Ferdinand schreef:Ergens hoorde ik eens: Echte vrienden kun je 3 maanden niet zien en er dan dag en uur komen en er dan blijven hangen!
Dat vind ik wel een mooi omschrijving. Ken alleen nog niet een zo iemand.
Heb geen echte vrienden.

Ik dacht ook vrienden te hebben.
Toen ik ging trouwen leek iedereen weg te lopen..
We hadden een leuk huisje gekocht. Ik sms-de een vriend van joh: we hebben een huisje gekocht. Kom je ook? Jajaja.. we komen langs! ik spreek met je af! Leuk, dacht ik. Half jaar later.... Nog niemand gezien. Ik was in die tijd een paar keer bij hem langs geweest. Dus ik vroeg: heb je het misschien vergeten? .. Meneertje ongeduld.. We komen vast nog wel langs. Toen had ik het gezien. Ik heb hem netjes bedankt en de vriendschap afgebroken. Daar kon ik werkelijk niets mee.
Andere vriend.
Die had een relatie en woonde samen. Leuk! Een aantal keren bij elkaar over de vloer geweest. Op een gegeven ogenblik wil ik weer eens bij hem langs. Staan we aan de deur. Mogen we binnen komen?? Hmm Hmm.. .deur op kier.. Eigelijk niet.. Dat wil zij niet meer. Huh? wat krijgen we nou? Om die situatie niet op te blazen zijn we weer gegaan. Later nodig ik hem uit, evt samen met vriendin, voor onze bruiloft. Hij zou kijken of ie een uurtje mocht komen!?! Vervolgens krijg ik een sms dat ie niet komt. Hummzzz.. Later had ik zoiets als: poeh die zit onder de plak. Weer een poosje later breekt ie ineens het contact af nadat ik eens vroeg hoe het nou precies zat. Een ding was mij wel duidelijk.. Zijn vrindin vertrouwde mij niet?!? Dus die heb ik ook maar gedag gezegt. En zo heb ik er niet veel meer aan over gehouden.
Echte vriendschap is zeldzaam geworden voor me dus.
Groet,
Fly29