Vriendschap tussen jongen en meisje

[meschianza]

Volgens mij is het vooral de generatiekloof. Vroeger was het menens als en jongen met een meisje ''omging'' Nu is dat niet meer zo, maar veel oudere mensen (50+) moeten daat aan wennen. Tenminste, dat is mijn ervaring.

[André]

Ik geloof als 40+ dat je vriendschap kunt hebben als man en vrouw.
Echter als 1 van de 2 verliefd dreigt te worden, of al is, dan kun je de boel beter 'opdoeken'
Vriendschap na verliefdheid schijnt te kunnen, alleen ik ken de voorbeelden niet.
Als 1 van de 2 of beiden een relatie hebben moet je goed oppassen hoe je met elkaar omgaat, dat het om die reden tot man/vrouw 'ruil' komt daar ken ik helaas wel voldoende voorbeelden van, TE veel.

[Aragorn]

Vriendschap na verliefdheid schijnt te kunnen, alleen ik ken de voorbeelden niet.

Ik ken twee voorbeelden: mijzelf en mijn vriendin.

[sela]

Vriendschap na verliefdheid schijnt te kunnen, alleen ik ken de voorbeelden niet.

Ik ken twee voorbeelden: mijzelf en mijn vriendin.

ik ken er ook 2. het kan echt.

[Hippieblijhoofd]

Volgens mij is het vooral de generatiekloof. Vroeger was het menens als en jongen met een meisje ''omging'' Nu is dat niet meer zo, maar veel oudere mensen (50+) moeten daat aan wennen. Tenminste, dat is mijn ervaring.

jaaaa!
Ouders snappen dat vaak niet..
Verder heb ik eigenlijk áltijd gehad dat wanneer ik een heel goede vriend had, zo iemand die ook wel bij ons thuis kwam, die ik regelmatig zag; dat men meteen denkt dat er meer aan de hand is. Terwijl dat hélemaal niet zo was.

@André: vriendschap na een relatie kan, kijk naar Raido en mij .

@TopicStarter: Kun je niet wat minder close worden met die vriendin, zonder dat je de hele vriendschap opgeeft? Vrienden zijn kan best wanneer je verkering hebt, maar ik vind het een goede gewoonte dat die vrienden wel een stapje terug doen en dat de echte vriend altijd voorgaat .

[Charlotte]

Eens met Hippieblijhoofd. Verder vind ik dat iedereen wel duidelijk bij zichzelf moet nagaan waar volgens hem vriendschap ophoudt en verkering begint. Zoals er net al werd opgemerkt 'ik had verkering maar hij had een goede vriendin waar hij meer aan vertelde dan aan mij', dat kan natuurlijk niet. Waarom heb je dan verkering met iemand?
Ik heb het idee dat bij heel veel mensen die scheiding een beetje wazig is (geworden), ook bij mezelf, dus een beetje meer duidelijkheid zou niet verkeerd zijn. En durf ook afstand te nemen, als dat nodig is.

[Jo'tje]

http://forum.refoweb.nl/viewtopic.php?t=17437

Volgens mij komt deze discussie grotendeels op hetzelfde neer...

[Charlotte]

Njah... het is een populair onderwerp.

[sjaak1]

Nouja, het is ook allemaal niet zo close als jullie nu denken Gewoon een oppervlakkige vriendschap. We vertellen elkaar niet veel persoonlijke dingen en er zijn al helemaal geen gevoelens. Gewoon een beetje lachen enzo, meer niet. Maarja, het zal inderdaad wel gewoon de generatiekloof zijn. Misschien heeft het niet eens met het refo zijn te maken, maar zijn ouderen in het algemeen wel zo. Alleen wat vaker bij jullie Het komt allemaal wel goed

[zekharyahu]

Volgens mij is het vooral de generatiekloof. Vroeger was het menens als en jongen met een meisje ''omging'' Nu is dat niet meer zo, maar veel oudere mensen (50+) moeten daat aan wennen. Tenminste, dat is mijn ervaring.

Ja inderdaad! Hoewel nooit hetzelfde is een (hechte) vriendschap tussen jongen en meisje, waarbij één van beide of allebei al verkering heeft, in ieder geval goed mogelijk. Dus waarom niet ook een oppervlakkige vriendschap.

[Atheist1984]

Hoe oud is het meisje waar je de vriendschap me hebt?

Bart

[sjaak1]

Hoe oud is het meisje waar je de vriendschap me hebt?

Bart

17, bijna 18. Maar wat maakt dat uit?

[Atheist1984]

Een hoop he. Iemand van 17 a 18 is geen kleuter meer. Die ouders horen zich er niet mee te bemoeien met wie ze omgaat.

[MissF]

Een hoop he. Iemand van 17 a 18 is geen kleuter meer. Die ouders horen zich er niet mee te bemoeien met wie ze omgaat.

Mwah, al is je kind nog zo oud, je kind blijft het. Ouders blijven bezorgd (als het goed is) en willen zich in sommige gevallen erg graag nog met keuzes van hun kind bemoeien. Alleen moeten ouders leren dat los te laten, en dat ontbreekt blijkbaar. Maar ik vind het wel normaal hoor, als je dochter 17 is, dat je zo af en toe nog ermee bemoeid. 17 is nog steeds puberleeftijd, waarop keuzes soms wat anders lijken dan ze in werkelijkheid zijn. Zelfs ik met mn 20 jaar ga af en toe nog naar paps en mams om raad, omdat ik het zelf ff niet meer weet.
Maar het gevaaris dat zij zich er cotinu mee bemoeien en het niet los laten en dat is denk ik niet goed

[meschianza]

Een hoop he. Iemand van 17 a 18 is geen kleuter meer. Die ouders horen zich er niet mee te bemoeien met wie ze omgaat.

Mwah, al is je kind nog zo oud, je kind blijft het. Ouders blijven bezorgd (als het goed is) en willen zich in sommige gevallen erg graag nog met keuzes van hun kind bemoeien. Alleen moeten ouders leren dat los te laten, en dat ontbreekt blijkbaar. Maar ik vind het wel normaal hoor, als je dochter 17 is, dat je zo af en toe nog ermee bemoeid. 17 is nog steeds puberleeftijd, waarop keuzes soms wat anders lijken dan ze in werkelijkheid zijn. Zelfs ik met mn 20 jaar ga af en toe nog naar paps en mams om raad, omdat ik het zelf ff niet meer weet.
Maar het gevaaris dat zij zich er cotinu mee bemoeien en het niet los laten en dat is denk ik niet goed

Mee eens missF, bemoeien is iets anders dan bepalen. OUders hoeven niet te bepalen met wie je omgaat (of niet) maar mee bemoeien, als het liefdevol is of vanuit zorg/bezorgdheid (terecht of onterecht) vind ik juist echt iets wat bij ouders hoort. Natuurlijk niet altijd leuk maar als het mijn ouders geen drol interesseerd met wie ik om ga of met wat voor iemand ik een relatie heb, zou ik me pas zorgen gaan maken. Ik hecht veel waarde aan de waarschuwingen/adviezen van mijn ouders, of ik er nu uiteindelijk wel of niet iets mee doet.