en zijn ze bang dat ze nog minder refo wordt ofzo :S

Als ik het zo bekijk vind ik het op zn minst vreemd dat die ouders die gozer met wie ze nu verkering heeft dan wel accepteren.
Het grote verschil tussen die gozer en jij is dus blijkbaar dat jij volgens hun haar mee zou slepen in "de grote boze wereld". Maar haar huidige vriend doet dat (al dan niet samen met haar) nu al.

Dat maakt de situatie vreemd, heel vreemd.

[Roodkapje]

Je kunt in mijn ogen best als jongen en meisje een vriendschappelijke relatie hebben. Ik heb al 2,5 jaar verkering en hoop in juli te gaan trouwen, maar ik heb wel een paar vriendinnen. En zelfs een wel heel goede. Die heb ik leren kennen, en het klikt gewoon ontzettend goed! Mijn as vrouw heeft er helemaal geen probleem mee. Je moet elkaar wel vrij kunnen laten. Je moet eerlijk zijn, en voor ogen houden dat je vriend/vriendin waar je verkering mee hebt voor alles gaat. Krijg je bepaalde gevoelens voor een ander dan moet je die vriendschap stopzetten of op een laag pitje zetten. Gelukkig is dat bij ons niet zo. Mijn lieffie gaat voor alles! Daar kan zelfs die ene heel goede vriendin niet tussen komen! Gelukkig niet!

Ik heb alleen maar vrienden (m) allemaal. Die hebben allemaal een vriendin. Dat gaat prima. Ik was er al vrienden mee voor ze verkering hadden, dat ging toen ook prima. Ik zou niet weten waarom het niet kan. Het enige waar ik chagrijnig van werd is het constante gezeur of ik met deze of gene al verkering had.

[rafaell]

Ik zie geen problemen voor vriendschappen met leden van het andere geslacht, ook niet als diegene al een relatie heeft.

[Maara]

En ik snap ook waarom ouders een vriendschap meteen onchristelijke jongen willen verbieden. Ik ben het er totaal niet mee eens, laat dat duidelijk zijn! Maar ouders denken misschien verder: stel dat zij ooit met hem verkering zal krijgen...dat is voor het meisje een enorm lastige positie. Ik zou nooit verkering kunnen hebben met een onchristelijke jongen, omdat mijn geloof gewoon DE nummer 1 in mijn leven is, en ik die dan niet kan delen. Ouders kunnen daar heel bang voor zijn, of dat hun dochter afdwaalt ofzo, begrijpelijk. Ik keur het niet goed, ik vind dat je vriendschappen dan niet mag VERBIEDEN, maarje moet er dan met je dochter open en eerlijk over praten. Maar begrijpen doe ik het wel!

Ik vind een vriendschap met een niet-Christelijke verbieden eigenlijk niet echt slim.
Goed, met verkering enzo snap ik het wel, want dan heb je het oversamen gaan leven (in het huwelijk) en dan deel je veel meer met elkaar.
Maar als een niet-Christelijk geen goede vriendschap heeft met een Christen, hoe komt hij/zij dan in contact met het geloof?
Het evangelie uitdragen lijkt mij toch ook wel iets wat een grote prioriteit moet hebben onder Christenen.
En dan het liefst niet op een manier van zoveel mogelijk zieltjes winnen of door te preken, maar vooral door je levenshouding.
Je moet alleen zelf wel sterk staan.

[L'être extraterrestre]

Ik ben jarenlang, zeer tegen de zin van mijn ouders, opgetrokken met een groepje jongens uit de buurt. We waren toen echt nog niet zo oud. Ze waren ook niet christelijk.

Voordelen: Ik kijk heel anders aan tegen niet-christenen dan sommige strenge refo's, wat ik positiever vind.

Nadelen: Op een gegeven ogenblik kon 1 van de jongens niet meer met mij en mijn vriendin omgaan. Het leek wel alsof hij een vriendin moest hebben. Ook was ik al vrij jong vrij grof qua taalgebruik, en heb ik mijn eerste woorden die met seksualiteit te maken hebben op straat geleerd. Maar of dat nu zo erg is?