Aangezien ik vandaag de definitieve keuze zou maken, hierbij een update

.
Eigenlijk was ik vanavond nogal stom bezig, ik was namelijk de hele les eerst vergeten waardoor ik pas een uur te laat realiseerde dat ik naar kendo had moeten gaan. Later die avond was ik alsnog even gegaan en ik kwam precies op het moment aan dat de les was afgelopen.
Na die les had ik nog een gesprek met mijn kendo leraar. Een goed gesprek, eigenlijk eentje die ik net nodig had. Mijn argumenten van tijd, kyu- en dangraden, school en geld waren meteen van de kaart geveegd. Ook begon ik me te realiseren dat ik me blind zat te staren op allerlei mogelijke argumenten die kendo als slecht zaten te bestempelen.
Kendo is een sport die bij mij past. Ik heb de afgelopen anderhalf jaar er veel in geïnvesteerd en er veel van geleerd, zowel binnen als buiten de les. Waarom zou je stoppen met iets wat bij je past en waar je alleen maar van leert? Zolang ik mijn prioriteiten maar ken (God), kan ik gewoon aan kendo doen. Zo zie ik het nu.
De reden waarom ik denk dat ik niet voor de gek ben gehouden (en kendo dus wel slecht is): het gebed. Ik heb vaak genoeg lopen bidden of ik hier duidelijkheid over mocht krijgen of het slecht zou zijn. Ook had ik voordat ik naar kendo nog tot God gebeden of hij me wilde helpen bij mijn beslissing om te stoppen met kendo. Als deze sport zoals ik het beoefen echt zo slecht is, waarom zit ik dan nu nog steeds op kendo terwijl ik toch om hulp vroeg om te stoppen

?
In ieder geval is die twijfel nu weg, heb ik alsnog mijn prioriteiten en zit ik alsnog op een sport. Allemaal wel zo prettig

.