Eetproblemen/stoornis

[boxy]

boxy schreef:

ik herken me hier helemaal in. ik kon dit stukje zelf wel geschreven hebben.
fruit, groente en op slechte dagen zelfs brood alles breekt op of je er bij nadenkt of niet. het psychische aspect dat er bij mij bijkomt is dat ik bang ben voor commentaar van de omgeving over de geur die het met zich meebrengt groetjes mij

ja daar ben ik ook altijd bang voor... probeer altijd frisse snoepjes bij me te hebben maar dan nog
komt bij mij ook helemaal vanzelf steeds weer opzetten, ben wel eens bang dat heel slecht is vor slokdarm etc.
gebruik jij er wel of niet medicijnen voor? domperidon las ik in één van de posts van iemand, heb jij dat wel eens uitgeprobeerd?

nee ik gebruik geen medicijnen als het maagzuur erg terugkomt slik ik wel zantac. dat helpt wel wat maar niet afdoende.
wel fijn dat je er zo achter komt dat je helemaal niets nieuws hebt alleen jammer dat de dokters er niets vanaf weten.

wel fijn om te weten dat je niet als enigste op de wereldbol ermee rondloop hé!

[marina87]

Het gaat me eigenlijk niet hoofdzakelijk om mijn gewicht, alhoewel dat wel belangrijk is, maar vooral dat ik goed eet!

Ik merk trouwens dat ik minder haaruitval heb sinds ik boven een BMI van 17 zit! Ook wel zo fijn.

[Roodkapje]

Het gaat me eigenlijk niet hoofdzakelijk om mijn gewicht, alhoewel dat wel belangrijk is, maar vooral dat ik goed eet!

Ik merk trouwens dat ik minder haaruitval heb sinds ik boven een BMI van 17 zit! Ook wel zo fijn.

Haaruitval etc. kunnen aanwijzingen zijn dat je een tekort aan bepaalde vitaminen gehad hebt. Vooral als het overgaat nu je aankomt.

Wanneer heb je een vitaminetekort?
Je hebt maar weinig vitamines en mineralen nodig, maar als je niet gezond en gevarieerd eet is de kans groot op een vitaminetekort. Dit kan je krijgen door heel streng te lijnen of juist teveel van iets te eten. Soms merk je een vitaminetekort pas later op, omdat de tekorten zich opstapelen. Ook geestelijke problemen, overbelasting, overgevoeligheid voor bepaalde stoffen, alcohol en anorexia kunnen leiden tot een vitaminetekort.

Een ander probleem is dat vitamines gevoelig zijn voor warmte, vochtigheid, lucht en licht en dat ze daardoor gemakkelijk vernietigd kunnen worden bij het bereiden en bewaren van voedsel.

De symptomen zijn meestal lange tijd vaag. Je hebt vaak zelf niet in de gaten dat je last hebt van een vitaminetekort.

Symptomen bij een beginnend vitaminetekort

• snel moe
• snel geïrriteerd
• prikkelbaar, lusteloos
• gebrek aan energie en concentratievermogen
• vatbaar voor infecties
• veranderende eetlust
• open mondhoeken
• gebroken vinger- en teennagels
• haaruitval
• gezichtsverlies bij weinig licht (nachtblindheid)
• een gevoel van speldenprikken in handen en voeten

Mensen die een groter risico op een vitaminetekort lopen, zijn ouderen, mensen die een dieet volgen, rokers, drinkers, vrouwen die aan de pil zijn, zwangere vrouwen en jongeren in de groei.

Aan een vitaminetekort kan je het volgende doen:

• gezonder en gevarieerder gaan eten, of als je dat niet lukt:
• vitaminesupplementen nemen, dat zijn tabletten waarin alle vitamines zitten die je nodig hebt.

bron: http://www.digischool.nl/vz/leerlingen/eetgewoontes.htm

[L'être extraterrestre]

Ik weet dat ik totaal niet belangrijk ben wat dit betreft, maar even een korte vraag, ik ben de laatste tijd ontzettend vaak misselijk. Soms al na een halve boterham, of als ik niets gegeten heb, en ik ga naar de bakker. Als ik het eten zie en ruik, heb ik echt de neiging om over te geven. Iemand enig idee wat dit kan zijn? Lichamelijk of psychisch?

[Roodkapje]

Ik weet dat ik totaal niet belangrijk ben wat dit betreft, maar even een korte vraag, ik ben de laatste tijd ontzettend vaak misselijk. Soms al na een halve boterham, of als ik niets gegeten heb, en ik ga naar de bakker. Als ik het eten zie en ruik, heb ik echt de neiging om over te geven. Iemand enig idee wat dit kan zijn? Lichamelijk of psychisch?

Zoals ik eerder al zei: als men medisch niets kan vinden kan het psychisch zijn. Maar daarvoor moet je dus bij je huisarts zijn (en eventueel een internist, je huisarts kan je doorverwijzen).

Je huisarts kent je vast beter dan wij jou kennen, dus die kan dat beter inschatten. Bovendien is het zo dat alleen artsen een diagnose kunnen (en mogen) stellen.

[L'être extraterrestre]

Bedankt voor je antwoord.

Je hebt wel gelijk, ik zou ook nooit helemaal bouwen op het idee/ de tip van een ander, maar suggesties kunnen soms heel goed zijn hoor

[jantje001]

nou, zoals veel mensen heb ik ook wat met eten.
ikzelf noem het geen stoornis of iets dergelijks.

ik heb er wel een paar jaar over gedaan om het zo te krijgen zoals het nu is.
ik eet wel op normale tijden, maar heel weinig.
ik kan ook gerust een keertje overslaan zonder dat ik er last van heb.
daardoor kan ik gerust vaak snoepen (zak chips, mac product enz) zonder dat de weegschaal op hol slaat.
ik vind deze levenswijze perfect, je kan vaak genieten van lekkere dingen.
en je bent niet aan etenstijd gebonden.
ideaal of een medische ramp?

[Turnstertje]

Ook al op het week topic geprikt, maar goed, nog een keertje hier... Ja, ik heb dus ook een eetstoornis, anorexia. Ik dacht altijd dat dat voor mensen was die "op een appeltje per dag" leefden en neeeee dat zou ik toch nooooit redden... Helaas is dat toch werkelijkheid geworden... Ik wil er voor gaan, ik wil genezen, maar het is zooooo moeilijk...

Hoe kijken jullie hier tegen aan ook wat betreft je geloof? Je hebt tenslotte je lichaam van God gekregen!

[marina87]

Ook al op het week topic geprikt, maar goed, nog een keertje hier... Ja, ik heb dus ook een eetstoornis, anorexia. Ik dacht altijd dat dat voor mensen was die "op een appeltje per dag" leefden en neeeee dat zou ik toch nooooit redden... Helaas is dat toch werkelijkheid geworden... Ik wil er voor gaan, ik wil genezen, maar het is zooooo moeilijk...

Hoe kijken jullie hier tegen aan ook wat betreft je geloof? Je hebt tenslotte je lichaam van God gekregen!

Wat is de oorzaak dat je zo ver bent gekomen? Je zegt dat je wilt genezen, weet je al hoe je dit wil gaan doen?

Wat betreft het geloof, ik weet dat God graag wil dat ik een gezond lichaam heb en gezond eet. Dat betekend dat je goed eet en niet alleen een cracker en nog een paar kleine dingetjes.

Veel sterkte toegewenst!!

[Margreet <><]

Ik heb zelf ook lang aan 'de lijn' gedaan toen ik 13 jaar was. De 'vreugde' die je voelt als je wéér een kilo afgevallen bent geeft zo'n kick. En je gaat altijd voor minder. Totdat het mis ging met mijn gezondheid. Gelukkig ben ik er met hulp van mijn ouders én met hulp van God weer bovenop gekomen! En daarom wil ik tegen iedereen zeggen: Wees gewoon tevreden met jezelf. Als je weet dat je normaal, gezond eet is er niets aan de hand. Als je altijd maar ontevreden over jezelf bent, straal je dat ook uit. En als je eenmaal aan de gang bent met lijnen, is er geen stoppen meer aan.

[Roodkapje]

De meeste mensen met een eetstoornis hebben een aantal dingen met elkaar gemeen: negatief zelfbeeld met daaraan gekoppeld een ontevredenheid over het eigen lichaam én perfectionisme.

Ze moeten perfect zijn, hun lichaam moet dat ook zijn. En wat je vaak ziet bij mensen met bijv. anorexia is dat ze niet in staat zijn om in de spiegel te zien dat ze uitgemergeld zijn. Wat ze in de spiegel zien is iemand die te dik is.

Ik ben het wel met Margreet eens, het begint met tevreden worden over wie je bent en leren dat niet alles perfect hoeft te zijn. Niemand is perfect, en God eist ook helemaal niet dat we perfect zijn: hij heeft immers z'n eigen Zoon gestuurd omdat we dat niet zijn... Door Jezus zijn we perfect in Zijn ogen, gewoon zoals we zijn.

[marina87]

Wéér een kilo erbij! Nu gaat het toch wel weer erg hard. Met kleren + 's avonds 54.7

Ik denk dat ik het voorlopig zo wil houden, mijn heupen zijn nu minder puntig/uitstekend en ik merk dat mijn buik bollig wordt.

[Margreet <><]

Goedzo Marina! Vooral niet 'schrikken' van zo'n gewicht, maar wees er blij mee!

[Maara]

Heerlijk om galajurken te passen.
Ze benadrukken allemaal dat ik te dun ben. De een nog erger dan de ander.
Ben ik nu met de feestdagen ook nog eens afgevallen! Vraag me niet hoe ik het voor elkaar krijg...
Van een BMI van net 18 naar 17. Volgens mij niet heel extreem, maar ik vind het te dun.
Dan mag mijn moeder nog zo hard blijven roepen dat ik niet te dun ben maar de rest te dik, de galajurken gaan er niet beter van zitten.

[Debor@]

Heerlijk om galajurken te passen.
Ze benadrukken allemaal dat ik te dun ben. De een nog erger dan de ander.
...

Dan mag mijn moeder nog zo hard blijven roepen dat ik niet te dun ben maar de rest te dik, de galajurken gaan er niet beter van zitten.

Herkenbaar, overal 'uitpuilende' botten, te puntige schouders, weet ik veel, mén, die dingen zitten ook écht niet bij mij! Ik voel me net zo'n stok met een glimmende zak erom heen.